Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: biodegradowalne materiały

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

O celulozowej tekturze „przyziemnej” chroniącej rośliny uprawne

Marcinkowska Marzanna

Przegląd Papierniczy

2024

R. 80, nr 1

33--34

W latach 30. XX w. próbowano wprowadzić na rynek polski nowy rodzaj celulozowej tektury, o nazwie „przyziemna”, mającej spełniać rolę ochronną w stosunku do roślin. Miała być alternatywnym środkiem w stosunku do zabiegu ściółkowania. Zgodnie z definicją, „ściółkowanie” oznacza zabieg stosowany w ogrodnictwie, polegający na przykrywaniu gleby w celu zmniejszenia parowania wody, niedopuszczenia do rozwoju chwastów, poprawy sprawności roli oraz zapobieżenia erozji wodnej i wietrznej. Ściółkowanie umożliwia w znacznym stopniu kontrolę warunków środowiska glebowego i przy właściwym doborze ściółki pozwala na poprawę warunków wzrostu i plonowania roślin (np. wpływając na warunki cieplne, wilgotnościowe oraz zapobiegając zaskorupieniu się gleby). W niektórych przypadkach może także chronić owoce przez zabrudzeniem [3]. Do naturalnych, tradycyjnych, biodegradowalnych materiałów stosowanych od wieków w zabiegu ściółkowania zalicza się m.in. słomę, korę drzewną, torf, trociny, kompost, obornik [3]. Celulozową tekturę przyziemną, którą chciano wprowadzić na polski rynek, stosowano już w latach 20. XX w. w Niemczech i w USA. Ówczesne czasopisma specjalistyczne zamieszczały artykuły z jej reklamami, zachęcając w ten sposób krajowych odbiorców do zainteresowania się nią. Jeden z takich artukułów pt. „Tektura przyziemna” ukazał się w 1930 roku w czasopiśmie „Przegląd Graficzny, Wydawniczy i Papierniczy” [2]. Został tu przywołany, zgodnie z oryginalną pisownią.

Processing of biodegradable linear polyurethane for different medical applications

Laska J., Błażewicz S.

Polish Journal of Applied Chemistry

2009

Vol. 53, nr 1

43-49

Polyurethanes are frequently used as biomaterials due to their biocompatibility and fatigue resistance. Their properties can be easily differentiated by changing the length or amount of the hard and soft segments. Linear elastomeric and biodegradable polyurethane prepared from aliphatic diisocyanate, poly(s-caprolactone) diol, and biologically active isosorbide diol as a chain extender was processed into membranes and elastic foams. Smooth and porous highly flexible membranes were obtained by combination of solvent-nonsolvent phase-inverse process and salt leaching. The polyurethane was also blended with polylactide in purpose to change mechanical properties and resorption time of the material. The obtained materials are presently examined as potential scaffolds for skin and bone tissue engineering and for nerve guidance channels.