Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: budowa skorupy ziemskiej

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Najgłębszy na świecie odwiert badawczy "Kolskaja swierchgłubokaja" (12262 m) - przegląd rezultatów naukowych i charakterystyka anizotropii prekambryjskiej skorupy ziemskiej

Kuśmierek J., Marcinkowski A.

Geoturystyka

2004

T. 1, nr 1

35-43

Odwiercony w latach 1970-92 otwór badawczy "Kolskaja swierchgłubokaja" w miejscowości Zapolarnyj nad Morzem Barentsa (Federacja Rosyjska) rozpoznał budowę geologiczną NE części tarczy bałtyckiej. Osiągnięcie końcowej głębokości wymagało rozwiązania problemów natury technologicznej i przezwyciężenia wielu awarii wiertniczych. Bardzo szeroki zakres profilowań geofizyki wiertniczej (25 metodami) i olbrzymia ilość materiału rdzeniowego (ok. 4000 mb), umożliwiły szczegółowe rozpoznanie profilu geologicznego formacji wczesnego proterozoiku i młodszego archaiku, reprezentowanych przez asocjacje skał osadowych, intruzyjnych i wulkanicznych, silnie zdyslokowanych i zmetamorfizowanych. Wyniki badań petrograficznych wykazały wysoki stopień anizotropii przewierconych formacji prekambryjskich, modyfikując dotychczasowe poglądy na naturę granic geofizycznych głębokich powłok skorupy ziemskiej typu kontynentalnego. Od 1995 roku odwiert funkcjonuje jako geolaboratorium, badające czasowe zmiany pól fizycznych w otoczeniu otworu.

The Kola Superdeep Well VSD-3, drilled in the years 1970-1992 in Zapolarnyy near the Barents Sea coast (Russian Federation), recognized the geologic structure of the northeastern Baltic Shield. Drilling to the target depth required the solution of serious technological problems and overcoming the downhole failures. Very large scope of wireline well-logging programme (25 methods) and great amount of coring material (approx. 4,000 m) enabled the recognition of Early Proterozoic and Late Archean formations, represented by associations of sedimentary, intrusive, and volcanic rocks, which had been strongly faulted and metamorphosed. Results of petrophysical studies demonstrated a high degree of anisotropy of the penetrated Precambrian formations, which has modified the earlier views on the nature of geophysical boundaries between deep zones of the continental Earth crust. Since 1995, the well has been playing the role of a geolaboratory, which has studied temporal variations of physical fields around the wellbore.

Tektoniczne uwarunkowania rowu lubelskiego (późny dewon-karbon)

Narkiewicz M.

Przegląd Geologiczny

2003

Vol. 51, nr 9

771-776

Koncepcja "pasywnej synkliny" (Antonowicz i in., 2003) jako alternatywy dla rowu lubelskiego budzi poważne wątpliwości. Znacznie bardziej prawdopodobne jest istnienie rowu tektonicznego, interpretowanego przez wielu autorów od lat 70. ubiegłego wieku. Inwersję tej jednostki w najpóźniejszym karbonie poprzedził rozwój wydłużonych depocentrów w dewonie późnym i późnym wizenie-westfalu. Od środkowego franu do famenu zarówno strefa Kocka jak i strefa obecnego uskoku Kazimierz-Ursynów funkcjonowały jako krawędzie depozycyjne, z którymi związane są duże gradienty miąższościowe i facjalne. W karbonie strefa Kocka przynajmniej okresowo stanowiła ważną granicę obszarów o zróżnicowanej subsydencji i depozycji. Natomiast południowo-zachodnia krawędź depozycyjna rowu znajdowała się prawdopodobnie 20-30 km na SW od jego obecnej (tektonicznej) granicy. Mogła się ona pokrywać z nieciągłością skorupową, interpretowaną na podstawie danych sejsmicznych i grawimetrycznych. Związek genetyczny z orogenem waryscyjskim polegał nie tyle na bezpośrednim przenoszeniu na Lubelszczyznę naskórkowych nasunięć zgodnie, np. z modelem appalachijskim, co na głęboko zakorzenionych blokowych ruchach pionowych i przesuwczych w strefie platformowego przedpola, w reakcji na kompresję na aktywnej krawędzi płyty. Odrzucenie koncepcji "pasywnej synkliny" i przyjęcie modelu rowu lubelskiego, w podwójnym (depozycyjnym i tektonicznym) sensie ma poważne konsekwencje dla strategii poszukiwań naftowych. M.in. umożliwia predykcję rozmieszczenia ważnych górnodewońskich facji macierzystych, a także rzutuje na przewidywane modele pułapek strukturalnych.

The idea of a "passive syncline " (Antonowicz et al, 2003) as an alternative to the well-established concept of the Lublin Graben raises serious doubts. Development of the structural unit in the latest Carboniferous was preceded by establishment of elongated depocenters in the Late Devonian and late Visean-Westphalian, most probably in a changing pull-apart regime. From the middle Frasnian to Famennian both flanks of the graben, i.e. the Kock Fault Zone and the present Kazimierz-Ursynów Fault zone acted as depositional edges with associated pronounced fades and sediment-hickness gradients. During the Carboniferous the Kock Zone constituted at least intermittently an important boundary between areas with different depositional and subsidence histories. On the other hand, the south-western depositional edge of the basin was probably located 20-30 km SW of the present graben boundary. It could have been related to the crustal discontinuity interpreted after seismic and gravimetric data. A genetic relationship between the graben origin and the Variscan orogen to the west did not involve transmission of thin-skinned thrusts like e.g. in the Appalachian model. Rather, it consisted of deep-rooted vertical and strike-slip movements of the eastern orogenic foreland in response to compression at the active plate margin. Rejection of the "passive syncline " model and at the same time confirmation of the Lublin Graben concept (in both depositional and structural sense) has important consequences for petroleum prospection. Among others, it allows prediction of important petroleum source-deposits of the upper Frasnian-lower Famennian, and constrains predicted structural-trap models.