Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: body surface area

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ sposobu szacowania powierzchni ciała wykorzystywanej do indeksowania masy lewej komory na częstość stwierdzenia jej przerostu

Sawicki Michał, Nowak Piotr

Inżynier i Fizyk Medyczny

2022

Vol. 11, nr 6

511--518

Wprowadzenie: P owierzchnia c iała j est p arametrem p owszechnie używanym do indeksowania wymiarów sercowo- naczyniowych, jednak w zależności od sposobu jej szacowania może przyjmować różne wartości u jednego pacjenta. Te różnice potencjalnie mogą wpływać na rozpoznanie lub też nie zespołu chorobowego, ocenę jego progresji oraz podjęte decyzje kliniczne. Cel: Celem analizy była ocena wpływu sposobu obliczania BSA na częstość stwierdzenia LVH na podstawie LVM obliczanego w oparciu o badanie echokardiograficzne. Materiały i metody: Analizą objęto 200 badań echokardiograficznych wykonanych w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Białymstoku. Badanie obejmowało dane metrykalne oraz wymiary LVEDD, IVT, PTW. Na podstawie LVEDD, IVT, PWT obliczona została LVM zgodnie z równaniem zaproponowanym przez American Society of Echocardiography. Na podstawie masy ciała i wzrostu obliczona została dla każdego z pacjentów wartość współczynnika BMI. Dla każdej osoby cierpiącej na nadwagę obliczono hipotetyczną najwyższą dopuszczalną masę ciała, natomiast dla osób z niedowagą – minimalną masę ciała stanowiącą wartość normatywną. Obie te wartości określone zostały jako masa ciała normalizowana. Na podstawie wzrostu i masy ciała obliczono wartości BSA. Obliczenia wartości BSA dokonano z wykorzystaniem trzech równań. Uzyskaną dla każdego pacjenta wartość LVM podzielono przez BSA, obliczone na trzy sposoby, z wykorzystaniem faktycznej masy ciała pacjenta, dając LVMII, oraz masą ciała normalizowaną, dając LVMIN. Wartości LVMII oraz LVMIN porównano z wartością referencyjną, za którą przyjęto 95g/m2 dla kobiet i 115g/m2 dla m ężczyzn [12]. Zebrane dane poddano analizie statystycznej przy użyciu programu Statistica 13.5. Przy wykonywaniu obliczeń statystycznych przyjęto poziom istotności p = 0,05. Wyniki: Większą część badanej grupy (140; 70,00%) stanowili mężczyźni. Wartości BMI kobiet i mężczyzn objętych badaniem różniły się od siebie w sposób istotny statystycznie, przyjmując wyższe wartości w przypadku mężczyzn (28,70 kg/m2 vs 26,80 kg/m2). Częstość występowania nadwagi u badanych kobiet była równa 73,33%, natomiast u mężczyzn 80,71%. Przeciętna wartość BSA oszacowana na podstawie równania Dubboisa wyniosła 1,95 m2, równania Haycock 1,99 m2, natomiast Fujimota 1,90 m2. Oszacowane wartości LVM mieściły się w przedziale od 99,68 do 632,95 g z wartością średnią 283,79 g oraz wartością środkową równą 270,62 g. Wartości LVMIL p ozwolił w zależności od sposobu szacowania BSA na stwierdzenie występowania LVH u 79,00-80,00% badanych, po poddaniu masy ciała normalizacji odsetek ten wzrósł do 84,50-87,50%. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy częstością stwierdzeń LVH w zależności od sposobu szacowania BSA (p < 0,001), przy czym analiza post hoc wskazała, że nie występują istotne statystycznie różnice pomiędzy danymi w obszarze grupy wyników LVMIL i LVMIN, jednakże występują one pomiędzy tymi grupami nawet dla danych uzyskanych w oparciu o te same równania służące do estymacji BSA (we wszystkich przypadkach p < 0,05). Wnioski: Sposób obliczania BSA nie wpłynął w sposób istotny statystycznie na częstość stwierdzenia LVH, jednakże na częstość jej diagnozowania istotnie wpłynął proces normalizacji masy ciała do wartości nieprzekraczających norm zalecanych przez WHO obliczonych na podstawie transformacji równania służącego do obliczania BMI.

Introduction: Body surface is a parameter commonly used to index cardiovascular dimensions, but depending on the way it is estimated, it can take different values in one patient. These differences can potentially affect the diagnosis or not of the syndrome, the assessment of its progression and the clinical decisions made. Aim: The aim of the analysis was to assess the influence of BSA calculation on the frequency of LVH determination based on LVM calculated on echocardiographic examination. Materials and methods: The analysis included 200 echocardiographic examinations performed in University Clinical Hospital in Białystok. The examination included metric data and dimensions of LVEDD, IVT, PTW. Based on LVEDD, IVT, PTW, LVM was calculated according to the equation proposed by the American Society of Echocardiography. Based on body weight and height, BMI was calculated for each patient. For each overweight patient a hypothetical maximum body weight was calculated, while for underweight patients the minimum body weight was calculated as a normative value. Both these values were defined as normalized body weight. Based on height and body weight BSA values were calculated. BSA values were calculated using three equations. The LVM value obtained for each patient was divided by BSA, calculated in three ways, using the patient’s actual body weight to give LVMII and normalized body weight to give LVMIN. The LVMII and LVMIN values were compared with a reference value of 95 g/ m2 for women and 115 g/m2 for men [12]. The collected data were analyzed statistically using Statistica 13.5. The statistical calculations were based on the significance level p = 0.05. Results: The majority of the studied group (140; 70.00%) were men. BMI values of men and women included in the study differed significantly from each other, assuming higher values for men (28.70 kg/m2 vs 26.80 kg/m2). The prevalence of overweight in the examined women was 73.33% and 80.71% in men. The average BSA value estimated on the basis of Dubbis equation was 1.95 m2, Haycock equation 1.99 m2 a nd F ujimota 1.90 m 2. The estimated LVM values ranged from 99.68 to 632.95 g with an average value of 283.79 g and a middle value of 270.62 g. The LVMIL values allowed, depending on the BSA estimation method, to determine the occurrence of LVH in 79.00-80.00% of the subjects, after the body weight normalization this percentage increased to 84.50-87.50%. There was a statistically significant difference between the frequency of LVH findings depending on how the BSA was estimated (p < 0.001), but post hoc analysis indicated that there are no statistically significant differences between the data in the LVMIL and LVMIN results group, but they do occur between these groups even for data obtained from the same equation used to estimate BSA (in all cases p < 0.05). Conclusions: The method of BSA calculation did not have a significant static influence on the frequency of LVH determination, however, the frequency of its diagnosis was significantly influenced by the process of normalization of body mass to values not exceeding the norms recommended by WHO calculated on the basis of transformation of the equation used to calculate BMI.

Czy wybór wartości referencyjnej wpływa na częstość stwierdzenia poszerzenia aorty?

Nowak Piotr, Lubecka Klaudia, Łebkowska Urszula

Inżynier i Fizyk Medyczny

2021

Vol. 10, nr 2

129--135

Wstęp: Szacowanie rzeczywistej wielkości średnicy aorty jest niezmiernie istotne i odgrywa kluczową rolę w doborze właściwej metody leczenia jej poszerzenia. Cel: Celem pracy było porównanie częstości stwierdzenia poszerzenia oraz tętniaka aorty przy przyjęciu wymiarów referencyjnych bezwzględnych i względnych (indeksowanych powierzchnią ciała) podawanych przez różnych autorów. Materiały i metody: Analizie retrospektywnej poddano 100 opisów badań echokardiograficznych wykonanych w Klinice Kardiologii Inwazyjnej z OIOK i Pracownią Hemodynamiki Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Analiza obejmowała wymiary pierścienia aortalnego (AoVA), zatoki Valsalvy (SoV), łącza zatokowo- cylindrycznego (STJ), proksymalnej części aorty wstępującej (AoA), wiek, płeć, a także miejsce zamieszkania pacjenta oraz wzrost i wagę, na podstawie których korzystając ze wzoru Duboisa, wyliczone zostały powierzchnie ciała (BSA). Wymiary bezwzględne (AAD) poszczególnych odcinków aorty podzielono przez powierzchnię ciała, uzyskując wymiary indeksowane BSA (ADI). Opracowane w ten sposób wymiary porównano z wartościami referencyjnymi zaproponowanymi przez trzy grupy badaczy (Roman i wsp., Vriz i wsp., Mirea i wsp.), a następnie wszystkie zmienne poddano analizie statystycznej przy użyciu programu Statistica 13.3. (p = 0,05). Wyniki: Średnia wartość AoVA wyniosła 28,63 mm (wymiar ADI 14,75 mm/m2), podczas gdy SoV była równa 48,04 mm (ADI BSA 34,27 mm/ m2), STJ 42,65 mm (wymiar ADI 21,55 mm/m2), a AoA 52,27 (wymiar ADI 28,07 mm/m2). W przypadku AoVA w sposób istotny statystycznie ( p = 0 ,001) r óżniły s ię o d s iebie c zęstość s twierdzenia j ego p oszerzenia przy przyjęciu ADI norm Roman i wsp. (63,04%) oraz Vriz i wsp. (91,30%). Natomiast przy przyjęciu AAD wartości w sposób istotny statystycznie różniły się od siebie częstości stwierdzenia poszerzenia AoVA przy przyjęciu norm zaproponowanych przez Roman i wsp. a Vriz i wsp. (p < 0,001 Roman i wsp. 50,00% vs Vriz i wsp. 97,83%) oraz Roman i wsp. a Mirea i wsp. (p < 0,001 Roman i wsp. 50,00% vs Mirea i wsp. 82,61%). Częstości stwierdzenia poszerzenia SoVA różniły się od siebie w sposób istotny statystycznie (p = 0,013) przy przyjęciu wartości ADI oraz AAD zaproponowanych przez Mirea i wsp. (95,00% vs 100,00%). Analogiczną zależność jak dla SoVA wykazano dla STJ (p = 0,027) przy przyjęciu norm zaproponowanych przez Roman i wsp. (70,00% vs 35,00%). Istotnie statystycznie (p < 0,001) różniły się od siebie częstości stwierdzenia tętniaka AoA przy przyjęciu wszystkich analizowanych norm w grupach wymiarów ADI i przy przyjęciu norm AAD (Roman i wsp. 15,00% vs 21,00%, Vriz i wsp. 16,00% vs 22,00%, Mirea i wsp. 17,00% vs 23,00%). We wszystkich przypadkach większe częstości wykazano dla norm AAD. Wnioski: Częstość stwierdzeń poszerzenia i tętniaka aorty przy przyjęciu kryteriów zaproponowanych przez różnych autorów różniły się od siebie. Istotnym czynnikiem wpływającym na potwierdzenie lub wykluczenie poszerzenia aorty przy przyjęciu norm indeksowanych powierzchnią ciała jest masa ciała, która u osób cierpiących na nadwagę może dawać fałszywie ujemne, a u osób cierpiących na niedowagę fałszywie dodatnie wyniki.

Introduction: Estimating the actual size of the aortic diameter is extremely important and plays a key role in selecting the right method of treating aortic dilation. Objective: The aim of the study was to compare the frequency of aortic dilatation and aneurysm with the absolute and relative reference dimensions (indexed by body surface area) given by various authors. Materials and methods: Retrospectively analysed 100 descriptions of echocardiographic examinations were performed in the Department of Invasive Cardiology with ICU and catheterization laboratory the Medical University of Białystok clinical Hospital. The analysis obtained the dimensions of the aortic valve annulus (AoVA), the sinus of Valsalva (SoV), the sinotubular junction (STJ), the proximal part of the ascending aorta (AoA), age, sex and patient place of residence, height and weight. The basis of the height and weight, using the Dubois formula, the body surfaces area (BSA) were calculated. The absolute aortic dimensions (AAD) of the each sections of the aorta were divided by the BSA (ADI). The dimensions developed this way were compared with the reference values proposed by three groups of researchers (Roman et al., Vriz et al., Mirea et al.) and then all variables were statistically analysed using the Statistica 13.3 (p = 0,05). Results: Average value of the AoVA was 28,63 mm (dimension ADI 14,75 mm/m2), while SoV was equal 48,04 mm (ADI BSA 34,27 mm/ m2), STJ 42,65 mm (dimension ADI 21,55 mm/m2) and AoA 52,27 (dimension ADI 28,07 mm/m2). In the case of AoVA, in a statistically significant (p = 0.001), the frequency of finding its extension differed from each other when adopting the ADI of the norms by Roman et al. (63,04%) and Vriz et al. (91,30%). While, when adopting the AAD value the frequencies of AoVA extension were statistically significantly different when adopting the standards proposed by Roman et al. and Vriz et al. (p < 0,001 Roman et al. 50,00% vs Vriz et al. 97,83%) and Roman et al. and Mirea et al. (p < 0,001 Roman et al. 50,00% vs Mirea et al. 82,61%). The frequencies of SoVA enlargement were statistically significantly different (p = 0.013) with the ADI and AAD values proposed by Mire et al. (95,00% vs 100,00%). A similar relationship as for SoVA was demonstrated for STJ (p = 0.027) with the adoption of the standards proposed by Roman et al. (70,00% vs 35,00%). Statistically significant (p < 0.001) differed in the frequencies of AoA aneurysm with the adoption of all the analyzed standards in the groups of ADI dimensions and with the adoption of the AAD standards (Roman et al. 15,00% vs 21,00%, Vriz et al. 16,00% vs 22,00%, Mirea et al. 17,00% vs. 23,00%). In all cases, higher frequencies were demonstrated for AAD standards. Conclusions: The frequency of aortic dilatation and aneurysm was different according to the criteria proposed by different authors. An important factor affecting the confirmation or exclusion of aortic dilatation when adopting norms indexed by the body surface area is body weight, which may give false-negative results in overweight people, and false-positive results in underweight people.

Analiza dokładności formuł do wyznaczania powierzchni ciała człowieka

Krawczuk M., Redlarski G., Siebert J., Pałkowski A., Tojza P. M., Rzyman G.

Modelowanie Inżynierskie

2017

T. 31, nr 62

56--61

Powierzchnia ciała człowieka (body surface area, BSA) jest wskaźnikiem o szerokim spektrum zastosowań w lecznictwie medycznym (m.in. w chemioterapii, transplantologii oraz toksykologii). Każdy z istniejących wzorów do wyznaczania wartości BSA charakteryzuje się pewnym (lepszym bądź gorszym) współczynnikiem zgodności pomiędzy wartością obliczoną a wartością dokładną – uzyskaną na podstawie pomiaru skanerem 3D. Współczynnik ten jest tym wyższy, im bardziej zróżnicowana jest grupa testowa. Dlatego, dokonując w artykule analizy błędów BSA, zbadano zróżnicowaną grupę osób, którą następnie podzielono na dwie podgrupy. Pierwszą podgrupę stanowiły osoby zdrowe o prawidłowej wartości BMI, natomiast grupę drugą – osoby o nieprawidłowej wartości BMI i/lub osoby o nieprawidłowej (zdeformowanej) budowie ciała. W przypadku pierwszej grupy rozbieżności pomiędzy wartościami pomiarowymi a obliczonymi sięgnęły od 5,2% do 10,7%, natomiast w przypadku drugiej grupy rozbieżności te wyniosły od 10,5% do 34,3%. Do obliczeń przyjęto 25 najczęściej stosowanych formuł do estymacji BSA.

Body surface area (BSA) may be computed using a variety of formulas, but the computed BSA differs from real BSA values for particular subjects. This is presented in the paper by computing BSA values for selected subject and comparing them to the real BSA value obtained with the use of a 3D body scanner. The results show inequalities in the relevant BSA computing formulas. Hence, there is a need to determine a method that will allow to select the best formula for calculating BSA in a particular case. The problem is especially evident for people with abnormal physique, for which BSA estimation error range from 10,5% to 34,3%. For people with normal physique the relative error is lesser then 10,7%.