Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Physicochemical Problems of Mineral Processing

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: black shale ore

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Bioleaching of metals from polish black shale in neutral medium

Farbiszewska-Kiczma J., Farbiszewska T., Bąk M.

Physicochemical Problems of Mineral Processing

2004

Vol. 38

273--280

The black shale present in Polish ores (Lubin region) differs from others in mineralogical and chemical properties and in susceptibility to enrichment. The ores are characterized by high content of copper and others metals like silver. Some metals in the shale ore are present as bituminous organometallic compounds such as porphyrinus. The presence of these compounds, reduces metals recovery by classical acid bioleaching methods. This study has been undertaken in order to determine possibilities of metals bioleaching from the sandwich compounds occurred in black shale. The bioleaching process was carried out in neutral medium using Bacillus cereus and Bacillus amyloliquefaciens strains. The progress of this process was followed by analysis of copper, zinc and nickel bioleaching kinetics. The bioleaching experiments with copper suggest different organic forms of this metal in the shale ore. Some of them are highly susceptible to bioleaching by heterotrophic bacteria. Organic compounds of the nickel appeared to be more resistant to bioleaching than copper compounds. Bioleaching of zinc was negligible. Also, the bioleaching process was carried out on a batch scale using "Biomel" reactor.

W artykule przedstawiono wyniki izolacji, z polskiego łupka miedzionośnego, autochtonicznych szczepów bakterii heterotroficznych oraz wyniki badań nad bioługowaniem tegoż łupka w środowisku obojętnym, przy współudziale wyizolowanych bakterii. Proces prowadzono w małej skali laboratoryjnej, w trzech różnych temperaturach. Dla porównania, proces bioługowania w większej skali został przeprowadzono w bioreaktorze. Proces prowadzony był w bioreaktorze przez 24 dni w temperaturze 250C.

Biological extraction of metals from a polish black shale

Farbiszewska T., Farbiszewska-Kiczma J., Bąk M.

Physicochemical Problems of Mineral Processing

2003

Vol. 37

51-56

The black shale ore is characterized by variable content of metals. In black shale metals occur in form of sulphides and sandwich compounds in which metals create organometalic connections with hydrocarbons. The method of flotation is successfully used to enriching sandstone and carbonate ores but this method is not effective for the shale ore. In existing technology of shale ore enriching, this ore is in considerable degree not used and passes to waste material. In this study, the bioextraction process was carried out with a Polish cupriferous black shale ore coming from Lubin-Głogów region on a large laboratory scale. This process was carried out in the „Biomel” batch reactor during 28 days with temperature control (40o C), continuous aeration and mixing (300 r.p.m.). There were used two bacterial cultures A.ferooxidans F7-01 and A.thiooxidans T1- 01. Simultaneously, a control test was performed with thymol as a bacteriostatic substance. A concentration of Cu, Ni, Zn, Pb ions was determined by ASA method every three-four days. The results of investigations confirm our assumptions that Polish black shale ore could be a source of many metals by bioleaching in acid medium. We can suggest that 50% of copper contained in shale is a chalcocite because bioleaching of them was the most effective. The effect of bioleaching sphalerite contained in black shale ore was very low. We have not succeed in bioleaching galena. The following conclusion can be drown: batch strains used in our study convert PbS into PbSO4, which is sparingly soluble and forms precipitate.

Lubińskie złoża rud miedzi zbudowane są z trzech odmian litologicznych: węglanowej, piaskowcowej i łupkowej. Najbogatsza w miedź i wiele innych metali jest warstwa łupkowa. Charakteryzuje się ona zmienną zawartością metali i zawiera średnio 5,5% Cu, a także między innymi około 0,01% Ag, czy 0,03% V. Tworzą ją przede wszystkim łupki bitumiczne, które składają się głównie z minerałów ilastych, węglanów, substancji organicznej i detrytycznego kwarcu. W łupkach bitumicznych metale występują w formie siarczków i tzw. związków „sandwiczowych”, w których metale tworzą połączenia organometaliczne z węglowodorami, np. porfiryny niklowe. Właściwości rudy łupkowej czynią ją niewzbogacalną metodą flotacji, stosowaną z pozytywnym skutkiem do wzbogacania rud piaskowcowych i węglanowych. W istniejących technologiach wzbogacania ruda łupkowa jest w znacznym stopniu niewykorzystana i przechodzi do odpadów. Od wielu lat wiadomo, że ruda ta winna być wzbogacana osobno, właściwymi dla niej metodami, ale dopiero od niedawna nowe technologie eksploatacyjne umożliwiają oddzielne pozyskiwanie łupka. W tej sytuacji wydaje się zasadne prowadzenie badań nad biohydrometalurgiczną przeróbką rudy łupkowej. W pracy przedstawiono wyniki bioekstrakcji polimetalicznego, smolistego łupka miedzionośnego, pochodzącego z rejonu lubińsko-głogowskiego. Po wstępnej obróbce zawierał on: 5,6% Cu, 0,017% Ni, 0,67% Pb, 0,2% Zn, 0.014% Co, 0,014% Ag, 0,014% Mo, 0,035% V, 0,03% As. Materiał biologiczny stanowiły, wcześniej wyizolowane i zaadaptowane do jonów Cu, Ni, As i Ag, autochtoniczne szczepy bakterii rodzaju Acidithiobacillus. Były to szczepy A.ferrooxidans F7-01 i A.thiooxidans T1-01, przechowywane w muzeum szczepów Katedry Biologii Stosowanej i Eksperymentalnej Uniwersytetu Opolskiego. Proces prowadzono w dużej skali laboratoryjnej w bioreaktorze. Oceniając przebieg bioługowania porównano wyrażoną w procentach ilość wyługowanej miedzi, niklu, cynku i ołowiu w kolejnych dniach trwania procesu. Stwierdzono, że polski łupek miedzionośny bardzo łatwo ulega procesowi bioługowania w środowisku kwaśnym. Najpierw bioługują siarczki miedzi, a dopiero po ich połowicznym wyługowaniu rozpoczyna się bioługowanie niklu. Należy przypuszczać, że 50% miedzi zawartej w łupku to miedź chalkozynowa, gdyż minerał ten bioługuje się najłatwiej. Po wyługowaniu chalkozynu (Cu2S) rozpoczyna się bioługowanie niklu. Zawarty w łupku sfaleryt (ZnS) bioługuje bardzo słabo, a bioługowania galeny PbS nie stwierdzono.