Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Utilization of Tar Waste from the Gasification Process of Landfill Waste as a Disinfectant

Pramadaningtyas Putri Segi, Rachmawati Siti, Setyono Prabang, Himawan Widhi

Journal of Ecological Engineering

|

2023

|

Vol. 24, nr 10

315--323

EN

Gasification is a combustion process that can converts waste into electricity. Tar waste is liquid waste from the gasification process that has not been managed and utilized. Tar waste contains toxic compounds that can pollute the environment if they enter it. Tar waste has the potential to be used as a raw material for disinfectants because it contains phenol and polycyclic aromatic hydrocarbon (PAH) compounds This study aims to determine the potential of tar waste as a disinfectant based on antibacterial activity tests and phenol coefficient tests with Salmonella typhimurium bacteria. Tar waste was tested for its antibacterial activity to determine the effective concentration between with concentrations of 10%, 20%, 30%, 40%, 50%, 60%, 70%, 80%, 90% and 100% that has the potential to be an active ingredient in disinfectants. The effectiveness of the disinfectant was measured by the coefficient value of tar waste compared to 5% phenol against the Salmonella typhimurium test bacteria. If the coefficient value is equal to or greater than 1, it is said that tar waste is effectively used as a disinfectant. The results showed that the effective concentration of tar waste as a raw material for disinfectant through the antibacterial activity test was 100% with an inhibition zone diameter of 0.275556 mm in the weak category. The phenol coefficient value of 100% tar waste is 0.05. The conclusion of this study is that tar waste with a concentration of 100% is not yet effective as a raw material for disinfectant according to SNI 1842:2019.

2

Surface roughness analysis of prepolymerized CAD/CAM dental acrylic resins following combined surface treatments

Alfouzan Afnan, Alnouwaisar Alhanouf, Alazzam Njood, Al-Otaibi Hanan, Labban Nawaf, Alswaidan Mashaal, Al-Taweel Sara, Alshehri Huda

Materials Science Poland

|

2021

|

Vol. 39, No. 2

209--218

EN

Oral dentures are subjected to mechanical and chemical cleansing processes. However, these processes alter the physical and mechanical properties of denture acrylic resins. This study analyzes the surface roughness of conventional heat-cured (HC) polymethacrylate, light-cured (LC) urethane dimethacrylate, and prepolymerized computer-aided design/computer-aided manufacturing (CAD/CAM) dental acrylic resins. The materials were subjected to combined surface treatment of mechanical brushing, thermal cycling, and immersion in chemical disinfectants (corega, chlorhexidine gluconate [CHG], and sodium hypochlorite) to simulate 1 year of clinical use. The surface roughness of the resin specimens before and after surface treatment was evaluated using a noncontact profilometer. Statistical tests based on analysis of variance revealed significant interactions between resin type and disinfectants, indicating that the effects of these two factors were interdependent. The highest and lowest surface roughness was observed in HC resins immersed in CHG and CAD/CAM resins immersed in sodium hypochlorite. Among the materials, HC resins demonstrated the overall highest mean roughness, followed by LC and CAD/CAM resins. Regarding the disinfectant use, the highest mean roughness was observed in disks immersed in CHG, followed by those immersed in corega and sodium hypochlorite. The prepolymerized CAD/CAM acrylic resin demonstrated superior surface quality following combined surface treatments. The HC and LC resins exceeded the roughness threshold and the reported roughness values for acrylic resins following surface treatments. Among the disinfectants tested, sodium hypochlorite produced overall low roughness values.

3

Analiza zmian stężenia utleniacza w końcowych zbiornikach sieci wodociągowej

Zymon W., Bielski A.

Gaz, Woda i Technika Sanitarna

|

2015

|

Nr 4

136--141

EN

Potable water reservoirs have become an important element of the water distribution system. Their incorporation within the system affects, in a positive way, stability of a water treatment plant capacity and assures high water quality. Long water retention times observed in the reservoirs, result in a substantial reduction of oxidant (disinfectant) entering the water distribution system. Such conditions have a negative impact on water biostability. The experimental tests showed that an order of kinetics of oxidant change depends on chemical composition of water. If a first-order kinetics is assumed, a significant discrepancies between the concentrations measured and calculated from the model might be noticed. Observations of the potable water reservoir operation in a pilot – scale pointed out that the incoming water was completely mixed with the reservoir content. The performed simulations indicated that the concentrations of the oxidant might vary substantially, depending on the different mathematical equations, which had been used for description of oxidant depletion. Application of the first-order kinetics of oxidant depletion in water distribution models may result in poor estimation of the oxidant concentration in the water supply system.

PL

Ważnym elementem w procesie dystrybucji wody są końcowe zbiorniki sieciowe. Zastosowanie ich pozytywnie wpływa na stabilizację wydajności stacji uzdatniania wody, co umożliwia uzyskanie wody o wysokiej jakości. Długie obliczeniowe czasy zatrzymania wody w zbiorniku powodują znaczne zmniejszenie stężenia utleniacza (dezynfekanta) w wodzie wypływającej do sieci. Taka sytuacja wpływa niekorzystnie na biostabilność wody. Wykonane badania testowe wykazały, że rząd kinetyki zmian stężenia utleniacza zależy od składu chemicznego wody. Przyjęcie kinetyki pierwszego rzędu może prowadzić do znacznych różnic między wartościami stężeń zmierzonych i obliczonych z modelu. Przeprowadzone badania pracy zbiornika, w skali półtechnicznej, prowadzą do wniosku, że w zbiornikach końcowych sieci wodociągowej występuje całkowite wymieszanie wody doprowadzanej z wodą zawartą w zbiorniku. Obliczenia symulacyjne wykazały, że dla różnych równań kinetycznych opisujących zanik utleniacza, jego stężenia mogą zmieniać się w szerokim zakresie. Przyjmowanie w modelach dystrybucji wody kinetyki pierwszorzędowej zaniku utleniacza może prowadzić do poważnych błędów w oszacowaniu stężenia utleniacza w sieci wodociągowej.

4

Kwas nadoctowy. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Pakulska D., Czerczak S.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2014

|

Nr 1 (79)

25--54

PL

Kwas nadoctowy (PAA) jest substancją nietrwałą Najczęściej występuje w postaci mieszaniny, w której pozostaje w stanie równowagi chemicznej z: nadtlenkiem wodoru, kwasem octowym i wodą. W handlu kwas nadoctowy występuje w roztworach wodnych (o stężeniu ponad 15%), które są klarownymi, bezbarwnymi cieczami o ostrym zapachu octu. Kwas nadoctowy jest stosowany głównie jako: środek dezynfekcyjny, wybielacz oraz utleniacz w preparatyce chemicznej. Związek jest substancją wielkotonażową. Liczbę zakładów pracy produkujących kwas nadoctowy na świecie szacuje się na 40 -s-100. Większość z nich znajduje się w Europie, głównie w: Niemczech, Belgii, Francji, Hiszpanii, Finlandii oraz we Włoszech. Narażenie w procesie produkcji kwasu nadoctowego nie występuje, ponieważ odbywa się w systemie zamkniętym. Bardziej prawdopodobne jest narażenie na kwas nadoctowy podczas takich operacji, jak: załadunek i rozładunek oraz przemysłowe jego stosowanie. Kwas nadoctowy został zaklasyfikowany do: kategorii cieczy i par łatwopalnych, których ogrzanie może powodować pożar, substancji szkodliwych w następstwie wdychania oraz w kontakcie ze skórą i po połknięciu, substancji żrących powodujących poważne oparzenia skóry, uszkodzenia oczu i mogących spowodować podrażnienie dróg oddechowych. Aerozole i pary roztworów wodnych kwasu nadoctowego wykazują działanie drażniące na drogi oddechowe i oczy. Pracownicy zatrudnieni w warunkach ostrego narażenia inhalacyjnego na kwas nadoctowy mogą odczuwać silny dyskomfort oraz łzawienie oczu. U zwierząt doświadczalnych narażonych na aerozole kwasu nadoctowego o różnych stężeniach występowało podrażnienie oczu i dróg oddechowych o różnym stopniu nasilenia. Przewlekłe narażenie inhalacyjne powodowało podrażnienie dróg oddechowych i oczu, natomiast o większych stężeniach: zmiany zapalne w płucach, zmniejszone przyrosty masy ciała, zmiany morfologiczne krwi oraz stany zapalne wątroby. Zarówno w badaniach w warunkach in vivo, jak i in vitro nie wykazano działania mutagennego kwasu nadoctowego. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych dotyczących rakotwórczego działania tego związku. Nie stwierdzono istotnych zaburzeń funkcji rozrodczych w wyniku narażenia zwierząt na kwas nadoctowy. W Polsce brak jest podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) dla kwasu nadoctowego. Na świecie, jedynie Amerykańska Konferencja Rządowych Higienistów' Przemysłowych zaproponowała wartość STEL kwasu nadoctowego na poziomie 1,22 mg/m3 (0,4 ppm). Wartość ta została oznaczona jako NIC (notice ofintended changes). Za skutek krytyczny działania kwasu nadoctowego przyjęto działanie drażniące na drogi oddechowa. W badaniach na szczurach wyznaczono wartość RD50 równą 8,4 mg/m3. Zgodnie z przyjętymi zaleceniami ACGIII wartość NDS powinna się mieścić w zakresie 0,1-0,01RD50. Zespół Ekspertów ds. Czynników Chemicznych Międzyresortowej Komisji uznał, że dla tego związku wartość NDS powinna wynosić 0,1 RD50, czyli 0,8 mg/m3. Ponadto, ze stosunków molowych wyliczono, że proponowana wartość NDS kwasu nadoctowego odpowiada wartości stężenia nadtlenku wodoru w Polsce, który powstaje w' wyniku rozkładu kwasu nadoctowego, równej 0,4 mg/m3. Wynika z tego, że przyjęcie wartości 0,8 mg/m3, jako wartości NDS kwasu nadoctowego, powinno również chronić pracowników' przed działaniem drażniącym wydzielającego się podczas rozkładu kwasu nadtlenku wodoru, który' nie powinien stanowić dodatkowego zagrożenia dla pracowników przy proponowanej wartości NDS. Zasadność przyjętej wartości potwierdzają również wyniki badań przeprowadzonych w zakładach hodowli kurcząt podczas zamgławiania przy użyciu kwasu nadoctowego oraz wyniki badań w dwóch zakładach destylacji kaprolaktonu podczas oddestylowywania kwasu nadoctowego. Na podstawie wyników badań wykazano, że krótkoterminowe narażenie na kwas nadoctowy o stężeniu 1,56 mg/m3 nie powinno wywoływać nieprzyjemnych odczuć oraz natychmiastowego podrażnienia oczu i dróg oddechowych, natomiast w przypadku bardziej wrażliwych osób dłuższe narażenie może być nieprzyjemne. Ze względu na działanie drażniące/żrące roztworów wodnych kwasu nadoctowego proponuje się ustalenie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) na poziomie 1,6 mg/m3 i oznaczenie związku literą „C" - substancja o działaniu żrącym.

EN

Peracetic acid (PAA) most often exists as a mixture, which is in chemical equilibrium with hydrogen peroxide, acetic acid and water. In trade, PAA is present in aqueous solutions (at a concentration of < 15%), which are clear, colorless liquids with a pungent odor of vinegar. Peracetic acid is mainly used as a disinfectant, bleach or oxidant in preparative chemistry. It is a high production volume chemical. Under occupational conditions, there is a probability of exposure to aqueous solutions of PAA by inhalation as well as by dermal route during such operations as loading and unloading, and various industrial uses. Aerosols and vapors of aqueous solutions of PAA exhibit irritation to the respiratory tract and eyes. Workers in acute inhalation exposure may feel strong discomfort and water}' eyes due to irritation. Laboratory animals also suffered irritation of eyes and respiratory tract with varying degrees of severity’ depending on the concentration. Under conditions of exposure to high concentrations followed by chronic inhalation, besides respiratory tract and eye irritation, inflammatory changes in the lungs, decreased weight gain, changes in blood counts and liver inflammation have been observed. In Poland, a MAC (maximum admissible concentration) value for PAA has not been established yet. All over the world, only the American Conference of Governmental Industrial Hygienists (ACGIH) proposed a STEL value for peracetic acid at the level of 1.22 mg/ ml It was agreed that the critical health endpoints of aqueous solutions of PAA are the irritation of the eyes and the upper respiratory tract. In studies on rats (Janssen 1989c), RD50 was 8.4 mg/m3. As recommended by the ACGIH, the MAC value should be established within the range of 0.1- 0.01 RD50. The Expert Group for Chemical Agents established that the MAC value for this compound should be 0.1 RD50, i.e. 0.8 mg/m3. Moreover, based on the molar ratios it was calculated that the proposed MAC value for peracetic acid corresponds to 0.4 mg/m3 of hydrogen peroxide, which is formed during decomposition of peracetic acid. It is the current MAC value for hydrogen peroxide in Poland. Therefore, the adopted MAC value of 0.8 mg/m3 should protect workers against both chemicals. The validity of this MAC value is also confirmed by the results of Fraser, Tliorbinson (1986) and McDonagh (1997), which indicate that short-term exposure to PAA at a concentration of 1.56 mg/m3 should not cause unpleasant sensations or immediate irritation of eyes and respiratory tract, but for more sensitive people, prolonged exposure may be uncomfortable. Considering the irritating/corrosive properties of aqueous solutions of peracetic acid, 1.6 mg/m3 has been proposed as the value of shortterm exposure limit (STEL). Notation "C" (corrosive) has been proposed.

5

Skutki obecności biofilmu w systemach dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi

Świderska-Bróż M.

Ochrona Środowiska

|

2012

|

Vol. 34, nr 1

9-14

PL

Przedstawiono główne problemy wynikające z obecności biofilmu w elementach systemu dystrybucji wody wodociągowej. Omówiono zagadnienie zwiększonego zapotrzebowania wody na środki dezynfekcyjne, niezbędne do kontroli rozwoju obrostów biologicznych w sieci wodociągowej. Scharakteryzowano zjawiska intensyfikacji korozyjnego niszczenia materiałów instalacyjnych przez biofilm, wtórnego zanieczyszczenia wody wodociągowej oraz problemy eksploatacyjne jej dystrybucji i niszczenia obrostów biologicznych. Wykazano, że powstawanie i rozwój biofilmu na wewnętrznych powierzchniach elementów systemu wodociągowego nie tylko zwiększa koszty dystrybucji wody, ale przede wszystkim stanowi zagrożenie zdrowia jej konsumentów na skutek obecności w wodzie mikroorganizmów tworzących biofilm oraz produktów ich aktywności życiowej.

EN

The paper addresses some major issues linked with biofilm development in drinking water distribution systems. Consideration is given to the increased demand of water for disinfectants, as they have become an indispensable part of biofilm growth control in water-pipe networks. Upward trends are observed in biofilm-induced corrosive damage of plumbings and pipes, and also in tap water recontamination. Both the phenomena give rise to serious operating problems concomitant with the degradation of the biofilm formed and, consequently, with safe water supply to the user. Biofilm formation and development on the internal surfaces of the water distribution system is becoming a matter of growing concern not only because of the continuing rise in the cost of tap water distribution. Far more alarming are the threats to public health emerging from the presence of microorganisms colonizing the biofilm and from the products of microbial activity in the water supplied to the users.

6

Czynniki współdecydujące o potencjale powstawania i rozwoju bio-filmu w systemach dystrybucji wody

Świderska-Bróż M.

Ochrona Środowiska

|

2010

|

Vol. 32, nr 3

7-13

PL

Dokonano przeglądu problematyki powstawania biofilmu na wewnętrznej powierzchni rurociągów i instalacji wodociągowych. Omówiono przyczyny i skutki braku stabilności chemicznej i biologicznej wody w systemie wodociągowym. Podkreślono, że biofilm stwarza problemy techniczne i ekonomiczne, a przede wszystkim stanowi poważne zagrożenie jakości sanitarnej wody dostarczanej odbiorcom. Wykazano, że przyczyn współdecydujących o obecności i rozwoju biofilmu w systemach dystrybucji wody jest wiele. Związane są one nie tylko z jakością wody wprowadzanej do sieci wodociągowej, ale również z właściwościami materiałów instalacyjnych, warunkami hydraulicznymi panującymi podczas transportu wody do odbiorców, stanem technicznym i sanitarnym wszystkich elementów systemu dystrybucji oraz zachodzącymi w nim zjawiskami. Z uwagi na interakcje tych uwarunkowań, a przede wszystkim na najczęściej niemożliwą całkowitą ich eliminację, niezbędna jest skuteczna kontrola rozwoju biofilmu. Jest ona równoznaczna z zapewnieniem w całym systemie dystrybucji obecności środka dezynfekcyjnego, którego rodzaj i wymagana ilość mogą być różne w poszczególnych systemach dystrybucji wody. Spełnienie tego wymogu jest szczególnie trudne w przypadku rozległych i wyeksploatowanych systemach wodociągowych oraz tych, w których powstały już obrosty biologiczne.

EN

The paper gives an account of the problems associated with the formation and growth of a biofilm on the internal surfaces of water pipes and water supply systems. Consideration is given to the causes and implications of chemical and biological instability of the water in the distribution system. Biofilms not only create technological and economic problems, but also pose a serious risk of deteriorating the quality of the water supplied to the user. The causes underlying the occurrence and growth of the biofilm in the water distribution system are manifold. Apart from those pertaining to the quality of the water entering the distribution system, they include the properties of the materials from which particular installations have been constructed, the hydraulic conditions that occur during water transport to the user, the technical and sanitary condition of all elements being part of the water distribution system, as well as any of the phenomena involved. Considering all the concomitant interactions - as well as the fact that in most instances they are difficult to eliminate to the extent desired (if at all) - a viable control of the biofilm's growth becomes a must. To efficiently control biofilm growth, it is necessary to provide the water distribution systems with continuous supply of disinfectants. (The type and quantity of the disinfectant may vary from one water distribution system to another.) Such requirement is difficult to fulfil specifically in the case of spacious, obsolete water-supply systems.

7

Zastosowanie płynów dezynfekcyjnych z dodatkami nanosrebra w przemyśle mięsnym w celu ograniczenia odorów

Kowalski Z., Banach M., Powałka E.

Przemysł Chemiczny

|

2009

|

T. 88, nr 5

478-482

8

Ocena wpływu preparatu dezynfekującego „Flash” na pracę oczyszczalni z tarczowymi złożami biologicznymi

Klugiewicz I.

Przegląd Naukowy Inżynieria i Kształtowanie Środowiska

|

2005

|

Vol. 14, No. 1

189--194

EN

The article presents the results of research on the effect of different doses of the disinfectant „Flash” on sewage biodegradation in sewage treatment plant with rotating biological contactor.

9

Kwas nadoctowy jako środek dezynfekujący

Englot A.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2004

|

nr 3

13--14

PL

Zaletą preparatów opartych na bazie kwasu nadoctowego jest to, że działają w obecności zanieczyszczeń organicznych i nie przeszkadza im twarda woda.

10

Disinfectants containing active oxygen: method for the preparation of urea hydroperoxide and melamine hydroperoxide

Wielicka J., Ptasiewicz-Malinowska A., Jędrych T., Minda M., Wiejak B., Pajer T., Ratajczak W., Michalska M., Capała W.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2003

|

Vol. 5, nr 3

19-21

EN

Urea hydroperoxide (carbamide hydroperoxide) and melamine hydroperoxide (2,4,6-triamino- 1,3,5-triazine hydroperoxide) are adducts of hydrogen peroxide and urea/melamine. The process of preparation of urea/melamine hydroperoxide consists in addition of hydrogen peroxide solution to urea/melamine by spraying H2O2 solution onto agitated urea/melamine powder bed. The addition is carried out at sub-atmospheric pressure. Both urea hydroperoxide and melamine hydroperoxide feature good oxidative, bleaching and disinfecting properties. Under a research project scheduled for 2000-2002, development department of Zaklady Azotowe "Puławy" S.A. and Industrial Chemistry Research Institute jointly carried out tests in a pilot plant built in Puławy to develop a process for the preparation of urea hydroperoxide and melamine hydroperoxide. As a result, high quality products were obtained, which were positively assessed by potential customers.