Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Preparation of highly pure cyclo-polylactides by optimization of the copper-catalyzed azide-alkyne cycloaddition reaction

Liénard R., Josse T., De Winter J., Dubois F., Gerbaux P., Coulembier O.

Polimery

|

2017

|

T. 62, nr 4

283--290

EN

This work reports on the preparation of highly pure cyclo-polylactides (Mn ≈ 4 000 g • mol-1) by the optimization of the copper-catalyzed azide-alkyne cycloaddition (CuAAC) reaction applied on α-azide-ω-alkyne linear polylactide (PLA) precursors. By adjusting parameters such as the rate of reactant addition and the catalyst loading, monocyclic PLA's with a degree of purity of 93 % are obtained in few minutes. Highly pure monocycles (purity as high as 99.9 %) are also possibly prepared in few hours.

PL

Opisano optymalizację syntezy cyklopolilaktydów w katalizowanej miedzią(I) reakcji cykloaddycji azydku do alkinu (CuAAC), której celem było uzyskanie polimerów o wysokiej czystości iśrednim ciężarze cząsteczkowym Mn ≈ 4 000 g • mol-1. Do reakcji użyto prekursorów, którymi były liniowe α-azydo-ω-alkinowe polilaktydy (PLA). Dobrano warunki syntezy, takie jak szybkość dodawania reagenta oraz ilość używanego katalizatora, które pozwalają na otrzymanie w ciągu kilku minut monocyklicznego PLA o stopniu czystości 93 %. Prowadząc syntezę w ciągu kilku godzin można otrzymać monocykliczny polimer o czystości do 99,9 %.

2

Optymalizacja procesu otrzymywania 1,3,4-trimetylocykloheks-3-eno-1-karboksylanu metylu

Marshalok H., Kostiv I., Polyuzhin I., Marshalok O., Vytrykush N.

Przemysł Chemiczny

|

2016

|

T. 95, nr 4

745--750

PL

Doświadczalnie i za pomocą metody modelowania matematycznego ustalono optymalne warunki oraz wydajność technologicznego procesu otrzymywania 1,3,4-trimetylocykloheks-3-eno-1-karboksylanu metylu.

EN

2,3-Dimethylbuta-1,3-diene was cyclized with Me metacrylate (mole ratio 1:1 to 1.5:1) to the title ester at 403–433 K for 3.5 to 6.5 h. The optimum conditions of the reaction were detd. (yield 73% by mass).

3

Wykorzystanie kompleksów palladu w syntezie związków heterocyklicznych

Zawisza A.

Wiadomości Chemiczne

|

2009

|

[Z] 63, 3-4

193-231

EN

Heterocyclic compounds focus an attention for many reasons. Many of them are biologically active compounds, natural products, drugs, synthetic materials and practically useful chemicals [1-5]. Therefore, organic chemists have been making extensive efforts to produce these heterocyclic compounds by developing new and efficient synthetic transformations. Among a variety of new synthetic transformations, transition-metal-catalyzed reactions are very attractive methodologies for synthesis of heterocyclic compounds, since they permit to construct complicated molecules directly from readily accessible starting materials under mild conditions. For this purpose palladium is one of the most widely used transition metals mainly due to the mild reaction conditions used, high yields, a tolerance of a large variety of functional groups, and high regio-, stereo- and enantioselectivity observed [6]. Pd^0-catalyzed allylic alkylations and Pd^II-catalyzed oxidative cyclization of hydroksy(amino)alkene(alkyne)nucleophiles in the intermolecular mode have been particularly notable in this area due to their ability to elicit control in the aforementioned areas, often under very mild conditions. Pd^0-catalyzed intra- or intermolecular heteroannulation through allylic alkylation, the so-called Tsuji-Trost reaction, generally employs allylic acetates [9-14], carbonates [15-29] or vinyl epoxides [30-34] bearing a hydroxy or an amino group as the substrates. Allylsilanes have also been used as precursors of the ?3-allyl intermediates, starting from PdCl2 and CuCl2, affording the corresponding THF and THP derivatives in quite good yields [38-40]. The PdII-catalyzed cyclization of alkenyl alcohols has led to cyclic enols by ?-hydride elimination, or to oxygen heterocycles bearing a vinyl group through a ?-hydroxy elimination, if the alkenol possesses an allyl alcohol moiety. Using this methodology a large variety of oxygen- or nitrogen-containing heterocycles have been obtained even in an asymmetric fashion [51-95].

4

Optimization of the parameters of 2-(2-formylphenoxy)hexanoic acid cyclization. Synthesis of 2-alkylbenzofurans

Miszczyszyn M., Kwiecień H.

Polish Journal of Applied Chemistry

|

2002

|

Vol. 46, nr 1

21-29

EN

The intramolecular cyclization of 2-(2-formylphenoxy)hexanoic acid (FPHA) to 2-butylbenzofuran under the Perkin reaction conditions has been investigated. The influence of important parameters on the 2-butylbenzofuran yield in relation to 2-(2-formylphenoxy)hexanoic acid introduced (response function) has been described by regression equations in the form of a second order polynomial. The optimum values of: acetic anhydride to FPHA molar ratio, reaction time, acetic acid to FPHA molar ratio have been determined. 2-Butylbenzofuran and some of benzene-ring-halogenated 2-alkylbenzofurans have been obtained in moderate yields from corresponding 2-(2-formylphenoxy)alkanoic acids with the use of optimal conditions.

5

Synteza bis(pirolilo)arenów - prekursorów elektroprzewodzących polimerów

Sołoducho J.

Prace Naukowe Instytutu Chemii Organicznej, Biochemii i Biotechnologii Politechniki Wrocławskiej. Monografie

|

2000

|

Vol. 40, nr 24

55-55

PL

Przedstawiono metody syntezy i polimeryzacji nowych pochodnych bis(pirolilo)arenów oraz wyniki badań ich przewodnictwa elektrycznego. Opracowano nową metodę syntezy bis(pirolilo)-benzenu, -naftalenu, -bifenylu, -fluorenu, -karbazolu, indolo[7,6-g]indolu, -l,4-dioksano[2,3-c]tiofenu. Wyniki tych badań w pełni wykazały, że w syntezie bis(pirolilo)arenów szczególnie użyteczna jest zmodyfikowana metoda Engela i Steglicha. Zaproponowano mechanizm reakcji cyklizacji "ylidu nitryliowego" do pochodnej bis(pirolilo)arenów, a także fluorenobis(dioksolanopropanonu) do bis(pirolilo)-fluorenu. Interesującą metodą zsyntetyzowano również układ indolo[7,6-g]indolu z 5,10-dihydroksynaftalenu. Zaproponowano mechanizm cyklizacji pochodnej naftalenu do indolo[7,6-g]indolu. Przeprowadzono wstępne badania istniejących korelacji między właściwościami fizykochemicznymi badanych połączeń a ich strukturą. Wyniki tych badań mogą znaleźć zastosowanie w projektowaniu syntez prekursorów elektroprzewodzących polimerów. Na przykładach zawartych w pracy wskazano na możliwość zastosowania tych monomerów do syntezy polimerów. Zsyntetyzowane polimery okazały się interesujące ze względu na duże przewodnictwo elektrochemiczne i dobrą stabilność. Metodologia stosowana w syntezie pirolowych monomerów i polimerów otwiera drogę do syntezy kolejnych pochodnych bis(pirolilo)arenów i ich wykorzystania w inżynierii materiałowej.

EN

In recent years, polypyrrole and its derivatives have been widely investigated because of their easy electrosynthesis, good stability and excellent conductivity in the oxidized state. The electropolymerization of pyrrole made a significant impact in the synthesis of stable, highly conducting polymers via a relatively low oxidation potential monomers. Pyrrole oxidized at significantly lower potentials than tiophene or furan. The polymer redox processes are generally found-at 0.5 and 0.0 V vs. SCE. With this low oxidation potential to form the conducting state, the polymer is quite stable as a conductor and can be subjected to a high number of redox switches with little degradation in charge response. These properties suggest that polypyrrole may prove useful in a number of practical applications, which include areas as diverse as solid cell lithium batteries, biocompatible electrodes, and conducting textiles. The electropolymerization method has been used with great success to generate insoluble films of electrically conducting polymers on an electrode surface. Indeed, this is the principal method for the synthesis of polypyrrole and polyaniline, two polymers that have received widespread attention as "organic metals". I reported a unique synthesis of bis(pyrrol-2-yl)arenes derivatives, their electropolymerization behavior and properties of the electroactive and electrically conducting polymers obtained. The series of bis(pyrrol-2-yl)arenes were prepared by modification of the method of Engel and Steglich in accordance with the general pathway set out in Scheme 15 (synthesis of 1,4-bis(pyrrole)-arenes). The synthesis of 9,9-diethyl-2,7-bis(pyrrol-2-yl)fluorene was carried out by two different procedures. Engel developed the first one in accordance to the general pathway. A second procedure for the preparation of 9,9-diethyl-2,7-bis(pyrrol-2-yl)fluorene was modeled after work done by Lucchesini [21]. A comparison of both the synthetic routes revealed that the yield for bis(pyrrol-2-yl)fluorenes by the Engel method was 30% based on [86], while the yield from Lucchesini route was 20%, respectively. 1 synthesized also 3,6-bis(pyrrol-2-yl)-9-ethylcarbazole [35] and 2,5-bis(pyrrol-2-yl)dioxano-[2,3-c]thiophene, the groups of compounds developed by the Engler method. For the synthesis of 5,10-dibutoxy-indolo[7,6-g]indole, "bis(pyrrolo)naphthalene" [47], I started from 1, 5-dihydroxynaphthalene. Structures of the new compounds were confirmed by spectroscopic methods: 'H NMR, I3C NMR, HR MS. In summary, a versatile methodology for the synthesis of bis(pirrol-2-yl)arenes has been developed. The results reported herein offer a simple method of preparation of a new interesting class of compounds. The success of these methods consists in the use of simple efficient and selective reagents in every step. These procedures can be easily adapted for the synthesis of bis(pyrrol-2-yl)arenes starting from simple N,N '-diallylamides. The overall process involving simple reaction conditions and a small number of steps with generally high yields has provided convenient and valuable methods for the synthesis of bis(pyrrol-2-ylo)arenes. The introductory theoretical studies were performed in order to study relationship between structure and properties of monomers. The electropolymerization experiments with bis(pyrrole)arenes were carried out by the Dr. J. Reynolds group. A new synthetic route opens up a number of opportunities for the synthesis of potentially soluble and processable pyrrole containing polymers and is a subject of continued investigations.

6

Modelowanie homopolimeryzacji stopniowej - jak udział cykli zależy od definicji modelu

Galina H., Lechowicz J. B.

Polimery

|

2000

|

T. 45, nr 7-8

496-501

PL

Porównano przebiegi tworzenia się cykli w modelowych procesach homopolimeryzacji stopniowej trójfunkcyjnego monomeru. Zastosowano modele perkolacyjne dalekiego zasięgu oraz modele pseudoklasyczne. Scharakteryzowano zmiany udziału cykli w funkcji konwersji w przypadku różnych wartości parametru zasięgu (rys. 2) i różnych wartości stałej giętkości cząsteczek (rys. 3) oraz określono zależność krytycznego stopnia przereagowania w punkcie żelowania od liczby potencjalnych partnerów do reakcji (liczby koordynacyjnej) (rys. 4). Szczególnie widoczna różnica między badanymi modelami występuje w przypadku obliczonych wartości konwersji w punkcie żelowania, która rośnie wraz ze zwiększającą się szybkością powstawania cykli. Omówiono przyczyny powodujące, że obecnie nie można jeszcze uzyskać pełnej zgodności danych doświadczalnych z danymi obliczonymi za pomocą modeli numerycznych.

EN

Cycle formation courses were compared in modelled stepwise . homopolymerizations of a trifunctional monomer. Long-range percolation models and pseudoclassic models were applied. Cycle fraction variations in the conversion function were characterized in relation to the range parameter value (Fig. 2) and to the molecule flexibility constant (Fig. 3); the critical degree of reaction at the gelling stage was defined in relation to the number of potential reaction partners (coordination number) (Fig. 4). A particularly well visible difference between the models applied is pronounced in the conversion values calculated at the gelling point: it rises as the rate of cycle formation is raised. Reasons are given why, at the moment, the numerical models cannot provide full agreement of the observed with the calculated data.