Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Pielęgnacja zieleni przyjazna miejskim zwierzętom

Latkowska Monika Joanna

Zieleń Miejska

|

2023

|

Nr 11

54--56

PL

Chociaż na co dzień dostrzegamy ich niewiele, w miastach żyje wiele gatunków zwierząt. Stanowią one istotny element miejskich ekosystemów i decydują o bioróżnorodności miast. Warto wspierać je, zapewniając schronienie i pożywienie oraz prowadząc przyjazną im pielęgnację zieleni miejskiej.

2

Nie takie martwe to drewno

Kasprzak Krzysztof

Zieleń Miejska

|

2023

|

Nr 1

44--47

PL

Lasy mieszane i liściaste, zwłaszcza niebędące lasami gospodarczymi, charakteryzują się szczególnie różnorodnymi siedliskami, stanowiącymi miejsce życia licznych gatunków grzybów, roślin i zwierząt. Różnorodność siedlisk leśnych zwiększa tzw. martwe drewno, czyli uschnięte drzewa i krzewy, stojące fragmenty pni, leżące kłody, gałęzie i opadłe liście. Warto mu się przyjrzeć, także w miastach, np. w kontekście wpływu tzw. czwartej przyrody na zachowanie bioróżnorodności.

3

Naturalna cysterna z wodą

Zarzycki Wojciech

Zieleń Miejska

|

2023

|

Nr 3

44--46

PL

Martwe drewno – na przekór swej nazwie – pełne jest życia. Trudno dziś wyobrazić sobie zajęcia z ekologii, podczas których nie mówiłoby się o tym, jak jest ważne. I choć świadomość w tym zakresie rośnie, to wciąż myśli się o nim głównie w kontekście lasów o charakterze naturalnym. Tymczasem wielkogabarytowe martwe drewno w przestrzeni miejskiej to nie tylko siedlisko zastępcze dla niezliczonej rzeszy drobnych bezkręgowców, grzybów i mikroorganizmów, ale także magazyn wody, stanowiący wręcz alternatywę dla ogrodów deszczowych.

4

Dead Wood Complexity Shapes the Pattern of the Occurrence of Threatened Saproxylic Beetle Cucujus cinnaberinus

Goczał J., Rossa R.

Polish Journal of Ecology

|

2017

|

Vol. 65, nr 1

158--165

EN

Saproxylic beetles are essential for the proper functioning of forest ecosystems. However, intensive forest management has led to the disappearance of suitable microhabitats of many species associated with dead wood. Cucujus cinnaberinus is an endangered saproxylic beetle which develops under the bark of dead wood. The species usually occurs in protected areas, however, some populations inhabit long-term managed forests in Central Europe. In this study, we analyzed the effect of nine silviculture-related and decay-related factors on the C. cinnaberinus microhabitat selection in managed forests. We found that potential sun exposure, bark thickness, dead wood moisture and the hardness of dead wood have a significant effect on the C. cinnaberinus microhabitat selection. The species prefers sun-exposed dead wood with thicker bark at an intermediate stage of decay with undecomposed xylem, but avoids completely dry pieces. Furthermore, we found no confirmation of a direct connection between dead wood diameter and the occurrence of C. cinnaberinus. We stressed that logging residues or stumps are mostly unsuitable for C. cinnaberinus development.

5

Zagrożenie pożarowe Puszczy Białowieskiej

Szczygieł R., Kwiatkowski M., Kołakowski B.

Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza

|

2016

|

Vol. 43, nr 3

143--160

PL

Cel: Celem publikacji jest ocena zagrożenia pożarowego Puszczy Białowieskiej w kontekście rozpadu drzewostanów świerkowych w wyniku gradacji kornika drukarza. Artykuł powstał w dużej mierze na podstawie pracy pt. „Wpływ ilości martwego drewna w Puszczy Białowieskiej na zagrożenie pożarowe oraz zagrożenie dla ludzi” [1] zleconej przez Ministerstwo Środowiska, sfinansowanej ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Wprowadzenie: Puszcza Białowieska jest szczególnie cennym pod względem przyrodniczym obszarem, na którym wskutek niespotykanej gradacji kornika drukarza (Ips typographus) w ostatnich latach doszło do rozpadu drzewostanów świerkowych na powierzchni kilku tysięcy hektarów. To zjawisko o charakterze klęskowym spowodowało wzrost obciążenia ogniowego oraz zwiększenie łatwopalnej martwej biomasy, która stwarza duże zagrożenie pożarowe. W tle toczących się sporów i dyskusji pomiędzy różnymi grupami interesariuszy na temat ochrony Puszczy, kluczowe staje się pytanie, czy człowiek powinien czynnie przeciwdziałać i ograniczać degradację cennych siedlisk przyrodniczych, czy nie ingerować w siłę natury i pozostawić je samym sobie. Jednym z istotnych elementów czynnej ochrony Puszczy Białowieskiej jest jej ochrona przeciwpożarowa, dlatego w artykule przedstawiono ocenę istniejącego zagrożenia pożarowego, analizę obecnego systemu zabezpieczenia przeciwpożarowego wraz z propozycją jego poprawy. Metodologia: Oceny zagrożenia pożarowego Puszczy Białowieskiej dokonano w oparciu o analizy: kategoryzacji zagrożenia pożarowego lasu sporządzonych w planach urządzenia lasu nadleśnictw puszczańskich i planie ochrony Białowieskiego Parku Narodowego; występowania pożarów lasu w latach 2000-2015; obecnie funkcjonującego systemu ochrony przeciwpożarowej i jego oceny w świetle obowiązującego prawa oraz wpływu ilości i rodzaju wydzielonej biomasy na zagrożenie pożarowe. Wnioski: Zagrożenie pożarowe Puszczy Białowieskiej wzrosło w wyniku rozpadu drzewostanów świerkowych i związanych z nim zwiększeniem obciążenia ogniowego oraz pojawieniem się pokrywy trawiastej, która uschnięta sprzyja powstawaniu i rozprzestrzenianiu się ognia. W związku z zaniechaniem działań prewencyjnych i odstąpieniem od zasad gospodarki leśnej, które spowodowały wzrost ryzyka pożarowego, konieczne jest dostosowanie istniejącego systemu ochrony przeciwpożarowej Puszczy Białowieskiej do występującego ryzyka.

EN

Aim: The aim of this paper is to reveal evaluation findings in respect of forest fire risk at Białowieża Primeval Forest, in the context of spruce trees degradation caused by a bark beetle invasion. The article is based on the report “Level of forest fire risk and threat to humans in relation to the volume of dead wood in Białowieża Forest” [1], which was commissioned by the Ministry of Environment and financed by the National Fund for Environmental Protection and Water Management. Introduction: Białowieża Primeval Forest is of particular importance in relation to environmental values. However, in recent years, spruce tree stock has been exposed to progressive degradation across an area exceeding thousands of hectares, caused by an unusually large infestation of bark beetle (Ips typographus L.). Such developments, accompanied by symptoms associated with natural disasters, have increased the presence of combustible materials creating a potential fire hazard. Current debate and controversy amongst diverse interest groups revolves around the question of whether active human intervention should constrain the degree of degradation in the precious environment or avoid interference and allow nature to pursue its own course. One essential element of proactive defence at Białowieża Forest is an endeavour to protect it from the risk of fire. For this reason the article contains an evaluation of existing fire hazards, an analysis of current protection systems in place and proposals for the improvement of such systems. Methodology: An evaluation of fire risk in Białowieża Primeval Forest was made by reference to the following: Forest fire risk categorization for Białowieża forest area management plan and conservation plan of Białowieża National Park; frequency of forest fires during the years 2000-2015; current forest fire protection system in force and evaluation of the system in context of current legal requirements, taking account of influences on the risk of fire caused by a volumetric increase and type of biomass generated through degradation. Conclusions: The risk associated with Forest fires has increased as a result of spruce trees degradation in Białowieża Primeval Forest. In addition to this increase of combustible material other factors, which contribute, include the emergence of grass overlays across dead wood areas. Such grass, when dry, leads to outbreaks and propagation of fires in forest areas. Abandonment of prevention activities and departure from forest management principles compel the adaptation and adjustment of existing fire protection systems in accordance with emerging threats.

6

Dutch elm Disease and the Habitat of Endangered Rosalia Longicorn Rosalia alpina (L.): A Conservation Paradox?

Bartnik C., Michalcewicz J., Ciach M.

Polish Journal of Ecology

|

2015

|

Vol. 63, nr 3

440--447

EN

In central Europe, the endangered Rosalia longicorn Rosalia alpina (L.) has rarely been observed to develop in the wood of elms Ulmus sp.; however, this beetle has recently expanded into habitats formed by elms. The factors driving these changes are unknown in detail, but a potential one is the increasing amount of breeding material, namely, dead elm wood. Dutch elm disease, caused by the fungi Ophiostoma ulmi and O. novo-ulmi, by killing off elm trees, has created a supply of dead wood. The aim of this work was to assess the potential role of Dutch elm disease in the formation of habitats suitable for the endangered Rosalia longicorn. The health of four elm stands (Carpathians, SE Poland) was analysed and the pathogen responsible for elm death were determined by DNA sequence comparison. O. novo-ulmi — the causative agent of Dutch elm disease — was isolated from weakened and dying trees at all studied localities. In total, 30% of the elm trees were dead, 34% showed signs of dieback or were moribund, while some 36% showed no signs of dieback (N = 120). The presence of the Rosalia longicorn was recorded at all four studied localities. The use of elms as a host plant was long-term; dead trees served as a breeding material through the past 11 years. Our results indicate that O. novo-ulmi is playing an important part in the death of elms in Rosalia longicorn localities. Dutch elm disease, due to its wide distribution, may shape suitable habitats for Rosalia longicorn within the species' range. While the chronic nature of the disease contributes to the slow and inexorable death of these trees, it may at the same time be a factor promoting the long-term stability of Rosalia longicorn habitats.

7

Importance of different types of beech dead wood for soil microarthropod fauna

Skubała P., Marzec A.

Polish Journal of Ecology

|

2013

|

Vol. 61, nr 3

545--560

EN

Dead wood is an integral part of a forest ecosystem, numerously settled by soil microarthropods (Acari and Collembola), but these animals are rarely studied and often absent from publications dealing with this habitat. Five microarthropod groups in four different types of dead wood (log, stump, snag and tree hollow) and a forest floor were analysed. A core question was to determine the differences in the microarthropod communities, especially oribatid mites, between different types of beech dead wood. The study was carried out in the lowland acidophilus beech forest Luzulo pilosae-Fagetum association. Different types of beech dead wood prove to be a more favourable microhabitat for mites and collembolans than forest soil and litter. Oribatid mites of different dead wood microhabitats represent diverse and partly distinct sub-communities of mites in a forest ecosystem. Oribatid communities of beech dead wood were over 50% distinct. Most oribatid species appeared to be largely restricted to a certain type of beech dead wood.