Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Eteryfikacja alifatycznych alkoholi wielowodorotlenowych chlorkiem allilu

Spadło M., Dziwiński E.

Przemysł Chemiczny

|

2006

|

T. 85, nr 7

483-486

PL

Przedstawiono wyniki badań eteryfikacji gliceryny, trimetylolopropanu i pentaerytrytu chlorkiem allilu w obecności wodnego roztworu wodorotlenku sodu i czwartorzędowej soli amoniowej (Bu4N+J-, Bu4N+HSO4-) jako katalizatora przeniesienia fazowego. Stwierdzono, że w syntezie powstaje mieszanina produktów eterowych z wydajnością 51–60% mol. dla reakcji z gliceryną i pentaerytrytem oraz z prawie ilościową wydajnością wynoszącą 99% mol. dla reakcji z trimetylolopropanem.

EN

Allyl chloride was used to etherify (i) glycerol, (ii) trimethylolpropane or (iii) pentaerythritol in aq. 47% NaOH over an ammonium salt (Bu4NI, Bu4NHSO4) as a phase transfer catalyst. In 4–6 hours at 60–70°C, (i) and (iii) gave 51–60% of ether products, selectivity 91%, with (i) tri (40%) and (iii) tri (31%) and tetraallyl ether (28%) as the major products. In 3 hours at 90°C, (ii) gave 99% of ether products with the diallyl deriv. (75%) as the major product. Diallyl ether was the by-product prepd. from diallyl alc. that formed reaction conditions.

2

Chlorek allilu

Miranowicz-Dzierżawska K.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2006

|

Nr 4 (50)

45--67

PL

Chlorek allilu jest bezbarwną, żółtą lub czerwoną cieczą o charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu, przypominającym zapach czosnku. Narażenie zawodowe na chlorek allilu występuje w przemyśle chemicznym, gdzie chlorek allilu jest stosowany do wprowadzania grupy allilowej w syntezie organicznej, w przemyśle tworzyw sztucznych przy otrzymywaniu epichlorohydryny (składnika do produkcji żywic epoksydowych), w syntezie leków (barbiturany, diuretyki) oraz przy produkcji barwników, środków owadobójczych i gliceryny. W dostępnym piśmiennctwie nie znaleziono informacji o przypadkach zatruć ostrych chlorkiem allilu u ludzi. W badaniach na szczurach i myszach wartości LC50 chlorku allilu po dwugodzinnym narażeniu inhalacyjnym wyznaczono na poziomie około 11500 mg/m3. Wartości LD50 po podaniu dożołądkowym dla szczurów większość badaczy wyznaczyła na poziomie około 450 mg/kg m.c., co pozwala sklasyfikować chlorek allilu jako substancję szkodliwą. Wartość LD50 związku po podaniu na skórę królika wyznaczono na poziomie 2026 mg/kg m.c. Chlorek allilu w warunkach zawodowych wchłania się do organizmu przez drogi oddechowe i skórę. Jest związkiem działającym drażniąco na błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych. Po narażeniu pracowników na chlorek allilu o stężeniu 78 mg/m3 obserwowano podrażnienie błony śluzowej nosa, w stężeniach 156 ÷ 312 mg/m3 związek działał drażniąco na oczy, natomiast związek o większych stężeniach wywoływał zapalenie spojówek, nadwrażliwość na światło oraz oparzenia rogówki. W badaniu działania drażniącego chlorku allilu na myszach wyznaczono wartość RD50 na poziomie 7293 mg/m3. U pracowników narażonych na chlorek allilu o stężeniach 3 ÷ 354 mg/m3 przez 16 miesięcy stwierdzono zmiany funkcjonalne w wątrobie manifestujące się wzrostem aktywności enzymów w surowicy krwi. Przewlekłe narażenie na chlorek allilu może być przyczyną występowania u ludzi obwodowych polineuropatii, które objawiają się bólami i osłabieniem siły mięśni, pogorszeniem czucia wibracji i dotyku, zanikiem odruchu skokowego, obniżeniem ciepłoty skóry, nadmiernym poceniem się stóp i dłoni oraz tkliwością uciskową łydek. Na podstawie 3-miesięcznych badań na szczurach szczepu Fischer 344 wyznaczono wartość NOAEL chlorku allilu dla efektu nefrotoksycznego na poziomie 157 mg/m3, natomiast wartość NOAEL dla działania neurotoksycznego na poziomie 17 mg/m3, na podstawie wyników pięciomiesięcznych badań na królikach oraz szczurach. Chlorek allilu działał mutagennie na szczepy Salmonella typhimurium TA 100, TA 1535 i TA 1538 w teście Amesa (z aktywacją metaboliczną i bez aktywacji metabolicznej), wykazano też wzrost częstości występowania mutacji punktowych u Saccharomyces cerevisiae oraz zmian w strukturze DNA Escherichia coli. Związek powodował również konwersję genów u Saccharomyces cerevisiae oraz indukował nieplanową syntezę DNA w komórkach raka szyjki macicy. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych dotyczących działania rakotwórczego chlorku allilu u ludzi. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem zaklasyfikowała chlorek allilu do grupy 3. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) chlorku allilu na poziomie 2 mg/m3 obliczono z wartości NOAEL dla działania neurotoksycznego wyznaczonego na poziomie 17 mg/m3 w pięciomiesięcznych badaniach na szczurach i królikach. Nie znaleziono podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) oraz dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB).

EN

Allyl chloride is a synonym of the compound 3-chloropropene, also referred to as 3-chloro, 1-propene. Allyl chloride is a volatile, highly reactive, liquid halogenated hydrocarbon with a characteristic purgent (garlic-like) odor. The high-temperature chlorination of propylene is believed to be the only production method of allyl chloride used commercially. Allyl chloride is used as an intermediate in chemical reactions. The major commercial derivative of allyl chloride is epichlorohydrin which is used in the manufacture of epoxy resins. Allyl chloride is also important in commercial glycerol production. The major routes for occupational exposure to allyl chloride are dermal and inhalation. Allyl chloride is irritating to eyes, the skin and the upper respiratory tract. The effects of allyl chloride on human, after repeated or chronic exposure, are functional changes in the liver and kidneys. It also had an influence on CNS. Acute and chronic exposure to allyl chloride in animals has resulted in hepatic, renal and pulmonary damage. The LD50 value, following oral administration in rats, is 450 mg/kg body weight and 2026 mg/kg b.w. after dermal treatment. The International Agency for Research on Cancer has classified allyl chloride to Group 3 (not classifiable as to carcinogenicity to humans). The recommended maximum exposure limit (MAC) for allyl chloride is 2 mg/m3. No STEL and BEI have been proposed.

3

Chlorek allilu – metoda oznaczania

Kowalska J.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2005

|

Nr 4 (46)

101--106

PL

Metoda polega na adsorpcji par chlorku allilu na węglu aktywnym, desorpcji N,N-dimetyloformamidem i analizie chromatograficznej (GC-FID) otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,2 mg/m3.

EN

This determination method is based on the adsorption of allyl chloride vapours on activated charcoal (200/50 mg sections), desorption with N,N-dimethylformamide and a gas chromatographic with flame ionization detection (GC-FID) analysis of the resulting solution. The determination limit of the method is 0.2 mg/m3.

4

Synthesis of 3-chloropropyltrichlorosilane via the catalytic hydrosilylation of allyl chloride with trichlorosilane catalyzed by platinum catalyst - from laboratory scale to pilot plant

Guliński J., Marciniec B., Maciejewski H., Oczkowicz S.

Polish Journal of Chemical Technology

|

1999

|

Vol. 1, nr 1

11-15

EN

The method for the synthesis of 3-chloropropyltrichlorosilane based on the hydrosilylation of allyl chloride with trichlorosilane in the presence of an original Pt catalytic system has been worked out. The yield and selectivity of Cl(CH2)3SiCl3 depend on the nature of the catalytic system and several other factors (the mode of substrate addition, reaction procedure, etc.)- The optimum reaction conditions were determined. A successful scale-up of the process under study allowed us to implement it on a pilot scale as the first step of the newly emerging Polish low-tonnage organosilane industry.