Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Technologia szlachetnych wypraw tynkarskich w architekturze I połowy XX w.

Korpała M.

Przegląd Budowlany

|

2018

|

R. 89, nr 6

46--56

PL

Tynki szlachetne były nieodłącznym elementem architektury XX wieku. Obecnie nastąpiły znaczące przemiany technologii budowlanych, co spowodowało radykalne zmiany technik wykonania tynków szlachetnych. Dlatego konieczne jest omówienie tradycyjnej technologii wykonywania tynków, której znajomość jest niezbędna przy konserwacji i odtwarzaniu elewacyjnych wypraw w budynkach z I połowy XX wieku. Dekoracje elewacji w tym okresie to zarówno imitacja okładzin kamiennych, jak i wykorzystanie dekoracyjnego potencjału struktury i faktury powierzchni tynków. Na podstawie publikacji źródłowych przedstawione zostały szczegółowe informacje na temat sposobów wykonywania różnych rodzajów tynków szlachetnych.

EN

Stuccoes were an intrinsic element of architecture of the 20th century. Nowadays, significant changes took place regarding construction technology, which caused radical changes in techniques of preparation of stuccoes. Therefore, it is necessary to describe the traditional technology of preparation of stuccoes, the knowledge of which is essential in conservation and reconstruction of elevation coatings in buildings from the first half of the 20th century. Decorations of elevations during that period include both imitation of stone facings as well as use of decorative potential of the structure and texture of the stucco surface. Based on source publications, the author presents detailed information on the methods of preparation of different kinds of stuccoes.

2

Detale architektury „Drogi Królewskiej” w Gdańsku na obrazie Antona Möllera Grosz czynszowy

Darecka K.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 52

49--58

PL

Namalowana na obrazie Grosz czynszowy Antona Möllera (1601 r.) zabudowa ulicy Długiej i Długiego Targu w Gdańsku przedstawiona została z wyjątkową dokładnością i dbałością o szczegóły. Dokumentuje ona detale kamienic i budynków reprezentacyjnych zarówno średniowiecznych, jak i nowożytnych. Niejednokrotnie jest jedynym źródłem wiedzy o formie poszczególnych elementów architektury, zdobnictwie, a nawet kolorystyce budowli, które nie zachowały się albo istniały tylko przez krótki okres w historii miasta. Jest to najstarsze barwne przedstawienie Głównego Miasta Gdańska i stanowi cenny materiał badawczy między innymi do badań nad jego architekturą.

EN

Buildings along the Long Lane and Long Market streets in Gdańsk, depicted in the painting The Tribute Money by Anton Möller (1601), were rendered with exceptional precision and care for detail. It documents details of tenement houses and formal buildings, both medieval and those from modern times. Frequently it has turned out to be the sole source of knowledge about the form of particular architectonic elements, ornamentation or even colour schemes of buildings which did not survive, or which existed merely for a short period in the city history. It is the oldest colour representation of the Main City of Gdańsk and constitutes valuable research material e.g. of its architecture.

3

Zabór palace in the light of the latest discoveries - interior of the elevation using sgraffito technology

Bielinis-Kopeć B.

Civil and Environmental Engineering Reports

|

2016

|

No. 23(4)

5--13

EN

The property in Zabór from the fifteenth century belonged, among others, to families: von Tschammer, von Dyhrn, Montani, von Dünnewald, von Cosel and von Schönaich-Carolath. The testimony of its magnificence is a palace built by Count Johann Heinrich von Dünnewald in the 4th quarter of the seventeenth century, in the type of early baroque French residence, which, after 1745 was expanded in a magnificent baroque residence by Count Friedrich August von Cosel. In 2014 during the renovation of the monument one encountered a mannerist sgraffito, and facades of the old previously unknown buildings, were decorated with it, dating back probably to the early seventeenth century, which sheds a new light on the history of the monument and its construction phases.

PL

Zachowany do dnia dzisiejszego w Zaborze pałac, wzniesiony został przez hr. Heinricha Johanna von Dünnewald w 4 ćwierci XVII wieku w typie wczesnobarokowych rezydencji francuskich. Po 1745 roku został rozbudowany w okazałą barokową rezydencję przez hr. Friedricha Augusta von Cosel. Niewielkie zmiany wprowadzono w XIX wieku, gdy należał do rodu von Schönaich-Carolath. W literaturze przedmiotu utrwalił się pogląd, że von Dünnewald wzniósł pałac na miejscu starszej, drewnianej siedziby, która została spalona. Wymaga on weryfikacji w związku z dokonanym w 2014 roku odkryciem. W trakcie remontu elewacji natrafiono na manierystyczne sgraffita, którymi ozdobione były elewacje starszej, nieznanej dotąd murowanej budowli. Sgraffita z Zaboru są analogiczne pod względem kompozycji, ornamentyki oraz techniki do wystroju elewacji pałacu w Broniszowie, datowanego na 1606 roku, co rzuca nowe światło na dzieje pałacu w Zaborze i fazy jego budowy. Należy przyjąć, że już w początkach XVII wieku wzniesiono tu murowaną siedzibę. Inicjatorem budowy był zapewne Christoph von Dyhrn, który w 1604 roku pojął za żonę Anne von Stentzsch, zaś cztery lata później został zamordowany na swoim zamku w Zaborze. Wspomniany po raz pierwszy w źródłach w 1608 roku zamek jest zapewne budowlą, na której ślady natrafiono w trakcie remontu. Nie ulega więc wątpliwości, iż historia pałacu w Zaborze wymaga uwzględniania jego starszej fazy tj. murowanego zamku, którego pozostałości należy szukać w strukturze skrzydła zachodniego pałacu, przyjmując czas powstania budowli, dekorowanej w technice sgraffita, z wykorzystaniem manierystycznej ornamentyki, na początek XVII wieku.