PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  carbon tetrachloride
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Tetrachlorek węgla
Jakubowski M.
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
|
2011
|
Nr 4 (70)
119--150
PL
Tetrachlorek węgla (CCl4) jest przezroczystą, bezbarwną, niepalną cieczą o charakterystycznym zapachu zbliżonym do zapachu eteru. W przeszłości tetrachlorek węgla powszechnie stosowano jako rozpuszczalnik do prania na sucho. Obecnie został on całkowicie zastąpiony przez mniej toksyczne rozpuszczalniki. Jest stosowany głównie: do produkcji fluorowodorów stosowanych jako gaz napędowy w pojemnikach z aerozolami oraz pianek z tworzyw sztucznych, a także w gaśnicach. Zgodnie z danymi Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi z 2001 r. w Polsce nie było osób narażonych na tetrachlorek węgla o stężeniach powyżej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), czyli 20 mg/m3. Również w 2007 r. wg danych Głównej Inspekcji Sanitarnej przekroczeń wartości NDS tetrachlorku węgla w powietrzu na stanowiskach pracy nie było.
EN
Carbon tetrachloride (CCl4) is a colorless, volatile and nonflammable liquid with a characteristic odor. In the past, carbon tetrachloride was widely used as a cleaning fluid in industry and dry cleaning establishments and for the production of chlorofluorocarbons used primarily in refrigerants. Because it is nonflammable, it was also used in fire extinguishers. In Poland, concentrations of CCl4 in the air, in industrial settings, were below the present MAC value of 20 mg/m3. The liver, kidney, and central nervous system are the primary targets of toxicity following acute oral exposure to CCl4. Also gastrointestinal irritation has been frequently noted following accidental ingestion of high doses in humans. In the case of chronic inhalation exposure, the liver appears to be the critical organ. Toxic effects of CCl4 in this organ are related to its biotransformation catalyzed by cytochrome P-450 dependent monooxygenase, specifically CYP2E1. Biotransformation of CCl4 yields trichloromethyl radicals and trichloromethylperoxy radicals which can bind to cellular macromolecules such as proteins and lipids. Central nervous system effects include headache, weakness, lethargy, and stupor. Neurological effects are generally observed at exposure levels higher than the threshold for hepatic toxicity. 150
2
Content available remote Elektrotermiczna zmiennotemperaturowa adsorpcja. Szansa na efektywne odzyskiwanie lotnych związków organicznych z gazów odlotowych
Downarowicz D., Gabruś E.
Przemysł Chemiczny
|
2008
|
T. 87, nr 7
768-774
3
Content available Tetrachlorek węgla
Jakubowski M.
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
|
2006
|
Nr 2 (48)
189--214
PL
Tetrachlorek węgla (CCl4) jest przezroczystą, bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu zbliżonym do zapachu eteru. Jest substancją niepalną. W przeszłości był szeroko stosowany jako rozpuszczalnik do prania na sucho. Obecnie został całkowicie zastąpiony przez rozpuszczalniki mniej toksyczne. Jest wykorzystywany głównie do produkcji fluorowodorów stosowanych jako gaz napędowy w pojemnikach z aerozolami, do produkcji pianek z tworzyw sztucznych oraz w gaśnicach. Według danych Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi z 2001 r., w Polsce nie było osób narażonych na tetra chlorek węgla o stężeniach powyżej wartości NDS. Ostre lub przewlekłe zatrucia CCl4 drogą pokarmową powodowały wzrost stężeń enzymów w surowicy, nudności, anoreksję, wymioty, bóle brzucha, biegunki, żółtaczkę, powiększenie i stłuszczenie wątroby, zaburzenia czynności nerek, drgawki, zaburzenia wzroku, krwawienia, śpiączkę oraz zejścia śmiertelne. W przypadku przewlekłych zatruć CCl4 narządem docelowym jest wątroba. Dane literaturowe wskazują, że uszkodzenia wątroby są spowodowane powstawaniem w trakcie metabolizmu CCl4 reaktywnych rodników trichlorometylowego (CCl3) i trichlorometylowego rodnika ponadtlenkowego (CCl3O2 -), których powstawanie jest katalizowane przez mikrosomalny cytochrom P-450. Przyjmuje się, że działanie toksyczne wynika z wiązania wolnych rodników z hepatocytami znajdującymi się w środkowej części zrazika, co z kolei początkuje peroksydację lipidów i śmierć komórki. W odpowiedzi na uszkodzenie komórek miąższowych może nastąpić stymulacja komórek otaczających miejsce uszkodzenia. Związek ten wpływa także na czynność nerek oraz działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Istnieją wystarczające dowody działania rakotwórczego tetrachlorku węgla u zwierząt doświadczanych. Jednakże działanie genotoksyczne CCl4 było słabe lub wręcz go nie było, szczególnie w komórkach ssaków in vivo. W związku z tym można przyjąć, że działanie rakotwórcze u gryzoni, stwierdzane tylko tam, gdzie występowało działanie toksyczne, było skutkiem wzrostu proliferacji komórek w odpowiedzi na uszkodzenia i że dawki niepowodujące działania cytotoksycznego nie wpływają na wzrost ryzyka działania rakotwórczego. Wartości normatywów higienicznych tetrachlorku węgla przyjęte w różnych państwach wykazują duże zróżnicowanie: od 3,2 mg/m3 w Niemczech do 65 mg/m3 wg OSHA w USA oraz w Rosji i w Austrii). Trudno określić przyczynę takiego zróżnicowania, gdyż nie ma wątpliwości, że narządem docelowym działania toksycznego tetrachlorku węgla jest wątroba, a podstawowe prace dotyczące toksycznego działania CCl4 opublikowano głównie w latach 1950-90. Za podstawę wartości NDS przyjęto wyniki badań Adamsa i wsp. (1952), w których szczury poddawano narażeniu inhalacyjnemu na CCl4 o szerokim zakresie stężeń - 32÷2520 mg/m3. W wyniku eksperymentu trwającego 202 dni (137 narażeń 5 dni w tygodniu, 7 h dziennie), podczas którego szczury poddawano narażeniu inhalacyjnemu na CCl4 o stężeniu 160 mg/m3, nie stwierdzono szkodliwego wpływu CCl 4 na wątrobę. U szczurów narażanych na stężenie 320 mg/m3 stwierdzono marskość wątroby niewielkiego stopnia. Przyjmując stężenie 160 mg/m3 za NOAEL i odpowiednie współczynniki niepewności, zaproponowano wartość NDS równą 20 mg/m3. W związku z tym, że u ludzi narażanych przez 180 min na CCl4 o stężeniu 70 mg/m3 nie stwierdzano żadnych skutków działania CCl4, a 70-minutowe narażenie na stężenie 308 mg/m3 spowodowało jedynie zmniejszenie stężenia żelaza w surowicy krwi w okresie 20÷44 h po narażeniu (Stewart i in. 1961), nie proponuje się określania wartości NDSCh.
EN
Carbon tetrachloride (CCl4) is a colorless, clear, nonflammable liquid with a characteristic ether-like odor. It may decompose upon heating to produce corrosive and toxic gases. Due to its toxic properties CCl4 is no longer used as a solvent. Liver is the target organ for carbon tetrachloride toxicity. Slight cirrhosis and fatty infiltration of the liver occurred as a result of chronic inhalation exposure (187 days, 134 days of exposure) of rats to 320 mg/m3 of carbon tetrachloride. NOAEL amounted to 160 mg/m3. CCl4 toxicity is due to biotransformation of the solvent into a free radical (CCl3) and other reactive metabolites by the hepatic cytochrome P-450 system and, particularly, by P4502E1. The toxicity of carbon tetrachloride is increased by alcohol ingestion. Carbon tetrachloride was classified by IARC as possibly carcinogenic to humans (Group 2B). Results of animal experiments suggested a common biological mechanism, cell death and regeneration. CCl4 is not genotoxic. Inhalation unit risk amounts to 1.5 E-5. There is evidence that CCl4 is fetotoxic but not teratogenic. Based on the NOAEL value from an inhalation study in rats a TWA value of 20 mg/m3 was proposed. . There are no bases for establishing OEL (STEL) or BEI values. The substance can be absorbed through skin.
4
Content available remote Wybrane problemy oczyszczania gazów odlotowych z par związków chloroorganicznych na przykładzie tetrachlorku węgla
Downarowicz D., Nastaj J.
Przemysł Chemiczny
|
2003
|
T. 82, nr 11
1440-1445
5
Content available remote Recovery of carbon tetrachloride from waste water
Pełech R., Bembnowska A., Milchert E.
Polish Journal of Chemical Technology
|
2001
|
Vol. 3, nr 3
17-19
EN
Studies of the adsorption properties on activated carbons in relation to aqueous solutions of CC14 under static and dynamic conditions were conducted. Activated carbons (ACs) DTO, DTX-3 and A were used as the adsorbents. The times required to achieve the adsorption equilibrium for these adsorbents have been determined. The courses of the adsorption isotherms are accurately described by Freundlich, Langmuir and Freundlich -Langmuir equations. The adsorptivity and the fundamental magnitudes of dynamic CC14 adsorption from water on fixed - bed were determined for DTO carbon, which has the highest static adsorptivity.
6
Dimerization of Phenylindenes by Means of Perchloroalkanes Under Conditions of Phase Transfer Catalysis
Jończyk A., Szymanek P., Juszczuk C.
Polish Journal of Chemistry
|
2000
|
Vol. 74, nr 7
985-988
EN
Penyl substitued indenes 1 react with tetrachloromethane or hexachloroethane HCE in the presence of 50% aq. KOH and benxyltriethylammonium chloride as a catalyst to give dimmers in 23-48% yield.
7
Content available remote Dynamics of molecular liquids studied by femtosecond optical Kerr effect.
Wiewiór P., Radzewicz C.
Optica Applicata
|
2000
|
Vol. 30, nr 1
103-120
EN
Femtosecond, time-resolved, optical-heterodyne detected optical Kerr effect (OHD-OKE) measurements areshown to be a powerful and comprehensive tool for studying the dynamics in molecular liquids. In the experiments the transient polarizability anisotropy of chloroform, carbon tetrachloride, carbon disulfide, benzene, benzonitrile and toluene has been measured with 30 fs laser pulses generated by a home-built Ti:sapphire laser system.
8
Content available remote Oxidation of organic sulfides by peroxyl radicals; search for an adduct intermediate
Bonifacic M., Stefanic I.
Nukleonika
|
2000
|
Vol. 45, nr 1
39-44
EN
The reaction mechanism of dimethyl sulfide oxidation by peroxyl radicals (CCl3OOź and CHCl2OOź) in aqueous/alcohol solutions has been studied by means of pulse radiolysis with optical detection in order to gain evidence for the formation of an adduct intermediate, ROO-źS(CH3)2. In the range of 300-650 nm, the only absorbing product was the one-electron oxidized species [(CH3)2S\S(CH3)2]+, and no indication of an additional absorption attributable to an adduct precursor was found. Under the condition of only 50% conversion of CHCl2OOź into the sulfide radical cation, however, addition of a small amount of I- resulted in formation of (CH3)2S\I as the only product and at a yield equal to that of CHCl2OOź radicals. This result is explained by the reaction of iodide ions with a precursor of [(CH3)2S\S(CH3)2]+ species, namely, the adduct CHCl2OO-źS(CH3)2 and is, thus, taken as conclusive, although indirect, evidence of the existence of this adduct intermediate.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.