Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: degradation resistance

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Podatność na degradację zbiornika zaporowego Solina

Bartoszek L., Czech D.

Czasopismo Inżynierii Lądowej, Środowiska i Architektury / Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture

2014

z. 61, nr 4

35--53

W pracy dokonano oceny podatności na degradację zbiornika zaporowego Solina utworzonego na rzece San. W wyniku przeprowadzonej oceny parametrów morfometrycznych i hydrologicznych zbiornik Solina zakwalifikowano do I kategorii odporności na degradację. Przynależność do tej kategorii świadczy o wysokiej odporności zbiornika Solina na odziaływanie jego zlewni. Decydujący wpływ na jego wysoką odporność na degradację mają takie parametry obiektu, jak: głębokość średnia, procent stratyfikacji wód, stosunek powierzchni dna czynnego do objętości epilimnionu oraz współczynnik Schindlera. W rezultacie przeprowadzonej analizy cech środowiskowych zlewnię zbiornika Solina zaszeregowano do trzeciej grupy podatności na dostawę materii. Stosunkowo dużym możliwościom uruchomienia ładunku obszarowego w zlewni sprzyjają: przepływowy typ bilansowy jeziora, wysoki średni spadek terenu zlewni, niski procent obszarów bezodpływowych oraz wysoki współczynnik Ohlego. W latach 2005-2006 odnotowano kilkakrotnie wyższy ładunek rzeczywisty fosforu w stosunku do ładunku niebezpiecznego docierający ze zlewni do zbiornika. Na tej podstawie stwierdzono, że obiekt jest w bardzo dużym stopniu narażony na postępujący proces degradacji, jeśli nie nastąpi aktywizacja działań ochronnych w jego zlewni. Po zestawieniu I kategorii odporności zbiornika Solina i trzeciej grupy podatności jego zlewni na uruchomienie ładunku zanieczyszczeń uzyskano II typ układu środowiskowego zlewnia-zbiornik charakteryzujący się umiarkowanym postępem procesu eutrofizacji wód, przy czym niekorzystnym warunkom panującym w zlewni przeciwstawia się wysoka naturalna odporność zbiornika zaporowego Solina na proces degradacji.

The paper aims to assess the susceptibility of the Solina dam reservoir to degradation. Following the assessment of morphometric and hydrological parameters, the Solina reservoir situated on the River San was qualified as the first category level as for its resistance to degradation. The very fact of falling into this category proves the Solina reservoir immune to the impact of its catchment area. The parameters of the object such as the average depth, the percentage of water stratification, the ratio of the active bottom surface to the epilimnion volume and the Schindler coefficient have a decisive influence on its resistance to degradation. Following the results of the environmental analysis the Solina reservoir catchment was verified as the third group of susceptibility. Flow balance type of the lake, the high average catchment slope, low percentage of landlocked areas as well as the high Ohle coefficient encourage relatively high activation of the area load in the catchment. The actual phosphorus load, which was several times greater than the dangerous load, reached the reservoir in 2005-2006. On these grounds it was found that the object is highly exposed to the progressive degradation process unless protective actions are taken in its catchment area. When the first category of the Solina reservoir resilience was correlated with the third group of its catchment susceptibility to mobilisation of the pollutant load, the second type of the environmental system 'catchment-reservoir’ was obtained. Its key feature is a moderate progress of the water eutrophication process. Unfavourable conditions of the catchment are balanced by high natural resistance of the Solina dam reservoir to the degradation process.

Mechanical properties and low temperature degradation resistance of 2.5Y-TZP – alumina composites

Kern F., Gadow R

Materiały Ceramiczne

2013

T. 65, nr 3

258--266

Yttria stabilized zirconia polycrystals (Y-TZP) become increasingly important in the field of biomedical and engineering components. The commercially available standard material 3Y-TZP made from coprecipitated powders has very high strength but limited fracture toughness, resistance to subcritical crack growth and low temperature degradation resistance. In this study a 2.5Y-TZP powder was produced by coating of monoclinic zirconia with yttria via the nitrate route. Y-TZP-alumina composites with compositions ranging from 0-27.5 vol.% were produced by mixing and milling and subsequent hot-pressing at 1400 °C for 2 h. The mechanical properties and ageing resistance of the materials was tested. All materials showed attractive mechanical properties with bending strength of 1000-1250 MPa, fracture resistance declined with increasing alumina content while resistance to subcritical crack growth KI0 was maintained at a high level of 5–5.7 MPa∙√m. Alumina addition had a non-linear grain growth inhibition effect. Ageing test showed that while the pure 2.5-TZP was inherently instable a small addition of alumina increased the low temperature ageing resistance considerably. Evaluation of ageing kinetics according to the Mehl-Avrami-Johnson model showed that the TZP-alumina composites did not follow a nucleation and growth mechanism but that the transformation front rather proceeds into the bulk by a zero-order kinetics.

Polikryształy dwutlenku cyrkonu stabilizowanego tlenkiem itru (Y-TZP) stają się coraz ważniejsze w obszarze komponentów biomedycznych i inżynierskich. Komercyjnie dostępny, standardowy materiał 3Y-TZP wytworzony z proszków współstrąconych ma bardzo wysoką wytrzymałość ale ograniczoną odporność na pękanie, odporność na podkrytyczny wzrost pęknięcia i odporność na niskotemperaturową degradację. W niniejszej pracy, proszek 2.5Y-TZP wytworzono drogą pokrywania jednoskośnego tlenku cyrkonu tlenkiem itru metodą azotanową. Kompozyty Y-TZP-tlenek glinu o skłądach mieszczących się w przedziale 0-27.5 vol.% wytworzono drogą mieszania i mielenia z następczym prasowaniem na gorąco w 1400 °C przez 2 h. Zbadano właściwości mechaniczne i odporność na starzenie otrzymanych materiałów. Wszystkie materiały pokazały atrakcyjne właściwości mechaniczne: wytrzymałość na zginanie 1000-1250 MPa, odporność na pękanie zmniejszyła się wraz ze wzrostem zawartości tlenku glinu, podczas gdy odporność na podkrytyczny wzrost pęknięcia KI0 utrzymywał się na poziomie 5–5.7 MPa∙√m. Dodatek tlenku glinu wywołał nieliniowy efekt zahamowania rozrostu ziaren. Test starzenia wykazał, że wtedy gdy czysty 2.5-TZP był zasadniczo niestabilny to mały dodatek tlenku glinu zwiększał znacząco niskotemperaturową odporność na starzenie. Wyznaczenie kinetyki starzenie zgodnie z modelem Mehl-Avrami-Johnsona wykazało, że kompozyty TZP-tlenek glinu nie podlegają mechanizmowi zarodkowania i wzrostu zarodków, ale raczej front przemiany podąża w materiał zgodnie z kinetyką reakcji rzędu zerowego.