Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ambicje i oferty światowego przywództwa we współczesnej globalnej architekturze bezpieczeństwa

Jarnicki Damian

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2024

|

R. 14, Nr 31

11--36

PL

Konstytuującą wartością w sferze bezpieczeństwa – szczególnie bezpieczeństwa międzynarodowego i międzypaństwowego, jest klarowna i zrozumiała sytuacja w zakresie reguł, mechanizmów i uznanej hierarchii, utrzymujących razem systemowe relacje w określonej spójnej formule. Taka sytuacja umożliwia prosperity, chroni przed negatywnymi systemowymi eskalacjami i dezintegracją w sferze bezpieczeństwa międzynarodowego. Bywała to jednak historycznie sytuacja rzadka, a na pewno przeplatana antytetycznymi dla wspomnianego modelu zjawiskami. Analogicznie, dużo częstszym i niestety niepożądanym – dla większości – klimatem systemu, jest po pierwsze - stan absencji wymienionych elementów, prowadzący do sekwencyjnej anarchizacji systemowego środowiska bezpieczeństwa, a po drugie – zespół zjawisk, za którymi stoi systemowa bądź selektywna negacja danej konstrukcji funkcjonującej architektury bezpieczeństwa. W każdym z wymienionych wariantów, szczególną rolę odgrywa przywództwo międzynarodowe jako pewien splendor, ale częściej wyzwanie permanentnego konfrontowania się ze zmiennością jego legitymizacji. Niniejszy artykuł podejmuje przekrojowość dynamiki zmian w zakresie przywództwa (jako kategorii ambicjonalno-statusowej, ale też podlegającej presji, roszczeniom i ocenom) i jego przełożenia dla perspektyw tektoniki współczesnej globalnej architekturze bezpieczeństwa. Intencją Autora, a zarazem celem pracy jest wypełnienie luki badawczej w zakresie aktualizującej i przekrojowej refleksji nad współczesnymi zmaganiami mocarstw o przywództwo międzynarodowe (i ich potencjalnymi konsekwencjami) we współczesnej globalnej architekturze bezpieczeństwa jako areny bezprecedensowej historycznie współzależności i złożoności kompetycji. Powodem podjęcia zagadnienia jest brak (szczególnie w polskiej literaturze przedmiotu) realistycznego postrzegania zachodzących zmian, powodujących groźną iluzję, w oparciu o którą nie można projektować polskiej polityki bezpieczeństwa. Główny problem badawczy niniejszego artykułu (wspieranego problemami szczegółowymi) brzmi: jakiego przywództwa międzynarodowego, o jakim profilu, nastawieniu i przełożeniu dla bezpieczeństwa globalnego (i głównych wyzwań), obecnie potrzebuje świat, a jakie jest możliwe? Poprzez użycie metod: analizy i syntezy, porównań oraz niezbędnego w kontekście analizy postaw mocarstw – abstrahowania, dążono w niniejszym artykule do zbliżenia się do właściwego konkludowania potencjalnych ofert i ambicji światowego/międzynarodowego przywództwa – przede wszystkim USA, Chin oraz Rosji (jak również UE czy zgrupowanych w kategorii mocarstw wschodzących, państw, stanowiących wpływową oś legitymizacji i delegitymizacji „wielkich”). Anonsując wnioski artykułu, należy zaznaczyć ich nieco pesymistyczny i ostrzegawczy wydźwięk. Pośród proporcji: ambicji i ofert konstruktywnych „na rzecz” bezpieczeństwa międzynarodowego versus „ambicji i ofert przeciwko drugiej stronie” dominuje, póki co, ten drugi wariant negatywny, destrukcyjny, co ma być dopiero ewentualnym środkiem do celu ostatecznego. Choć nie powinno się mieć złudzeń co do altruistycznej natury mocarstw i przywództwa (mimo pozorów „ofert”), sytuuje to świat w określonym klimacie konfrontacyjnych działań całe spektrum „licytowania” swojej oferty przez mocarstwa. Jedynym pozytywem (choć wymagającym racjonalności i instynktu samozachowawczego mocarstw oraz większej świadomości świata często widzącego określone wydarzenia „tunelowo”) jest, że z większej liczby podmiotów aktywnie włączających się w debatę nad właściwą konstrukcją współczesnej globalnej architektury bezpieczeństwa (GAB), pozostających bądź co bądź, w pewnej systemowej współzależności, wyniknie nowa jakość, najlepiej w wersji dominujących zdolności kreacji i koordynowania mechanizmów globalnego bezpieczeństwa przez zreflektowanego w oparciu o przepracowany rachunek błędów (w zakresie innych, jak i myślenia o własnej sile) Zachodu.

EN

A constitutive value in the sphere of security - especially international and interstate security - is a clear and understandable situation in terms of rules, mechanisms and recognized hierarchy that hold systemic relations together in a specific, coherent formula. This situation enables prosperity and protects against negative systemic escalations and disintegration in the sphere of international security. However, this was a rare situation historically, and certainly interspersed with phenomena that were antithetical to the above-mentioned model. Similarly, a much more common and unfortunately undesirable - for most people - system climate is, firstly, the state of absence of the above-mentioned elements, leading to the sequential anarchization of the system security environment, and secondly, a set of phenomena behind which there is a systemic or selective negation of a given structure of the functioning security architecture.. In each of the above-mentioned variants, international leadership plays a special role as a certain splendor, but more often a challenge of constantly confronting the variability of its legitimacy. This article examines the cross-section of the dynamics of changes in the field of leadership (as an ambition and status category, but also subject to pressure, claims and assessments) and its translation into the perspectives of the tectonics of the contemporary global security architecture. The author's intention, and at the same time the aim of the work, is to fill the research gap in the field of updating and cross-sectional reflection on the contemporary struggles of great powers for international leadership (and their potential consequences) in the contemporary global security architecture as an arena of historically unprecedented interdependence and complexity of competition. The reason for taking up the issue is the lack (especially in Polish literature on the subject) of a realistic perception of the changes taking place, creating a dangerous illusion based on which Polish security policy cannot be designed. The main research problem of this article (supported by detailed problems) is: what international leadership, with what profile, attitude and impact on global security (and main challenges), does the world currently need, and what is possible? By using the methods of analysis and synthesis, comparisons and abstraction, which is necessary in the context of the analysis of the attitudes of great powers, this article aims to come closer to properly concluding the potential offers and ambitions of world/international leadership - primarily the USA, China and Russia (as well as the EU and grouped in the category of emerging powers, states constituting an influential axis of legitimization and delegitimization of the "great" ones). When announcing the conclusions of the article, their slightly pessimistic and warning tone should be emphasized. Because among the proportions: ambitions and constructive offers "for" international security versus "ambitions and offers against the other side", the latter negative, destructive variant dominates for now, which is only supposed to be a possible means to the ultimate goal. Although there should be no illusions about the altruistic nature of superpowers and leadership (despite the appearance of"offers"), this places the world in a specific climate of confrontational actions - the entire spectrum of "bidding" of their offers by superpowers. The only positive (although it requires rationality and self-preservation instinct of the superpowers and greater awareness of a world that often sees certain events in a "tunnel") is that the larger number of entities actively involved in the debate on the proper construction of the contemporary global security architecture (GAB) remains, after all, in a certain systemic interdependence, a new qualitywill emerge, preferably in the form of the dominant ability to create and coordinate global security mechanisms by the West, reflected on the basis of the worked-out calculation of errors (in terms of others and thinking about its own power).

2

Polska droga do systemu bezpieczeństwa zbiorowego

Cutter A.

Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej

|

2010

|

R. 51 nr 181A

67-86

PL

Szkic prezentuje charakterystyczną cechę polskiej racji stanu przełomu XX i XXI wieku, która zogniskowana została na kwestiach zapewnienia sobie bezpieczeństwa w otoczeniu międzynarodowym. Główne rozważania autor przedstawia w ujęciu chronologiczno-problemowym ze szczególnym uwzględnieniem przełomu XX i XXI wieku. Natomiast zasadnicze kwestie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej obejmują między innymi: strategię bezpieczeństwa narodowego RP na początku XXI wieku: działania Polski w programie Partnerstwa dla pokoju: wstąpienie do Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej oraz udział w kształtowaniu regionalnych systemów bezpieczeństwa - "Grupie Wyszehradzkiej" i "Trójkącie Weimarskim"

EN

Sketch shows a characteristic feature of Polish raison d'etat turn of the century, which was focused on the issues of ensuring security in the international environment. The author presents the main considerations in terms of chronological-problem-with particular emphasis on the turn of the century. While the fundamental issues of security of the Republic include: national security strategy of the Republic of Poland in the early twenty-first century: Polish activities in the Partnership for Peace to join NATO and the European Union and participation in shaping the regional security systems - "Visegrad Group" and the "Weimar Triangle"

3

Polityka bezpieczeństwa Armenii-między NATO a organizacją ukladu o bezpieczeństwie zbiorowym

Adamczewski P.

Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej

|

2010

|

R. 51 nr 181A

7-17

PL

Kaukaz jest szybko militaryzującym się regionem globu. Proporcjonalnie bardzo duże wydatki na cele militarne ponosi Armenia. Kraj ten przekazywał na nie w 2007 roku, aż 6,5% PKB jednym z najwyższych na świecie. Zdaniem Armenii, największym zagrożeniem zewnętrznym jej bezpieczeństwa narodowego jest konflikt zbrojny z Azerbejdżanem o Górski Karabach. Armenia swoją politykę obronną oparła o ścisłą kooperację z Rosją. Spowodowało to, że kraj ten przystąpił w 1992 roku do Organizacji Układu o bezpieczeństwie zbiorowym. Jednakże biorąc pod uwagę geopolityczną sytuację na Zakaukaziu-ścisłą współpracę Azerbejdżanu z Turcją permanentny konflikt między Gruzją I Rosją a izolację Iranu, a także to. że nie posiada ona wspólnej granicy z innym członkiem paktu, w przypadku potencjalnego konfliktu w regionie będzie ona w znacznym stopniu .odcięta od swoich sojuszników. Innym problemem jest efektywność OUBZ, ponieważ prawdopodobnie nie uda się Rosji przekształcić ją w dynamicznie działającą organizację. Z tego powodu duże znaczenie przykłada Armenia do współpracy z NATO, aczkolwiek dla organizacji tej Kaukaz nie jest priorytetowym kierunkiem działań, co uwidocznił gruzińsko-osetyjsko-rosyjski konflikt z sierpnia 2008 r. Dopełnieniem systemu bezpieczeństwa Armenii jest współpraca wojskowa z Chinami, a przede wszystkim z Iranem. Ponadto w ostatnich Iatach, kraj ten rozpoczął kooperację wojskową z Syrią oraz Libanem

EN

Caucasus is a rapidly arming region in the world. Armenia has proportionately very large military expenditure. In 2007 year the country has spent on it 6,5% of GDP and this index of the highest in the world. According to Armenia's opinion, the greatest external threat to its national security is armed conflict with Azerbaijan about Nagorno-Karabakh. Armenia has based its defense close co-operation with Russia. It was the course of that country became a member of the Collective Security Treaty Organization in 1992. However, taking into account the geopolitical of the Caucasus - that Azerbaijan has close co-operation with Turkey, the permanent between Georgia and Russia, the international isolation of Iran, and also that Armenia common border with another member of the Pact, it country in the large scale will be cut 8its allies in the case of a potential conflict in these region. Another problem is the effective: the CSTO, because of Russia is likely fail to convert it into in a dynamic working org Course of it, Armenia attaches great importance to cooperation with NATO, although Can not a priority course of action for these organization, what was stressed by the OssetianźRussian conflict in the august 2008. The complement for the security system of Armenia is a military cooperation with especially with Iran. Moreover, in the recent years, the country has begun a military co-o with Syria and Lebanon.

4

Jedność europejska

Kaczmarek J.

Wiedza Obronna

|

1999

|

nr 1

3--16