Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Nowe monomery pochodzenia roślinnego w syntezie termoplastycznych elastomerów poliuretanowych

Kasprzyk P., Datta J.

Elastomery

|

2018

|

T. 22, nr 3

200--213

PL

Jak dotychczas w syntezie termoplastycznych elastomerów poliuretanowych (TPU) są powszechnie wykorzystywane surowce pochodzenia petrochemicznego. Sytuacja jednak zmienia się dynamicznie i w wielu gospodarkach świata widoczne są już trendy, polegające na coraz większym wykorzystaniu substancji pochodzenia roślinnego w produkcji surowców, np. glikoli, izocyjanianów czy polioli, jako zamienników analogów syntetycznych. Praca obejmuje przegląd aktualnej literatury w zakresie pozyskiwania i stosowania monomerów pochodzenia roślinnego w syntezie termoplastów poliuretanowych. Między innymi szczegółowo omowiono metody syntezy (biosyntezy) biosurowców z roślin. W ostatniej części artykułu scharakteryzowano istniejące już na rynku komercyjne poliuretany (systemy), ktore zawierają w swoim składzie reszty monomerów pochodzenia naturalnego zarówno w segmentach sztywnych, jak i giętkich.

EN

The raw materials commonly used in the synthesis of thermoplastic polyurethane elastomers are substances obtained from sources of petrochemical origin. The situation, however, is changing dynamically and in many economies of the world there are already visible trends, involving the increasing use of plant-derived substances in the production of raw materials, eg. glycols, isocyanates or polyols, as substitutes for synthetic analogues. The work includes an overview of the current literature on the acquisition and use of plant-derived monomers in the synthesis of polyurethane thermoplastics. Among other things, the methods of synthesis (biosynthesis) of bio-materials prepared from plants were discussed in detail. In the last part of the article, commercial polyurethanes (systems) already existing on the market, which contain in their composition the residues of natural derived monomers in both hard and soft segments are characterized.

2

Toluilenodiizocyjanian : oznaczanie izomerów toluilenodiizocyjanianu metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej

Bonczarowska M., Brzeźnicki S.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2016

|

Nr 1 (87)

123--138

PL

Toluilenodiizocyjanian (TDI) stosowany w przemyśle występuje w postaci bezbarwnej lub jasnożółtej cieczy o ostrym zapachu i stanowi mieszaninę dwóch izomerów – diizocyjanianu tolueno-2,4-diylu (2,4-TDI) oraz diizocyjanianu tolueno-2,6-diylu (2,6-TDI). Związki te są stosowane jako monomery do produkcji tworzyw poliuretanowych i wykorzystywane w takich gałęziach przemysłu, jak: budownictwo, przemysł meblarski, samochodowy, stoczniowy czy chemiczny. Narażenie na izocyjaniany może powodować silne podrażnienia: błon śluzowych górnych i dolnych dróg oddechowych oraz oczu, a także ataki astmy oskrzelowej. Celem pracy było opracowanie odpowiednio czułej metody oznaczania izomerów toluilenodiizocyjanianu w powietrzu na stanowiskach pracy w zakresie od 1/10 do 2 wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), zgodnie z wymaganiami zawartymi w normie europejskiej PN-EN 482:2012. Badania wykonano przy zastosowaniu chromatografu cieczowego Waters Alliance z detektorem spektrofluorymetrycznym i kolumny Supelcosil RP-Amide 150 x 2,1 mm o uziarnieniu 5 µm. Metoda polega na: zatrzymaniu obecnych w powietrzu izomerów toluilenodiizocyjanianu na filtrze z włókna szklanego nasączonego roztworem 1-(2-pyridylo)piperazyny (1,2-PP), ekstrakcji powstałych pochodnych za pomocą mieszaniny acetonitrylu i dimetylosulfotlenku oraz chromatograficznym oznaczeniu stężeń badanych związków. Średnia wartość współczynnika odzysku (dla trzech stężeń) dla diizocyjanianu tolueno-2,4-diylu (2,4-TDI) i diizocyjanianu tolueno-2,6-diylu (2,6-TDI) wynosi odpowiednio: 103,4 i 101,8%. Zależność wskazań detektora spektrofluorymetrycznego od analizowanych stężeń izomerów toluilenodiizocyjanianu ma charakter liniowy (r = 0,999) w zakresie stężeń 0,028 ÷ 2,8 µg/2 ml (0,00014 ÷ 0,014 mg/m3 dla próbki powietrza 200 l). Granica oznaczania ilościowego dla di-izocyjanianu tolueno-2,4-diylu i diizocyjanianu tolueno-2,6-diylu wynosi odpowiednio: 0,0006 i 0,0003 μg/ml. Opisana w niniejszym artykule metoda pozwala na selektywne oznaczanie izomerów toluilenodiizocyjanianu w obecności innych diizocyjanianów. Zapisana w formie przepisu analitycznego metoda oznaczania izomerów toluilenodiizocyjanianu spełnia wymagania zawarte w normie europejskiej PN-EN 482:2012 pod kątem czułości oznaczeń, precyzji i dokładności. Opracowana metoda oznaczania izomerów toluilenodiizocyjanianu w powietrzu na stanowiskach pracy została zapisana w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w załączniku.

EN

Toluene-2,4 and 2,6-diisocyanate (2,4-TDI; 2,6--TDI) are colorless to pale yellow liquids with a sharp acrid odor. 2,4-TDI and 2,6-TDI are two commonly used isomers of toluenediisocyanate (TDI). TDI mixture is most often used in manufacturing polyurethane plastics and widely used in different kinds of industry like furniture, car, chemical, shipbuilding and construction industry. Occupational exposure to TDI vapors can cause severe irritant effects on mucous membranes,the respiratory tract, the eyes, and an acute attack of an asthma-like syndrome.The aim of this study was to develop and validate a sensitive method for determining 2,4 and 2,6-TDI concentrations in workplace air in the range from 1/40 to 2 MAC values, in accordance with the requirements of Standard No. PN-EN 482.The study was performed using a liquid chromatograph equipped with spectrofluorimetric detector (FLD). All chromatographic analysis were performed with Supelcosil LC-RP-Amide 150 × 3 mm analytical column, which was eluted with a mixture of acetonitrile:dimethylsulfoxide (9: 1).The method is based on the collection of TDI on glass fiber filter coated with 1 (2-pyridyl) piperazine solution, extraction of formed derivatives with a mixture of acetonitrile:dimethylsulfoxide and chromatographic determination of resulted solu-tion with HPLC technique. The average extraction efficiency of TDI from filters was 103% (2,4-TDI and 108% (2,6-TDI). The method is linear (r= 0.999) within the investigated working range 0.028–2.8 μg/ml, which is equivalent to air concentrations from 0.00014 to 0.014 mg/m3for a 200-L air sample. The limit of quantification (LOQ) of 2,4-TDI and 2,6-TDI was 0.0006 and 0.0003 μg/ml, respectively.The analytical method described in the form of Analytical Procedure (see appendix), makes it possible to selectively determine 2,4-TDI and 2,6-TDI in workplace air in the presence of other compounds. The method is precise, accurate and it meets the criteria for procedures for measuring chemical agents listed in Standard No. PN-EN 482. The method can be used for assessing occupational exposure to 2,4-TDI and 2,6-TDI and associated risk to workers’ health.

3

Synthesis and mechanical properties of novel epoxy-polyurethane materials based on modified soybean oil

Sienkiewicz A., Czub P.

Czasopismo Techniczne. Chemia

|

2016

|

Y. 113, iss. 1-Ch

111--123

EN

The paper presents the results of studies on the synthesis and mechanical properties of the fusion product of epoxidized soybean oil with bisphenol A, which are a part of the current research on environmentally friendly raw materials for the preparation and modification of modern polymeric materials. It has been shown that the use of 4,4’-methylene diphenyl diisocyanate in the cross-linking process of the fusion product in the presence of Dabco 33-LV and BYK-A530 or BYK-A525 gives hard materials with interesting mechanical properties.

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad syntezą i właściwościami mechanicznymi produktu stapiania epoksydowanego oleju sojowego z bisfenolem A, które wpisują się w nurt poszukiwań proekologicznych surowców do otrzymywania i modyfikacji nowoczesnych materiałów polimerowych. Wykazano, że użycie 4,4’-diizocyjanianu difenylometanu w procesie sieciowania produktu stapiania w obecności Dabco 33-LV oraz BYK-A530 lub BYK-A525 prowadzi do otrzymania twardych materiałów o ciekawych właściwościach mechanicznych.

4

Synteza amfifilowych kopolimerów blokowych ?-kaprolaktonu typu ABA

Łukaszczyk J., Jelonek P.

Polimery

|

2009

|

T. 54, nr 3

189-194

PL

Na drodze dwuetapowej syntezy otrzymano szereg blokowych amfifilowych kopolimerów typu ABA z poli(?-kaprolaktonu) (PCL) i eteru monometylowego glikolu poli(oksy)etylenowego (MPEG). Na pierwszym etapie wytworzono prepolimery izocyjanianowe (PCLpre) w reakcji poliestrodioli (PCLdiol) o różnych ciężarach cząsteczkowych z diizocyjanianem heksametylenu (HDI) lub diizocyjanianem izoforonu (IPDI) w obecności laurynianu dibutylocyny (DBTL) jako katalizatora. Drugi etap syntezy polegał na sprzęganiu PCLpre z MPEG w obecności tego samego katalizatora. Dobrane warunki prowadzenia procesu umożliwiły uzyskanie produktów o składach zgodnych z założonymi. Produkty (PCLpre i MPEG-PCL-MPEG) analizowano metodami 1H NMR, IR i DSC. Wykonano test rozpuszczalności w H2O otrzymanych kopolimerów triblokowych stwierdzając, że w roztworach wodnych tworzą się agregaty.

EN

Series of amphiphilic block copolymers of poly(?-caprolactone) (PCL) and poly(oxy)ethylene glycol monomethyl ether (MPEG) of ABA type were synthesized in two-stage process. At first stage the isocyanate prepolymers (PCLpre) were prepared in the reactions of polyesterdiols (PCLdiol) of various molecular weights with either hexamethylene diisocyanate (HDI) or isophorone diisocyanate (IPDI) carried out in the presence of dibutyltin dilaurate (DBTL). PCLpre coupling with MPEG in the presence of the same catalyst was the other stage of synthesis. The products (PCLpre and MPEG-PCL-MPEG) were characterized by 1H NMR, IR and DSC methods (Fig. 1-4, Table 1 and 2). It was found in solubility tests in water of triblock copolymers obtained that aggregates were formed in aqueous solutions (Fig. 5).

5

Poliuretany - Przegląd 60-letniego rozwoju ich syntezy i zastosowań

Król P.

Polimery

|

2009

|

T. 54, nr 7-8

489-500

PL

W artykule stanowiącym przegląd literatury dotyczący rozwoju technologii z dziedziny poliuretanów (PUR) w ciągu 60. ostatnich lat omówiono zagadnienia, już dziś historyczne, związane z otrzymywaniem surowców - diizocyjanianów i dioli - oraz klasycznych wielkocząsteczkowych związków poliuretanowych, takich jak elastomery i pianki. Przedstawiono syntezę PUR metodą stopniowej poliaddycji wraz z jej modelowaniem kinetycznym a także proces reaktywnego formowania elastomerów poliuretanowych. Zaprezentowano najnowsze technologie obejmujące wytwarzanie ekologicznych wodnych klejów i lakierów PUR opartych na dyspersjach wodnych typu jonomerów oraz sposoby otrzymywania kopolimerów uretanowo-akrylowych i uretanowo-siloksanowych typu core-shell. Podano także kilka przykładów najnowszych zastosowań PUR (wytrzymałe mechanicznie nanokompozyty, biozgodne materiały medyczne lub ciekłokrystaliczne materiały dla elektroniki i optyki). Zasygnalizowano problem zagospodarowania odpadów poliuretanowych.

EN

The article is a review of development of polyurethanes (PUR) technologies during past 60 years. The problems, now being historical, concerning the preparation of raw materials: diisocyanates and diols (Scheme A) and classical macromolecular polyurethane compounds such as elastomers or foams (Fig. 1, 6) were discussed. PUR synthesis via gradual polyaddition (Fig. 2, 3), its kinetic modeling (Fig. 4, Table 1) and the process of reactive molding of polyurethane elastomers (Fig. 5) were presented. The newest technologies concerning the preparation of ecological PUR adhesives and varnishes based on ionomer type aqueous dispersions and the methods of production of core-shell type urethane-acrylic or urethane-siloxane copolymers are described. Selected examples of new applications of PUR are given: mechanically stable nanocomposites, biocompatible materials for medicine, liquid crystalline materials for electronics and optics. The problem of PUR waste management was mentioned (Fig. 7).

6

Współczesne perspektywy rozwoju lakierów proszkowych

Pilch-Pitera B.

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 7-8

513-518

PL

Przedstawiono przegląd literatury obejmujący najważniejsze zagadnienia związane z aktualnymi kierunkami rozwoju poliuretanowych (PUR) lakierów proszkowych z uwzględnieniem nowych doniesień dotyczących stosowania do tego celu różnych diizocyjanianów. Szczególną uwagę zwrócono też na procesy zewnętrznego i wewnętrznego blokowania grup izocyjanianowych. Te pierwsze polegają na wprowadzeniu związku blokującego z labilnym atomem H (np. alkoholu lub aminy), zwanego utajonym środkiem sieciującym, który po odblokowaniu w temperaturze pokojowej ulatnia się do atmosfery. Blokowanie wewnętrzne polega na tworzeniu kosztem reakcji z udziałem grup izocyjanianowych różnych pochodnych ugrupowań uretidionowych, alofanianowych czy biuretowych.

EN

The paper presents a literature review covering most important problems related to present directions of polyurethane (PUR) powder lacquers development, including new contributions concerning the use of various diisocyanates in this field. Special attention has been paid to the processes of external and internal blocking of isocyanate groups. First of them consist in introducing of blocking agent with labile H atom (e.g. alcohol or amine), called latent blocking agent, which after unblocking at curing temperature escape to the atmosphere. Internal blocking consists in forming of various groups uretdione, allophanate or biuret ones at the cost of reactions with part of isocyanate groups.

7

Diizocyjanian tolueno-2,4-diylu, diizocyjanian tolueno-2,6-diylu, 4,4ˋ -metylenobis(fenyloizocyjanian)

Kijeńska D.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

1998

|

Nr 19

59--62