Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Restoration possibilities of valuable natural habitats

Nicia Paweł, Bejger Romualda, Sterzyńska Maria, Zadrożny Paweł, Parzych Piotr

GIS Odyssey Journal

|

2021

|

Vol. 1, no. 1

37--45

EN

Restoration is a well-known and commonly used active and/or passive protection procedure that is aimed at restoring the original habitat conditions. The choice of restoration methods is closely related to the properties and conditions in a given habitat. The scope of activities carried out as part of the restoration procedure is selected in such a way so as to intervene in the natural environment as little as possible and bring the best results. Such activities are commonly considered difficult to implement and burdened with significant costs, while their usefulness is low. However, practice shows that it is possible to undertake restoration activities at low costs and with positive effects that are visible in a relatively short time. The restoration of valuable hydrogenic habitats, such as the mountain fens of the Caltho-Alnetum community in the Babia Góra massif is a great example here. The performed restoration activities proved that with minimal intervention in the environment, with the use of natural local materials or the application of extensive forms of utilisation, the condition of these habitats was improved, the degradation processes were stopped and their natural functioning was restored.

2

Alien plant invasions, living modified organisms (LMOs) and biodiversity protection. International, the EU and Polish legal framework

Talik M.

Problemy Ekologii

|

2006

|

R. 10, nr 4

219-223

EN

Alien species invasions are recognised as a major cause of biodiversity loss and a serious environmental and socio-economic issue. Providing an appropriate protection against biological invasions requires a comprehensive, holistic and consolidated approach to be adopted across various sectors and areas of legal regulation. Trade is such an important area of legal regulation since it constitutes a meaningful pathway of non-native organisms introduction. Another area, cross-cutting with the problem of alien plant and other species invasions are the provisions aimed at safeguarding the biodiversity from potential risks posed by living modified organisms resulting from modern biotechnology (LMOs). The problem of potential invasiveness is explicitly addressed in legal acts constituting the framework for LMOs regulation. Effective responses to the invasive alien species (IAS) problem require paying attention to the consistency between legal regime on non-indigenous (alien) species and regimes on trade and on LMOs. Sustainable approach to trade and development of modern biotechnology should be fostered. Polish legal framework on IAS requires further elaboration and improvements, while detailed provisions on a specific administrative procedure for authorisation of deliberate release into the environment of GMOs are established under the European Community (EC) and Polish legal acts. Some of these solutions could be helpful to create a coherent, effective legal framework to deal with alien species and also alien-species related solutions may be applicable to legal frameworks on LMOs and biosafety. Appropriate policy is essential to provide information to the public on the issues of IAS and to highlight the risks they pose.

PL

Inwazje obcych gatunków stanowią jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla różnorodności biologicznej. Wielokrotnie pociągają za sobą znaczące straty gospodarcze i stanowią poważny problem socjoekonomiczny. Przeciwdziałanie negatywnym zjawiskom związanym z rozprzestrzenianiem się obcych gatunków wymaga wypracowania skoordynowanego podejścia zarówno na poziomie krajowym, jak również regionalnym oraz globalnym. Problem ten jest nie tylko wyzwaniem dla społeczności naukowej, lecz rodzi również wiele dylematów natury prawnej. Niezbędne jest wypracowanie holistycznego podejścia, zapewniającego integrację i koordynację pomiędzy różnymi sektorami i obszarami prawnej regulacji. Takim obszarem jest handel, który stanowi jedna z najistotniejszych ścieżek introdukcji obcych organizmów. Przeciwdziałanie potencjalnym negatywnym oddziaływaniom na różnorodność biologiczną jest przedmiotem regulacji prawnych dotyczących uwalniania genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska. Wspomniane regulacje wyraźnie odnoszą się do ryzyka potencjalnej inwazyjności tych organizmów. Wskazuje się, że regulacje dotyczące introdukcji obcych gatunków oraz regulacje z zakresu bezpieczeństwa biologicznego (przeciwdziałania potencjalnym zagrożeniom związanym z wprowadzaniem genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska) wykazują określone podobieństwa i powiązania i powinny cechować się spójnością. Przedmiotem artykułu jest zbadanie relacji i powiązań pomiędzy reżimem prawnym dotyczącym obcych gatunków (w szczególności obcych gatunków roślin) oraz reżimami prawnymi dotyczącymi handlu międzynarodowego oraz genetycznie zmodyfikowanych organizmów. Powyższa problematyka, została przedstawiona w oparciu o analizę postanowień najistotniejszych międzynarodowych, wspólnotowych oraz polskich aktów prawnych i dokumentów oraz działań podejmowanych na forum różnych organizacji międzynarodowych. Znalezienie zgodnie z zasadą, zrównoważonego rozwoju odpowiedniej równowagi pomiędzy koniecznością przeciwdziałania potencjalnym zagrożeniom związanym w introdukcją nowych gatunków oraz celami i zasadami handlu międzynarodowego jest przedmiotem takich aktów jak Protokół Kartageński o Bezpieczeństwie Biologicznym czy Międzynarodowa Konwencja o Ochronie Roślin. Konwencja o Ochronie Roślin zasługuje na pogłębioną analizę z uwagi na rolę, jaką, w systemie Światowej Organizacji Handlu pełnią wypracowywane w jej ramach międzynarodowe standardy (zgodnie z unormowaniami Porozumienia w sprawie Stosowania Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych). W polskim systemie prawnym przywiązywano dotychczas zbyt mało uwagi do zagadnień skutecznego przeciwdziałania inwazjom biologicznym. Konieczne jest wypracowanie odpowiednich rozwiązań prawnych w tym zakresie (obecne są krytykowane jako niewystarczające i nieskuteczne). Rozbudowane są, natomiast wspólnotowe i polskie unormowania dotyczące przeciwdziałania potencjalnym zagrożeniom dla środowiska i bioróżnorodności wynikającym z zastosowania genetycznie zmodyfikowanych organizmów otrzymanych dzięki wykorzystaniu nowoczesnej biotechnologii. Jednak i w tym obszarze wskazuje się zagadnienia wymagające dalszej, pogłębionej dyskusji (m. in. kwestie tzw. koegzystencji i odpowiedzialności prawnej za szkodę). Ponadto, należy podkreślić potrzebę podnoszenia świadomości i informowania różnych grup społecznych odnośnie problematyki inwazji biologicznych i przeciwdziałania im.

3

Programy rolnośrodowiskowe z udziałem zwierząt trawożernych szansą na utrzymanie naturalnych i półnaturalnych łąk i pastwisk oraz ich bioróżnorodności

Kucharska A.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

|

2005

|

R. 10, NR 1-2

29--32

PL

Programy rolnośrodowiskowe wprowadzone w 1992 na mocy rozporządzenia Rady 2078/92/WE są obecnie jednym z najważniejszych instrumentów pośrodowiskowych, jakimi dysponuje Wspólna Polityka Rolna (WPR) Unii Europejskiej (UE). Zasadniczym ich celem jest promocja systemów produkcji rolniczej przyjaznej dla środowiska oraz ochrona walorów przyrodniczych i kulturowych obszarów wiejskich. W krajach UE do połowy 1998 r. podpisano z rolnikami ok. 7 mln umów rolnośrodowiskowych, obejmując 13,4% wszystkich gospodarstw rolnych, co oznacza, że co 7 gospodarstwo rolne realizowało powyższe działania. Część z tych programów obejmuje rekompensaty finansowe za prowadzenie ekstensywnego wypasu, głównie lokalnych ras zwierząt, na terenach zagrożonych sukcesją. W programach W programach rolnośrodowiskowych wypas zwierząt ma służyć przede wszystkim aktywnej ochronie ekosystemów otwartych i utrzymaniu różnorodności flory i fauny, a zwłaszcza ornitofauny. Ma on zatem podstawowe znaczenie w pielęgnacji, kształtowaniu i ochronie środowiska. Sprzyja bowiem wzrostowi biomasy, urozmaiceniu i wzbogaceniu składu gatunkowego oraz odtwarzaniu zbiorowisk roślinnych, będących miejscem rozrodu i żerowania dla wielu gatunków bezkręgowców, ptaków i małych ssaków. Dzięki wypasowi utrzymana jest zatem duża różnorodność gatunkowa w glebie i na jej powierzchni. Programy rolnośrodowiskowe mają ogromne znaczenie jako instrument wdrażania europejskiej sieci ekologicznej „Natura 2000” z uwagi na działania związane z ochroną siedlisk, zwłaszcza na użytkach zielonych.

EN

In the year 1992 “The Agrienvironmental Programme” was introduced by instruction CAP 2078/92. The main goal of the programme is promotion of agricultural production friendly for environment as well as protection of natural and cultural values of rural areas. In 1998, about 7 mln agrienvironment contracts were subscribed with farmers, included13.4% of total number of farms. Every 7th farm was implemented on those activities. The part of these programs included subsidies for extensive grazing, mainly regional breeds, on the areas threatened of succession. The grazing has fundamental importance in form and protection of environment. The grazing is the factor which increase biomass growth, variety and enrichment of species composition. The regeneration of vegetal assemblages which are places of the reproduction and ravening form many species of birds, invertebrates as well as small mammals is influence too. The high diversity of species is maintained in and under the soil owing to grazing. Also the agrienvironmen schemes are very important as a tool of introducing of the European ecology net “Nature 2000”. The biomass growth, variety and diversity of species are increased by grazing.