Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ceramiczne wypełniacze jako jeden ze składników kompozycji ognioochronnego kleju na bazie polioctanu winylu

Góral Zuzanna, Mastalska-Popławska Joanna, Izak Piotr, Czekaj Piotr, Lizis Paweł

Materiały Ceramiczne

|

2021

|

T. 73, nr 1

26--40

PL

W pracy przedstawiono badania nad formułą kleju o poprawionych właściwościach ognioochronnych przeznaczonego do łączenia elementów drewnianych i drewnopochodnych. Na bazę klejową został wybrany komercyjnie dostępny klej do drewna D2 wikolowy (Dragon Poland), stanowiący dyspersję wodną polioctanu winylu. Przebadano kaolin, włókna szklane i krzemionkę pod kątem zastosowania ich w roli wypełniacza w tworzonej formule klejowej. W tym celu analizowano wpływ ich 5- i 10-procentowego dodatku do bazy D2 na właściwości tego kleju. Wykonano badania reologiczne, wytrzymałościowe, termiczne i reakcji na ogień. Na ich podstawie wytypowano kaolin jako najlepszy dodatek. Kaolin KOC nie tylko zmniejsza ubytek masy przygotowanej kompozycji klejowej (a więc pełni rolę wypełniacza), ale również opóźnia o 50 °C ostateczną degradację kleju D2 w wysokich temperaturach. Ponadto, również palność drewna sklejonego klejem z dodatkiem kaolinu była również najmniejsza spośród badanych – najniższa wartość liniowej szybkości palenia, gaśnięcie płomienia w teście UL-94. Natomiast zaletą dodatku włókien szklanych jest możliwość obniżenia lepkości mieszaniny klejowej jednak z jednoczesnym pogorszeniem parametrów wytrzymałościowych. Odwrotna sytuacja występuje w przypadku dodatku SiO2. Dodatek krzemionki jest korzystny ze względu na wytrzymałość mechaniczną, która nie pogarsza się znacząco jak w przypadku pozostałych dodatków. Jednakże jednocześnie niekorzystnie wpływa ona na właściwości reologiczne kleju. Zostało to zauważone zwłaszcza dla 10% dodatku SiO2, gdzie mieszanka klejowa utraciła właściwości adhezyjne.

EN

The paper presents research on the formula of an adhesive with improved fire-retardant properties intended for joining wooden and wood-based elements. A commercially available wikol glue for wood D2 (Dragon Poland), being a water dispersion of polyvinyl acetate, was chosen as the adhesive base. Kaolin, glass fibres and silica were tested in terms of their use as a filler in the created adhesive formula. For this purpose, the influence of their 5% and 10% additions to the D2 base on the properties of this adhesive was analysed. Rheological, strength, thermal and reaction to fire tests were performed. On their basis, kaolin was selected as the best supplement. Kaolin KOC not only reduces the weight loss of the prepared adhesive composition (and thus acts as a filler), but also delays the final degradation of the D2 adhesive at high temperatures by 50 °C. Moreover, also the flammability of wood glued with kaolin glue was the lowest among the tested - the lowest value of the linear burning speed, flame extinction in the UL-94 test. On the other hand, the advantage of the addition of glass fibres is the possibility of lowering the viscosity of the adhesive mixture, but at the same time worsening the strength parameters. The opposite is true for the addition of SiO2. The addition of silica is advantageous in terms of mechanical strength, which does not deteriorate significantly as with the other additives. However, it also adversely affects the rheological properties of the adhesive. This was especially noticed for the 10% SiO2 addition, where the adhesive mixture lost its adhesive properties.

2

Composite polymeric electrolytes - mesoscale models and ion associations

Siekierski M.

Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Chemia

|

2012

|

z. 82

3-145

EN

The present thesis is devoted to the development of model approaches towards understanding conductivity and ion transport phenomena in composite polymeric electrolytes. On the basis of experimental works, covering both the application of inorganic fillers and supramolecular additives, two modeling approaches were developed by the author. One of them applies a Random Resistor Network-based mesoscale model to describe and predict ionic conductivity of the composite material. The presented material also contains a comparison of the model developed with the ones known from the literature as well as with the experimental conductivity data. The advantages of the developed model are related to better prediction of the AC properties of the material around the percolation threshold and reduction of the number of the empirical parameters for prediction of both DC and AC conductivity. The second part of the thesis focuses on the other model where a unified NMR probe is developed integrating methods of determination of various equilibrium constants present in the solvent-salt-receptor system. The proposed procedure allows not only to obtain a complete image of the sample by means of only one method (thus, in consequence, all types of reactions are observed with the same or at least similar method originating limitations) but, also, to explain previously observed discrepancies between behavior of materials incorporating solid and liquid polymeric matrices. Both presented approaches should be treated as a methodological support towards practical applications of so-called binary composites containing both inorganic and supramolecular additives.

PL

Przedstawiona rozprawa poświęcona jest rozwojowi dwóch modeli półempirycznych pomocnych zrozumieniu mechanizmów transportu ładunku elektrycznego w kompozytowych elektrolitach polimerowych. Zostały one stworzone przez autora na podstawie wcześniejszych prac eksperymentalnych obejmujących zastosowanie tak napełniaczy nieorganicznych jak i supramolekularnych napełniaczy organicznych. Pierwszy z nich jest modelem mezoskalowych stosującym teorię rozproszonych sieci rezystorowych do opisu i przewidywania przewodności jonowej badanych kompozytów. Prezentowana praca zawiera także porównanie opracowanego modelu z innymi opisanymi w literaturze oraz wyniki jego weryfikacji w oparciu o dane eksperymentalne. Wskazano na zalety modelu polegające na trafniejszym przewidywaniu właściwości zmiennoprądowych materiałów o składach zbliżonych do progu perkolacji. Dodatkowo stworzony model pozwala na redukcję ilości parametrów empirycznych potrzebnych do przewidywania wartości przewodności elektrycznej tak w reżimie stało jak i zmienno prądowym. Druga część pracy koncentruje się na modelu, w którym analiza widm NMR pozwala na opracowanie zunifikowanej metody wyznaczania kompletu stałych równowagi reakcji dla układu rozpuszczalnik - sól - receptor supramolekularny. Zaproponowana metoda pozwala nie tylko na uzyskanie kompletnego obrazu próbki za pomocą jednej metody badawczej (a więc ze zbliżonymi błędami i ograniczeniami dla wszystkich obserwowanych typów reakcji, ale także na wyjaśnienie zaobserwowanych wcześniej rozbieżności eksperymentalnych. Różnice te dotyczyły zachowania próbek ze stałą i ciekłą matrycą polimerową. Oba prezentowane modele stanowią wsparcie metodyczne dla praktycznych zastosowań stałych elektrolitów polimerowych stanowiących kompozyty czteroskładnikowe zawierające zarówno dodatki nieorganiczne jak i supramolekularne.

3

Effect of particle size and particle surface pretreatment of fillers on selected properties of model ceramic-polymer composites used as dental fillings

Siejka-Kulczyk J., Lewandowska M., Kurzydłowski J.

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 3

208-212

EN

The properties of polymer matrix composites used as dental fillings are strongly affected by the presence and surface treatment of ceramic glass fillers. The proper selection of the size of filler particles, which determine mechanical properties, is a crucial problem in design of ceramic-polymer composites for dental fillings. The goal of the work was to determine the influence of average filler particle size and the effect of surface treatment on selected mechanical properties of composites based on mixture of acrylic resins: 2,2-bis-[4-(2-hydroxy-3-methacryloxypropoxy)phenyl]propane (bis-GMA) and triethylene glycol dimethacrylate (TEGDMA).

PL

Materiałami badanymi w pracy były kompozyty oparte na mieszaninie dwóch żywic metakrylanowych, zawierające 40-60% obj. napełniaczy ceramicznych (głównie krzemionkowych) o różnym średnim wymiarze cząstek. Określono wpływ tych wymiarów (w przedziale 13nm-3žm) czterech typów napełniaczy na maksymalny ich udział w kompozycji (MVFF) a także na wytrzymałość na zginanie (Rf) (rys. 2) i mikrotwardość HV 0,2 (rys. 3). Zbadano również zależność wartości MVFF, Rf i HV 0,2 od ilości 3-(metakryloiloksy) propylotrimetoksysilanu (MPTMS) - środka zastosowanego do powierzchniowej obróbki (silanizacji) proszkowych napełniaczy kompozytów zawierających mikronapełniacz “K3M" (rys. 4, 6, 7) lub mikrokrzemionkę (rys. 8, 9). Stwierdzono, że średni wymiar cząstek napełniacza wywiera istotny wpływ na oceniane właściwości materiałów: kompozyty z mikronapełniaczem (wymiar 500nm) charakteryzują się zdecydowanie większą wartością Rj i mikrotwardością niż kompozyty wzmacniane mikrokrzemionką (wymiar 3žm). Wykazano też, że kompozyty zawierające silanizowany napełniacz ceramiczny wykazują lepsze właściwości mechaniczne niż kompozyty z niesilanizowanym proszkiem.

4

Evaluation of degradation degree of dental ceramic/polymer composites for permanent fillings

Siejka-Kulczyk J., Lewandowska M., Kurzydłowski K. J.

Polimery

|

2006

|

T. 51, nr 10

742-746

EN

The aim of this study was to evaluate the degradation processes that take place in the dental hybrid composites intended for permanent fillings. The mixture of bis-GMA and TEGMA resins was used as the polymer matrix. Ceramic glass of various particle sizes as well as nanosilica were used as the composite fillers. The specimens were exposed to 0.1 M NaOH solution for 6, 24 or 168 h, and to water for 168 h. Degradation was evaluated by Scanning Electron Microscopy (SEM) microstructure observation and mechanical testing, such as flexural strength and microhardness. SEM investigations indicate that after the exposure to NaOH solution, the resin is partially dissolved and some filler particles have rinsed out. This deteriorates significantly the mechanical properties of ceramic/polymer composites.

PL

Przedmiotem badań były kompozyty metakrylanowe na podstawie 2,2'-bis[4-(2-hydroxy-3-metakroiloksypropoksy)fenylo]propanu (bis-GMA) i dimetakrylanu glikolu trietylenowego (TEGDMA) napełnione mikronapełniaczem szklanym o różnych wymiarach cząstek (3 mm lub 5 mm - odpowiednio kompozyty K4M3 i K4M5), także z dodatkiem nanokrzemionki (kompozyt K4M5/10 nano) (tabela 2). Próbki kompozytów przetrzymywano (do 168 h) w 0,1 M roztworze NaOH oraz w wodzie; stopień degradacji oceniano na podstawie zmian wytrzymałości na zginanie (Rf) i mikrotwardości (HV0.2) (tabele 3 i 4, rys. 1, 2). Metodą skaningowej mikroskopii elektronowej oceniano też zmiany mikrostruktury próbek kompozytów wywołane degradacją w roztworze NaOH (rys. 3). Stwierdzono, że zmniejszenie wymiarów cząstek napełniacza polepsza odporność na degradację.