Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The inverse determination of volume fraction of fibres in reinforced composite with imperfect thermal contact between constituents

Mierzwiczak M., Kołodziej J. A.

Journal of Theoretical and Applied Mechanics

|

2011

|

Vol. 49 nr 4

987-1001

EN

The paper considers the problem of determination of the volume fraction of fibres in an unidirectionally reinforced composite in order to provide the appropriate effective thermal conductivity. The problem formulated in such a way should be treated as an inverse heat transfer problem. The thermal conductivities of constituents (fibres and matrix) and fibres arrangement are known. The calculations are carried out for an imperfect thermal contact between the fibres and matrix.

PL

W pracy rozważa się problem określenia objętościowego udziału włókien w jednokierunkowo wzmocnionym kompozycie w celu uzyskania odpowiedniego efektywnego współczynnika przewodzenia ciepła. Problem sformułowany w ten sposób jest traktowany jako odwrotny problem przewodzenia ciepła. Współczynniki przewodzenia ciepła składników (włókien i matrycy) oraz sposób ułożenia włókien są znane. Obliczenia są wykonane dla niedoskonałego kontaktu termicznego pomiędzy włóknami i matrycą.

2

Transient heat conduction by different versions of the Method of Fundamental Solutions – a comparison study

Kołodziej J. A. J. A., Mierzwiczak M.

Computer Assisted Mechanics and Engineering Sciences

|

2010

|

Vol. 17, no. 1

75-88

EN

The computational accuracy of three versions of the method of fundamental solutions (MFS) is compared. The first version of MFS is based on the Laplace transformation of the governing differential equations and of the boundary conditions. The second version of MFS is based on the fundamental solution of the governing differential equation and discretization in time. The third method approximates the temperature time derivative by finite difference scheme. As the test problems the 2D boundary-initial-value problems (2D_BIVP) in square rectangular region ? with known exact solutions are considered. Our numerical experiments show that all discussed methods achieve relatively accurate approximate solution but the third one offers less computational complexity and better efficiency.

3

Obliczanie sztywności efektywnej kwadratowej płyty perforowanej metodą Trefftza z użyciem specjalnych T-funkcji

Mierzwiczak M.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2008

|

Nr 9

55-65

4

Wyznaczanie niestacjonarnych pól temperatury : porownanie metod numerycznych w obszarach 2D

Fraska A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2005

|

Nr 2

5-16

PL

W artykule porównano dokładność metod numerycznych. Jako przykłady testowe wykorzystano dwuwymiarowe zagadnienia początkowo-brzegowc mające dokładne rozwiązania. Porównano dwie różne wersje metody kolokacji brzegowej. Pierwsza z nich to metoda źródeł pozornych, w której jest wykorzystana metoda kolokacji brzegowej i metoda rozwiązań podstawowych. Druga jest oparta na transformacji Laplace'a oraz na metodzie rozwiązań podstawowych. Na podstawie otrzymanych wyników można stwierdzić, że metoda oparta na transformacji Laplace'a jest lepsza pod względem dokładności niż metoda źródeł pozornych.

5

Określenie optymalnej odległości konturu ze źródłami od brzegu obszaru z zastosowaniem metody rozwiązań podstawowych

Gorzelańczyk P., Kołodziej J. A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

|

2005

|

Nr 2

17-32

PL

W metodzie rozwiązań podstawowych problem określania położenia punktów osobliwych sprowadza się do wyznaczenia kształtu pseudobrzcgu, na którym umieszcza się punkty źródłowe. W pierwszym sposobie pscudobrzeg jest okręgiem, wewnątrz którego jest rozważany obszar, a w drugim konturem geometrycznie podobnym do konturu brzegu rozważanego obszaru. Tematem artykułu są eksperymenty numeryczne mające odpowiedzieć na pytanie, który pseudobrzeg jest lepszy. Ponadto bada się, jaki powinien być promień pseudobrzegu, jeśli jest on okręgiem, lub jaka powinna być odległość od konturu obszaru pseudobrzegu geometrycznie podobnego do niego oraz jaki wpływ na wyniki eksperymentów ma uwarunkowanie układu równań liniowych. Aby odpowiedzieć na te pytania, wybrano dwa problemy brzegowe, dla których są znane dokładne rozwiązania: problem skręcania pręta o przekroju prostokątnym oraz problem testowy z nieciągłą funkcją na brzegu. Problemy te rozwiązuje się metodą rozwiązań podstawowych, przy czym warunki brzegowe spełnia metoda kolokacji z minimalizacją średni okwad rat ową. Porównanie rozwiązań przybliżonych z dokładnym rozwiązaniem pozwala udzielić odpowiedzi na postawione pytania.