Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Stylistic specifics of the historical development of the secession era (the experience of Poltava)

Dyomin Mykola, Ivashko Yuliia

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 62

79--84

EN

Style is a combination of signs, traits, peculiarities of a specific art form. The philosophy of style, which usually arises based on protest moods in society, precedes the appearance of formal methods of its image-bearing embodiment. The emergence of a new style in art (architecture) can occur and occurs unnoticed by society, and the roots of the new, which is always the result of the interaction of traditions and innovations, should be sought in the past. In the process of the movement of the style from the center of its occurrence in space and time, the „influence zone” expands, which is inevitably accompanied by the loss of its primary attributes and saturation with elements of local influences, due to the specifics of local mentality, building materials, architectural and design methods, local skills and qualifications masters. This article deals with the development of the Secession style on the example of the architecture of the city of Poltava.

PL

Styl jest połączeniem cech formalnych charakterystycznych dla określonej formy sztuki. Filozofia stylu, która zwykle zostaje oparta na określonych postawach społecznych, poprzedza powstanie formalnych metod stylu. Pojawienie się nowego stylu w sztuce (architekturze) jest zazwyczaj niezauważone przez społeczeństwo, a jego korzeni, które zawsze wynikają z interakcji tradycji i innowacji, należy szukać w przeszłości. W procesie przemieszczania się stylu z centrum występowania w przestrzeni i czasie jego „strefa wpływów” rozszerza się, czemu nieuchronnie towarzyszą utrata pierwotnych atrybutów i nasycenie elementami wpływów lokalnych, ze względu na specyfikę lokalnej mentalności, materiałów budowlanych, metod architektonicznych i projektowych, lokalnych mistrzów, umiejętności i kwalifikacji. Niniejszy artykuł dotyczy rozwoju stylu secesji na przykładzie architektury miasta Połtawa.

2

Specific features of the compositional construction of historical mosques of Algeria as the basis for their preservation and restoration in the original form

Ivashko Yuliia, Rezga Kouider

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 61

80--84

EN

The article were analyzed the specific features of the spatial composition of authentic mosques of the Maghreb countries. It was determined that the traditional compositional scheme of the Maghreb mosque was built on a combination of the horizontal building of the mosque, often domeless one, and a vertical minaret of simple geometric shape. It was studied tha the Khariji mosques were built in the same type. The appearance of the composition with a dome or domes is associated with the period of the Ottoman rule in Algeria since this type of mosque composition is borrowed from Turkey.

PL

W artykule zostały przeanalizowane cechy kompozycyjne oryginalnych meczetów państw Maghrebu. Stwierdzono, że u podstaw tradycyjnej kompozycji meczetów Maghrebu leży kombinacja horyzontalnego budynku meczetu, często bez kopuły, z wertykalnym minaretem o prostym, geometrycznym kształcie. Ustalono, że ten sam typ reprezentują meczety Kharijitów. Zjawisko kompozycji meczetu z kopułą lub z kilkoma kopułami związane jest z okresem osmańskim w Algerii – ten typ meczetu został tutaj przyniesiony z Turcji.

3

Stylistic peculiarities, features of the use of building materials and structures in buildings of the latter half of the nineteenth century and the early twentieth century, and methods for their restoration (evidence from Ukraine)

Orlenko Mykola, Buzin Ivan

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 59

97--105

EN

The article describes the period of multi-stylishness in the architecture of buildings of the second half of the 19ᵗʰ century – beginning of the 20th century, and it is proved that building materials and constructions which were used at that time, determined the current restoration methods.

PL

W artykule omówiono okres różnorodności stylów w architekturze budynków z 2. połowy XIX wieku i początku XX wieku, oraz wykazano, że materiały budowlane oraz konstrukcje, które zastosowano w tamtym okresie, wpłynęły na dobór metod ich rewaloryzacji.

4

Okna i ich oprawa architektoniczna w warszawskich kamienicach w drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku

Roguska J.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2011

|

T. 56, z. 1

38-69

PL

Okna i ich oprawa były w 2. połowie XIX i na początku XX wieku detalem architektury domów, mającym znaczenie nie tylko funkcjonalne, lecz również decydującym o wyrazie estetycznym fasad. Układ okien i opracowanie ich oprawy miały istotny wpływ na kompozycję i stylowy charakter elewacji w dobie historyzmu, secesji i wczesnego modernizmu. W artykule podjęte zostały zagadnienia techniczno-technologiczne (konstrukcji i materiału) stolarki okiennej, kompozycyjno-estetyczne aspekty rozmieszczenia i dekoracyjnego ukształtowania okien, ich podziałów, oprawy i kolorystyki. Z badań wynika, że w warszawskich kamienicach w 2. połowie XIX i na początku XX wieku powszechnie stosowano typ okna ościeżnicowego (podwójnego, z otwieraniem skrzydeł zewnętrznych na zewnątrz). Od połowy pierwszej dekady XX wieku wchodziły w użycie okna półskrzynkowe i skrzynkowe (podwójne, z otwieraniem wszystkich skrzydeł do wewnątrz). W zakresie konstrukcji i podziałów w różnych okresach stosowano: okna podwójne dwuskrzydłowe, okna podwójne dwudzielne z nadślemiem i okna podwójne, trójdzielne lub czterodzielne z nadślemiem, oraz inne wyspecjalizowane rozwiązania (np. okna wystawowe). Omówione zostały przeważające tendencje kompozycji rozmieszczenia okien, ewoluujące wraz z nurtami stylowymi oraz kolorystyka stolarki okiennej. W Warszawie do ok. 1910 r. na zewnątrz okna malowano na ciemno. Następnie zaczęła się upowszechniać barwa biała. Obecnie sytuacja w zakresie kolorystyki i materiału w zachowanych kamienicach odbiega często od pierwotnej wskutek zmian w trakcie użytkowania, odbudowy po zniszczeniach wojennych. Rozpoznanie stanu pierwotnego i uszeregowanie rozwiązań w ciągi chronologiczne ma znaczenie dla prawidłowego projektowania dzisiejszych prac remontowych, konserwatorskich i modernizacyjnych zabytkowej substancji budowlanej.

EN

In the mid 19th century and in the beginning of the 20th century, windows and window frames were not only a functional detail of residential architecture but also determined the aesthetic aspect of the facade. The layout of windows and window frames had an important impact upon the composition and stylish character of the elevation in the period of historism, Art Nouveau and early modernism. The article addresses technical and technological issues (construction and material) of window woodwork, composition related and aesthetical aspects of layout and decorative form of windows, their divisions, window frames and colours. The research demonstrated that in the second half of the 19th century and in the beginning of the 20th century, windows with window frames were used in Warsaw tenement houses (double windows with eternal wings opening outwards). Casement windows and semi-casement windows (double with all wings opening inwards) started to be used from the mid of the first decade of the 20th century. The following solutions were used in reference to window construction and division in various periods: two-wing double windows, double windows divided into two parts with transom windows, double windows divided into three or four parts with transom windows and other specialised solutions (e.g. shop windows). The article discusses dominating trends of window layout evolving in line with the style and colour of window woodwork. In Warsaw, until approximately 1910, the outside parts of the windows were painted with dark colours. Then white started to become popular. Currently, the reality in reference to colours and materials in preserved tenement houses frequently departs from the original, due to changes in use and reconstruction after war damages. The recognition of the original state and arrangement of solution into chronological order is important for correct design of the current construction, conservation and modernisation works of the historical building substance.