Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Przekształcanie przestrzeni historycznej a traktat Witruwiusza; czy utilitas i firmitas może być również venustas?

Kadłuczka A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2009

|

R. 106, z. 1-A

56-59

PL

W artykule podjęto rozważania nad istotą przestrzeni architektonicznej, tak jak ją postrzegali starożytni z Witruwiuszem na czele, nowożytni oraz współcześni myśliciele. Witruwiusz, autor słynnej formuły o równowadze venustas, utilitas i firmitas, w dziele architektonicznym, choć bezpośrednio nie definiował przestrzeni, podał wiele jej istotnych cech, które winny być przez twórcę uwzględnione w procesie kreacji. Współcześnie postrzegamy przestrzeń jako tworzywo, które jest przekształcane i uzupełniane w toku aktywności cywilizacyjnej człowieka z uwzględnieniem kontekstu na który składają się wszystkie elementy składowe przestrzeni - tak przyrodnicze jak i kulturowe. Takim kontekstem jest także przestrzeń historyczna, która może być przekształcana zgodnie z wymogami ochrony dziedzictwa, ale także zgodnie z zasadami witruwiańskimi i potrzebami odczuwania piękna.

EN

The article discusses the issues of the essence of architectural space, as it was perceived by men of the Classical Antiquity (above all by Vitruvius), by thinkers of the Renaissance and later periods, and by our contemporaries. Vitruvius, the author of the famed formula on venustas, utilitas and firmitas in a work of architecture, did not define space as such, in a direct manner. However, he enlisted many of its important features, that should be taken into consideration in the creative process. Today, we see space as a material that is transformed and supplemented in the course of the civilisational activities of man - featuring its context, consisting of the constitutive elements, both natural and cultural ones. A historic space is such a context, which may be transformed according to the demands of the heritage protection, but also along with the Vitruvian principles and the need to perceive beauty.

2

Zmierzch kontekstu czy schyłek dzieła?

Setkowicz P.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

R. 105, z. 6-A

510-514

PL

Ponowoczesną architekturą XXI wieku wciąż rządzi narzucony w erze modernizmu ideologiczny schemat walki "starego" z "nowym", w którym racja stać musi z założenia po stronie "nowego". Subiektywny pogląd o potrzebie permanentnej rewolucji w architekturze jest jednak konsekwentnie przedstawiany jako nieodparta konieczność, warunkowana postępem cywilizacyjnym. Efemeryczne dzieła (?) architektury nadal często ignorują lub niszczą historyczny kontekst - lecz bez niego ich krótkotrwały sukces okazuje się niemożliwy.

EN

The postmodern architecture of the 21st century continues to be governed by the ideological pattern of the struggle between the "old" and the "new", imposed in the era of modernity, in which by principle, it is the "new" that has to be always right. The subjective view concerning the need for a permanent revolution in architecture is however consistently presented as an irresistible necessity, conditioned by progress. The ephemeral works of architecture still continue to ignore or destroy the historical context - though without it, their short-lived success turns out to be impossible.

3

Przestrzeń estetycznie otwarta

Misiągiewicz M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

R. 105, z. 6-A

105-109

PL

Klimat miasta poddawanego nieustannej metamorfozie sprawiającej, że staje się ono przestrzenią estetycznie otwartą, odbieraną jako całość, jedyną w swoim rodzaju, pozwala rozeznać walory kształtów rzeczy i odczytać sens interwencji kompozycyjnych natury fizycznej, geometrycznej i sentymentalnej.

EN

The climate of the city in its continuous metamorphosis - which causes that the city becomes an aesthetically open space, experienced as a whole, one of its kind - allows to distinguish the values of shapes of objects and things, to discover the sense of compositive interventions of physical, geometrical and sentimental kind.

4

Dzieło architektury w mieście - wstęp

Gyurkovich J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

R. 105, z. 6-A

67-73

PL

Obiekty charakterystyczne - formy mocne, wyróżniające się z otoczenia dzięki szczególnym cechom kompozycji i ekspresji formy, to w większości dzieła architektury - projektowane w różnych okresach historii miast, także współcześnie, przez wybitnych twórców. Analiza dotychczasowych dokonań pozwala stwierdzić, że mają one moc porządkowania przestrzeni, nadawania jej szczególnego znaczenia. Mogą jednak także rozbijać miasto, niszczyć istniejące wartości. Dotykamy tu problemu kontekstu dzieła architektury. W historycznych zespołach urbanistycznych, o wysokich walorach artystycznych i kulturowych, ignorowanie kontekstu może być dowodem pychy lub po prostu twórczej indolencji. Pozbawione atmosfery i cech miejskości obszary miasta - poddawane są obecnie procesom transformacji i rewitalizacji. Przywrócenie pożądanych cech miejskości tym miejscom - to tworzenie atrakcyjnych funkcjonalnie i formalnie publicznych przestrzeni, zdefiniowanych przez architekturę. To również poszukiwanie znaków - form nadających znaczenie miejscom. Początkiem tej transformacji, naprawiania istniejących lub kształtowania nowych obszarów miasta - może być świadoma celów kreacja dzieła architektury - formy mocnej, dominanty.

EN

Characteristic objects - strong forms, which distinguish from the background due to the composition and expression of theirs forms can be treated - mostly - as the architectural works, designed throughout the history of the cities, also contemporarily, by the outstanding artists. The analysis of the examples shows, that such buildings have the power to put order into surrounding space and to give the significance to it. They can also devastate the city, together with its existing values. This touch the problem of the context of the architectural work. The ignorance of the context, within the historical urban complexes can be perceived as the proof of pride or as the proof of the artistic indolence. Un-urban parts of the cities are transforming and revitalizing right now. The creation of functionally and formally attractive public spaces, defined by architecture can help to restore the desirable urban features to this areas. It is the search of the signs- forms which give the significance to the space in the same time. The awareness of it's goals during the creation of the architectural work - strong form, dominant, can became the beginning of this transformation.

5

Zmienność granic architektury

Basista A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2003

|

R. 100, z. 8-A

13

6

Archetypy form a „sztuczność" języków - stylów w architekturze

Fołtarz A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2003

|

R. 100, z. 8-A

37--42

EN

Nature - a source of inspiration, makes us eligible for creativity, only when we are ready to undertake a creative dialogue with it. A piece of art, a piece of architecture as an intellectual composition is used when ascribed to materialized reality on its different levels of users' perception and reception. Act of bringing into life provides the work of art with its autonomous existence marked by cultural context of time and place. Forms - constellations - mixtures of styles are processes of evolution of changes in intellectual frame of an ascribed „epoch", always confronting an archetype - a previous „used up" period. The world evolving according to objective rules of nature adjusts in time and takes on new intelligent forms. In art and architecture these are archetypes - regional variants of styles.