Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Tuczno – przyszłość stracona wraz z rynkiem?

Gałązka Jan, Zierke Piotr

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 15

33--63

PL

Tuczno – małe polskie miasto w województwie zachodniopomorskim – straciło podczas II wojny światowej swój rynek wraz ze wszystkimi blokami urbanistycznymi wokół niego. Miasto zaczęło rozwijać się na miejscu swoich przedmieść, pozostawiając nieodbudowane swoje dotychczasowe centrum. Celem niniejszego artykułu była analiza urbanistycznej przeszłości i teraźniejszości miasta. Podjęto także próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, dlaczego historyczny rynek tuczyński nie został odbudowany, oraz zaproponowano rozwiązania i rekomendacje na przyszłość.

EN

Tuczno – a small Polish town in the West Pomeranian Voivodeship lost during the Second World War its market square together with all urban blocks around. The town began to develop on the side of its suburbs, leaving unreconstructed areas of its former centre. The purpose of the study is analysis of the urban past and present of the town. There were made attempts to find an answer to the question why historical market square of Tuczno was not rebuilt, and were proposed solutions and recommendations for the future.

2

Regeneration as a method of protection and preservation of architectural-urban heritage on the example of historical seventeenth and eighteenth-century cities of Western Ukraine

Lukomska Zoryana, Lukomska Halyna

Wiadomości Konserwatorskie

|

2022

|

Nr 70

7--16

EN

This paper discusses the valuable historical urban planning structures of Western Ukraine, which arose in the seventeenth and eighteenth centuries and were residence cities. At present, valuable castle, castle-palace, palace-residential, religious, landscape complexes of the mentioned period often play the role of dominants in the historical cities of Western Ukraine, but the state of preservation of these elements is often unsatisfactory and they need protection and preservation. Most of these structures are more or less significantly damaged, while others were destroyed and are in need of complete regeneration. This study offers a solution to preserving the structures of urban heritage from the seventeenth and eighteenth centuries via measures aimed at regenerating the historic environment of valuable urban structures. The paper examines the historical-architectural development of historical cities (Mykulyntsi, Stanislaviv, Lyashky Murovani). On the example of these cities, we proposed four levels of the implementation of a complex of measures aimed at the regeneration of valuable urban structures.

PL

W artykule omówiono cenne historycznie obiekty urbanistyczne Ukrainy Zachodniej, które powstały w XVII–XVIII wieku i były miastami-rezydencjami. Dziś rolę dominant w miastach często odgrywają cenne zespoły zamkowe, zamkowo-pałacowe, pałacowo-rezydencjonalne, sakralne czy krajobrazowe z tego okresu, jednak stan zachowania tych elementów jest często niezadowalający i wymaga ochrony oraz konserwacji. Większość obiektów nosi ślady większych lub większych szkód, a niektóre są całkowicie zniszczone i wymagają pełnej regeneracji. W pracy zaproponowano rozwiązanie problemu zachowania obiektów dziedzictwa urbanistycznego z XVII–XVIII wieku poprzez opracowanie zestawu działań mających na celu rewitalizację środowiska historycznego cennych zabytków miejskich. Szczegółowo omówiono architektoniczny rozwój ośrodków historycznych (Mykułynci, Stanisławów, Laszki Murowane). Na przykładzie wymienionych miast zaproponowano cztery poziomy realizacji zestawu działań mających na celu rewitalizację cennych obiektów miejskich.

3

Przestrzeń edukacyjna – przestrzeń (dla) dzieci. Etap II

Świt-Jankowska Barbara

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2021

|

Z. 6

45--56

PL

Artykuł dotyczy podsumowania II etapu badań pt. Przestrzeń edukacyjna – przestrzeń dla dzieci rozpoczętego w 2018 roku, przynależnego do większego cyklu badawczego realizowanego przez autorkę w Instytucie Architektury, Urbanistyki i Ochrony Dziedzictwa od 2014 roku (Edukacja architektoniczna najmłodszych). W ramach wspomnianego cyklu przeprowadzone zostały badania związane z problematyką edukacji architektonicznej najmłodszych (dzieci w wieku od 3 do 8 lat), edukacyjnej roli przestrzeni w podnoszeniu kompetencji przestrzennych u dzieci i dorosłych oraz różnych płaszczyzn, na których może dokonywać się edukacja architektoniczna. Przeprowadzono analizy dotyczące lokalizacji oraz ukształtowania przestrzeni edukacyjnych w Poznaniu, objęto badaniami ukształtowanie tymczasowych obozów harcerskich (w kontekście edukacji architektonicznej) oraz przeprowadzono warsztaty i kwerendy zagraniczne.

EN

The article concerns the summary of the second stage of the research entitled Educational space – space (for) children, started in 2018, belonging to a larger research cycle carried out by the author at the Institute of Architecture, Urban Planning and Heritage Protection since 2014 (Architectural education for the youngest). As part of the aforementioned series, was conducted studies related to the issues of architectural education of the youngest (children aged 3 to 8), as well as the educational role of space in raising spatial competences in children and adults and various levels on which architectural education can take place. Analyzes were carried out regarding the location and formation of educational spaces in Poznań, the study included the formation of temporary scout camps (in the context of architectural education) and workshops and foreign queries were conducted.

4

Urban conservation in international Charters: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Recommendation

Stoica Ruxandra-Iulia

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2021

|

Nr 12

71--78

EN

This paper will present an analytical review of doctrinal texts that have been key for the shaping of integrated urban conservation practice internationally: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Convention. The 1931 Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments was published at the same time when the Congres Internationaux d’Architecture Moderne was summing up its controversial urbanist ideology in its own Charte d'Athènes of 1933. Whilst the Athens Charter focused on technical aspects of monument restoration, the preceding debate showed a raising interest in historic urban areas. CIAM’s Charter too, despite including a section regarding historic urban areas, limited its recommendations to the protection of individual monuments or ensembles. Substantial research of historic centres in European countries preceded the first national legislations and international charters targeted specifically at urban areas in 1960s and 70s. Notably, the 1964 Venice International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites finally extended the concepts of restoration and rehabilitation of monuments to protected areas such as historical city centres, recommending expanded heritage protection legislation worldwide. European national legislations followed suit. In 1975, the European Architectural Heritage Year had seen also the first charter promoting the conservation of the historic built environment as a whole. However, by the end of the 20th century, despite a good number of further doctrinal texts being adopted internationally, and the publication of numerous books, articles and reports touching on the problematic of urban conservation, the paucity of theoretical and conceptual advance of this field remained evident. The delay in giving a sound theoretical structure to the field of urban conservation has been, quite understandably, due to the complexity of the urban environment and the ensuing difficulty of separating out the effects of different variables at work within it. Charters over the past three decades call for an integration of planning and urban conservation based on an appraisal of the historic urban fabric and its community, an approach which should eventually provide a more sustainable urban development. This means understanding and evaluating the significance of place, on one hand, and drawing out management implications for protecting this significance and identifying opportunities for change, on the other. The 2011 Historic Urban Landscape Recommendation goes some way to internationalise the theory and practice that has been developed so far predominantly within the European context. There are many issues that have been raised through charters over the last hundred years, and many still need a proper theoretical framework that can allow them to be used in practice widely, beyond the places with strong heritage conservation traditions and legislations.

PL

W niniejszym artykule przedstawiony zostanie analityczny przegląd tekstów doktrynalnych, które miały kluczowe znaczenie dla kształtowania zintegrowanej praktyki konserwacji urbanistycznej na arenie międzynarodowej: od Karty Ateńskiej do Konwencji dotyczącej Historycznego Krajobrazu Miejskiego. Karta Ateńska z 1931 roku dotycząca restauracji zabytków została opublikowana w tym samym czasie, kiedy Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej podsumowywał swoją kontrowersyjną ideologię urbanistyczną w Karcie Ateńskiej z 1933 roku. Podczas gdy Karta Ateńska skupiała się na technicznych aspektach renowacji zabytków, poprzedzająca ją debata wskazywała na rosnące zainteresowanie historycznymi obszarami miejskimi. Również Karta CIAM, mimo że zawierała sekcję dotyczącą historycznych obszarów miejskich, ograniczała swoje zalecenia do ochrony pojedynczych zabytków lub zespołów. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku, pierwsze krajowe ustawodawstwo i międzynarodowe karty skierowane specjalnie do obszarów miejskich, poprzedzone zostały poważnymi badaniami historycznych centrów w krajach europejskich. W szczególności Międzynarodowa Karta Wenecka z 1964 r. dotycząca konserwacji i restauracji zabytków i miejsc ostatecznie rozszerzyła koncepcje restauracji i rehabilitacji zabytków na obszary chronione, takie jak historyczne centra miast, zalecając rozszerzenie prawodawstwa dotyczącego ochrony dziedzictwa na całym świecie. Europejskie ustawodawstwo krajowe poszło za tym przykładem. W 1975 roku, podczas Europejskiego Roku Dziedzictwa Architektonicznego, wydano również pierwszą kartę promującą ochronę historycznego środowiska architektonicznego jako całości. Jednak pod koniec XX wieku, pomimo przyjęcia na arenie międzynarodowej dużej liczby kolejnych tekstów doktrynalnych oraz publikacji licznych książek, artykułów i raportów poruszających problematykę konserwacji urbanistycznej, niedostatek teoretycznego i koncepcyjnego postępu w tej dziedzinie pozostał oczywisty. Opóźnienie w nadaniu solidnej struktury teoretycznej dziedzinie konserwacji urbanistycznej wynikało, co całkiem zrozumiałe, ze złożoności środowiska miejskiego i wynikającej z tego trudności w oddzieleniu efektów różnych zmiennych w nim działających. Karty z ostatnich trzech dekad wzywają do integracji planowania i konserwacji urbanistycznej w oparciu o ocenę historycznej tkanki miejskiej i jej społeczności, podejście, które powinno ostatecznie zapewnić bardziej zrównoważony rozwój miejski. Oznacza to, z jednej strony, zrozumienie i ocenę znaczenia miejsca, a z drugiej strony, nakreślenie implikacji dla zarządzania w celu ochrony tego znaczenia i identyfikacji możliwości zmian. Zalecenia dotyczące historycznego krajobrazu miejskiego z 2011 r. w pewien sposób umiędzynarodawiają teorię i praktykę, która do tej pory była rozwijana głównie w kontekście europejskim. Istnieje wiele kwestii, które zostały poruszone w kartach w ciągu ostatnich stu lat, a wiele z nich nadal potrzebuje odpowiednich ram teoretycznych, które pozwolą na ich szerokie zastosowanie w praktyce, poza miejscami o silnych tradycjach ochrony dziedzictwa i ustawodawstwie.

5

Posłowie do Ogólnopolskiej Konferencji „Ochrona dziedzictwa architektury i urbanistyki II połowy XX wieku”

Kadłuczka A.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 49

15--18

PL

Niniejsza wypowiedź stanowi podsumowanie Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Ochrona dziedzictwa architektury i urbanistyki II połowy XX wieku”. Uczestnicy konferencji w swoich wypowiedziach zwrócili uwagę na fakt, że zasób dziedzictwa architektury i urbanistyki II połowy XX wieku w Polsce jest tyleż obszerny, co zróżnicowany, dlatego ochrona tego zasobu tak pod względem zakresu, jak i możliwej do zastosowania formy i metody wymaga kompetentnej, wszechstronnej i rozważnej oceny, tak aby niezbędna selekcja pozwoliła zachować obiekty i zespoły najcenniejsze, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową.

EN

This article is a summary of the National Conference “Protection of the heritage of architecture and urban planning of the 2nd half of the 20th century”. Conference participants in their speeches drew attention to the fact that the heritage of architecture and urban planning of the 2nd half of the 20th century in Poland is both vast and diverse, therefore protecting it both regarding the range and applicable form and method will require competent, thorough and prudent assessment, so that the necessary selection would allow for protecting the most valuable objects and complexes whose preservation is in the public interest because of their historic, artistic or scientific value.

6

Współczesne wykorzystanie rysunku planu i mapy w kreacji posadzki przestrzeni publicznej służącej rekreacji - wybrane przykład

Burkot M.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2016

|

nr 16

74--82

PL

Artykuł przedstawia działania wykorzystujące rysunek mapy lub planu w kreacji posadzki przestrzeni publicznej, jako element służący rekreacji. Rysunkiem może być mapa świata, regionu, plan miasta lub jego fragment. Odwzorowanie może przedstawiać stan aktualny lub historyczny i mieć charakter płaski lub trójwymiarowy. Działanie osadza przechodnia w kontekście urbanistycznym, regionalnym lub ponadregionalnym, posiada charakter informacyjny i orientacyjny. Może również prezentować utracone dziedzictwo urbanistyczne miejsca. Przedstawienia mają charakter trwały lub tymczasowy. Przeprowadzona analiza wybranych przykładów wykazuje, że zastosowanie mapy lub planu w przestrzeni publicznej zwiększa jej atrakcyjność. Zabieg zachęca do interakcji, odnalezienia się w przestrzeni, a także zgłębienia historii miejsca. Odczytanie planu zatrzymuje przechodnia; jest punktem wyjścia i narzędziem służącym rekreacji w przestrzeni publicznej.

EN

This article presents contemporary design actions that apply outlines of a map or plan in the creation of a floor of recreational public spaces. The outlines may present a map of the world, region, city or its part. The design may depict the current or historical state of the pictured space, in a two or three dimensional manner. Such action places the potential passer-by in the urban or regional context and serves both as information and orientation. The actions can have a permanent or temporary character. A selection of examples indicates that application of a map design in a public space is a beneficial phenomenon that enriches the public space. The action encourages the user to interact with the space, find themselves in it and become acquainted with its heritage. It stops and keeps the passer-by in the public space and is a starting point for recreation.

7

Disclosure of the value of urban heritage in the Western Ukraine as a way to its preservation

Lukomska Z., Polishchuk L., Lukomska H.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 7-A

39--50

EN

This paper presents the problem concerning preservation of urban heritage by developing the concept of regeneration of historic environment and implementation of specific programmes concerning its protection and preservation. Proposed programmes, concerning protection and preservation of historic potential of the described towns will enhance the value of urban heritage, will create an opportunity to inform the public about historic aspects of the urban development, and reduce the possibility of their mistreating – and inapt attitudes towards historic sites.

PL

W artykule przedstawiono sposób ochrony historycznych układów miejskich poprzez opracowanie urbanistycznych koncepcji ich rewaloryzacji w oparciu o badania archiwalne i studia terenowe. Sporządzanie konkretnych programów konserwatorskich sprzyja zachowaniu i podkreśleniu architektoniczno-urbanistycznych wartości dziedzictwa historycznego. Pozwoli to na uświadomienie społeczeństwu historycznego znaczenia tego dziedzictwa, co doprowadzić może do jego społecznej akceptacji i zapobieżeniu dalszej destrukcji.