Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Sergiy Gulyar : Vital Progress and Contribution to the Development of Underwater Physiology and Medicine Sciences

Skrzyński Stanisław, Olszański Romuald

Polish Hyperbaric Research

|

2021

|

nr 4(77)

7--38

EN

Here we present a unique life path of Sergiy Gulyar, a world-known Ukrainian scientist who was overcoming extreme conditions studying them on himself. He has developed his determination and responsibility from his basic experiences as a surgeon and his desire to win from his involvement in sports. His research in underwater laboratories has shown a capacity to find untrodden pathways to understand and explain what others did not even suspect. His physiological studies on the role of sea depths, breathing mixtures, underwater exposures, and diving schemes marked the path to the aquanauts and undersea man. Reaching the hyper depths equivalent to 2,500 m revealed the physiological limits of human being and defined how to handle hyperbaric respiratory failure. Prof. S. Gulyar suggested a usage of natural physiological mechanisms to accelerate the re-adaptation process as a part of the highmountain rehabilitation of hyperbaria-adapted people. Dissertations were defended, books and articles were written, a scientific school of followers was created. Unfortunately, during the Soviet period, Prof. S. Gulyar faced a set of organizational problems and obstacles from the Soviet regime. In particular, his works were classified or hushed up, his intellectual property was often used without mentioning the author and his scientific team was intimidated by criminal investigations. Main recognition during this period had come from professional societies in Europe and the United States. After the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR), Prof. S. Gulyar introduced a number of innovations and inventions in electromagnetic medicine and physiology. In particular, he has managed to account for main common features of physiological effects of light stimulation produced by Lasers, Light-Emitted Diodes and Bioptron light sources. By doing so, some mystical dogmas were filtered out and new paths to sensible light-induced treatments were developed. At the same time, Prof. S. Gulyar has preserved the legacy of many generations of medical professionals who used light in their treatments. He has shown in his physiological experiments that stimulation of biologically active zones including acupuncture points light stimulation has a wide spectrum of biological effects including alleviation of pain symptoms. Now mono- and polychromatic visual and transcutaneous light therapy of pain has been recognized scientifically and clinically, and its place in medicine has been firmly established. Prof. S. Gulyar described a new functional system of the organism that regulates the electromagnetic equilibrium. A step into the future was the first experimentally grounded technology for the use of fullerene-modified light. Positive changes have been proven with its percutaneous and ocular use. These first results open the door to complete analysis and future investigations. Prof. S. Gulyar has published 20 monographs, 470 papers and abstracts, and received 11 patents. Many of his inventions have been implemented, the others are still awaiting implementation. This article is based on the data obtained by the authors during many years of their personal cooperation, as well as from the memoirs of Prof. S. Gulyar and the materials he provided.

PL

Przedstawiamy wyjątkowe życie Sergieja Gulyara, znanego w kręgach światowych medycyny w tym medycyny podwodnej ukraińskiego naukowca. Pokonał ekstremalne warunki, zdobywając samodzielnie. Jego wykształcenie jako chirurga zaszczepiło w nim determinację i odpowiedzialność, natomiast sport zaszczepił w nim wolę zwycięstwa. W pionierskich badaniach w podwodnych laboratoriach ujawniły jego zdolność do rozwiązywania problemów, by znaleźć i wyjaśnić to, z czego inni nawet nie zdawali sobie sprawy. Jego badania fizjologiczne nad rolą głębin morskich, z zastosowaniem mieszanin oddechowych, metod nurkowania utorowały drogę akwanautom. Doświadczalne badania zjawisk oddechowych na hiper głębokości równej 2500 m rozszerzyło wiedzę na temat fizjologicznego ograniczenia człowieka i określiło sposoby pomocy przy hiperbarycznej niewydolności oddechowej. Prof. S. Gulyar zaproponował wykorzystanie naturalnych mechanizmów fizjologicznych do przyspieszenia procesu readaptacji osób zaadaptowanych do hipierbarii poprzez ich rehabilitację wysokogórską. Zdobywał stopnie naukowe, publikował książki i artykuły oraz założył szkołę naukową, w której znaleźli się jego zwolennicy. Niestety, w okresie sowieckim prof. S. Gular napotykał na szereg problemów organizacyjnych i przeszkód ze strony władz sowieckich. W szczególności jego prace były utajniane lub przemilczane, jego własność intelektualna była często wykorzystywana bez podania autora, a jego zespół badawczy był zastraszany przez dochodzenia kryminalne. Główne uznanie w tym okresie pochodziło od towarzystw zawodowych w Europie i USA. Po upadku ZSRR prof. S. Gulyar dokonał również szeregu innowacji i wynalazków z zakresu medycyny i fizjologii elektromagnetycznej. Jego wyniki wyniki otwierają drzwi do szczegółowych analiz i przyszłych badań. Opublikował 20 monografii, 470 referatów i rozpraw oraz uzyskał 11 patentów. Wiele z jego wynalazków zostało zrealizowanych, inne wciąż czekają na realizację. Artykuł powstał na podstawie danych zebranych przez autorów w wyniku wieloletniej, osobistej współpracy, a także na podstawie wspomnień prof. S. Gulyara i przedstawionych przez niego materiałów. W aktywnym życiu brał udział w wielu wyprawach i pracach związanych z promowaniem kultury i historii Ukrainy.

2

Selected risks of the decompression process. Part II, Analysis of selected types of risk

Kłos Ryszard

Polish Hyperbaric Research

|

2020

|

nr 3(72)

7--28

PL

najczęściej na drodze zmian ciśnienia i/lub składu czynnika oddechowego w funkcji czasu. Jednak na proces dekompresji ma wpływ większa liczba inherentnych czynników niż tylko zmiany ciśnienia i składu czynnika oddechowego. Ich wartości powinny być utrzymywane w pewnych zakresach, jednak zdarza się, że kontrola nad nimi nie może być dotrzymana. W taki przypadku stają się one elementami rezydualnego ryzyka procesu dekompresji. Bezpieczeństwo dekompresji powinno być zapewniane, między innymi, poprzez analizę rezydualnego ryzyka dla każdej realizacji procesu dekompresji.

EN

The safe transition from a higher pressure atmosphere to a lower pressure atmosphere is accomplished by planning the decompression process, typically through changes in pressure and/or composition of the breathing mix in a function of time. However, the decompression process is affected by a much greater number of inherent factors than changes in pressure and composition of the breathing mix. Their values should be kept within certain ranges, however, there are circumstances when it is not possible to maintain control over them. In this situation, they become elements of the residual risk of the decompression process. The safety of decompression should be ensured, inter alia, by analysing the residual risk for each execution of the decompression process.

3

Selected risks of the decompression process. Part 1, Selected inherent residual risks in the decompression process

Kłos Ryszard

Polish Hyperbaric Research

|

2020

|

nr 2(71)

7--36

EN

A safe transition from a higher-pressure atmosphere to a lower-pressure atmosphere is achieved by means of a planned decompression process, usually through changes in pressure and/or the composition of the breathing mix as a function of time. However, the decompression process is influenced by a greater number of inherent1 factors than merely changes in pressure and composition of the breathing mixture, the values of which should be maintained within certain ranges. However, there are instances where control over them cannot be maintained, leaving elements of residual risk2 to the decompression process. The safety of decompression should be assessed, inter alia, by analysing this risk for each implementation of the decompression process.

PL

Bezpieczne przejście z atmosfery o wyższym ciśnieniu do atmosfery o niższym ciśnieniu realizowane jest w oparciu o zaplanowany proces dekompresji, najczęściej na drodze zmian ciśnienia i/lub składu czynnika oddechowego w funkcji czasu. Jednak na proces dekompresji ma wpływ większa liczba inherentnych1 czynnikow, niż tylko zmiany ciśnienia i składu czynnika oddechowego, ktorych wartości powinny być utrzymywane w pewnych zakresach. Jednak zdarza się, że kontrola nad nimi nie może być dotrzymana i pozostają one elementami rezydualnego ryzyka2 procesu dekompresji. Bezpieczeństwo dekompresji powinno być szacowane, między innymi, poprzez analizę tego ryzyka dla każdej realizacji procesu dekompresji.

4

Dekompresja komór chłodniczych – zjawisko występujące w komorach w wyniku spadku ciśnienia na skutek obniżenia temperatury

Golus S.

Technika Chłodnicza i Klimatyzacyjna

|

2017

|

nr 4

124--127

PL

W obecnie stosowanych rozwiązaniach technicznych, komorę chłodniczą, a w szczególności komorę mroźnię należy traktować jako naczynie ciśnieniowe. Powodem powyższego jest zastosowanie szczelnej jej obudowy oraz nowoczesnych, szczelnych drzwi chłodniczych. Obudowa komory na skutek obniżania i podwyższania temperatury wewnętrznej jest narażana na ciągłe zmiany ciśnienia oddziaływującego bezpośrednio na ściany i strop oraz konstrukcję nośną. Spadek ciśnienia powietrza znajdującego się w komorze chłodniczej w wyniku obniżenia się temperatury nazywamy dekompresją.

EN

Due to the common technical solutions, such as modern hermetic doors and other construction elements, cold chambers should be treated as pressure tight objects. Because of inner temperature variations the construction of a cold room is exposed to constant pressure changes. Pressure drop inside a cold chamber due to inner temperature lowering is called decompression.

5

Uwagi nad przebiegiem wydalania azotu z ustroju nurka w warunkach obniżonego ciśnienia na stacji końcowej (<1 ATM)

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2016

|

nr 1(54)

31--36

EN

The authors discuss the effect of reduced pressure at the final decompression station on nitrogen excretion lrom the organism or a diver. The assumed basi s lor the said considerations was the course ot decompression during dives pertormed in lakes located at a significant altitude above sea level and diver transportation by piane lollowing dive completion. Based on the presented calculations the authors conclude that air transport can take place only upon the lapse ot time calculated with regard to the diving conditions and the expected altitude of the f1ight. Oiving in mountain lakes requires proper consideration of the effects ot the decreased atmospheric pressure.

PL

Autorzy omawiają wpływ obniżonego ciśnienia na stacji końcowej na wydalanie azotu z ustroju płetwonurka. Jako podstawę do rozważań przyjmują przebieg dekompresji podczas nurkowania w jeziorach położonych na znacznej wysokości n.p.m., oraz podczas transportu płetwonurka samolotem po ukończonym nurkowaniu. W oparciu o przedstawione wyliczenia stwierdzają, że transport płetwonurków drogą lotniczą może mieć miejsce dopiero po upływie określonego czasu, uzależnionego od warunków nurkowań, oraz przewidywalnej wysokości lotu. Nurkowania w jeziorach górskich wymagają uwzględnienia wpływu obniżonego ciśnienia atmoslerycznego.

6

Analiza modelu fizycznego stanowiska do szybkiego zmniejszania ciśnienia

Szudrowicz M., Solarz L.

Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej

|

2016

|

Vol. 65, nr 2

93--104

PL

Istnieje potrzeba badania sprzętu działającego na dużych wysokościach i transportowanego drogą powietrzną. Badanie dotyczy również wpływu szybkiej dekompresji. W pracy znajdujemy omówienie wymagań dotyczących badań i propozycje podstawowych parametrów stanowiska badawczego. Bardzo trudne jest zaprojektowanie stanowiska tak, aby czas dekompresji był zagwarantowany. Sprawdzenie tego warunku zostało zrealizowane.

EN

Testing of equipment used at high altitude and transported by air is necessary. The effect of decompression should be tested, too. The requirements for testing and the most important parameters of the stand are presented in the paper. The required time of decompression should be achieved during the tests. The time of decompression in the projected stand is analysed and calculated.

7

Czynnik XII – ograniczenie nurków?

Radziwon P., Olszański R., Korsak J., Siermontowski P., Dąbrowiecki Z.

Polish Hyperbaric Research

|

2015

|

nr 3(52)

7--16

PL

Brak dowodów na zależną od czynnika tkankowego aktywację układu krzepnięcia krwi i uwalnianie trombiny z jednej strony a spadek stężenia czynnika XII po krótkotrwałych ekspozycjach powietrznych oraz saturowanych powietrznych i helioksowych, oraz podwyższone stężenie kompleksu plazminaantyplazmina (PAP) po krótkich nurkowaniach wskazują na możliwość wpływu nurkowania i dekompresji na aktywację fibrynolizy. Celem naszych badań była weryfikacja hipotezy zakładającej, że nurkowanie i dekompresja aktywują układ fibrynolizy oraz wyjaśnienie patomechanizmu tej aktywacji. W badaniach uczestniczyło 50 zdrowych ochotników, których poddano krótkotrwałym, powietrznym ekspozycjom hiperbarycznym pod ciśnieniem 400 kPa i 700 kPa odpowiadającym nurkowaniu na głębokość 30 m i 60 m. Dekompresję stosowano zgodnie z tabelami Marynarki Wojennej. Przed ekspozycją hiperbaryczną oraz po zakończeniu dekompresji we krwi żylnej określano: aktywność czynnika XII, stężenie i aktywność t-PA, stężenie i aktywność PAI-1, stężenie alfa2-antyplazminy, stężenie PAP, stężenie elastazy neutrofili. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost aktywności czynnika XII, wzrost stężenia kompleksu PAP, przy jednoczesnym spadku statystycznie istotnym spadku aktywności α2-AP. Nie stwierdzono mierzalnej aktywności t-PA oraz istotnych zmian stężenia t-PA. Stwierdzono istotny statystycznie spadek zarówno aktywności jak i stężenia PAI-1, silniej zaznaczony po ekspozycjach odpowiadających nurkowaniu na 60 m. Stężenia elastazy granulocytow nie różniły się istotnie przed ekspozycją i po dekompresji. Wnioski: U osób kwalifikowanych do nurkowania powinno się sprawdzać czynniki ryzyka zwiększonej aktywności fibrynolitycznej – zaburzenia hemostazy zwiększające ryzyko krwawienia, możliwość występowania zakrzepów/skrzeplin przyściennych.

EN

The lack of evidence for the tissue-factor dependent activation of the coagulation system and the release of thrombin on one hand, and a decreased concentration of factor XII after short term air, saturated air and heliox exposures, as well as an increased concentration of the plasmin-antiplasmin complex (PAP) after short dives indicate that diving and decompression possibly affect fibrinolysis. The aim of our research was to verify the assumption that diving and decompression activate the system of fibrinolysis and the clarification of the pathomechanism of this activation. The study involved 50 healthy volunteers who were subjected to short-term, air hyperbaric exposures at 400 kPa and 700 kPa, which correspond to 30m and 60m dives. Decompression was applied in accordance with Naval tables of decompression. Before hyperbaric exposition and after decompression the following factors were determined: activity of factor XII, concentration and activity of t-PA, concentration and activity of PAI-1, concentration of alpha2antiplasmin, concentration of PAP, concentration of neutrophil elastase. The following observations have been made: a statistically significant increase in the factor XII activity, increase in the PAP complex concentration and a simultaneous significant decline in the α2-AP activity. No measurable t-PA activity or significant changes in t-PA concentration have been observed. In addition, a statistically significant decline in both the activity and concentration of PAI-1 has been observed, which was more pronounced after the expositions that corresponded to 60 m dives. The concentrations of granulocyte elastase did not differ significantly before and after decompression. Conclusions: People qualified for diving should have the following risk factors examined: risk factors of increased fibrynolytic activity – haemostasis abnormalities that increase the risk of haemorrhage, possibility of parietal blood clots/thrombi.

8

Konstrukcje sprężone Cz. 4. Stany graniczne użytkowalności elementów sprężonych

Gwoździewicz P.

Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne

|

2015

|

Nr 3

108--113

PL

Metoda stanów granicznych (SG) w postaci opisanej w normie Eurokod 2 (PN-EN 1992-1-1, [1]), poza omówioną wcześniej grupą stanów granicznych nośności elementów sprężonych („Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne” 2015, nr 1 [58], s. 64–69), wymaga od projektanta sformułowania, a następnie sprawdzenia warunków stanów granicznych użytkowalności (SGU). Warunki te dotyczą cech użytkowych konstrukcji, jej trwałości, estetyki oraz sprawdzenia zgodności przyjętych założeń obliczeniowych z rzeczywistą pracą elementów.

EN

The limit state method as described in Eurocode 2 (PN-EN 1992-1-1, [1]), in addition to the previously discussed group of ultimate limit states of prestressed elements (NBI 2015, issue 1 [58], pp. 64-69) requires from a designer to formulate and then check the serviceability limit state conditions. These conditions relate to the functional characteristics of the structure, its durability, aesthetics and checks of the compatibility of the design calculation assumptions with actual work of the elements.

9

Heliox saturation diving in Poland. Part 2

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 2(43)

39--68

EN

The described saturation diving technology was launched as training for Polish Navy specialists. It is an effect of the R&D project No. R00 O0014/3 entitled: "Saturation Diving Technology" financed by the Polish Ministry of Science and Higher Education, which have been implemented earlier by Academy in LOTOS Petrobaltic SA.

PL

Opisana technologia nurkowania realizowana była, jako szkolenia dla specjalistów Marynarki Wojennej RP stanowiąc wdrożenie efektów projektu badawczorozwojowego nr R00-O0014/3 pt.: „Metodyka nurkowań saturowanych” finansowanego ze środków na naukę, które wcześniej wdrożono w LOTOS Petrobaltic SA.

10

Planowanie specjalnych operacji bojowych z wykorzystaniem aparatu nurkowego typu Amphora

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2012

|

nr 1(38)

29-130

PL

Artykuł jest drugim z serii zawierających wyniki badań przeprowadzonych w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni a finansowanych ze środkow na naukę w latach 2009 2011 w ramach projektu rozwojowego Nr O R00 0001 08 p.t.: Projektowanie dekompresji w misjach bojowych. Pierwszy zawierał wyniki badań nad możliwościami doboru dekompresji dla aparatu nurkowego typu mix - SCR CRABE SCUBA. W treści obecnego zawarto wyniki badań nad możliwościami prowadzenia ekspozycji nitroksowo? tlenowych dla aparatu nurkowego typu oxy - CCR/Nx - SCR AMPHORA SCUBA, lecz znajdują się w nim odwołania do teorii, które zostały opublikowane w części pierwszej

EN

This article is second in a series of articles containing the results of studies conducted in the Naval Academy of Gdynia and financed from educational funds in the years 2009 - 2011 within a developmental research project No. O R00 0001 08 titled: Designing decompression in combat missions. The first article included the results of research into the possibilities of selecting decompression for mix SCR CRABE SCUBA. This paper contains the results of a current research on the possibilities of conducting nitrox-oxygen exposures for oxy CCR/Nx - SCR AMPHORA SCUBA, however it also includes references to the theories that have been published in the first article.

11

Wpływ nurkowania na spadek ekspresji genów BCL2 i BCL2A1 oraz ICAM-1 i PECAM-1

Radziwon P., Olszański R., Lipska A., Piszcz J., Boczkowska-Radziwon B., Uchimiak-Owieczko A., Kozakiewicz M., Dąbrowiecka M.

Polish Hyperbaric Research

|

2011

|

nr 3(36)

67-75

PL

Nurkowanie ma też wpływ na stan czynnościowy śródbłonka naczyń. Brak jest obecnie doniesień dotyczących wpływu nurkowań na ekspresję genów odpowiadających za funkcje śródbłonka. Celem przeprowadzonych pilotażowych badań była ocena wpływu kspozycji hiperbarycznych i dekompresji na ekspresję genów mających znaczenie w biologii komórek śródbłonka. W badaniach wzięło udział 5 zawodowych nurków. Zostali oni poddani krótkotrwałym ekspozycjom hiperbarycznym (0,7 MPa) odpowiadającym nurkowaniom na głębokości 60 m. Dekompresję przeprowadzano zgodnie z tabelami Polskiej Marynarki Wojennej. Ocenę ekspresji genów przeprowadzono metodą RT-PCR z użyciem zestawów RT2 PCR Profiler Array (Superarray Bioscience, a Qiagen Company, USA) oraz cyklera CFX 96 Bio-Rad. Badania ekspresji genów i analiza wyników wykazały zmniejszoną ekspresję genów BCL2 i BCL2A1 oraz ICAM-1 i PECAM-1. Wskazane są dalsze badania w celu ustalenia, czy wykazany w badanej grupie nurków spadek ekspresji łącznie genów PECAM-1, ICAM-1, BCL2, BCL2A1 może mieć udział we wzroście ryzyka wystąpienia patologicznych zmian kostnych po dekompresji.

EN

Diving has some impact on the functional status of the vascular endothelium. There are currently no reports on the effects of diving on the expression of the genes responsible for the functions of the endothelial. The aim of this pilot study was to evaluate the effects of hyperbaric exposure and decompression on the expression of genes relevant to the biology of endothelial cells. The studies were carried out on five professional divers. They were subjected to short-term hyperbaric exposures (0.7 MPa), corresponding to diving at the depth of 60 m. The decompression was carried out in accordance with the tables of the Polish Navy. The evaluation of the gene expression was performed using the RT-PCR method, with sets RT2 PCR Profiler Array (Superarray Bioscience, a Qiagen Company, USA) and CFX cycler Bio-Rad 96. The studies of gene expression and the analysis of results showed a decreased expression of genes BCL2, BCL2A1, ICAM-1 and PECAM-1. Further studies are recommended to determine whether the decrease in the expression of genes including PECAM-1, ICAM-1, BCL2, and BCL2A1 may contribute to the increase in the risk of pathological bone changes after decompression.

12

Krajowy system dekompresji dla aparatu nurkowego typu CRABE

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2011

|

nr 4(37)

43-150

PL

W artykule opisano polski system dekompresji dla francuskiego aparatu nurkowego typu CRABE o wybieranym zamkniętym lub półzamkniętym obiegu czynnika oddechowego.

EN

In the article has been described Polish decompression system for alternatively closed or semiclosed circuit France made diving apparatus CRABE.

13

Jednotkankowy model dekompresji ograniczonej procesem dyfuzji

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2011

|

nr 2(35)

69-94

PL

Artykuł jest kontynuacją przeglądu teorii deterministycznych i statystycznych dotyczących problematyki dekompresyjnej publikowanych na łamach Polish Hyperbaic Research. Pomimo doniosłości teorii opracowanej przez H.V. Hempelmana jej podstawy teoretyczne nie były szeroko publikowane. W artykule podano wyprowadzenie algebraicznych modeli matematyczny stanowiących podstawę metody Hempelmana służącej do kalkulacji dekompresji.

EN

The paper is the continuation of the review of deterministic and statistical theories of decompression published in the pages of Polish Hyperbaric Research. Despite the importance of the theory developed by H.V. Hempelman, its theoretical foundations have not been widely published. The article describes the steps to derive algebraic mathematical models underlying Hempelman’s method used to calculate decompression.

14

Fizjologiczne i biochemiczne parametry oceny bezpieczeństwa dekompresji

Olszański R., Radziwon P., Kozakiewicz M., Siermontowski P., Dąbrowiecka M.

Polish Hyperbaric Research

|

2011

|

nr 3(36)

45-58

PL

Artykuł porusza kwestie prawidłowego przebiegu procesu dekompresji oraz jej wpływu na stan zdrowia osoby nurkującej. Artykuł jest również próbą zmierzenia się z dokładnością tabel dekompresyjnych oraz metodami oceniającymi stopień zagrożenia chorobą dekompresyjną.

EN

This article discusses the proper course of the decompression process and its influence on a diver’s condition. The article also approaches the subject of the accuracy of decompression tables and the methods for assessing the risk of decompression sickness.

15

Specjalizowane metody kompresji plików dziennika

Pyrchała P.

Prace Naukowe Katedry Budowy Maszyn / Politechnika Śląska

|

2010

|

nr 1

361-380

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczących różnych specjalizowanych metod kompresji plików dziennika, których celem było napisanie aplikacji, która korzystając z tych metod umożliwia przeprowadzenie operacji kompresji oraz dekompresji. Ponadto porównano ich działanie z uniwersalnymi metodami kompresji.

EN

The article presents results of investigation of some specialized log file compression methods which main goal was to write the specialized log file archiver. Moreover, the comparative tests of universal and specialized compression methods are presented in the paper.

16

Detekcja śródnaczyniowej wolnej fazy gazowej

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2010

|

nr 3(32)

15-30

PL

Dopplerowskie ultradźwiękowe wykrywanie śródnaczyniowej wolnej fazy gazowej stanowi typową, użyteczną procedurę stosowaną przy badaniach nad dekompresją. W artykule przedstawiono ocenę statystyczną metody dla przyjętej standardowej procedury detekcyjnej.

17

Nurkowania saturowane z wykorzystaniem helioksu. Cz. 1

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2007

|

Nr 3(20)

7-31

PL

W artykule przedstawiono wykorzystywana przez MW RP helioksowa technologie nurkowań saturowanych. Jest ona adaptacja technologii używanej przez US Navy do końca lat 80. XXw. z modyfikacjami dokonanymi przez Włochów i specjalistów krajowych [3]. Była ona wykorzystana podczas prac na platformach PETROBALTIC SA do roku 2000 bez żadnego incydentu nurkowego.

EN

This paper presents the Heliox saturation diving technology as used by the Polish Navy. This technology is an adaptation of the technology used by the US Navy until the end of 1980 and includes modifications by Italian and Polish specialists [3]. It was used during work on the PETROBALTIC S.A. Oil Platforms until the year 2000 without a single diving incident.

18

Niektóre problemy związane z wyborem sposobu dekompresji

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2007

|

Nr 1(18)

33-76

PL

W artykule przedstawiono przegląd głównych problemów związanych z doborem sposobu dekompresji. Jednym z elementów poprawiających bezpieczeństwo jest trening adaptacyjny pozwalający przygotować się organizmowi do przechodzenia procesu dekompresji. Trening ten powinien być częścią ciągłego procesu utrzymania nurka w kondycji do wykonywania zadań. Dobrze wyszkolony nurek nie pozwoli sobie na łamanie zasad omijając w ten sposób zagrożenie podczas nurkowania.

EN

Review some main problems of decompression schedule selection is presented in this paper. The adaptation training is the most important factor contributing to improvement of the diving safety. The adaptation training keeps the diver ready to decompression and improves his physiological condition in the hyperbaric environment. It should be the permanent and necessary part of the total diver's activity. The well-trained and educated diver is conscious of the rules and avoids risk situations, therefore contributes to improve safety of diving

19

Walidacja tabel dekompresyjnych w oparciu o rozkład dwumianowy

Kłos R.

Polish Hyperbaric Research

|

2006

|

Nr 1(14)

59-73

PL

Systematyka i opis zjawisk towarzyszących dekompresji jest sprawą skomplikowaną ze względu na brak precyzyjnych metod pomiarowych monitorujących procesy zachodzące w tkankach żywego organizmu. Matematyczne sposoby opisu dekompresji odzwierciedlają jedynie część zachodzących podczas niej zjawisk. Opis taki polega najczęściej na możliwie jak najdokładniejszym dopasowaniu do danych eksperymentalnych stosunkowo prostej funkcji matematycznej. Takie modele matematyczne należy traktować jedynie jako sposób przewidywania programu dekompresji, nie zaś jako model zachodzących podczas niej procesów fizjologicznych [2]. Proces walidacji polega na zweryfikowaniu na podstawie danych z eksperymentów założeń dotyczących zagrożenia chorobą ciśnieniową - DCS. Materiał zawarty w artykule opracowano w ramach pracy pt.: "System głębokowodnych nurkowań trimiksowych1".

EN

The systematic study of the phenomena accompanying decompression is complex problem because of a lack of precise measurement methods to monitor the processes taking place in body tissues. The mathematical models used to describe the decompression process, reflect only a fragmentary part of the total phenomena taking place. They usually consist of trying to fit experimental data by means of relatively simple mathematical functions. Such mathematical models, however, should be treated as calculation methods for deriving decompression procedures, not as mathematical models of the physiological processes taking place during decompression [2]. The validation process is to verify the assumptions made in the decompression model by establishing a decompression sickness (DCS) risk function based on experimental dive data. This paper presents the result of a project entitled: "Deep Diving Trimix System", sponsored by the Naval Academy, Gdynia.

20

Wpływ hiperbarii na wybrane parametry hemostazy

Tomaszewski R., Radziwon P., Siermontowski P.

Polish Hyperbaric Research

|

2005

|

Nr 1(10)

21-29

PL

Przeprowadzanie nurkowań i dekompresji według opracowanych tabel dekompresyjnych nawet skorygowanych dopplerowską oceną przebiegu desaturacji nie zabezpiecza w pełni nurków przed wystąpieniem objawów DCS czy jałowej martwicy kości. Nadal, zatem poszukiwane są bardziej czułe i specyficzne parametry do oceny bezpieczeństwa dekompresji. W badaniach przyżyciowych i autopsyjnych osób z wypadków nurkowych stwierdzano przypadki krwotoków, które nie powstały na skutek urazów czy też koincydencji innych jednostek chorobowych. Opisane przypadki nie zostały jednak wystarczająco wnikliwie zbadane pod kątem zaburzeń układu hemostazy. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie wpływu ekspozycji hiperbarycznych i dekompresji na wybrane parametry hemostazy. Badania zostały przeprowadzone u 39 zdrowych ochotników. 8 nurków poddano krótkotrwałej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 30 m, 16 saturowanej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 18 m oraz 15 saturowanej eksopzycji heliokosowej równej nurkowaniu na 30 m.

EN

Introduction: Diving and decompression performed strictly according to the decompression tables, corrected by the Doppler assessment of desaturation process do not fully assure divers from the development of DCS or bone necrosis. Thus more sensitive and specific safety parameters of decompression have been still seeking. Haemorrhages are implicated in the pathogenesis of some cases of DCS without coincidence with trauma or other pathology. Bleeding complications occurring after diving reported in some papers has not been sufficiently investigated and thus could not be directly correlated to the enhanced fibrinolysis. The aim of our study was to measure the effect of hyperbaric expositions and decompression on the markers of hemostasis. Material and methods: 36 healthy divers underwent hyperbaric exposures. Divers were subjected to short term exposures to the pressure of 400 kPa (corresponding water depth - 30 m) with 24 min plateau and continuous decompression with air as a breathing medium (8 divers) or saturated exposures to the pressure of 200 kPa(corresponding water depth - 18 m) with air as a breathing medium (16 divers) or saturated exposures to the pressure of 400 kPa with heliox as a breathing medium (15 divers). The divers were monitored for Doppler-detected venous gas bubbles as a risk factor for DCS. Blood samples were taken before exposure and after decompression.