Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Communicating a conservation-restoration project: the case of Chapel of Original Sin at the Sacro Monte di Varallo

Acuto Greta

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2022

|

Nr 13

37--50

EN

The Sacro Monte di Varallo (Sacro Monte of Varallo) is a natural reserve and religious place near Monte Rosa, Piedmont (Italy). Some of the greatest artists of the time worked there to create a representation of the places and events of Christ life with life-size statues and mural paintings, starting from the 15th century. The Conservation and Restoration Center 'La Venaria Reale' carried out a model conservation-restoration project focusing on the conservation of Chapel 1 (which represents the Original Sin). This project was developed as a case study efforts to properly communicate the conservation-restoration issued and the work carried out to different audiences. This initiative is part of a broader project, the Interreg Italy-Switzerland 'Main10ance', which aims to develop a sustainable conservation program for the UNESCO Sacro Montes. Communication was carried out on several levels, based on the interest of visitors, through the following avenues:1 - explanatory panels near Chapel 1;2 – explanatory tours with conservators and other professionals;3 – creation of website with information, insights and news dedicated to the work in progress.To create a more effective and engaging communication, information relating to visitors was collected. The public was grouped according to different characteristics in three public targets: Children; Adult; and Blind people. For each, a reference guidelines and a specific narrative was developed: to involve children it was decided to use games; to address adults, it was decided to focus the discussion on the frequently asked questions posed by visitors; to bring the blind public closer, an evocative visit was proposed. Mock-ups were prepared to give the possibility to touch them, in order to make people understand the difference between surface in good condition and in degraded state.

PL

Sacro Monte di Varallo (Sacro Monte of Varallo) to rezerwat przyrody i miejsce kultu religijnego w pobliżu Monte Rosa w Piemoncie (Włochy). Kilku największych artystów tamtych czasów pracowało tam, aby stworzyć obraz miejsc i wydarzeń z życia Chrystusa z naturalnej wielkości posągami i malowidłami ściennymi, począwszy od XV wieku. Centrum Konserwacji i Renowacji "La Venaria Reale" przeprowadziło modelowy projekt konserwatorsko-restauratorski skupiający się na konserwacji Kaplicy 1 (która przedstawia Grzech Pierworodny). Projekt ten został opracowany jako studium przypadku działań mających na celu właściwe przekazanie różnym grupom odbiorców informacji na temat przeprowadzonej konserwacji i restauracji oraz wykonanych prac. Inicjatywa ta jest częścią szerszego projektu, Interreg Włochy–Szwajcaria "Main10ance", który ma na celu opracowanie zrównoważonego programu konserwacji dla UNESCO Sacro Montes. Komunikacja została przeprowadzona na kilku poziomach, w zależności od zainteresowania zwiedzających, poprzez następujące drogi: 1. – tablice informacyjne w pobliżu Kaplicy 1; 2. – wycieczki edukacyjne z konserwatorami i innymi profesjonalistami; 3. – stworzenie strony internetowej z informacjami, spostrzeżeniami i wiadomościami o trwających pracach. Aby stworzyć bardziej efektywną i angażującą komunikację, zebrano informacje dotyczące zwiedzających. Publiczność została pogrupowana według różnych cech w trzy cele publiczne: Dzieci; Dorośli; i Niewidomi. Dla każdego z nich opracowano wytyczne i spersonalizowaną narrację: aby zaangażować dzieci, postanowiono wykorzystać gry; aby dotrzeć do dorosłych, postanowiono skupić dyskusję na często zadawanych przez zwiedzających pytaniach; aby zbliżyć się do publiczności złożonej z niewidomych, zaproponowano wycieczkę angażującą zmysł dotyku. Przygotowano makiety dotykowe, aby uświadomić różnicę między powierzchnią w dobrym stanie a zdegradowaną.

2

The voice of conservation-restoration on multi-disciplinary restoration projects

Røskar Tanja

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2019

|

Nr 8

281--290

EN

As conservator-restorers we should be „a voice of reason”, an advocate that speaks for the cultural heritage values of our built heritage. However, we are often only one voice in a large group consisting of everything from structural engineers, geologists and carpenters to economic advisors and bureaucrats. Being a conservator-restorer in such settings often turns out to be a great balancing act. On the one hand, we are supposed to protect the buildings against any intervention that will compromise its authenticity and cultural values. On the other hand, we must allow as much protective work as possible to ensure the buildings’ future. Questions that can arise for a conservator-restorer during and after discussions in multi-disciplinary groups are many. Questions that needs answering before work starts. Are the conservator-restorer and the master craftsperson really on each end of the scale in a project, or is it just that we use different words? Is it conservation ethics versus the practical view of the engineer, or can both sides be pragmatic and find a new and possibly better solution? Is it possible that the conservator-restorer and the funding body can meet in the middle, or can that jeopardize the project?

3

Reflection on conservation-restoration practice today. A European perspective

Belishki Stefan, Corr Susan

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2019

|

Nr 8

15--28

EN

Contemporary conservation-restoration practice is affected by theoretical and ethical principles and by social factors. They are often discussed separately, but their effect on the processes of conservation-restoration is complex and intertwined. This paper offers an overview of the development of professional codes of ethics in conservation-restoration and as they relate to and inform professional competences. It looks at how ethics and competences are defined and link with professional education. It also discusses relationships with other professions in the preservation of cultural heritage and the need for clarification on the role and obligation of these respective professions. The legal and social issues they generate at a European level are touched upon.

4

Quality parameters in conservation-restoration choices – the case of the Tower of the Winds in Athens

Papadopoulou Maria, Gazi Andromache

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2019

|

Nr 8

239--254

EN

The chemistry- and physics-based approach of conservation has led to the view that conservator-restorers use quantitative criteria which provide objective choices. Today, however, there is a shift of focus from material-centred to people-oriented approaches within the field of heritage preservation. This shift leads to a redefinition of the conservation-restoration field and its ethics in relation to society and calls for the adoption of diverse methodologies. Within this context, this paper discusses the qualitative factors which inform decision-making processes in conservation-restoration practice. More specifically, the paper examines the case of the so called “Tower of the Winds” in Athens and looks at the quality parameters which informed conservation-restoration work carried out at the Tower during 2014-2015. Overall, it is shown that the prominence of the quality parameters which inform contemporary conservation-restoration practice reveals the subjective dimension of conservation-restoration choices. The research has also showed that current trends tend to emphasize the historical rather than the aesthetic or other values of monuments.

5

Giotto’s Stigmatization of Saint Francis: an approach for the reconstruction of the image

Lanfranchi Maria Rosa

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2019

|

Nr 8

159--174

EN

For the conservation restoration of Giotto’s Stigmatization, painted in the transept of Santa Croce, it was considered the possible new retouching of forms replaced by some old reconstruction, totally out of context after cleaning. The logical process followed in this specific case study was based on the drawing repetitions demonstrated by Giotto in his creations. The nature of the proposal of our of retouching it’s guaranteed by the reintegration technique that allows to recognize the new reconstructed forms and the reversible binder (watercolours) will allow a future cancellation of the fills.

6

The use of cellulose for filling losses in paper substrates of one-layer photographs

Kozielec T.

Przegląd Papierniczy

|

2018

|

R. 74, nr 9

591--596

PL

W artykule zarysowano problematykę uzupełniania ubytków znajdujących się w papierowych podłożach odbitek fotograficznych. Jest to zagadnienie istotne dla konserwatorów-restauratorów, ponieważ działania tego typu mogą zapewnić stabilizację odbitek uszkodzonych strukturalnie oraz dają możliwość polepszenia ich wartości estetycznej. W artykule skupiono uwagę na działaniach prowadzonych na odbitkach jednowarstwowych, a więc takich, które składają się z papierowego podłoża wraz z obrazem fotograficznym osadzonym na włóknach papieru. Dokonano przeglądu literatury, w której zaprezentowane zostały różne rodzaje substancji wypełniających na bazie celulozy oraz różne techniki ich użycia. Autor scharakteryzował rodzaje celulozy stosowane we własnej praktyce zawodowej oraz sposoby ich nakładania na takie rodzaje ubytków, które stanowią dla restauratorów największe problemy. Opisano dwa sposoby użycia celulozy natywnej w formie proszku (powder cellulose), dobrze nadającej się do uzupełniania przede wszystkim ubytków płytkich, oraz jeden sposób uzupełniania ubytków głębokich, wąskich, z wykorzystaniem masy włóknistej bawełniano-lnianej ucieranej ręcznie w naczyniu porcelanowym. Użyte rodzaje celulozy mieszano ze spoiwami dla których nośnikiem jest woda w celu uzyskania łatwo odwracalnych wypełnień. Zaprezentowane techniki wypełniania należą do prostych i praktycznych. Istotną ich cechą jest możliwość modyfikacji (np. zmiany stężeń spoiw) między innymi w zależności od stanu zachowania fotografii.

7

Polimery syntetyczne - ratunek czy zagrożenie dla malowideł ściennych - badania zwilżalności warstw malarskich

Jarek E., Białek-Kostecka D., Forczek-Sajdak A., Kaszowska Z., Walczak M.

Materiały Ceramiczne

|

2017

|

T. 69, nr 4

374--379

PL

Woda znacząco wpływa na stan zachowania malowideł ściennych. Wiedza o zmianach zwilżalności malowideł pod wpływem stosowanych zabiegów konserwatorskich może istotnie przyczynić się do ich ochrony i zachowania. Destrukcyjny wpływ syntetycznych polimerów na warstwę malarską w technice wapiennej (fresk) jest dobrze udokumentowany w literaturze. Zmiany zachodzące pod wpływem utrwalania w charakterystycznych dla Polski oraz Europy północnej technikach malarskich (klejowa, kazeina wapienna) nie zostały do tej pory zbadane i opisane. Celem niniejszej pracy było zbadanie zmian zwilżalności powierzchni warstw malarskich pod wpływem preparatów utrwalających. Wykorzystano uproszczone modele malowideł ściennych, utrwalone wybranymi polimerami syntetycznymi, stosowanymi w polskiej praktyce konserwatorskiej (polialkohol winylu - Mowiol 4-88, polioctany winylu - Winacet DP 50 i Winacet Ret 5 oraz pochodne akrylowe - Primal AC 33 i Paraloid B-72). Dodatkowo wykonano zdjęcia morfologii powierzchni za pomocą elektronowego mikroskopu skaningowego (SEM-EDX). Wartości kątów zwilżania na warstwach polimerów i warstwach malarskich ze spoiwem organicznym (kazeiny wapiennej i klejowej) zawierają się w tym samym zakresie, co może sugerować, iż ich aplikacja nie powinna zmieniać zwilżalności warstw. Jednak preparat Mowiol 4-88 zwiększa hydrofilowość obu warstw i ułatwia wnikanie wody w warstwę. Niezależnie od techniki malarskiej stosowanie polimerów akrylowych (preparaty Primal AC 33 i Paraloid B-72) powoduje tworzenie się w warstwie malarskiej nieprzepuszczalnej bariery dla wody. Nasze badania ujawniły również różnice zwilżalności i przepuszczalności pomiędzy poszczególnymi technikami malarskimi, co jest wskazówką, iż utrwalając, należy uwzględniać technikę wykonania malowidła.

EN

Water has a valid impact on the condition of wall paintings. Knowledge about changes in wettability of a paint layer, influenced by conservation treatments, can significantly contribute to their protection and preservation. The destructive influence of synthetic polymers on the fresco technique is well documented in the literature. Changes occurring after consolidation in typical Polish and Northern European painting techniques (glue, lime casein) have not been investigated and described so far. The aim of this work was to observe the variation of the surface wettability of the consolidated paint layer. Models of wall paintings were used, fixed by selected synthetic polymers, used in the polish conservation practice (polyvinyl alcohol - Mowiol 4-88, polyvinyl acetate - Winacet DP 50 and Winacet Ret 5, and acrylic derivatives - Primal AC 33 and Paraloid B-72). Surface morphology images were taken using the SEM-EDX electron scanning microscope. The contact angles on the polymer layers and the organic binder layers (lime casein and glue technique) are in the same range, suggesting that their application should not alter the wettability of the layers. However, Mowiol 4-88 increases the hydrophilicity of both layers and facilitates the penetration of water into the layer. Regardless of the painting technique, the use of acrylic polymers (Primal AC 33 and Paraloid B-72) produces an impermeable water barrier in the paint layer. Our research also revealed differences in the wettability and permeability of various painting techniques, indicating that the painting technique should be taken into account during conservation work.