Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Widząc więcej niż teoria : analiza zależności między pojęciami doktryna, strategia, polityka

Kittel Wojciech Jerzy

Kwartalnik Bellona

|

2023

|

Nr 2

61--76

PL

W artykule, napisanym w duchu teorii realistycznej, skupiono uwagę na trzech podstawowych pojęciach - doktrynie, strategii i polityce, ujętych w kontekście teorii polityki i zarządzania organizacją. Doktryna jako zbiór zasad i wartości jest podstawą do formułowania strategii, ta zaś jest konkretnym planem działania, ukierunkowanym na osiągnięcie celów politycznych. Przez politykę natomiast należy rozumieć proces, w którym są podejmowane decyzje mające wpływ na codzienne funkcjonowanie człowieka. W artykule przeanalizowano wzajemne oddziaływanie tych pojęć i ich wpływ na zarządzanie organizacją. Autor identyfikuje powiązania między doktryną a strategią, strategią a polityką oraz doktryną a polityką, by wykazać, w jaki sposób podejście doktrynalne kształtuje działania strategiczne i jak podejście strategiczne wpływa na doktrynę, która z kolei determinuje decyzje polityczne i skuteczność zarządzania. Badanie ma na celu nie tylko dostarczenie teoretycznych definicji tych pojęć, lecz także wyciągnięcie praktycznych wniosków z ich zastosowania.

EN

The article focuses attention on three basic concepts - doctrine, strategy and policy, framed in the context of policy theory and organizational management. Doctrine, as a set of principles and values, is the basis for the formulation of strategy, which in turn is a specific plan of action aimed at achieving policy goals. Politics, on the other hand, should be understood as the process by which decisions that affect people’s daily functioning are made. The article examines the interplay of these concepts and their impact on organizational management. The author identifies the links between doctrine and strategy, strategy and policy, and doctrine and policy to show how doctrinal approach shapes strategic actions and how strategic approach influences doctrine, which in turn determines policy decisions and management effectiveness. The study aims not only to provide theoretical definitions of these concepts, but also to draw practical conclusions from their application.

2

Comparison of the “golden mean” in the philosophy of Aristotle and Confucius

Wei Xia, Wang Jinzhong

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2022

|

Z. 8

169--176

EN

Aristotle (384-322 BC) was a Greek philosopher and a leading philosophical thinker of the classical period in ancient Greece whose philosophical ideas have had a profound influence on almost all forms of theoretical systems of knowledge in the West, and which remain the subject of contemporary philosophical discussion to this day [Wikipedia 2022a]. Confucius (551-479 BCE) was a Chinese philosopher, poet, and statesman of the Spring and Autumn Period, traditionally considered the paragon of Chinese sages, whose teachings and philosophy underpin East Asian culture and society and remain influential in China and East Asia today [Wikipedia 2022b; You, Rud, Hu 2018]. The ethics of Aristotle and Confucius both had the idea of the “golden mean”, and they both considered the “golden mean” (“middle way”) as a very important virtue. It is unusual that two philosophers, who did not intersect at all in the East and the West of the world, produced similar philosophical theories in almost the same period. Aristotle’s and Confucius’ doctrine of the middle ground is a product of history, which has profoundly influenced traditional culture and philosophical thinking in both China and the West, and has become a principle of conduct and a guide for behavior respected by many thinkers. This paper attempts to explore the similarities and differences between the “golden mean” of Aristotle and Confucius from a comparative perspective, and to grasp the meaning of “golden mean” through the comparison of the two. This is not only a reconceptualization of the history of Chinese and Western philosophical thought and a re-examination of traditional Chinese culture, but also a new philosophical inspiration for people in modern life.

PL

Arystoteles (384-322 p.n.e.) był greckim filozofem i wiodącym myślicielem, którego koncepcje filozoficzne wywarły znaczący wpływ na niemal wszystkie formy systemów teoretycznych wiedzy na Zachodzie i pozostają przedmiotem współczesnych filozoficznych dyskusji do dziś [Wikipedia 2022a]. Konfucjusz (551-479 p.n.e.) był chińskim filozofem, poetą i politykiem Okresu Wiosen i Jesieni, tradycyjnie uznawanym za ideał chińskiego mędrca, którego nauczanie i filozofia leżą u podstaw kultury i społeczeństwa Azji Wschodniej oraz pozostają wpływowe w Chinach i Azji Wschodniej do dziś [Wikipedia 2022b; You, Rud, Hu 2018]. W etyce zarówno Arystotelesa, jak i Konfucjusza pojawiła się koncepcja „złotego środka” („złotego środka drogi”), który uznano za bardzo istotną cnotę. To niezwykłe, że dwaj filozofowie, którzy nie mieli żadnej styczności na Wschodzie i Zachodzie, opracowali podobne teorie w niemal tym samym okresie. Doktryny Arystotelesa i Konfucjusza to wytwory historii, która istotnie wpłynęła na kulturę tradycyjną i myślenie filozoficzne zarówno w Chinach, jak i na Zachodzie i stała się zasadą postępowania oraz wytyczną zachowania poważaną przez wielu myślicieli. Niniejsza publikacja próbuje eksplorować podobieństwa i różnice między „złotym środkiem” Arystotelesa i Konfucjusza z perspektywy porównawczej oraz uchwycić jego znaczenie przez porównanie obu teorii. Jest to nie tylko rekonceptualizacja chińskiej i zachodniej historii myśli filozoficznej, rewizja tradycyjnej kultury chińskiej, lecz także nowa inspiracja filozoficzna dla współcześnie żyjących.

3

Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Polski po 1989 r.

Ochyra-Żurawska Katarzyna, Ochyra Patryk

Aviation and Security Issues

|

2022

|

No. 2

31--46

PL

Głównym celem niniejszego artykułu było określenie czynników, które przyczyniły się do kształtowania bezpieczeństwa zewnętrznego oraz międzynarodowego Polski po 1989 r. Autorzy poruszyli główne problemy kształtowania się polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w okresie transformacji systemowej oraz przemian na arenie międzynarodowej po 1989 r. W pierwszej części artykułu autorzy opisali stosunki RP z innymi państwami. W głównej części autorzy scharakteryzowali doktryny i strategie obowiązujące w państwie polskim po 1989 r. W kolejnej części przedstawiali współpracę ze strukturami międzynarodowymi, której istotnymi cezurami czasowymi były przełom polityczny 1989 r. oraz przystąpienie do NATO w 1999 r. Lata dziewięćdziesiąte XX wieku były okresem radykalnych przemian polityczno-ustrojowych w Polsce, w związku z tym również bezpieczeństwo doświadczało rewolucyjnych zmian.

EN

The main aim of this article is to identify the factors that contributed to shaping the external and international security of Poland after 1989. The authors discuss the main problems of shaping the foreign and security policy of the Republic of Poland (RP) in the period of systemic transformation and changes on the international arena after 1989. In the first part of the article, the authors describe the relations of the Republic of Poland with other countries on the arena of international politics. In the main part, the authors characterize the doctrines and strategies which are in force in Poland after 1989. In the next part, they present cooperation with international structures, which was marked by the political break-through in 1989 and NATO accession in 1999. The 1990s were a time of radical changes of political system in Poland and also security system has undergone revolutionary changes.

4

System obronny / bezpieczeństwa RP w świetle doktryn i strategii : (1990-2007). Cz. 1

Śmiałek Katarzyna, Śmiałek Wiesław

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2019

|

R. 9, Nr 15

175--194

PL

Po roku 1989 niezależnie od formy zapisu strategii bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej (jako „doktryny”, „założeń polityki bezpieczeństwa” czy właściwej „strategii”) ukształtowały się jej ramy koncepcyjne, metodologiczne oraz prawne podstawy wyznaczające zakres kompetencji instytucji państwowych, konstytucyjnie odpowiedzialnych za kreowanie i realizację polityki bezpieczeństwa państwa. Tradycyjnie bezpieczeństwo jest ujmowane i definiowane w kontekście wyzwań i zagrożeń dla danego podmiotu. Lata dziewięćdziesiąte XX wieku były okresem radykalnych przemian polityczno-ustrojowych w Polsce. Również bezpieczeństwo i obronność doświadczyły rewolucyjnych przeobrażeń. Nowe środowisko bezpieczeństwa obejmuje trzy oddzielne okresy: przynależności do Układu Warszawskiego, szarej strefy bezpieczeństwa - samodzielności obronnej i okresu przynależności do NATO. Aby przeciwdziałać zagrożeniom, zadania organów państwa, podstawy prawne funkcjonowania systemu obronnego państwa określono w: Doktrynie obronnej RP (1990), Założeniach polskiej polityki bezpieczeństwa, Polityce bezpieczeństwa i strategii obronnej Rzeczypospolitej Polskiej (1992), Strategiach bezpieczeństwa narodowego RP (2000, 2003, 2007). W dokumentach tych w różny sposób definiowano system obronny RP, jego strukturę i zadania elementów składowych.

EN

After 1989 Poland’s new strategic conceptual, methodological and legal framework re-shaped the competence of state institutions that are constitutionally responsible for creation and implementation of the state security policy. And regardless of the acknowledged form of the National Security Strategy (as “doctrine”, “security policy” or “strategy”), all considering that traditionally security is recognized and defined in the context of challenges and threats for a given entity, for Poland the 1990s was a period of radical political changes. Hence, security and defense also experienced revolutionary transformations. The security environment in discussion includes three separate periods: belonging to the Warsaw Pact, then to gray security zone - defensive independence, and a period of belonging to NATO. To counteract the threats task of preparing the state organs was based on the legal basis for the functioning of the state defense system as defined in: Defense Doctrine of the Republic of Poland (1990), “Assumptions of the Polish Security Policy”, “Security Policy and defense strategy of the Re-public of Poland” (1992), “National Security Strategies of the Republic of Poland” (2000, 2003, 2007). In these documents, the defense system of the Republic of Poland, its structure and tasks of constituent elements were defined in various ways, as described in the following article.

5

Porównanie technologii mapowania obiektowo-relacyjnego danych w frameworku Symfony 3

Sawłuk Karol, Miłosz Marek

Journal of Computer Sciences Institute

|

2018

|

Vol. 8

235--240

PL

W artykule przedstawiono rezultaty analizy porównawczej technologii mapowania obiektowo-relacyjnego w frameworku Symfony 3: Doctrine i Propel. Analizę przeprowadzono pod kątem szybkości wykonywania skryptu oraz zużycia pamięci podczas operacji na bazie danych. Analiza pozwoliła wskazać technologię o szybszych i wydajniejszych algorytmach. Technologia Doctrine jest nawet do trzech razy szybsza niż Propel.

EN

The article presents the results of a comparative analysis of object-relation mapping technologies in the framework Symfony 3: Doctrine and Propel. The analysis was performed in terms of script execution speed and memory usage during database operations. The analysis allowed to identify the technology with faster and more efficient algorithms. Doctrine is up to three times faster than Propel.

6

Doktryna wojenna jako instrument kształtowania polityki międzynarodowej Rosji

Wrzosek M.

Kwartalnik Bellona

|

2017

|

Nr 2

22--39

PL

Autor zwraca uwagę na sposób, w jaki Federacja Rosyjska wykorzystuje swoją doktrynę wojenną do kształtowania polityki międzynarodowej. Na wybranych przykładach wskazuje związki między zapisami doktryny a działaniami rosyjskich sił zbrojnych. Celem podejmowanych działań jest uzyskanie przewagi strategicznej w bezpośrednim sąsiedztwie granic Federacji Rosyjskiej oraz wpływanie na poziom bezpieczeństwa w regionach zainteresowania. Z analizy wynika, że siły zbrojne zmierzające do projekcji zdolności militarnych stanowią istotny instrument kształtowania rosyjskiej polityki zagranicznej i odtwarzania mocarstwowej roli Rosji w świecie.

EN

The author draws attention to the way the Russian Federation uses its military doctrine to shape its international politics. He presents examples to show the connections between the provisions of the doctrine and the activities of Russian military forces. The aim of undertaken activities is to gain strategic advantage in the close vicinity of Russian Federation's borders and influence the level of security in regions of interest. An analysis shows that military forces aiming at displaying their military capabilities are an important instrument of shaping Russia's foreign policy and regaining its powerful position in the international arena.

7

Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej

Symonides J.

Kwartalnik Bellona

|

2016

|

Nr 1

11--28

PL

Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej ma na celu stworzenie integralnej, spójnej i efektywnej polityki morskiej. Zapisano w niej: Federacja Rosyjska działając na podstawie doktryny morskiej, zamierza zdecydowanie, konsekwentnie i twardo umacniać swoją pozycję na światowym oceanie. Realizacja postanowień doktryny morskiej ma służyć budowaniu i utrzymaniu międzynarodowego autorytetu Rosji oraz chronić jej status mocarstwa morskiego. Podstawowe dla nowej doktryny sformułowanie zostało zawarte w punkcie 52 dokumentu: Głównym nie do przyjęcia elementem dla Federacji Rosyjskiej w relacjach z NATO są plany przesuwania infrastruktur wojskowych sojuszu ku jej granicom oraz próby przyznawania sojuszowi globalnych funkcji. Doktryna ma dwa wymiary: globalny – adresowany głównie do Stanów Zjednoczonych i europejski - skierowany do NATO. Autor próbuje odpowiedzieć między innymi na pytanie, czy zgodnie z podstawowym przesłaniem nowej doktryny morskiej Rosja ma możliwości militarnej odpowiedzi na przybliżanie się ku jej granicom struktur wojskowych NATO. Stawia też pytanie, czy sama Rosja stwarza zagrożenie.

EN

The New Maritime Doctrine of the Russian Federation aims at creating an integral, coherent and effective maritime policy. It states that the Russian Federation, acting on the grounds of the maritime doctrine, intends to strengthen its position in the oceans with determination, consequence and firmness. The purpose of implementing the provisions of the maritime doctrine is to build and maintain international authority of Russia and protect its status of a maritime power. The key part of the doctrine is included in point 52 of the document: The main element that is unacceptable to the Russian Federation in its relations with NATO are the plans to expand NATO's military structures towards Russian borders and the attempts to give the Alliance global functions. The doctrine has a global reference, addressed mainly to the USA, and a European reference, addressed to NATO. The author attempts to clarify some issues arising from the text of the doctrine, including the question if according to its main premise, Russia is ready for a military response to the expansion of NATO structures towards its borders? He also asks whether Russia itself poses a threat.

8

Udział Rzeczypospolitej Polskiej w operacjach pokojowych

Narojek M.

Wiedza Obronna

|

2002

|

nr 4

41--65