Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wpływ proszkowych nanonapełniaczy ceramicznych na wytrzymałość statyczną połączeń klejowych

Zielecki W., Kubit A.

Technologia i Automatyzacja Montażu

|

2013

|

nr 4

45--48

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych oceniających wpływ proszkowych nanonapełniaczy ceramicznych na statyczną wytrzymałość na oddzieranie połączeń klejowych. Wprowadzenie do kompozycji klejowych nanoproszku SiO2 lub Al2O3 w ilości 2 – 8% spowodowało zwiększenie wytrzymałości na oddzieranie połączeń sklejonych badanymi tworzywami adhezyjnymi o 14 – 18%.

EN

This paper presents results of experimental studies that assess the effect of ceramic nanopowder on static peel strength of adhesive joints. Introduction to adhesive compositions of nanopowder SiO2 or Al2O3 in an amount of 2 – 8% resulted in an increase in peel strength of tested adhesives joints of 14 – 18%.

2

Problematyka formowania i spiekania nanoproszków ceramicznych.

Zych Ł., Haberko K.

Archiwum Nauki o Materiałach

|

2003

|

T. 24, nr 4

453-465

PL

Zwyczajowo przyjmuje się, iż nanoproszki zbudowane są z elementarnych cząstek (krystalitów) o rozmiarach mniejszych niż 20 nm. Ich wypalanie w temperaturach niższych niż stosowane w przypadku proszków "klasycznych", tj. zawierających cząstki o rząd większe, daje w wyniku polikryształy o bardzo małych rozmiarach ziaren. Spieki te charakteryzują się atrakcyjnymi właściwościami mechanicznymi. Chociaż opracowano liczne metody preparatyki nanoproszków to problematyka wykorzystania ich potencjalnych możliwości pozostaje nadal otwarta. Trudności formowania takich proszków wynikają z silnego rozwinięcia ich powierzchni właściwej i związanego z tym tarcia w obrębie proszku. Prowadzi to do niekorzystnej dla spiekania nierównomierności upakowania cząstek materiału, szczególnie wtedy, gdy jako technikę formowania stosuje się prasowanie. W pracy zastosowano proszek roztworu stałego Y2O3 (3% mol.) w ZrO2 przygotowany metodą krystalizacji w warunkach hydrotermalnych. Jako metodę formowania zastosowano prasowanie filtracyjne.

EN

Nanopowders are composed of elementary particles (crystallites) of sizes smaller than 20 nm. Their heat treatment at lower temperatures than in the case of classic powders results in polycrystals of very small grain sizes. Although numerous methods of producing nanopowders were elaborated, serious processing problems are still encountered, mainly due to the friction between powder particles. It follows that dry pressing of such powders leads to non-uniform densification of the system and hence its limited densification during sintering. Much better results can be achieved when shaping is performed in the presence of a liquid phase wetting the nanometric particles. The yttria (3 mol. %) zirconia powder of particle size about 8 nm was applied in the present work. It was synthesized by crystallization under hydrothermal condition. Shaping by pressure filtration technique resulted in very uniform packing of nanometric particles. It allowed us to reach nearly fully densified polycrystal of maximum grain sizes of 150 nm at sintering temperature of 1150 degrees centigrade.

3

Badania własności reologicznych zawiesin wodnych i niewodnych nanoproszków ceramicznych.

Tomaszewski H., Loiko E.M.

Archiwum Nauki o Materiałach

|

2003

|

T. 24, nr 4

433-451

PL

Od czasu pierwszych publikacji Niihary znane są potencjalne możliwości nanokompozytów ceramicznych w oferowaniu tworzyw o podwyższonych własnościach mechanicznych. Z powodu skłonności nanoproszków do aglomeryzowania osiągnięcie tych własności wymaga zastosowania technik typowych dla zawiesin koloidalnych. Prezentowana praca opisuje wyniki badań zawiesin wodnych proszków składowych nanokompozytów ZrO2/Al2O3 i zawiesin niewodnych nanokompozytów AlO3/SiC. Oceniano wpływ pH wodnych zawiesin Al2O3 i ZrO2 na właściwości zawiesin i odwirowanych surowych próbek. Znaleziono korelację pomiędzy powierzchniowym ładunkiem ziaren (potencjał dzeta) i i rozmiarem aglomeratów, lepkością zawiesiny i porowatością surowych odwirowanych próbek. W przypadku zawiesin niewodnych badaniom poddano zawiesiny Al2O3 i SiC w izopropanolu. Ładunek powierzchniowy ziaren zmieniano przez dodatek kwasu chlorooctowego i mierzono w sposób pośredni przez pomiar masy proszku osadzanego na elektrodzie podczas elektroforezy. Zaobserwowano odmienne zachowanie proszków SiC w porównaniu z Al2O3. W oparciu o teorię DLVO opisano mechanizm powstawania ładunku na powierzchni ziaren badanych proszków w obu typach rozpuszczalników. Wpływ wielkości ładunku na zapobieganie aglomeryzowaniu się ziaren nanoproszku SiC zilustrowano zdjęciami mikrostruktury spieków nanokompozytu Al2O3/SiC.

EN

The potential for ceramic nanocomposites to offer significantly enhanced mechanical properties is generally known since the first work of Niihara published in 1991. However achieving these properties needs carefully done colloidal processing, because ceramic nanopowders are naturally prone to agglomeration. The work presented here is concerned with the processing of zirconia/alumina nanocomposites via aqueous and alumina/silicon carbide nanocomposites via nonaqueous colloidal route. The effect of pH of aqueous alumina and zirconia suspensions on properties of suspension and centrifuged green bodies was studied. A correlation between surface electric charge of grains (zeta potential) and agglomerate size, viscosity of suspension and porosity of green compacts was found. In the case of nonaqueous route alumina and silicon carbide suspensions in izo-propanol were investigated. Electrostatic surface charge of grains was changed by addition of chloroacetic acid and determined indirectly by the mass of powder deposited on electrode during electrophoresis. Different behaviour of SiC nanopowder than of alumina was observed and mechanism of charge creation is proposed on the base of DLVO theory. The effect of grain charge on preventing agglomeration of the silicon carbide powder is presented on micrographs of sintered nanocomposites.