Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Analiza doświadczalna wpływu długości zakotwienia pręta na zachowanie przyczepności w teście pull-out

Burdziński Marcin, Niedostatkiewicz Maciej

Inżynieria i Budownictwo

|

2024

|

R. 80, nr 3

115--120

PL

Artykuł prezentuje badania przyczepności przeprowadzone przy użyciu testu pull-out. Eksperymenty miały na celu ocenę wpływu długości zakotwienia na przyczepność w tym teście. Z przeprowadzonej analizy wynika, że długość styku pręt-beton znacząco wpływa na zachowanie przyczepności. Określa ona typ zniszczenia połączenia, wpływa na rozkład i wartość naprężeń w pręcie oraz rzutuje na przebieg krzywej przyczepność-poślizg, która jest kluczowym rezultatem testu pull-out.

EN

The article presents bond tests performed using the pull-out method. The experiments were designed to evaluate the effect of anchorage length on the bond in this test. The analysis shows that the length of the bar-concrete interface significantly influences the bond behavior. It determines the type of bond failure, affects the distribution and value of stresses in the bar, and projects the bond-slip curve, which is a key result of the pull-out test.

2

The influence of adhesive material properties on the impact strength of adhesive block joints

Komorek Andrzej, Godzimirski Jan, Imiłowski Szymon

Technologia i Automatyzacja Montażu

|

2023

|

nr 4

20--27

EN

Adhesive joints are becoming increasingly popular in the construction of aircraft and other means of transport. Today, bonding is mainly used in the construction of helicopter fuselages, wings or lifting rotors. The increased popularity of bonding is forcing designers to seek new and improve research methods as well as enhancing the existing test methods which specify the static, fatigue or impact strength of joints. A variety of tests are used to determine the strength of structures, although new ones are constantly being sought so as to be applied more quickly and without specialised equipment. Current testing standards are also being modified in order to speed up and simplify the testing process, resulting in safer structures that use adhesive joints. The aim of the research presented in this paper was to test whether there is a relationship between the mechanical properties of adhesive materials and the impact strength of adhesive block joints with a cylindrical top element. Construction steel S235JR, commercially marked wear-resistant steel Raex 400 and 2017A aluminium alloy were used for the manufacture of the samples. From each material, 10 samples were prepared with upper elements of different diameters, namely: 17.8 mm, 12.6 mm and 8.9 mm. A pendulum hammer was used to determine the strength of the adhesive joint against dynamic load application. For the sake of the research, the authors used a modified PN-EN ISO 9653 with a mounted hammer equal to the maximum energy of 15 J. Lower failure energy was characteristic of samples made from material with a lower value of Young's modulus (aluminum alloy) and from steel with a lower yield strength. The joint failure energy grew with increasing the joint area, which was approximately parabolic.

PL

Połączenia klejowe są coraz bardziej popularne w konstrukcji statków powietrznych oraz innych środków transportu. Dziś klejenie stosuje się głównie przy budowie kadłubów, skrzydeł lub wirników nośnych śmigłowców. Zwiększenie popularności klejenia zmusza konstruktorów do poszukiwania nowych oraz udoskonalania istniejących metod badawczych określających wytrzymałość połączeń statyczną, zmęczeniową czy udarową. Stosuje się różnorodne badania by określić wytrzymałość konstrukcji, lecz wciąż poszukiwane są nowe, które można stosować szybciej oraz bez specjalistycznego wyposażenia. Także obecne normy badawcze są modyfikowane by przyśpieszyć oraz uprościć proces badawczy co skutkuje zwiększeniem bezpieczeństwa konstrukcji w których wykorzystano połączenia klejowe. Celem przedstawionych w artykule badań było sprawdzenie czy istnieje zależność pomiędzy właściwościami mechanicznymi materiałów klejonych i wytrzymałością udarową połączeń klejowych blokowych z górnym elementem o kształcie cylindrycznym. Do wykonania próbek wykorzystano stal konstrukcyjną S235JR, stal trudnościeralną o oznaczeniu handlowym Raex 400, oraz stop aluminium 2017A. Z każdego materiału przygotowano po 10 próbek z górnymi elementami o różnej średnicy, mianowicie: 17,8 mm, 12,6 mm oraz 8,9 mm. W celu określenia wytrzymałości połączenia klejowego na dynamiczne przyłożenie obciążenia wykorzystano młot wahadłowy. Do badania wykorzystano zmodyfikowaną normę PN-EN ISO 9653 z zamontowanym młotem o maksymalnej energii wynoszącej 15 J. Niższa energia niszczenia cechowała próbki wykonane z materiału o mniejszej wartości modułu Younga (stopu aluminium) oraz ze stali o mniejszej granicy plastyczności. Energia niszczenia połączeń rosła wraz ze wzrostem powierzchni spoin - w przybliżeniu parabolicznie.

3

Wpływ technologii układania betonu samozagęszczalnego na nośność połączenia beton-beton oraz stal-beton w elementach wykonywanych warstwowo

Dybeł Piotr

Cement Wapno Beton

|

2023

|

R. 28, nr 4

210--224

PL

Artykuł przedstawia badania dotyczące technologii warstwowego wykonywania konstrukcji z betonu samozagęszczalnego. Badania przeprowadzono na elementach panelowych o wymiarach 800×480×160 mm, betonowanych w dwóch warstwach z jednego punktu podawania mieszanki. Założono trzy różne czasy opóźnienia podawania drugiej warstwy mieszanki: 15, 30 oraz 60 minut. Przeanalizowano dwa warianty technologiczne podawania mieszanki: od góry i od dołu formy. Analizowano wpływ technologii układania mieszanki na nośność połączenia warstw betonu oraz pręta zbrojeniowego z betonem. Nośność połączenia warstw betonu określono za pomocą badania wytrzymałości na rozciąganie przy rozłupywaniu, na próbkach rdzeniowych pobranych z elementów panelowych. W dotychczasowej literaturze badanie nośności połączenia warstw było badane na znacznie mniejszych elementach i nie uwzględniały one innej technologii podawania mieszanki niż tradycyjna. Badanie przyczepności pręt zbrojeniowy-beton na styku warstw wykonano metodą pull-out. Wykazano duże różnice w sposobie mieszania się warstw betonu, w zależności od zastosowanej technologii jego podawania. Betonowanie od góry formy powodowało spadek nośności zespolenia warstw jak i zmniejszenie sztywności i nośności połączenia pręt zbrojeniowy-beton wraz ze zwiększeniem czasu opóźnienia podawania drugiej warstwy. Z kolei betonowanie od dołu formy zapewniło uzyskanie nośności zespolenia warstw betonu na poziomie 90% wytrzymałości próbki monolitycznej w całym zakresie badań. Technologia betonowania od dołu została polecona do wykonywania elementów w technologii wielowarstwowej z betonu samozagęszczalnego.

EN

The article presents a study on the technology of layered execution in self-compacting concrete structures. The research focused on 800×480×160 mm panel elements, cast in two layers from a single mix casting point. Three different delay times for delivering the second layer of mix were considered: 15, 30 and 60 minutes. Two technological variants of mix application were analysed: from the top and from the bottom of the mould. The study investigated the influence of the placement technology on the load bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint and the rebar-to-concrete joint. The load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint was determined through a splitting tensile strength test on core specimens extracted from panel elements. Notably, existing literature has primarily explored the load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer joint on smaller elements and has not accounted for mix placing technologies diverging from the traditional one. A test of the rebar-to-concrete bond at the layer interface was conducted using the pull-out method. Substantial differences were identified in the mixing pattern of concrete layers, contingent on the placing technology employed. Top-down casting led to a reduction in the load-bearing capacity of the concrete layer-to-layer interface, coupled with decreased stiffness and bond strength of the rebar-to-concrete connection as the delay time of the second layer increased. Conversely, bottom-up concreting maintained the load-bearing capacity of the combined concrete layers at 90% of the strength of the monolithic specimen throughout the entire test range. The article recommends the utilization of bottom-up placing technology for executing elements in the multilayer casting of self-compacting concrete.

4

Analiza przyczepności prętów żebrowanych w betonie metodą pull-out na próbkach centrycznych i mimośrodowych

Burdziński Marcin, Niedostatkiewicz Maciej

Przegląd Budowlany

|

2022

|

R. 93, nr 5-6

93--98

PL

Artykuł dotyczy analizy przyczepności żebrowanego stalowego pręta zbrojeniowego w betonie. Celem pracy była ocena wpływu położenia pręta w betonowym bloku na lokalną zależność naprężenie przyczepności-poślizg. Podjęto także próbę numerycznej symulacji przeprowadzonych eksperymentów w programie ABAQUS. Analizę doświadczalną przeprowadzono za pomocą testu pull-out na dwóch rodzajach próbek - centrycznych i mimośrodowych w dwóch wariantach, z dolnym otuleniem o grubości 20 i 40 mm. Do obliczeń numerycznych wykorzystano modele materiałowe odpowiadające materiałom zastosowanym w doświadczeniach. Użyto modelu betonu plastycznego ze zniszczeniem (ang. Concrete Damaged Plasticity) oraz modelu liniowo-sprężystego dla stali. Przeprowadzone eksperymenty potwierdziły, że zmiana lokalizacji pręta na kierunku pionowym wpływa na zmniejszenie jego skrępowania w betonie, co rzutuje na redukcję wartości maksymalnych naprężeń przyczepności oraz na mechanizm zniszczenia, czego konsekwencją jest zmiana przebiegu krzywej naprężenie przyczepności-poślizg względem próbek centrycznych. Wykonane symulacje MES poprawnie odwzorowują zachowanie przyczepności w próbkach podczas testów pull-out.

EN

This paper deals with the bond analysis of a ribbed steel rebar in concrete. The aim of the paper was to evaluate the effect of the bar position in a concrete block on the local bond stress-slip relationship. An attempt was also made to numerically simulate the conducted experiments in ABAQUS software. The experimental analysis was carried out using pull-out test on two types of specimens - centric and eccentric in two variants, with bottom concrete cover of 20 and 40 mm thickness. Material models corresponding to the materials used in the experiments were used for numerical calculations. Concrete Damaged Plasticity model and linear elastic model for steel were used. The experiments confirmed that changing the location of the bar in the vertical direction reduces its confinement in the concrete, thus reducing the bond strength and the failure mechanism, resulting in a change in the bond stress-slip curve with respect to the centric specimens. The FEA simulations performed correctly represent the bond behavior in the specimens during pull-out tests.

5

Bond between steel and SCC in completely concrete encased HEA 160 I-section columns

Szadkowska Magdalena, Szmigiera Elżbieta

Archives of Civil Engineering

|

2022

|

Vol. 68, nr 3

125--137

EN

The paper presents research results of bond tests in completely concrete encased steel I-section columns made of self-compacting concrete (SCC). The results of push-out tests obtained by elements made of SCC were compared with those elements, which were made of vibrated concrete. The influence of selected factors on resistance to the vertical shear was considered in this study. The analysis of research results shows that the resistance to the vertical shear between steel I-section and SCC concrete depends on distance between stirrups and concrete age. Shrinkage has important influence on interfacial bond forces. The test results were compared with a recommendations given in the Design code - Eurocode 4. This standard can be used only for composite elements made of lightweight and vibrated concrete. In the case of completely concrete encased I-section composite columns the shear resistance after 28 days and after concrete shrinkage was higher than design resistance strength given in the standard. This means that the design value of the shear strength given in the standard should be verified and checked, if it can be applied to elements made of SCC concrete. Further tests should be carried out to determine the value of shear resistance for such elements.

PL

Stalowo-betonowe słupy o przekroju złożonym z obetonowanego dwuteownika stanowią jeden z podstawowych typów słupów zespolonych szeroko stosowanych w budownictwie. Dzięki takim cechom jak: wysoka nośność, sztywność czy też ciągliwość, zyskały na popularności i znalazły zastosowanie jako podpory w obiektach mostowych, konstrukcjach hydrotechnicznych, a także w różnego rodzaju budynkach posadowionych na terenach zagrożonych sejsmicznie. Przekroje złożone z obetonowanego dwuteownika są powszechnie stosowane, np. w podmorskich tunelach Chin. Jednocześnie istotnym zagadnieniem rozważanym w wielu publikacjach jest możliwość wzmocnienia stalowych, skorodowanych słupów, stanowiących podpory mostów w Stanach Zjednoczonych, poprzez ich obetonowanie. W tego typu konstrukcjach, których przekroje są często gęsto zbrojone, a przestrzeń między deskowaniem i stalowym kształtownikiem nieduża, zasadnym wydaje się użycie betonu samozagęszczalnego (SCC z ang. Self-Compacting Concrete). Dlatego Autorki artykuły podjęły się zbadania przyczepności między stalą i betonem samozagęszczalnym w zespolonych słupach o przekroju złożonym z obetonowanego dwuteownika HEA 160. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki badań przyczepności miedzy stalą i betonem samozagęszczalnym (SCC), elementów złożonych z obetonowanego dwuteownika HEA 160 i porównano je z wynikami uzyskanymi przez elementy wykonane z betonu wibrowanego. W pracy przedstawiono również wpływ wybranych czynników na nośność na ścinanie w płaszczyźnie zespolenia. Analiza wyników badań pokazała, że rozstaw zbrojenia poprzecznego oraz wiek i rodzaj betonu wpływają na nośność na ścinanie w płaszczyźnie zespolenia. Jednocześnie wyniki badań obliczeniowej nośności na ścinanie w płaszczyźnie zespolenia zestawiono z wartościami granicznymi podanymi w normie Eurokod 4. Jak wynika z przeprowadzonej analizy, wszystkie badane elementy uzyskały wyższą wartość naprężeń ścinających w płaszczyźnie zespolenia niż wartość podana w tablicy normowej EC4, zarówno po 28 dniach jak i po badaniu skurczu betonu. Zgodnie z zaleceniami określonymi w normie PN-EN 1994-1-1-2008, wartość obliczeniowych naprężeń ścinających zależy jedynie od rodzaju przekroju elementów ściskanych. Należy podkreślić, że zalecenia normowe dotyczą jedynie elementów wykonanych z betonu zwykłego, ale wydaje się, że nawet w tym przypadku warunki klasyfikacji granicznej nośności na ścinanie τRd wydają się być niewystarczające. W związku z tym wydaje się, że powinny zostać przeprowadzone kolejne badania w celu określenia obliczeniowej nośności na ścinanie dla elementów wykonanych z betonu SCC.

6

Badania doświadczalne przyczepności

Burdziński Marcin, Niedostatkiewicz Maciej

Builder

|

2020

|

R.24, nr 6

12--15

PL

W artykule zostało przedstawione powszechnie znane wśród badaczy zjawiska przyczepności badanie typu pull out. Zostały opisane wybrane próbki wykorzystywane w tych eksperymentach, sposób prowadzenia badań oraz uzyskiwane z nich rezultaty, a także opisano funkcję przyczepności uzyskiwaną na podstawie wspomnianego testu. W artykule została zaprezentowana własna koncepcja badań dotycząca analizy przyczepności, która w przyszłości ma stanowić podstawę do stworzenia modelu numerycznego służącego do symulacji współpracy betonu i stalowych żebrowanych prętów zbrojeniowych w różnych elementach żelbetowych.

EN

The article presents a pull out test commonly known among bond researchers. Selected specimens used in these experiments, the method of testing and the results obtaining from them were described, and the bond function obtained on the basis of the said test was characterized. In addition, the article presents own concept of experimental bond analysis, which in the future will be formed the basis for creating a numerical model for simulating the cooperation of concrete and steel ribbed reinforcing bars in various reinforced concrete elements.

7

Tests of bond between concrete and steel bars – literature background and program of own research

Burdziński Marcin, Niedostatkiewicz Maciej, Ziółkowski Patryk

Budownictwo i Architektura

|

2020

|

Vol. 19, no 3

5--20

EN

This article deals with the issue of the bond between concrete and reinforcement. The bond is crucial for reinforced concrete elements because it is possible to transfer forces (stresses) from concrete to the reinforcement. Basic information related to the cooperation of concrete and rebars was recalled in the article. Selected issues concerning theoretical and numerical analysis as well as experiments of the bond phenomenon were presented. The article also proposes its own concept of experimental studies on the bond on two types of specimens: so-called short specimen and large specimen that will be subjected to pull-out tests. The described concept is ultimately to form the basis for creating a numerical model, enabling the simulation of bond in various reinforced concrete elements, calibrated based on the results of experimental studies.

PL

Artykuł dotyczy zagadnienia przyczepności między betonem i prętami zbrojeniowymi. Przyczepność ma kluczowe znaczenie dla elementów żelbetowych, ponieważ dzięki niej możliwe jest przeniesienie sił (naprężeń) z betonu na zbrojenie. W artykule przypomniano podstawowe informacje dotyczące współpracy betonu i prętów zbrojeniowych. Przedstawiono wybrane zagadnienia z analizy teoretycznej i numerycznej oraz eksperymentów dotyczących zjawiska przyczepności. W artykule zaproponowano również własną koncepcję badań doświadczalnych przyczepności na dwóch typach próbek: tzw. próbce krótkiej i próbce długiej, które zostaną poddane testom pull-out. Opisana koncepcja ma docelowo stanowić podstawę do stworzenia modelu numerycznego, umożliwiającego symulację przyczepności w różnych elementach żelbetowych, skalibrowanego na podstawie wyników z badań eksperymentalnych.

8

Wpływ położenia prętów zbrojeniowych na ich wiązanie z wysokowartościowym, samozagęszczającym się betonem

Dybeł Piotr

Cement Wapno Beton

|

2019

|

R. 22/84, nr 4

307--319

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu położenia prętów zbrojeniowych na ich siłę wiązania z betonem. Badania przeprowadzono na próbkach wykonanych z czterech różnych mieszanek wysokowartościowego betonu samozagęszczającego się, do których stosowano różny dodatek pyłu krzemionkowego, wynoszący 5%, 10% i 15% masy zastępowanego cementu. Zbadano zmiany wiązania prętów na wysokości 480, 800 i 1600 mm, próbek betonowych. W elementach pręty zbrojeniowe zorientowane były prostopadle do kierunku betonowania. Otrzymane wyniki porównano z próbkami z betonu wysokowartościowego zagęszczanego wibracyjnie, wykonanymi z tych samych składników i o takim samym stosunku w/s. Przeprowadzone badania wykazały, że w betonach o wysokiej jakości, samozagęszczających się i BWW, obu zawierających pył krzemionkowy, siła wiązania pręta, wzdłuż wysokości próbki, jest prawie stała. Maksymalne różnice przyczepności między strefą „dobrych” i „słabych” warunków wiązania są znacznie mniejsze niż postuluje się w wytycznych normowych.

EN

In this work the effect of the reinforcing bars location on their bond with concrete was presented. The studies were performed on specimens made of four different High Performance Self-compacting concrete mixes with varying addition of silica fume 5%, 10% and 15% by mass of replaced cement. Since the specimens had heights of 160, 480, 800 and 1600 mm, it was possible to measure the changes of the bond at these levels. In these elements the reinforcing bars were oriented perpendicularly to the placing direction. The obtained results were compared with the specimens of HPC compacted by vibration and made from the same ingredients and with the same water/binder ratio. The performed tests have shown that in the case of the elements made of the HPC–Self Compacting Concrete and HPC, both containing silica fume, the quality of bond conditions, along the elements heights, was nearly constant. The maximum bond differences between the ‘good’ and ‘poor’ bond condition zones were much lower than those mentioned in the standard guidelines.

9

Reakcje stali z pręta stalowego z matrycą cementową w strefie przejściowej w zbrojonym betonie

Kurdowski Wiesław, Trybalska Barbara

Cement Wapno Beton

|

2019

|

R. 22/84, nr 2

104--115

PL

Artykuł poświęcony jest badaniom zmian budowy i składu strefy przejściowej pręta stalowego z matrycą cementową po różnym czasie eksploatacji od 3 miesięcy do 40 lat. Stwierdzono, że najpierw jony żelaza ze stali dyfundują do matrycy cementowej i reagują z jonami wapnia z utworzeniem uwodnionego żelazianu wapnia. Są dwie drogi powstawania uwodnionego żelazianu wapnia: reakcja jonów żelaza z jonami wapnia w strefie pierwotnie zajmowanej przez portlandyt. A druga jest przemianą fazy C-S-H przez jony żelaza, które stopniowo zastępują krzem. W późniejszym okresie zachodzi dyfuzja jonów wapnia do warstewki pasywacyjnej, a nawet do stali, z dalszą zmianą składu strefy przejściowej. Jednak nie powoduje to zmiany wiązania matrycy cementowej ze stalą, które nawet po 80 latach jest dobre i wynosi od 3 MPa do 4 MPa. A więc zachodzące zmiany składu strefy przejściowej nie powodują wzrostu porowatości w tej strefie i zmiany jej wytrzymałości. Natomiast warstewka pasywacyjna na stali tworzy się powoli, prawdopodobnie bezpośrednio po związaniu betonu. Po trzech miesiącach twardnienia około 30 % powierzchni stali jest pokryte tą warstewką. Po trzydziestu latach warstewka pasywacyjna na stali utrzymuje się w bardzo dobrym stanie, lecz po 40 latach rozpoczęcie jej niszczenia jest już widoczne, a po 80 latach jest już prawie całkowicie zniszczona. Jednak nawet po tym okresie nie znaleziono nawet śladów rdzy na stali po tym okresie.

EN

The paper is devoted to the research of the interfacial transition zone steel bar – cement matrix changes in reinforced concrete after different time of exploitation from 3 months to forty years. It was found that firstly iron ions from steel are diffusing into cement matrix and reacting with calcium ions with hydrated calcium ferrite formation. There are two routs of hydrated calcium ferrite formation: the reaction of calcium and iron ions in the zone previously occupied by portlandite. The second is the transformation of the phase C-S-H by iron ions, which are substituting gradually the silica. Later the calcium ions diffusion into the passive film on steel and even into the steel are occurring with the hydrated calcium ferrite formation and the farther changes of ITZ are causing. However, even after eighty years, the bond of steel with cement matrix is very good, and measured value is in the range 3 MPa to 4 MPa. Thus these processes are totally changed the ITZ composition, however, without porosity increase and with good bond of steel bars with concrete. On the steel bars the passive film is starting slowly to be formed, probably immediately after the beginning of concrete hardening. After three months of the reinforced concrete curing about 30% of steel surface became covered by this film. After thirty years the passive film on steel is remaining in the very good state, after forty years the beginning of destruction starts to be visible, but after eighty years became almost totally destructed. Despite the passivation film destruction no trace of rust was found even on the steel bars in eighty years old reinforced concrete.

10

Jak zwiększyć przyczepność stal zbrojeniowa-beton?

Kucharska Milena, Dybeł Piotr

Builder

|

2019

|

R.23, nr 1

65--67

EN

The paper analyses the impact of casting direction of self-compacting concrete (SCC) on its bond quality to steel reinforcing bars. Tests were performed on high performance self-compacting concretes with different amount of silica fume to cement mass. Experiment was carried out on 480 mm height specimens, which allowed determining changes of bond condition along its height. The ribbed reinforcing bars have been placed perpendicularly to the direction of casting. Casting was performed from two points – from the bottom and the top of the form. Research has shown that casting from the bottom of the form improves bond strength and quality.

11

Experimental assessment of the casting position factor of reinforcing bars in high performance concretes (HPC, HPSCC)

Dybeł Piotr, Kucharska Milena

Archives of Civil and Mechanical Engineering

|

2019

|

Vol. 19, no. 1

127--136

EN

This paper concerns the problem of the experimental assessment of the casting position factor in comparison to the current normative guidelines. Our experiment was performed on three types of concrete: high-performance concrete (HPC), high-performance self-compacting concrete (HPSCC) and normal strength concrete (NSC) used as a reference. The HPC and the HPSCC were made in respectively, two and four different variants that differed in the content of silica fume. To assess the casting position factor, three types of elements with heights of 480, 800 and 1600 mm were used. In each element, a ribbed reinforcing bar with a diameter of 16 mm was embedded perpendicularly to the direction of concreting. The bond was examined using pull-out test. The test results showed that regardless of the type and composition of concrete, the linear change of the casting position factor with element's height was observed. No significant differences in the changes of the casting position factor with height were noted between the HPC and the HPSCC. The experiment revealed that the new generation concretes were characterized by a much lower value of the casting position factor in comparison to the current normative guidelines.

12

Bond between single artificial teeth and the base plate in removable denture metal framework

Taczała J., Sawicki J.

Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering

|

2018

|

Vol. 90, nr 1

11--21

EN

Purpose: The purpose of this paper is to analyse attempts at improving the bond between acrylic artificial teeth and the denture base plate - considered in the context of single incisors in framework denture. Design/methodology/approach: It is a review article focusing on the analysis of state of the art in the field of the bond between the polymerised acrylic (teeth) and the polymerising acrylic resin during the production of denture (denture plate). Previous works regard the issue of individual incisor teeth (both upper and lower) breaking off from the metal partial denture. Findings: The bond between artificial acrylic teeth and the acrylic denture plate of the prosthesis was discussed. Ways of improving this bond were also presented. Although researchers and companies offer many methods for improving this bond, none of them refer directly to the issue discussed in this article. In conclusion- the hitherto scientific achievements work well in the case of acrylic prostheses without a metal frame, which constitutes an obstacle for achieving the effect required. In this work, it is suggested that further research would not only develop and provide more detail on the issue of the bond between artificial teeth and the denture plate, but also solve the problem appearing in cases of metal partial denture. Originality/value: This article shows a significant problem that hasn’t been discussed in detail in the past.

13

Development of a simple bond-slip model for joints monitored with the DIC technique

Biscaia H. C., Franco N., Chastre C.

Archives of Civil and Mechanical Engineering

|

2018

|

Vol. 18, no. 4

1535--1546

EN

The monitoring of structures has undergone important advances with the improvements of digital cameras available on the market. Thus, the Digital Image Correlation (DIC) technique has become a viable way of studying engineering problems. Recently it has been used in the debonding failure process between the reinforcement and the substrate. The methods or methodologies that should be followed to obtain the results associated to the debonding phenomenon using the DIC technique need to be better understood and studies on this topic are scarce. The present work therefore proposes a new and inexpensive method to monitor the interfacial behaviour between a reinforcement material and a substrate by combining the use of the DIC technique and a simplified nonlinear bond-slip model. For the validation of the proposed method, a series of single-lap shear tests with a sufficient long bond length carried out by the authors are used. Based on the slip distribution obtained from the DIC technique, it was found that a third-degree polynomial function can be used to approximate the interfacial bond-slip curve of the joint. The validation of the model is made with several analytical solutions using the proposed bond-slip model.

14

Non-metallic reinforcements with different moduli of elasticity and surfaces for concrete structures

Solyom S., Di Benedetti M., Szijártó A., Balázs G.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2018

|

Vol. 11, no. 2

79--88

EN

The use of Fibre Reinforced Polymer (FRP) bars as internal reinforcement for concrete structures is increasing in civil engineering due to their advantageous properties, e.g. being insensitive to electrolytic corrosion. FRP bars have different mechanical and physical properties than traditional steel reinforcement, that makes the interaction between the FRP bars and concrete different to that of steel and concrete. One of the controversial aspects of structural behaviour of RC elements which are reinforced with FRP bars is the bond development. In this paper two experimental studies are presented investigating the bond development of FRP bars. Series 1 aimed to study the effect of the modulus of elasticity of FRP bars on the bond behaviour in concrete. Two types of FRP bars were used with similar properties (same surface profile and diameter), but with different modulus of elasticity. Series 2 meant to study the effect of the surface profile of FRP bars. Three types of GFRP bars were used (same nominal diameter of 16 mm, similar tensile strength and modulus of elasticity), with different surface profiles. Based on the results it was concluded that both the surface profile and the modulus of elasticity of FRP bars have effect of the bond behaviour in concrete. Bars with higher modulus of elasticity provided higher bond strength values.

PL

Zastosowanie prętów z włókien sztucznych (FRP) do zbrojenia konstrukcji betonowych w budownictwie rośnie z uwagi na ich korzystne właściwości, w tym np. odporność na korozję elektrolityczną. Właściwości mechaniczne i fizyczne prętów FRP różnią się w stosunku do tradycyjnego zbrojenia ze stali, co sprawia, że współpraca między prętami FRP i betonem różni się od współpracy stali z betonem. Jednym z kontrowersyjnych aspektów pracy elementów żelbetowych, które są zbrojone prętami FRP, jest rozwój przyczepności. W niniejszym artykule przedstawiono dwa badania eksperymentalne badające rozwój przyczepności prętów FRP. Pierwsza seria miała na celu zbadanie wpływu modułu sprężystości prętów FRP na przyczepność w betonie. Zastosowano dwa rodzaje prętów FRP o podobnych właściwościach (tak samo użebrowanych i o tej samej średnicy), ale o innym module sprężystości. Druga seria miała na celu zbadanie wpływu użebrowania prętów FRP. Zastosowano trzy rodzaje prętów GFRP (o tej samej średnicy nominalnej 16 mm, o podobnej wytrzymałości na rozciąganie i modułach sprężystości) o różnych użebrowaniach. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że zarówno użebrowanie, jak i moduł sprężystości prętów FRP mają wpływ na przyczepność do betonu. Pręty o wyższym module sprężystości zapewniały wyższe wartości przyczepności.

15

Analiza wpływu szorstkości powierzchni styku jako parametru kształtującego nośność styku zespolonych elementów betonowych

Franczak-Balmas D.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 3

125--134

PL

W artykule przedstawiono wyniki oraz analizę badań nośności styku próbek złożonych z dwóch betonów, badanych na rozciąganie przez rozłupywanie. Analizie poddano wpływ szorstkości betonu pierwotnego jako parametru kształtującego nośność w styku betonowych elementów zespolonych.

EN

The article presents the results and analysis of the research of the bond strength between two concrete parts in composite member investigated by tensile splitting test. The study was conducted on three groups of specimens differing in substrate roughness. The impact of roughness of substrate on bond strength in the concrete composite elements is discussed.

16

Wpływ rozmiaru powierzchni braku sczepności w nawierzchni drogowej podatnej na zachowanie nawierzchni : zagadnienie obrotowo symetryczne

Złotowska M., Nagórski R.

Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe

|

2017

|

R. 18, nr 12

1450--1453, CD

PL

W pracy przeanalizowano wpływ utraty sczepności pomiędzy warstwą wiążącą a podbudową asfaltową nawierzchni drogowej podatnej na jej zachowanie pod działaniem obciążenia statycznego. Uwzględniono różne rozmiary powierzchni braku sczepności oraz możliwość braku połączenia na całej powierzchni kontaktu warstw. Obliczenia przeprowadzono za pomocą metody elementów skończonych przy użyciu programu ABAQUS. Wykazano, że niezależnie od grubości i sztywności warstwy podbudowy asfaltowej istnieje rozmiar powierzchni braku sczepności, który jest lokalnie bardziej niekorzystny dla nawierzchni niż całkowity brak sczepności pomiędzy wymienionymi warstwami.

EN

Paper discussed the effect of the loss of bond between the binder layer and the asphalt base in pavement structure on its behavior under static load. Different sizes of the non-bonded area and no bonding on the whole interface of the layers were considered. Calculations were performed by FEM using ABAQUS programme. It has been shown that, regardless of the thickness and stiffness of the asphalt base layer, there is a size of the non-bonded area which is locally more unfavorable to the pavement than the total absence of bonding between the layers.

17

Bond between steel and self-compacting concrete in composite tube columns

Szadkowska M., Szmigiera E.

Archives of Civil Engineering

|

2017

|

Vol. 63, nr 2

131--143

EN

This paper presents research results of composite tubes filled with self-compacting concrete. The impact of the selected materials and geometric factors on resistance to the vertical shear was evaluated in this study. The resistance of the tested members was compared with recommendations given in Eurocode PN-EN 1994-1-1. From the results obtained in the tests it can be deduced that more parameters should be taken into consideration when determining resistance to the vertical shear in the interface between steel and concrete than PN-EN 1994-1-1 recommends.

PL

W niniejszym artykule przedstawiono wyniki badań przyczepności między stalą i betonem samozagęszczalnym w zespolonych elementach o przekroju rurowym. Badania przeprowadzono na trzynastu próbkach, z których można wydzielić trzy charakterystyczne typy przekrojów Rys. 1. Przekroje próbek zostały tak dobrane, aby powierzchnie zespolenia były w przybliżeniu równe i nie stanowiły parametru zmiennego w badaniach. Parametrami zmiennymi, analizowanymi w trakcie badań, były: klasa wytrzymałości betonu wypełniającego przekrój, grubość ścianki profilu stalowego: 6 mm lub 10 mm w przypadku rury kwadratowej, rodzaj płaszcza stalowego: rura kwadratowa lub rura okrągła.

18

Technologiczne problemy połączenia tynku cementowo-wapiennego z podłożem

Dębska D.

Przegląd Budowlany

|

2016

|

R. 87, nr 5

22--24

PL

Współczesne tynki cementowo-wapienne, ze względu na swoje właściwości, są popularnym materiałem wykończeniowym stosowanym na różne podłoża. Warunki prawidłowego przygotowania podłoża i wykonania robót tynkarskich zwykle są szczegółowo opisane przez wytwórców. W artykule przedstawiono „case study” dotyczące wpływu niespodziewanie ciepłego i suchego lata na jakość i trwałość połączenia świeżego tynku cementowo-wapiennego z podłożem o różnej wodochłonności.

EN

The modern cement-lime plasters, due to their characteristics, are popular finishing material applied on a variety of substrates. The requirements for the proper surface preparation and their execution in plaster workmanship are usually described in details by the manufacturers. The “case study” on the impact of unexpectedly warm and dry summer on the quality and durability of the connection between fresh cement-lime plaster and the two substrates differs in water absorption is presented in the paper.

19

Badania zespolenia między prefabrykowaną płytą kanałową a nadbetonem

Derkowski W.

Materiały Budowlane

|

2016

|

nr 9

118--121

PL

W stropach zespolonych, wykonywanych z płyt kanałowych z nadbetonem konstrukcyjnym, nie stosuje się zbrojenia zszywającego w złączu. W takich konstrukcjach przygotowanie powierzchni górnej prefabrykatu ma zasadniczy wpływ na nośność styku na ścinanie. W normach nie ma zgodności co do zasad przyjmowania parametrów obliczeniowych zespolenia. W artykule przedstawiono własne badania doświadczalne określające współczynnik adhezji c oraz współczynnik tarcia μ strunobetonowych płyt kanałowych powszechnie stosowanych w Polsce. Wykazały one, że stosowany przy produkcji prefabrykatów proces podłużnego, maszynowego rowkowania ich powierzchni górnej, z uwagi na dość płytki profil bruzd, pozwala na zakwalifikowanie powierzchni styku wg EC2 jedynie jako „gładkiej”. Przyjęcie lepszych parametrów zespolenia powinno być każdorazowo poprzedzone analizą szorstkości powierzchni styku w danym typie elementu.

EN

In the composite floors, made of hollow core elements with structural topping, interface reinforcement is not applied. In these structures preparation of the top surface of precast element has a significant impact on longitudinal shear strength. In the standards there is no consensus about the assumptions for parameters related to composite action calculations. Own experimental studies for determination of adhesion factor c and friction coefficient μ for prestressed hollow core elements commonly used in Poland are presented in the paper. Conducted tests showed that the process of longitudinal machine grooving the upper surface prefab slabs used during manufacturing, due to the relatively low profile of grooves, allows only for the classification of the contact surface, according to EC2, as a "smooth". Adoption of better parameters for longitudinal shear strength calculations should always be preceded by an analysis of surface roughness for a given type of item.

20

Analiza wpływu wytrzymałości betonów składowych jako czynnika kształtującego nośność niezbrojonego styku zespolonych elementów betonowych

Franczak-Balmas D.

Budownictwo i Architektura

|

2016

|

Vol. 15, nr 4

53--61

PL

W artykule przedstawiono wyniki oraz analizę badań nośności styku próbek złożonych z dwóch betonów, badanych na rozciąganie przez rozłupywanie. Analizie poddano wpływ wytrzymałości składowych betonów zarówno „starego” jak i „nowego” na przyczepność w niezbrojonym styku betonowych elementów zespolonych.

EN

The article presents the results and analysis of the research of the bond strength between two concrete parts in composite member investigated by tensile splitting test. The study was conducted on five groups of specimens differing in terms of classes of connected concrete. The impact of strength of the concrete components of both "old" and "new" on bond strength in the unreinforced concrete composite elements is discussed.