Na obszarze "starej" Unii Europejskiej proces zakazu wprowadzania na rynek nowych urządzeń zawierających czynniki HCFC rozpoczął się praktycznie od roku 2000 i zakończył w roku 2004. W Polsce zaś zakaz ten obowiązuje od pierwszej połowy roku 2004 - kiedy to Polska przystąpiła do UE i automatycznie przyjęła unijne prawodawstwo m.in. Rozporządzenie (WE) nr 2037/2000, które zostało dodatkowo doprecyzowane przepisami krajowymi. Dla wszystkich obecnych krajów UE całkowity zakaz stosowania wszelkich czynników HCFC przypada na koniec 2014 roku. W przypadku niekorzystnym okres eksploatacji instalacji z czynnikiem R22, od daty zakupu do daty całkowitego zakazu może wynosić w Polsce zaledwie 10 lat.
Jednym z najpopularniejszych czynników chłodniczych, używanym w branży od lat, jest substancja o powszechnie znanym skró-cie R22. Z chemicznego punktu widzenia, czynnik ten to jednoizomerowy związek pochodny metanu, noszący nazwę chloro-difluorometan (CHF2Cl), sklasyfikowany Protokołem Montrealskim w grupie sub-stancji HCFC. Zgodnie z Protokołem, temu związkowi chemicznemu przypisano poten-cjał mszczenia ozonu równy 0,055 ODP1). Mimo, iż trudno jest potwierdzić tą wiel-kość, gdyż jest ona wielkością szacunkową, opartą na istniejącej wiedzy oraz podlegają-cą okresowej ocenie i zmianom w świetle decyzji podejmowanych przez strony Pro-tokołu Montrealskiego, to fakt jej istnienia powoduje klasyfikowanie substancji tej ja-ko niebezpiecznej dla środowiska, mimo że jest znacznie mniej szkodliwa niż np. R12 (CF2Cl2), której ODP wynosi 1.