Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Improving well casing technology by drilling with expandable casing string

Samedov Vugar N., Bogopolsky Vadim O., Shirinov Magomed M.

Nafta-Gaz

|

2023

|

R. 79, nr 7

473--477

EN

This article discusses new (innovative) well completion technologies that reduce economic costs and construction time, including casing drilling, expandable casing and monodiameter technology. The advantages and disadvantages of these technologies are considered. Casing drilling is one of the most advanced well construction methods, which prevents complications in the wellbore, due to simultaneous drilling and casing of the wellbore with casing pipes directly in the process of work. Due to the dimensions of the casing, there is constant contact with the well wall, which leads to mechanical clogging. When drilling deep, ultra-deep wells and wells with a large quantity of waste, there is a need for a large number of casing strings of different diameters, and there is not always enough varieties of pipe to provide them. One of the technological solutions for maintaining the diameter of casing strings when designing a well is the use of expandable casing pipes. Of all the advantages of using expandable tubular products, only one of them has the greatest potential – a well with a single bore diameter (Monodiameter). Monodiameter technology reduces the telescopic effect inherent in traditional designs. The possibility of combining two technologies into one, namely drilling with expandable casing pipes will lead to obtaining a well of one bore diameter (monodiameter). It is shown that the use of an expandable casing instead of a drill string is subject to greater risks than drilling with an expandable liner. Based on this, expandable liner drilling is the best option for using expandable casing.

PL

W artykule omówione zostały nowe innowacyjne technologie udostępniania odwiertu, zmniejszające koszty ekonomiczne i czas montażu, w tym wiercenie rurami okładzinowymi, rozszerzalne rury okładzinowe oraz technologię monośrednicową. Omówiono także zalety i wady tych technologii. Wiercenie rurami okładzinowymi jest obecnie jedną z najbardziej zaawansowanych metod konstrukcji odwiertów, zapewniającą zapobieganie komplikacjom w odwiercie z powodu jednoczesnego wiercenia i rurowania przy pomocy rur okładzinowych w trakcie pracy. Ze względu na wymiary rur okładzinowych następuje stały kontakt ze ścianą odwiertu, co prowadzi do mechanicznego zapychania się. Przy wierceniu odwiertów głębokich, ultragłębokich oraz odwiertów z dużą ilością odpadów potrzebna jest większa ilość kolumn rur okładzinowych o różnych średnicach, a nie zawsze dostępna jest wystarczająca liczba asortymentu rur. Wykorzystanie rozszerzalnych rur okładzinowych jest jednym z rozwiązań technologicznych dla utrzymywania odpowiedniej średnicy orurowania przy projektowaniu konstrukcji odwiertu. Ze wszystkich zalet stosowania rozszerzalnych produktów rurowych tylko jeden z nich ma największy potencjał - odwiert o pojedynczej średnicy (monośrednicowy). Technologia monośrednicowa zmniejsza efekt teleskopowy właściwy konstrukcjom tradycyjnym. Możliwość połączenia dwóch technologii w jedną, a mianowicie wiercenie z rozszerzalnymi rurami okładzinowymi doprowadzi do uzyskania odwiertu o jednej średnicy (monośrednicowego). Wykazano, że użycie rozszerzalnego orurowania zamiast przewodu wiertniczego jest związane z większym ryzykiem niż wiercenie z rozszerzalnym lajnerem. W związku z tym wiercenie z rozszerzalnym lajnerem jest najlepszym wariantem w przypadku stosowania rozszerzalnych rur okładzinowych.

2

Zastosowanie nowych technologii przy wykonywaniu głębokich studni odwadniających

Sioła M.

Geoinżynieria : drogi, mosty, tunele

|

2013

|

nr 3

76-79

PL

W artykule opisano realizację projektu wykonania 10 głębokich otworów studziennych na przedpolu Szczerców dla KWB Bełchatów. W sierpniu 2011 r. spółka PNiG Kraków, specjalizująca się w wierceniach naftowych, przystąpiła do realizacji projektu. Zastosowano nową technologię wiercenia studni odwodnieniowych. Po raz pierwszy w Polsce wykorzystano technologię przerabiania i wiercenia rurami okładzinowymi – tzw. casing drilling. Prace wykonywano w trudnych warunkach geologicznych i technicznych.

3

Modeling of ECD in casing drilling operations and comparison with experimentaland field data

Diaz H., Yu M., Miska S., Takach N.

Archives of Mining Sciences

|

2007

|

Vol. 52, no 4

457-481

EN

Three modeling approaches to the determination of equivalent circulating density (ECD) in Casing Drilling operations are considered in this study; viz., hook-load measurements, pump-pressure measurements and conventional hydraulic models. The bottom-hole pressure is obtained by adding the calculated annular pressure losses to the hydrostatic pressure. Since the annular clearance is very small in casing drilling, a narrow-slot flow approximation model is adopted that takes into account the effect of pipe rotation. A Yield-Power-Law (YPL) drilling fluid is considered in this study. Results from each of the three approaches are compared with experimental and field data. The differences between the calculated and measured bottom-hole pressures (hence ECD) are within a range of about [...]. In terms of the frictional pressure losses in the annulus, this range increases to about [...] in some instances. It is shown that pipe rotation plays an important role in determining ECD. The experimental data indicate an increase in the annular pressure losses with increasing pipe rotary speed. The hook-load measurements correlate well with flowing bottom-hole pressures.

PL

W artykule rozważono trzy podejścia do modelowań wykonywanych w celu określenia ekwiwalentnej gęstości cyrkulacyjnej (ECD) w operacjach wiercenia z równoczesnym rurowaniem); poprzez pomiary obciążenia haka, pomiary ciśnienia pomp oraz zastosowanie konwencjonalnych modeli hydraulicznych. Ciśnienie na dnie otworu otrzymywane jest przez dodanie obliczonych strat ciśnienia w przestrzeni pierścieniowej do ciśnienia hydrostatycznego. W przypadku rur okładzinowych wielkość przestrzeni pierścieniowej jest bardzo niewielka, dlatego zaadaptowano model wąskiej szczeliny, uwzględniający efekt rotacji rur. W artykule rozważano płuczkę opisywaną modelem reologicznym Herschela Bulkleya (YPL). Wyniki zastosowania wymienionych trzech podejść zostały porównane z danymi doświadczalnymi i terenowymi. Różnice pomiędzy wartościami ciśnienia obliczonego i zmierzonego na dnie otworu (a więc i ekwiwalentnej gęstości cyrkulacyjnej) pozostają na poziomie ok. [...]. W przypadku strat ciśnienia w przestrzeni pierścieniowej w niektórych przypadkach wartość ta ulega zwiększeniu do ok. [...]. Zwrócono uwagę, że rotacja rur odgrywa dużą rolę w określaniu ekwiwalentnej gęstości cyrkulacji. Dane doświadczalne wskazują na wzrost strat ciśnienia w przestrzeni pierścieniowej wraz z rosnącą prędkością obrotową rur. Uzyskano dobrą korelację między pomiarami obciążenia haka i ciśnienia przepływu na dnie otworu.