Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Dybeł Piotr

1 2023

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: bottom-up placing

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ technologii układania betonu samozagęszczalnego na nośność połączenia beton-beton oraz stal-beton w elementach wykonywanych warstwowo

Dybeł Piotr

Cement Wapno Beton

2023

R. 28, nr 4

210--224

Artykuł przedstawia badania dotyczące technologii warstwowego wykonywania konstrukcji z betonu samozagęszczalnego. Badania przeprowadzono na elementach panelowych o wymiarach 800×480×160 mm, betonowanych w dwóch warstwach z jednego punktu podawania mieszanki. Założono trzy różne czasy opóźnienia podawania drugiej warstwy mieszanki: 15, 30 oraz 60 minut. Przeanalizowano dwa warianty technologiczne podawania mieszanki: od góry i od dołu formy. Analizowano wpływ technologii układania mieszanki na nośność połączenia warstw betonu oraz pręta zbrojeniowego z betonem. Nośność połączenia warstw betonu określono za pomocą badania wytrzymałości na rozciąganie przy rozłupywaniu, na próbkach rdzeniowych pobranych z elementów panelowych. W dotychczasowej literaturze badanie nośności połączenia warstw było badane na znacznie mniejszych elementach i nie uwzględniały one innej technologii podawania mieszanki niż tradycyjna. Badanie przyczepności pręt zbrojeniowy-beton na styku warstw wykonano metodą pull-out. Wykazano duże różnice w sposobie mieszania się warstw betonu, w zależności od zastosowanej technologii jego podawania. Betonowanie od góry formy powodowało spadek nośności zespolenia warstw jak i zmniejszenie sztywności i nośności połączenia pręt zbrojeniowy-beton wraz ze zwiększeniem czasu opóźnienia podawania drugiej warstwy. Z kolei betonowanie od dołu formy zapewniło uzyskanie nośności zespolenia warstw betonu na poziomie 90% wytrzymałości próbki monolitycznej w całym zakresie badań. Technologia betonowania od dołu została polecona do wykonywania elementów w technologii wielowarstwowej z betonu samozagęszczalnego.

The article presents a study on the technology of layered execution in self-compacting concrete structures. The research focused on 800×480×160 mm panel elements, cast in two layers from a single mix casting point. Three different delay times for delivering the second layer of mix were considered: 15, 30 and 60 minutes. Two technological variants of mix application were analysed: from the top and from the bottom of the mould. The study investigated the influence of the placement technology on the load bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint and the rebar-to-concrete joint. The load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint was determined through a splitting tensile strength test on core specimens extracted from panel elements. Notably, existing literature has primarily explored the load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint on smaller elements and has not accounted for mix placing technologies diverging from the traditional one. A test of the rebar-to-concrete bond at the layer interface was conducted using the pull-out method. Substantial differences were identified in the mixing pattern of concrete layers, contingent on the placing technology employed. Top-down casting led to a reduction in the load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer interface, coupled with decreased stiffness and bond strength of the rebar-to-concrete connection as the delay time of the second layer increased. Conversely, bottom-up concreting maintained the load-bearing capacity of the combined concrete layers at 90% of the strength of the monolithic specimen throughout the entire test range. The article recommends the utilization of bottom-up placing technology for executing elements in the multilayer casting of self-compacting concrete.