Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Aloe vera – wybrane właściwości biologiczne

Matejczyk M., Golonko A., Chilmon E.

Budownictwo i Inżynieria Środowiska

|

2017

|

Vol. 8, no. 4

191--195

PL

Aloes jako ludowy medykament o wszechstronnych właściwościach prozdrowotnych jest znany ludzkości od setek lat. Ekstrakty aloesowe cieszą się ogromnym zainteresowaniem farmakologów, medyków oraz kosmetologów. Wykazano, że poszczególne składniki żelu aloesowego są antyoksydantami, stymulantami aktywności układu immunologicznego, mają właściwości antynowotworowe, obniżające poziom cukru i lipidów we krwi, a także wpływają pozytywnie na gojenie się ran czy oparzeń i działają przeciwzapalnie. Ostatnio opublikowano kilka znaczących prac, w których wykazano silne właściwości antyrakowe wybranych składników aloesu. Stąd, amerykańska FDA (ang. Food and Drug Administration) poparła projekty badań naukowych dotyczących zastosowania A. vera w leczeniu raka i AIDS u ludzi. W prezentowanej pracy przedstawiono ogólny skład żelu aloesowego wraz z najbardziej aktywnymi biologicznie substancjami. Scharakteryzowano aktywność antyoksydacyjną i przeciwdrobnoustrojową Aloesu, potencjalne działanie antynowotworowe oraz przedstawiono wpływ żelu aloesowego na przewód pokarmowy człowieka, przemiany węglowodanów, układ immunologiczny i proces gojenia się ran.

EN

Aloe as a folk medicine with comprehensive healthpromoting properties has been known to humanity for hundreds of years. Aloe extracts are very popular among pharmacologists, medics and cosmetologists. It was demonstrated that the individual components of the aloe gel are antioxidants, stimulants of the immune system, have anti-cancer properties, lower blood sugar and lipid levels, and have a positive effect on wound healing, burns and anti-inflammatory effects. Recently, several significant papers have been published in which strong anti-cancer properties of selected aloe components have been demonstrated. Hence, the American Food and Drug Administration (FDA) has endorsed scientific research on the use of A. vera in the treatment of cancer and AIDS in humans. In the presented review, the general properties of Aloe are discussed, biological activity and the potential anti-cancer activity of the main, most active components of this plant are presented.

2

Peptydy biologicznie aktywne jako składniki żywności funkcjonalnej

Darewicz M., Borawska J., Minkiewicz P., Iwaniak A.

Przemysł Spożywczy

|

2013

|

T. 67, nr 11

38--41

PL

Według aktualnych poglądów każde białko oprócz swej podstawowej funkcji może pełnić funkcję prekursora biologicznie aktywnych peptydów. Bioaktywne motywy w łańcuchach białek są definiowane jako te fragmenty, które pozostają nieaktywne w sekwencjach swoich prekursorów, natomiast po uwolnieniu przez enzymy proteolityczne mogą oddziaływać na odpowiednie receptory oraz regulować funkcje fizjologiczne organizmu. Peptydy pochodzące z białek żywności mogą obniżać ciśnienie krwi, stymulować działanie układu odpornościowego, hamować proces agregacji płytek krwi oraz procesy utleniania, wykazywać aktywność opioidową, antybakteryjną, powierzchniową, wiązać jony metali, kształtować właściwości sensoryczne. Bioaktywne peptydy polecane są jako składniki tzw. żywności funkcjonalnej. Na świecie obserwuje się wzrost zainteresowania tego typu żywnością. W artykule przedstawiono przykłady dostępnych komercyjnie produktów zawierających bioaktywne peptydy.

EN

According to the present state of our knowledge, each protein may play the role of a precursor of biologically active peptides, apart from its basic functions. Bioactive motifs in protein chains are defined as those fragments which remain inactive in sequences of their precursors, but are able to interact with receptors or regulate physiological functions of the body when released by proteolytic enzymes. Peptides obtained from food proteins can reduce blood pressure, stimulate the immunological system, inhibit the processes of throm bocyte aggregation and oxidation, reveal opioid, antibacterial, and surface activities, bind metal ions, and affect sensory properties. Bioactive peptides are recommended as functional food components. Such food products are becoming more popular worldwide. In the article some commercially available products containing bioactive peptides are presented.

3

Herbicydowe ciecze jonowe

Praczyk T., Pernak J.

Przemysł Chemiczny

|

2013

|

T. 92, nr 9

1660-1662

PL

Opisano sposób syntezy, wybrane właściwości fizykochemiczne oraz biologiczną aktywność herbicydowych cieczy jonowych z anionem 4-chloro-2-metylofenoksyoctanowym i 2,4-dichlorofenoksyoctanowym oraz dwufunkcyjne herbicydowe ciecze jonowe z kationem, którego źródłem był chlorek (2-chloroetylo)trimetyloamoniowy (CCC). Nowe herbicydowe ciecze jonowe wykazały lepszą skuteczność działania na chwasty niż obecnie stosowane herbicydy.

EN

A review, with 5 refs., of author's own papers on synthesis and agricultural use of mono and bifunctional ionic liqs. In particular, 2 new ionic liqs. with (4-chloro-2-methylphenoxy)acetate and (2,4-dichlorophenoxy)acetate anions and a new ionic liq. with chloride-2-chloroethyltrimethylammonium cation and herbicidal anion were taken into consideration and their properties were described.

4

Charakterystyka i biologiczna aktywność chlorkowych kompleksów polipirydylowych kobaltu(II)

Dawid U., Pruchnik F. P., Paździor-Makowska J., Ułaszewski S.

Przemysł Chemiczny

|

2011

|

T. 90, nr 2

174-179

5

Wpływ niskociśnieniowej plazmy na aktywność biologiczną immunocytów. Doniesienie wstępne

Elkin I.

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

|

2009

|

Vol. 15, nr 4

397-398

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem niskociśnieniowej zimnej plazmy na biologiczną aktywność immunocytów. Analizowano zmiany fluorescencji limfocytów krwi ludzkiej. Wykazano wpływ zimnej plazmy na zmiany fluorescencji limfocytów, przy czym wzrost natężenia fluorescencji był wyższy w przypadku limfocytów osoby chorej niż zdrowej.

EN

The effect of low-pressure cold plasma on biological activity of immunocytes was examined. The fluorescence of lymphocytes of healthy and ill person was examined. The increase of fluorescence intensity was observed in the lymphocytes of ill person.

6

Response of isolates of entomopathogenic fungus Metharizium anisopliae to heavy metal pollution and their accumulative abilities

Popowska-Nowak E., Sosak-Świderska B., Bajan C., Bieńkowski P.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2004

|

Vol. 11, nr 1

71--77

EN

Colony growth was studied of four isolates of Metharizium anisopliae originating from soils of variable heavy metal content in the control medium and in media with the additions of metal ions (Zn2+, Cu2+, Pb2+ and Ni2+). Colony diameter of one isolate (No. 9) from soils of the Bieszczadzki National Park region (of a law metal content) was lower in media with the additions of mentioned metals and that of the other isolate (No. 11) - remained unchanged. The increment of mycelium biomass of both isolates from this region was generally stimulated by metals. The remaining twa isolates originating from the Upper Silesia region (of a higher metal content) responded differently to medium contamination by metal ions. Colony growth of isolate W was stimulated and that of isolate 23 - inhibited by the addition of metals. The presence of nickel ions resulted in an additional inhibition of colony growth of this isolate. Mycelium biomass of both isolates did not differ significantly regardless of the type of medium. As far as pathogenicity is concerned, only infection of G. mellonella larvae by spores of isolate 23 from culture with copper, zinc and lead ions (without Ni2+) resulted in a smaller number of dead individuals as compared with the control. Studied metais accumulated differently in mycelia of particular isolates of M. anisopliae. The isolates from the Upper Silesia region (23 and W) accumulated as a rule more Zn2+ and Ni2+ while the isolates from the Bieszczady region (9 and 11) - more Cu2+. Addition of Ni2+ resulted in a decrease of zinc accumulation and did not affect Cu2+ accumulation except for the isolate 23, whose mycelium in the presence of nickel accumulated two times more copper.

PL

Badano wzrost kolonii czterech izolatów grzybów gatunku Metharizium anisopliae, pochodzących z gleby o różnej zawartości metali ciężkich, na pożywce kontrolnej oraz z dodatkiem jonów metali (Zn2+, Cu2+, Pb2+ i Ni2+). Średnica kolonii jednego z izolatów (izolat 9), pochodzących z gleby z rejonu Bieszczadzkiego Parku Narodowego (o niewielkiej zawartości metali), była mniejsza na pożywce z dodatkiem wyżej wymienionych jonów metali, a drugiego (izolat 11) - pozostała bez zmian. Przyrost masy grzybni obydwu izolatów z tego rejonu był na ogół stymulowany po dodaniu jonów metali. Pozostałe dwa izolaty, pochodzące z gleby z rejonu Górnego Śląska (o większej zawartości metali), również reagowały różnie na skażenie podłoża hodowlanego jonami metali. Wzrost kolonii jednego z izolatów (izolat W) był stymulowany, a drugiego (izolat 23) - hamowany po dodaniu jonów metali, przy czym dodatek jonów niklu powodował dodatkowe zahamowanie wzrostu kolonii tego izolatu. Natomiast masa grzybni obydwu izolatów nie różniła się istotnie bez względu na rodzaj podłoża. Jeśli chodzi o patogeniczność poszczególnych izolatów gatunku M anisolpiae, to jedynie w przypadku zainfekowania larw G. mellonella zarodnikami izolatu 23, pochodzącymi z hodowli na podłożu z dodatkiem jonów Cu2+, Zn2+ i Pb2+ (bez jonów Ni2+), zaobserwowano mniejszą liczbę martwych osobników w porównaniu z wariantem kontrolnym. Badane jony metali były różnie kumulowane przez grzybnie poszczególnych izolatów gatunku M anisopliae. Izolaty pochodzące z rejonu Górnego Śląska (23 i W) na ogół w większym stopniu kumulowały jony Zn2+ i Ni2+, natomiast izolaty pochodzące z rejonu Bieszczad (9 i 11) - jony Cu2+. Żaden z izolatów nie kumulował jonów Pb2+. Dodatek jonów Ni2+ powodował na ogół zmniejszenie poziomu kumulacji jonów Zn2+ i nie wpływał na poziom kumulacji jonów Cu2+ z wyjątkiem izolatu 23, którego grzybnia w obecności niklu kumulowała prawie dwa razy więcej miedzi.

7

Influence of some heavy metal ions on biological activity of two strains of entomopathogenic fungus Paecilomyces farinsus

Popowska-Nowak E., Bieńkowski P., Bajan C., Tyrawska D.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2000

|

Vol. 7, nr 11

1221-1228

EN

The influence of Pb^2+, Zn^2+, CU^2+ and Ni^2+ on growth, biomass and cumulative activity of Paecilomyces farinosus strains was studied in laboratory condition. The reactions of two fungal strains to simultaneous presence of Pb^2+, Zn^2+ and CU^2+ in culture medium were different. The increase in colony diameter and mycelium biomass have been observed in one of the strains, and decrease in colony diameter accompanied by an increase in mycelium biomass have been found in another, in comparison to control variant, without metal ions. The enrichment of culture medium in nickel ions resulted in the increase in colony diameter of both fungal strains and in parallel decrease in mycelium biomass in one of them. The colony did not grow after 10-fold increase in the ion metal concentrations. In any strains, the pathogenicity did not decrease under the influence of assayed ions. One of the strains demonstrated greater cumulative activity of assayed heavy metal ions than others.

PL

Badano wpływ jonów Pb^2+, Zn^2+, CU^2+ oraz Ni^2+ na wzrost, biomasę, patogeniczność i zdolności kumulacyjne dwóch szczepów gatunku P. farinosus w warunkach laboratoryjnych. Stwierdzono, że badane szczepy różnie reagują na jednoczesną obecność w podłożu hodowlanym jonów ołowiu, cynku i miedzi. U jednego z nich zaobserwowano zwiększenie średnicy kolonii i biomasy grzybni, a u drugiego - zmniejszenie średnicy kolonii przy jednoczesnym wzroście, biomasy grzybni w porównaniu z wariantem kontrolnym (bez dodatku jonów metali). Dodatkowe wzbogacenie podłoża hodowlanego o jony niklu wpłynęło na zwiększenie średnicy kolonii obydwu szczepów i jednoczesne zmniejszenie biomasy grzybni jednego z nich w porównaniu z wariantem, kiedy do pożywki dodawano tylko trzy pozostałe jony metali: ołowiu, cynku i miedzi. Po dziesięciokrotnym zwiększeniu dawek jonów metali w podłożu hodowlanym nie stwierdzono w ogóle wzrostu kolonii obydwu szczepów. U żadnego ze szczepów nie zaobserwowano zmniejszenia zdolności infekcyjnych pod wpływem badanych jonów. Jeden ze szczepów wykazywał większe zdolności kumulacyjne badanych jonów metali ciężkich.