Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Szkło i Ceramika

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: container glasses

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Racjonalna gospodarka paliwami i energią w przemyśle szklarskim

Bulga Z., Mączek R., Bulga Ł.

Szkło i Ceramika

2009

R. 60, nr 6

22-26

Przemysł szklarski, niezależnie od realizowanego profilu produkcyjnego jest znaczącym konsumentem energii. W trakcie przebiegów procesów technologicznych wykorzystywane są dwa nośniki energetyczne: paliwo gazowe oraz energia elektryczna. Udział ilościowy obu tych nośników zależy od rodzaju uzyskiwanych produktów finalnych oraz stopnia zmechanizowania przebiegu procesów technologicznych. Niemniej dla podstawowych rodzajów produkcji szklarskiej, czyli szkła opakowaniowego i płaskiego zapotrzebowanie energetyczne w postaci paliwa gazowego waha się w granicach 70-5-90 [%] całkowitego zapotrzebowania energetycznego huty szkła. Nieustannie rosnące ceny paliw i energii, a także zaostrzające się unormowania dotyczące emisji toksycznych składników spalin oraz dwutlenku węgla są czynnikami zmuszającymi do poszukiwania metod racjonalizacji ich wykorzystania. Zasadnicza część zużycia energii ponoszona jest głównie na przebieg procesu topienia, w części na procesy chłodzenia i homogenizacji masy szklanej zachodzące w basenie wyrobowym i zasilaczach oraz w trakcie obróbki termicznej uformowanych wyrobów. Zużycie energii ponoszone na przebieg procesu topienia wynosi 70-75 [%] całkowitego zużycia energii i jest to zasadniczy element procesu technologicznego, w którym można oczekiwać osiągnięcia oszczędności energetycznych. Elektromechaniczne urządzenia techniczne i technologiczne linii produkującej szkło opakowaniowe zużywają niewielką część całkowitego zużycia energii w postaci energii elektrycznej. Możliwość ograniczenia zużycia energii uzależniona jest od postępu w konstrukcji maszyn i urządzeń.

Możliwości obniżenia temperatury topienia szkła opakowaniowego

Galewicz M., Wasylak J.

Szkło i Ceramika

2008

R. 59, nr 6

11-15

Składy chemiczne szkieł opakowaniowych od 1932 r. pomimo zawsze istniejących cech podobieństwa były systematycznie unowocześniane, dostosowywane do warunków ekonomicznych i wymagań użytkowników. Do najważnieszych zmian należy zaliczyć: ograniczenie alkalii i zwiększenie CaO, wprowadzenie małych dodatków MgO za CaO, restrykcyjne ograniczenie metali ciężkich, wprowadzenie małych dodatków Li2O, głównie w celu podwyższenia wydajności topienia i poprawienia jakości masy szklanej. W ostatnich latach, z powodu coraz wyższych cen energii cieplnej, zwiększających się wymagań ochrony środowiska i coraz większego zainteresowania się globalnym zjawiskiem cieplarnianym, prowadzone są prace nad zmianami składu chemicznego szkła w celu znacznego obniżenia temperatury topienia, umożliwiającego obniżenie zużycia paliwa, a tym samym zmniejszenie emisji CO2 i NOx. Poprzez zastosowanie tzw. chemicznego ,,boostingu'' tj. wprowadzenie do składu chemicznego szkła synergicznie działających tlenków obniżających lepkość wysoko-temperaturową można obniżyć temperaturę topienia nawet około 100 stopni Celsjusza. Największy wpływ na obniżenie temperatury log eta=2 ma tlenek litowy. Wprowadzenie 0,135% Li2O do składu szkła opakowaniowego obniża temperaturę topienia o około 11 stopni Celsjusza. Przeprojektowanie składu chemicznego szkła musi być dokonane w taki sposób aby zachować należytą jakość szkła, właściwości fizyko-chemiczne, a jednocześnie zachować (z możliwie najmniejszymi zmianami) dotychczasowe warunki formowania, z których najważniejsze to czas stygnięcia i temperatura likwidusu. Kompleksowe spełnienie tych warunków jest jednak skomplikowane.