Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Cement typu MTA na bazie krzemianu trójwapnia wzbogaconego ZnO – ocena cytotoksyczności oraz działanie bakteriobójcze

Ciołek Lidia, Jaegermann Zbigniew, Zaczyńska Ewa, Czarny Anna, Biernat Monika, Gąsiński Arkadiusz, Pagacz Joanna, Tymowicz-Grzyb Paulina, Jastrzębska Agnieszka, Gloc Michał, Olszyna Andrzej

Szkło i Ceramika

|

2022

|

R. 73, nr 4

34--41

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań in vitro dotyczące cytotoksyczności i działania bakteriobójczego materiału do stosowania w endodoncji – cementu typu MTA (ang. Mineral Trioxide Aggregate) o nowym składzie chemicznym. Cement wytworzono na bazie krzemianu trójwapnia wzbogaconego ZnO i płynu będącego 15% roztworem CaCl2 , a jako czynnik wprowadzający kontrast RTG zastosowano ZrO2 . Wytworzony cement MTA oceniono poprzez scharakteryzowanie właściwości fizykochemicznych obejmujących: czas wiązania, wytrzymałość na ściskanie, a także kontrast RTG i bioaktywność w roztworze symulującym osocze (SBF). Do zbadania wpływu ziaren ZrO2 na ilość i wielkość porów w cemencie wykorzystano technikę mikrotomografii komputerowej (µCT). Działanie cytotoksyczne cementów oceniano przez zastosowanie referencyjnej linii komórkowej L-929. Warunki hodowli komórkowej w kontakcie z badanymi materiałami lub ekstraktami z cementów oceniano za pomocą analizy obrazu lub testu kolorymetrycznego MTT. Do badania aktywności przeciwbakteryjnej wykorzystano dwa szczepy paciorkowców: Streptococcus mutans i Streptococcus sanguinis. Opracowany cement typu MTA charakteryzuje się odpowiednimi właściwościami użytkowymi i spełnia wymagania zawarte w normie PN-EN ISO 10993-5:2009 „Biologiczna ocena wyrobów medycznych, część 5: Badania cytotoksyczności in vitro”. Jednak, aby mógł być rozważany jako bezpieczny wyrób medyczny do wypełniania wstecznego kanałów korzeniowych, wymaga dalszych badań.

EN

The article presents the results of in vitro cytotoxicity and bactericidal activity of MTA-type cement (Mineral Trioxide Aggregate) for endodontics with a new chemical composition. The cement was made on the basis of ZnO-enriched tricalcium silicate and a liquid being a 15% CaCl2 solution. ZrO2 was used as an X-ray radiopacity agent in the cement. The produced MTA-type cement was assessed by characterizing the physicochemical properties including: setting time, compressive strength, as well as X-ray radiopacity and bioactivity in a simulated body fluid (SBF). Microtomography technique (µCT) was used to investigate the effect of ZrO2 grains on the number and size of pores in the cement. The cytotoxic activity of the cements was assessed by using the reference L-929 cell line. Cell culture conditions in contact with test materials or cement extracts were assessed by image analysis or MTT colorimetric test. Two strains of streptococci were used to test the antibacterial activity: Streptococcus mutans and Streptococcus sanguinis. The developed MTA cement has appropriate functional properties and meets the requirements of the PNEN ISO 10993-5:2009 standard "Biological evaluation of medical devices, Part 5: In vitro cytotoxicity tests". However, in order to be considered a safe medical device for retrograde root canal filling, it requires further research.

2

Wpływ charakteru warstwy wierzchniej tytanowego implantu protetycznego na adhezję flory bakteryjnej

Zdziech T., Rajchel B., Hajduga M.

Problemy Nauk Stosowanych

|

2014

|

T. 2

185--190

PL

Wstęp i cel: Celem pracy jest analiza stopnia adhezji mikroorganizmów do powierzchni implantów protetycznych, w zależności zastosowania lub braku obróbki modyfikującej powierzchnie implantu. Warstwa wierzchnia wszczepu tytanowego została zmodyfikowana poprzez implantację jonów srebra, dawką jonów 1016 jon/cm2 i energii implantacji 15 keV. Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone na ośmiu wybranych gatunkach mikroorganizmów testowych należących do spektrum zarazków. Badaniu zostały poddane implanty stomatologiczne opracowane w systemie SPI®, który powstał na podstawie systemu HaTi Ladormana. Wyniki: Zastosowanie obróbki modyfikującej powierzchnie implantów tytanowych, poprzez implantację jonów w strukturę zewnętrzną może być jednym z czynników ograniczających reakcje zapalne wokół wprowadzanych wszczepów. Wniosek: Przeprowadzone badania mikrobiologiczne szczepów bakteryjnych, wykazały zwiększoną ilość szczepów na niezmodyfikowanej powierzchni tytanowego implantu w porównaniu z powierzchnią zmodyfikowaną jonami srebra, wpływając na ograniczenie reakcji zapalnych wokół wprowadzonego wszczepu.

EN

Introduction and aim: The purpose of this study was to determine the degree of adhesion of microorganisms to the surface of prosthetic implants, depending on the environment in which the implant is used and surface prep techniques used to prepare the implant. The outer layer of the titanium implant has been treated to a silver ion implantation process at 1016 ions/cm2 at a implantation energy level of 15 keV. Material and methods: The tests were performed using eight different strains of microorganisms. Tests were carried out on eight selected species of micro-organisms belonging to the spectrum of test germs. Study were subjected to dental implants developed in the SPI ® System, which is based on the system Hati Ladormana Results: The use of surface modifying treatment of titanium implants, ion implantation through the outer structure may be one of the factors limiting inflammatory reactions around the implant. Conclusion: The results of the microbiological tests have indicated that the unmodified surface of the titanium implants were more prone to microbial adhesion when compared to the silver Ion implanted implant surface.

3

Badania działania bakteriobójczego in vitro w funkcji czasu bioszkieł z układu SiO2-Al2O3 dotowanych srebrem

Ciołek L., Karaś J., Olszyna A., Zaczyńska E., Czarny A., Żywicka B.

Szkło i Ceramika

|

2010

|

R. 61, nr 5

34-38

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań in vitro działania bakteriobójczego, wytworzonych metodą zol-żel bioszkieł dotowanych srebrem. Badania przeprowadzono we współpracy z IITD PAN oraz AM we Wrocławiu. Wyniki badań właściwości fizykochemicznych tych bioszkieł w postaci proszków obejmujące m.in. morfologię ziaren i półilościową mikroanalizę powierzchni a także wyniki badań cytotoksyczności in vitro opisano w publikacji. Wyniki badań działania bakteriobójczego potwierdzają, że wytworzone biozgodne nanoproszki Z-8 i B-I stwarzają perspektywę ich stosowania w chirurgicznym leczeniu zaawansowanych chorób przyzębia powstających w wyniku długotrwałych procesów zapalnych.

EN

The study of in vitro testing of antibacterial effect of silver-containing bioglasses obtained by sol-gel method was presented in the article. These studies were performed in collaboration with IITD PAN and Medical University in Wrocław. Results of physical and chemical properties of these bioglasses in the form of powders, including morphology of grains and semiquantitative EDS chemical microanalysis and also the results of in vitro cytotoxicity are described in the publication. Results of antibacterial activity tests confirmed that biocompatible nanopowders Z-8 and B-I could be potentially applied in the surgical treatment of advanced periodontal diseases resulting from long-term inflammatory.

4

Ocena działania bakteriobójczego i grzybobójczego preparatu P3 Hypochloran do dezynfekcji

Białasiewicz D., Majczyna D.

Przemysł Spożywczy

|

2003

|

T. 57, nr 7

15-16

PL

Celem pracy było ustalenie, czy nowy preparat P3 Hypochloran (Ecolab) wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe w stosunku do szczepów bakterii (Enteroccocus faecalis, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Staphy-lococcus aureus) i grzybów (Aspergillus niger, Candida albicans, Geotrichum candidum). Preparat, który w warunkach badania określonych normą PN-EN 1040; 1997 powodował redukcję liczby zdolnych do życia bakterii 10 do 5-krotną lub większą w czasie 60 min lub krótszym, określano jako mający działanie bakteriobójcze. Preparat, który w warunkach badania określonych normą PN-EN 1275; 2000 powodował redukcję liczby zdolnych do życia grzybów 10 do 4-krotną lub większą w czasie 60 min lub krótszym, określano jako mający działanie grzybobójcze. Preparat P3 Hypochloran w stężeniu 0,10% w czasie 5 min i dłuższym wykazywał działanie bakteriobójcze w stosunku do wszystkich szczepów bakterii użytych do badań. Najbardziej wrażliwy na działanie P3 Hypochloranu spośród grzybów był szczep G. candidum; stężenie 0,025% hamowało wzrost grzyba po 15 min. Preparat hamował wzrost C. albicans w stężeniu 0,15% i A. niger w stężeniu 0,30% po 15 min.

EN

The aim of the study was to determine whether the new preparation P3 Hypochloran (Ecolab) shows bactericidal activity towards Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus and fungicidal activity towards Aspergillus niger, Candida albicans, Geotrichum candidum. Preparation, which under the test conditions defined by PN-EN 1040 (1997) Standard caused decrease of bacteria count by 10 do 5 or more was described as bactericidal. Preparation, which under the test conditions defined by PN-EN 1275 (2000) Standard caused decrease of fungi count by 10 do 4 or more was described as fungicidal. P3 Hypochloran in the concentration of 0.10% after 5 min. contact and longer time showed bactericidal activity towards all bacterial strains tested in the study. The most sensitive to P3 Hypochloran among the all fungi was the strain G. candidum; the concentration of 0.025% inhibited the fungi growth after 15 min. The preparation inhibited the C. albicans growth with 0.15% concentration and A. niger with 0.30% concentration after 15 min. treatment.

5

Interaction of Heavy Metals with Envelopes of Sensitive and Resistant Gram-negative Bacteria

Dervinyte M., Bakiene E., Beganskiene A., Rubikas J., Daugelavicius R.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2002

|

Vol. 9, nr 8

869-884

EN

Interaction ofNi2+ and Cd2+with the envelopes of E. coli and S. typhimurium cells, which exhibit different sensitivity to heavy metals, was examined. The cation binding capacity of S. typhimurium cells depended on the concentration of metal ions and correlated with the length of polysaccharide chains in bacteria lipopolysaccharide. Heating-killed cells of E. coli bound more Ni2+ than intact, actively metabolizing ones. The acidification of bacteria surface did not diminish the affinity of cell envelopes to Cd2+. In the course of transient treatment, a 20 mM solution of Ni2+ exhibited bactericidal effect only on the sensitive E. coli JMIOI cells taken from the exponential growth phase and suspended in Tris/HCI medium. Both Ni2+ and Cd2+ diminished the voltage of cell plasma membrane (PM), but Cd2+ induced stronger depolarisation than Ni2+ did. At concentrations above 1 mM, Cd2+ inhibited the cell respiration and was bactericidal to all strains tested. At the concentration of 5 mM, Ni2+ increased the PM permeability, while at concentrations higher than 20 mM it noticeably inhibited the respiration of E. coli JMIOI, S. typhimurium 0588 and SLlI02 cells. The depolarising activity of Ni2+ did not correlate with its bactericidal action - the Ni2+ resistant E. coli V38 strain survived a temporary treatment with Ni2+ in spite of changes in the PM permeability.

PL

Badano oddziaływanie Ni2+ i Cd2+ na błony komórek E. coli i S. typhimurium, wykazujących odmienną wrażliwość na metale ciężkie. Zdolność wiązania kationów w komórkach S. typhimunum zależała od koncentracji jonów i korelowała z długością łańcucha polisacharydowcgo bakteryjnego lipopolisacharydu. Komórki E. coli, termicznie uśmiercone wiązały więcej Ni2+ niż zwykłe komórki metabolicznie aktywne. Acydyfikacja powierzchni bakterii nie zmniejszała ich powinowactwa błony bakteryjnej do Cd2+. W wypadku krótkotrwałej obróbki 20 mM roztwór Ni2+ wykazywał działanie bakteriobójcze tylko w względem wrażliwych E. coli JMlOl w fazie ich wzrostu eksponencjalnego, gdy były one zanurzone w roztworze Tris/HCI. Zarówno Ni2+, jak i Cd2+ zmniejszały napięcie na membranie plazmatycznej (MP), jednak jony Cd2+ bardziej ją depolaryzowały niż jony Ni2+. przy koncentracjach większych niż l mM, Cd2+ hamowały oddychanie komórki i działały bakteriobójczo na wszystkie badane szczepy. Koncentracja 5 mM Ne+ powiększała przenikalność MP, natomiast koncentracja powyżej 20 mM zauważalnie hamowała oddychanie E. coli JMIOl, S. typhimunum DS88 oraz SL1102. Aktywność depolaryzacyjna, wykazywana przez Ni2+ nie korelowała z ich działaniem bakteriobójczym. Oporne na działanie Ni2+ szczepy E. coli V38 nie ginęły pod wpływem krótkotrwałej obróbki za pomocą roztworu Ni2+, chociaż przy tym zachodziły zmiany przenikalności PM.