Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Civil and Environmental Engineering Reports

1 2019

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: city emissions

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Uncertainties of estimating a town’s carbon footprint– case study El Gouna, Egypt

Banhardt Christoph, Hartenstein Felix

Civil and Environmental Engineering Reports

2019

Vol. 29, no. 1

28--38

Carbon accounting has become a valuable tool for expressing the fossil energy demand of products, organizational entities, or entire countries. About a decade ago, cities also began accounting their carbon emissions. The first major city to do so was London in 2009, stating a carbon footprint of 4.84 tCO2eq/(year*capita) for 2008. Nowadays, multiple rankings compare the carbon emissions of cities. For example, the Urban Land Magazine lists São Paulo as the city with the world’s lowest carbon emissions (1.4 CO2eq/(year*capita)). Such listings typically present the depicted emission values as scientifically indisputable numbers. However, a closer look at the applied methodology frequently reveals a wide range of implicit, often undisclosed assumptions at the foundation of the calculations. This paper analyses the uncertainties of carbon accounting on the city scale, using the example of the Red Sea resort town of El Gouna. The estimated value of El Gouna’s carbon footprint for the year 2014 is 14.3 tCO2eq/(year*capita). Third Scope emissions constitute the majority of El Gouna’s carbon footprint. Varying their underlying assumptions only slightly can lead to alterations of the results of more than 50%, questioning the robustness of the findings. To increase the robustness and the comparability of carbon accounting across cities, this paper suggests emphasizing Scope 1 and Scope 2 emissions, while limiting the role of Scope 3 emissions.

Bilansowanie emisji węgla jest cennym narzędziem wyrażania zapotrzebowania na energię pozyskiwaną z paliw kopalnych przez produkty, jednostki organizacyjne lub całe kraje. Około dekady temu miasta zaczęły również rozliczać swoje emisje dwutlenku węgla. Pierwszym dużym miastem był Londyn w 2009 r., w którym w 2008 r. odnotowano ślad węglowy w wysokości 4,84 tCO2, ekwiwalentu/(rok na osobę). Obecnie w wielu rankingach porównuje się emisje dwutlenku węgla w miastach. Na przykład Urban Land Magazine wymienia São Paulo jako miasto o najniższej na świecie emisji dwutlenku węgla (1,4 CO2, ekwiwalent/(rok na osobę)). Dokładne przyjrzenie się zastosowanej metodologii obliczeń często ujawnia szeroki wachlarz ukrytych, nieujawnionych założeń dotyczących podstawy obliczeń. W niniejszym opracowaniu przeanalizowano niepewność w zakresie rozliczania emisji dwutlenku węgla w skali miasta na przykładzie miasta uzdrowiskowego El Gouna, położonego nad Morzem Czerwonym. Oszacowanie śladu węglowego El Gouna za rok 2014 wynosi 14,3 tony ekwiwalentu CO2, ekwiwalentu/(rok na osobę). Emisje trzeciego zakresu stanowią większość śladu węglowego El Gouna. Zróżnicowanie ich podstawowych założeń tylko w niewielkim stopniu może prowadzić do zmiany wyników o ponad 50%, kwestionując poprawność wyników. Aby zwiększyć poprawność i porównywalność obliczeń dotyczących emisji dwutlenku węgla w skali miasta, w niniejszym artykule sugeruje się podkreślenie znaczenia emisji w pierwszym i drugim zakresie, przy jednoczesnym ograniczeniu roli emisji w trzecim zakresie. Przetłumaczono przy pomocy www.DeepL.com/Translator