Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Digital tools in teaching humanities: problem statement and development potential

Bilotcerkivcka Yuliia Oleksandrivna, Borisivna Blaga Olga, Yuriivna Ilyina Yuliia, Ivanivna Ostashchuk Vera

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach

|

2023

|

T. 16

63--74

EN

The article provides an analysis of the study on the use of digital tools in teaching humanities in university education, presenting arguments that confirm the significance of this topic. Due to the rapid development of digital technologies and the increasing importance of digital literacy, the potential that these tools can provide for improving the learning process in humanities is being explored. The advantages and challenges associated with the implementation of digital technologies in university education for teaching humanities are revealed. Special attention is given to the analysis of the possibilities of integrating digital tools into the educational process, uncovering their features and potential for enriching the learning process and enhancing the quality of teaching humanities. Further analysis and discussion of this topic aim to contribute to the search for optimal solutions and improving the outcomes of teaching humanities in the digital era, as well as studying future prospects for digitizing humanities education. The conclusions of the article emphasize the need for a balanced approach to the use of digital technologies, pedagogical relevance of their application, focusing on preserving interaction and communication, and involving students in active learning and collaboration.

PL

W artykule przedstawiono analizę problemu wykorzystania narzędzi cyfrowych w nauczaniu nauk humanistycznych, w edukacji uniwersyteckiej oraz przedstawiono argumenty potwierdzające znaczenie tego tematu. W związku z szybkim rozwojem technologii cyfrowych i rosnącym znaczeniem kompetencji cyfrowych, badany jest potencjał, jaki te narzędzia mogą wprowadzić, dla poprawy procesu nauczania w naukach humanistycznych. Przedstawiono korzyści i wyzwania związane z wdrażaniem technologii cyfrowych w edukację uniwersytecką, podczas nauczania nauk humanistycznych. Szczególną uwagę poświęcono analizie możliwości wdrożenia narzędzi cyfrowych w proces edukacyjny, ujawniając ich cechy i potencjał wzbogacenia procesu nauki, poprawy jakości nauczania nauk humanistycznych. Kolejne analizy i badania na ten temat mają na celu wspieranie poszukiwania optymalnych rozwiązań i poprawę wyników nauczania nauk humanistycznych w epoce cyfrowej, badanie perspektyw dla cyfryzacji edukacji humanistycznej. Wnioski artykułu podkreślają konieczność zrównoważonego podejścia do wykorzystania technologii cyfrowych, pedagogicznej celowości ich zastosowania, skupienia na zachowaniu interakcji i komunikacji, oraz zaangażowania studentów w aktywne uczenie się i współpracę.

2

Rozwój narzędzi cyfrowych a procesy projektowania i produkcji

Achramowicz Radosław

Builder

|

2020

|

R.24, nr 2

38--39

PL

Współcześnie w obszarze architektury i wzornictwa przemysłowego następuje odejście od tradycyjnie pojmowanych pojęć funkcji, formy, procesów produkcyjnych, na rzecz zainteresowania elastycznością samoorganizacją, prototypizacją. Towarzyszą temu zmiany możliwe dzięki wykształceniu się nowych narzędzi cyfrowych, wywodzących się z przemysłu samochodowego, lotniczego czy technik animacji. Narzędzia owe od ponad trzech dekad są obecne w twórczym etapie procesu projektowania, z jednej strony sprzyjając przenikaniu się architektury i wzornictwa przemysłowego, z drugiej przyczyniając się do erozji dotychczasowych zasad nimi rządzących. Dziś możemy więc sobie zadać pytanie, na ile zamierzamy być cyfrowi, a na ile nie? Z odpowiedzią wiąże się wiele konsekwencji redefiniujących architekturę i design – dyscypliny bliźniacze.

EN

Nowadays, in the field of architecture and industrial design, there is a departure from traditionally understood concepts of functions, forms, production processes in favor of interest in flexibility, self-organization and prototyping. This is accompanied by changes, possible thanks to the emergence of new digital tools originating from the automotive, aviation and animation industries. These tools have been present in the creative phase of the design process for over three decades, on the one hand, favoring the interpenetration of architecture and industrial design, on the other, contributing to the erosion of existing rules governing them. So today we can ask ourselves: how far digital we would like to go and where to stop? There are many consequences associated with the answer to this question that redefine twin disciplines – architecture and design.

3

Systemy i narzędzia generatywne

Januszkiewicz K.

Archivolta

|

2012

|

nr 4

44--51

PL

Projektowanie generatywne to wykorzystywanie procesów algorytmicznych lub reguł i zasad po to, aby otrzymywać rozwiązania projektowe. Korzystanie z narzędzi generatywnych w projektowaniu wymaga od architekta innego niż dotąd podejścia do procesu twórczego. Jest to istotna zmiana, gdyż teoria i praktyka architektury jak dotąd koncentrowała się przede wszystkim na formie, a nie na procesie wyłaniającym formę. Te nowe aspekty w kreacji formy architektonicznej po raz pierwszy w Polsce badał Adam M. Szymski. Obecnie architekci, chcąc badać wpływ różnych czynników na formę, sięgają po cyfrowe systemy i narzędzia generatywne. Zapożyczają je z innych dyscyplin i wykorzystują do projektowania obiektów i materiałów budowlanych. Najchętniej stosowane, to: diagramy Voronoi, L-Systemy, automaty komórkowe (Cellular Automata), fraktale, gramatyki kształtu (Shape Gramars) i algorytmy genetyczne. Przy użyciu tych narzędzi można otrzymać interesujące formy i rozwiązania przestrzenne, które zostały przedstawione w tym artykule.

EN

Generative design is the use of algorithmic processes or rules and regulations in order to receive design solutions. Using generative tools in the design requires a different approach to the creative process than ever before. This is a significant change, as the theory and practice of architecture has so far focused primarily on the form, not on the form-emerging process. These new aspects in the creation of the architectural form were first studied in Poland by Adam M. Szymski. Currently, the architects, in order to investigate the influence of various factors on the form, resort to digital tools and generative systems. They borrow them from other disciplines and use them to design buildings and building materials. The most often used include: Voronoi diagrams, L-System, Cellular Automata, fractals, Shape Grammars and genetic algorithms. Using these tools one can get interesting forms and spatial solutions, which have been presented in this article.