Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Doznanie ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu pasażera a możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez osoby mu najbliższe

Ambrożuk D., Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2 (42)

85--95

PL

Autorzy rozważają możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidłowych relacji rodzinnych przez osoby najbliższe pasażera, który doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. Możliwość żądania takiego zadośćuczynienia dopuścił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 marca 2018 roku, która zapadła na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powołaniem przepisów o czynach niedozwolonych, które mogą dotyczyć odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podróżnego (wobec braku w prawie wewnętrznym regulacji szczególnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyższego. Wskazują, że istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wyłącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to mieć miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji międzynarodowych i rozporządzeń unijnych, które odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialność kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatność stanowiska Sądu Najwyższego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnętrznym, wzorem konwencji międzynarodowych.

EN

The authors consider the possibility of claiming compensation for the infringement of personal rights in the form of proper family relationships by the persons closest to the passenger who has suffered serious bodily injury. The possibility to demand such compensation was allowed by the Supreme Court in its ruling of 27 March 2018, which was based on the facts not related to the carriage, but with reference to the provisions on tort, which may concern the liability of the carrier for the health of the passenger (in the absence of a special provision in domestic law concerning this liability). The authors are critical of the position of the Supreme Court. They indicate that there is a risk that it may be applied to the liability of the carrier based only on the provisions of the Civil Code (Act of 23.4.1964 – Civil Code, i.e. Journal of Laws of 2018, item 1025) related to tort. In their view, this should not be the case in situations where liability is based on the provisions of international conventions and EU regulations which govern the liability of a carrier for personal injury as a contractual liability. The authors, pointing to the inadequacy of the position of the Supreme Court with regard to the liability of the carrier, call for its regulation in the internal law, as in the case of international conventions.

2

Koncepcja hipotetycznej umowy jako podstawy odpowiedzialności przewoźnika w konwencjach przewozowych

Wesołowski K., Dąbrowski D.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2017

|

nr 1 (37)

273--283

PL

Celem artykułu jest analiza konstrukcji zastosowanej w Konwencji CMR oraz Regułach rotterdamskich, polegającej na odwołaniu do hipotetycznej umowy przewozu dla określenia właściwego reżimu odpowiedzialności przewoźnika przy przewozie z wykorzystaniem więcej niż jednego środka transportu. Autorzy dochodzą do wniosku, że przepisy posługujące się tą konstrukcją stanowią w istocie swoiste normy kolizyjne. Konieczność zastosowania tak oryginalnej konstrukcji wynika z wielości gałęzi transportu oraz unormowań dotyczących umów przewozu w tych gałęziach, do których następuje odesłanie.

EN

The aim of the article is to analyze the structure used in the CMR Convention and Rotterdam Rules, which involves reference to the hypothetical contract of carriage to determine the proper liability regime of the carrier who uses more than one mode of transport. The authors conclude that the provisions creating this structure are essentially a kind of conflict of law rules. The need for using such an original structure is the effect of the multiplicity of modes of transport and multiplicity of regulations governing the transport contract in these modes of transport.

3

The Multimodal Carrier’s Liability for Non-Localized Loss

Dąbrowski D.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2016

|

nr 4 (36)

203--211

EN

The aim of this article is to determine the proper regime of the carrier’s liability for the loss of goods when the loss cannot be attributed to the specific stage of multimodal carriage. The author points out the situations in which the regime of the carrier’s liability is directly defined by the domestic or international transport law. However there are many situations when finding the proper regime is more difficult. The author is of the opinion that a multimodal carriage contract is of a mixed nature. The methods of ascertaining legal effects of mixed contracts can be helpful in determination of legal effects of a multimodal carriage contract including rules of the carrier’s liability.

PL

Celem artykułu jest określenie właściwego reżimu odpowiedzialności przewoźnika za utratę lub uszkodzenie towaru w sytuacji, w której szkoda nie może być przypisana do konkretnego odcinka przewozu. Autor wskazuje sytuacje, w których reżim odpowiedzialności przewoźnika jest wprost określony przez krajowe lub międzynarodowe prawa przewozowe. Istnieje jednak wiele przypadków, w których odnalezienie właściwego reżimu jest trudniejsze. Autor jest zdania, że umowa przewozu multimodalnego ma charakter mieszany. Przy ustaleniu jej skutków prawnych, w tym reżimu odpowiedzialności przewoźnika, może być więc pomocne odwołanie się do metod ustalenia skutków prawnych umów mieszanych.

4

Odpowiedzialność przewoźnika drogowego za pracowników oraz osoby, do których usług przewoźnik się odwołuje w świetle konwencji CMR

Dąbrowski D.

Zeszyty Naukowe. Problemy Transportu i Logistyki / Uniwersytet Szczeciński

|

2015

|

Nr 30

211--223

PL

W artykule autor wskazuje, że art. 3 CMR regulujący odpowiedzialność przewoźnika za pracowników oraz inne osoby, do których usług przewoźnik się odwołuje, nie zmienia ogólnych zasad odpowiedzialności przewoźnika określonych w art. 17 i n. konwencji CMR. Przepis ten usuwa jednak wątpliwość, co do dopuszczalności korzystania przez przewoźnika z osób trzecich przy wykonywaniu przewozu. Ponadto - w powiązaniu z art. 29 ust. 2 CMR - pozwala przypisać przewoźnikowi zły zamiar lub niedbalstwo zrównane ze złym zamiarem, w sytuacji gdy można je przypisać pracownikowi przewoźnika lub innej osobie, do której usług przewoźnik się odwołał. Dotyczy to wprawdzie takiej sytuacji, w której pracownik lub inna osoba działa "w wykonywaniu swoich funkcji", jednak wyrażenie to należy rozumieć bardzo szeroko. W szczególności kradzież przesyłki przez pracownika przewoźnika lub inną osobę, którą posługuje się przewoźnik, musi być uznana za działanie "w wykonaniu funkcji".

EN

In the article the author points out that Article 3 CMR, which regulates a carrier's liability for his agents and servants and any other persons of whose services he makes use does not change the general principles of the carrier's liability set out in Article 17 and ff. CMR. This provision, however, remove doubt as to the admissibility of the delegation by the carrier any of his duties to a third party. Furthermore - in conjunction with Article 29 (2) - it allows to recognize a carrier as guilty of wilful misconduct or equivalent default if the wilful misconduct or default is committed by the agents or servants of the carrier or by any other persons of whose services he makes use. Although this applies to a situation in which agents or servants or other persons are acting "within the scope of their employment", however this expression must be understood very broadly. In particular theft of the goods by a servant is in the course of servant's employment, because normally it is part of his employment to take care of the goods.

5

Konkurencyjność podstaw dochodzenia roszczeń wobec przewoźnika samochodowego

Wesołowski K.

Zeszyty Naukowe. Problemy Transportu i Logistyki / Uniwersytet Szczeciński

|

2015

|

Nr 29

287--300

PL

Autor rozważa konkurencyjną, do prawa przewozowego, podstawę roszczeń wobec przewoźnika w postaci przepisów o czynach niedozwolonych. Jego zdaniem w polskim prawie wewnętrznym możliwe jest konstruowanie roszczeń przeciw przewoźnikowi na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. Wobec wyraźnego unormowania tzw. zbiegu roszczeń, sam fakt uregulowania przepisami szczególnymi odpowiedzialności przewoźnika w prawie przewozowym nie stanowi przeszkody do dochodzenia roszczeń na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. Inaczej rzecz wygląda w odniesieniu do przewozów międzynarodowych – art. 28 CMR zastrzega bowiem konieczność stosowania wyłączeń i ograniczeń odpowiedzialności przewoźnika także wtedy, gdy roszczenie ma pozaumowny charakter. W praktyce uniemożliwia to stosowanie przepisów o czynach niedozwolonych. Wyjątkowo, gdy szkoda jest spowodowana złym zamiarem lub rażącym niedbalstwem, wyłączenia i ograniczenia odpowiedzialności wynikające z CMR nie mają zastosowania. Wówczas możliwe jest oparcie roszczenia na podstawach deliktowych.

EN

The author considers two competitive basis for liability of road carrier – in contract and tort. In his opinion, according the Polish national law it is possible to claim against the carrier under the provisions of law of torts. The fact that liability of the carrier is regulated by specific provisions in transport law does not preclude liability in tort. Otherwise it looks in place for international operations, where Art. 28 CMR reserves need to use the exclusions and limitations of liability of the carrier even if the claim is non-contractual in nature. In practice, this prevents the application of the provisions of torts. Exceptionally, when the damage is caused by willful misconduct or gross negligence, exclusions and limitations of liability under the CMR do not apply. Then it is possible to base a claim under the provisions of law of torts.