Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: dwumetyloglioksym

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Badania uwalniania niklu ze stopów miedzi przeznaczonych na wyroby przeciwdrobnoustrojowe

Walkowicz M., Osuch P., Bocheńska S., Smyrak B., Mamala A., Knych T.

Rudy i Metale Nieżelazne Recykling

2015

R. 60, nr 11

570--576

W artykule przeanalizowano przeprowadzone badania doświadczalne, które koncentrują się wokół problematyki uwalniania niklu z powierzchni dotykowych wykonanych z przeciwdrobnoustrojowej miedzi oraz jej stopów implementowanych w jednostkach opieki zdrowotnej. W szczególności w artykule przedstawiono wyniki badań dwóch eksperymentów dotyczących uwalniania niklu: pierwszy przeprowadzony zgodnie z wymaganiami normy EN 1811 polegał na wytworzeniu roztworu sztucznego potu i zanurzeniu w nim badanych próbek oraz drugi dotyczący testu barwnego dimetyloglioksymem (DMG), bazujący na utworzeniu purpurowej soli wskutek połączenia dimetyloglioksymu z niklem. Badaniom poddano pięć materiałów o różnej zawartości niklu, tj. cztery stopy miedzi: brąz aluminiowy CuAl10Ni5Fe4, miedzionikiel CuNi10Fe1Mn oraz dwa mosiądze wysokoniklowe (nowe srebra) CuNi12Zn24 i CuNi18Zn20, a także, celem porównania — stal austenityczną w gatunku 1.4301. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że stal nierdzewna (zawartość Ni na poziomie średnio 10 %) nie uwalnia niklu w kontakcie z potem ludzkim. Test DMG, w wyniku którego nie doszło do zabarwienia użytego aplikatora, również potwierdził ten wniosek. Odmienne wnioski płyną z analizy wyników badań stopów miedzi, dla których zanotowano, iż materiały te uwalniają znaczne ilości niklu, wielokrotnie przekraczając dopuszczalną normę. Analizując otrzymane wyniki, sformułowano również wniosek, iż ilość uwolnionego niklu zależy z jednej strony od jego bezpośredniej zawartości w stopie, z drugiej zaś od obecności indywidualnych domieszek i ich synergii. Uzyskane wyniki pozwalają na sugestię, że istnieje zależność pomiędzy ilością uwalniającego się niklu z danego stopu, a czasem jego wystawienia na działanie roztworu sztucznego potu.

The attention of this article and the experimental research conducted as its part is focused on the problem of nickel release from touch surfaces manufactured from antimicrobial copper and copper alloys and implemented in healthcare facilities. In particular, the article presents results of two tests oriented on nickel release: the first one being a test carried out in accordance with the European Standard EN 1811:2011 consisting in preparation of an artificial perspiration solution and immersion of the examined samples in the solution, and the second one concerning a dimethylglyoxime (DMG) test basing on a purple salt formation while reacting with nickel. Five materials containing various amounts of nickel were put to the tests, namely four copper alloys: aluminum bronze CuAl10Ni5Fe4, cupronickel CuNi10Fe1Mn and two nickel silvers CuNi12Zn24and CuNi18Zn20, and, for comparison of the obtained results — stainless steel of 1.4301 grade. On the grounds of the received results it was claimed that stainless steel (average nickel content amounting to 10 %) does not release nickel in contact with human sweat. The DMG test, in which no applicator colouration occurred, proved this conclusion. Different conclusions come from a research results analysis of the copper alloys for which it was noted that these materials release considerable amounts of nickel, exceeding the acceptable limit a number of times. While analyzing the results, it was also concluded that the amount of nickel released on the one hand depends on its direct content in a particular alloy, yet on the other hand on the presence of individual impurities and the synergy between them. What is more, the results obtained as part of this article suggest there is a relationship between the amount of nickel released from a particular alloy and the time of its exposure to the artificial sweat solution.

Selektywne oznaczanie śladowych ilości niklu (II) w ściekach z procesów technologicznych.

Drela I., Mromlińska Z.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

2000

Vol. 48, nr 28

164-167

Omówiono metodę selektywnego oznaczania śladowych ilości niklu w ściekach za pomocą elektrody wykonanej z chemicznie modyfikowanej pasty węglowej. Elektrody czułe na jony Ni2+ wykonano metodą ucierania proszku grafitowego, dwumetyloglikoksymu i smaru silikonowego w moździerzu. Jony Ni2+ osadzono chemicznie na tak wykonanej elektrodzie w postaci chelatu z dwumetyloglioksymem, a następnie oznaczono metodą różnicowej woltamperometrii pulsowej w oddzielnym buforze. Wykonano liniową zależność wysokości pików redukcji Ni2+ od jego stężenia w zakresie 2,5 .10(-7) - 1,5. 10(-6) M, przy czym znaczny nadmiar jonów Cu2+ i Co2+ w badanym roztworze niewiele wpływa na wynik oznaczeń.

A method for selective determination of trace amounts of nickel with application of chemically modified carbon paste electrode (CME) is described. Nickel-sensitive CMEs were prepared by incorporating dimethylglyoximine into a carbon paste mixture composed of graphite powder and silicone grease. Nickel was chemically deposited on the CME and differential pulse voltametric quantitation in the cathodic region was done with the electrode in the separate buffer. Linear response was observed from 2.10(-7) to 1,5.10(-6) M Ni2+. Excess concentrations of Cu2+ and Co2+ ions had slightly influenced the nickel response.