Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ocena współczynnika efektu dźwigni w połączeniach kołnierzowych za pomocą metody składnikowej

Leń Dariusz, Ślęczka Lucjan

Inżynieria i Budownictwo

|

2022

|

R. 78, nr 7-8

293--298

PL

W pracy przedstawiono metodę wyznaczania współczynnika efektu dźwigni w śrubowych połączeniach kołnierzowych. Dotychczasowe metody jego wyznaczania są konserwatywne lub czasochłonne. Przedstawione podejście jest oparte na metodzie składnikowej i pozwala na szybkie wyznaczanie wartości tego współczynnika.

EN

The paper presents a method for determining the prying effect factor in bolted flange joints. So far the existing methods of its determination are conservative or time-consuming. The presented approach is based on the component method and allows for a quick determination of the value of this factor.

2

Badania nośności, sztywności i efektu dźwigni w śrubowych połączeniach kołnierzowych

Leń D., Ślęczka L.

Czasopismo Inżynierii Lądowej, Środowiska i Architektury / Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture

|

2017

|

z. 64, nr 3/I

397--406

PL

W pracy przedstawiono metodykę i uzyskane rezultaty badań osiowo rozciąganych połączeń kołnierzowych rur okrągłych. Zbadano ogółem osiemnaście elementów próbnych. Wszystkie były poddane oddziaływaniom statycznym. Podczas badania wyznaczano zarówno nośność, jak i sztywność połączeń oraz mierzono siły w śrubach w całym zakresie obciążenia węzła. Czynnikami zmiennymi była liczba śrub w styku, grubość blachy czołowej oraz klasy właściwości mechanicznych śrub. Głównym celem przeprowadzonej analizy eksperymentalnej było zebranie materiału do weryfikacji procedur określania właściwości strukturalnych połączeń kołnierzowych metodą składnikową.

EN

The paper presents methodology and results of experimental testing of axially tensioned flange joints. A total of eighteen specimens were investigated. All items were subjected to static load. During the tests, both the resistance and the initial stiffness of the joints were determined and the force in the bolts was measured throughout the whole load range. Variable parameters were the number of bolts in joint, the thickness of the end plate and the grade of the bolts. The main purpose of the study was to collect data for verification of procedures for determining the structural properties of flange joints using the component method.

3

Weryfikacja efektu dźwigni w rozciąganym połączeniu doczołowym sprężonym śrubami

Ostrowski K., Łaguna J., Kozłowski A.

Budownictwo i Architektura

|

2013

|

Vol. 12, nr 2

251--258

PL

Doczołowe połączenia śrubowe są często stosowane w konstrukcjach stalowych, w stykach rozciąganych, jak i obciążonych momentami zginającymi. Wskutek odkształceń blach czołowych dochodzi do powstania tzw. efektu dźwigni, czyli zwiększenia sił w śrubach. Norma PN-EN 1993-1-8 nie rozróżnia połączeń doczołowych sprężanych śrubami o wysokiej wytrzymałości, które są najczęściej stosowane, od połączeń niesprężonych. Celem artykułu jest przedstawienie porównania stosowanych wcześniej modeli analitycznych i normowych określania współczynnika efektu dźwigi, z wynikami badań doświadczalnych oraz analizy MES. Wyniki analizy wskazują, że zachowanie się połączeń sprężanych jest odmienne od niesprzężonych i powinno być analizowane przy zastosowaniu innych modeli obliczeniowych.

EN

End-plate connections are very often used is steelwork, as tension and bending connections. As a result of deflection of end plate, additional forces, known as prying forces arise and consequently increase stresses in bolts. Eurocode 1993-1-8 do not distinguish end-plate connections prestressed by high strength bolts from non-prestressed. The aim of the paper is to perform the comparison of previous analytical models and code regulations for coefficient of prying forces to the experimental tests and modelling by finite element method. Results of the analysis show that the behaviour of prestressed connection is essentially different with comparison to non-prestressed.

4

Programy rewitalizacji w Polsce. Bilans, perspektywy, zarządzanie

Skalski K.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2006

|

R. 103, z. 8-A

441--476

PL

W artykule omówiono bilans 15 lat prac na rzecz stworzenia krajowego systemu rewitalizacji obszarów zdegradowanych. Bilans dotyczy administracji różnych szczebli w tym samorządów miejskich, wysiłków podejmowanych przez różnorodne instytucje oraz zainteresowanych profesjonalistów. Przedstawiono bariery występujące na każdym poziomie tworzenia programów rewitalizacji: krajowym, regionalnym i samorządowym oraz w miejscach relacji między tymi instytucjami. Ujęto tu głównie problematykę rewitalizacji dawnych dzielnic mieszkaniowych. Podkreślono również odmienność sytuacji występujących dla rewitalizacji obszarów poprzemysłowych oraz dla programów humanizacji i rehabilitacji wielkich osiedli mieszkaniowych. Kolejne rozdziały opracowania dotyczą: A. Genezy programów rewitalizacji w Polsce, ewolucji zakresu i treści pojęcia rewitalizacji oraz potrzeb krajowych w tym zakresie. B. Programów podjętych w latach 1990-2004, w okresie „pionierów i entuzjastów". Wspomniane są działania w miastach, takich jak: Szczecin, Lublin, Kraków, Płock, Sopot, Bielsko-Biała. Ich wkład jest jeszcze słabo widoczny w przestrzeni miejskiej, natomiast nie sposób przecenić zebranych doświadczeń, oczywiście pod warunkiem, że zostaną wykorzystane w dalszej pracy nad budową systemu. C. Programów rewitalizacji w latach 2004-2006, w okresie wyraźnego wzrostu aspiracji samorządów i startu do unijnych Funduszy Strukturalnych. W rozdziale tym przedstawione są powiązania pomiędzy wytycznymi krajowymi Zintegrowanego Programu Rozwoju Regionalnego ZPORR a przygotowaniem i wdrożeniem Lokalnych Programów przez samorządy. D. W końcu, rozdział 4, otwiera perspektywy rozwoju rewitalizacji na lata 2007-2012. Określa przy tym niektóre instrumenty prawne, organizacyjne i finansowe, które warunkują dalszy rozwój i sprawność systemu rewitalizacji.

EN

This paper presents a summary assessment of the fifteen year-long work on a comprehensive system for the revitalization of the desolated brown-fields all over Poland. The summary deals with administrative organs at different levels including cities' selfgovernments, and efforts being done by various institutions and professionals engaged in the regeneration processes. Barriers are described that occur at every level of the work on creating revitalization programs: countrywide, regional, selfgovernmental and those in interrelations among all these institution. The main area of interest in this assessment is the problems related to the revitalization of old residential complexes. The differences between the situations in the revitalization of the postindustrial brownfields and in of regeneration and humanization of large housing estates are pointed out. Sequentially, the chapters of this study concern: A. The origins of the revitalization programs in Poland; the evolution in the content and the range of the "revitalization" notion and in the all-country needs in this field. B. The programs that started in 1990-2000, i.e. in the period of the so-called "pioneers and enthusiasts". The initial revitalization actions in a number of Polish cities, such as Szczecin, Lublin, Krakow, Plock, Sopot, and Bielsko-Biala, are mentioned. The real, lasting contributions of these activities have not yet been clearly visible in the cities' urban spaces, but the importance of the experiences gathered this way cannot be overestimated, provided that those will be utilized in the further work on creating such a revitalization system. C. The revitalization programs that started in 2004-2006, i.e. in the period of clearly increased aspirations of municipal self-governments when the EU structural Funds became accessible to them. In this chapter, relations are described between the guidelines of the All-Poland Integrated Program for the Regional Development (ZPORR) and the preparations and implementations of local programs by specific self governmental bodies. D. Finally, Chapter 4 opens with describing the prospects for revitalization activities in 2007-2012. Along with these, a number of legal, organizational and financial frameworks are delineated, all of which will affect further development and efficiency of the revitalization system in Poland.

5

Nośność połączeń doczołowych na śruby o własnościach losowych

Murzewski J.

Konstrukcje Stalowe

|

2003

|

nr 5 spec.

CD-CD

PL

Nośność śrub rozciąganych i ścinanych oblicza się dokonując rozdzielenia nośności Sr od siły zastępczej Seff dla śruby. Współczynnik bezpieczeństwa dla nośności Gammar ustala się w zależności od współczynników zmienności zmiennych podstawowych nośności Rm, As i od ryzyka kr przekroczenia wartości obliczeniowej Srd. Według probabilistycznej metody największej niezawodności, ryzyko kr i ryzyko ks przekroczenia wartości obliczeniowej Seff.d są równe, a wskaźnik Betar i współczynnik Gammar nie zależą od Betas i Gammas. Miarodajne wartości k ustala się dla trzech klas niezawodności wież i masztów określonych w normie PN-B-03204:2002. Uwzględnia się współdziałanie siły poprzecznej w styku krawężnika rozciąganego i efekt dźwigni wpływający na siłę w śrubach kołnierzowych styku doczołowego. Wartość obliczeniową siły zastępczej Seff.d oblicza się zakładając proporcjonalny wzrost obciążeń obiektu.