Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Warunki biodegradacji WWA w środowisku wodnym

Włodarczyk-Makuła M, Wierzbicka M

LAB Laboratoria, Aparatura, Badania

|

2013

|

R. 18, nr 3

28--32

2

Self-purification capacity of surface waters under considerable anthropopression

Bujok R.

Archives of Environmental Protection

|

2008

|

Vol. 34, spec.

69-78

EN

The analysis of water self-purification process includes headstreams of rivers in the Upper Silesian agglomeration: the Bierawka, the Kłodnica, Bielszowicki creek and the Szotkówka. These are rivers characterized by small natural flows and a significant anthropogenic pollutant load. Results of our own research on the self-purification rate were used. The attention was focused on biodegradable substances. The biodegradation rate coefficient kl and water assimilative capacity were determined. Within the same rivers, their particular parts differ in types of a riverbed and swift currents alternate with slow flows. In the case of Bielszowicki creek and the Szotkówka River impoundments were observed, which results in different self-purification conditions. In all investigated parts the rate of organic substance removal, characterized by i, coefficients, was usually much higher than the literature values for comparable rivers, which usually are below 2.0, rarely exceeding 3.0 The creek impoundments occurring in the watercourse beds do not always have a positive impact on the water quality. The role of the creek impoundments in the river self-purification process and their impact on water ecosystems require separate investigations.

PL

Przeprowadzona ocena samooczyszczania się wód dotyczy górnych odcinków rzek aglomeracji górnośląskiej: Bierawki, Kłodnicy, potoku Bielszowickiego i Szotkówki. Są to rzeki o małych przepływach naturalnych, znacznie obciążone zanieczyszczeniami antropogenicznymi Wykorzystano wyniki własnych badań szybkości przebiegu procesu samooczyszczania się. Skupiono się na zanieczyszczeniach rozkładalnych biochemicznie. Wyznaczono współczynniki szybkości biochemicznego rozkładu kt i zdolność przetwórczą wód. W obrębie tych samych rzek, poszczególne odcinki różnią się charakterem koryta, występują na przemian bystrza i odcinki o spowolnionym przepływie. Na potoku Bielszowickim i Szotkówce istnieją rozlewiska. Efektem tego są odmienne warunki samooczyszczania się wód. Na wszystkich badanych odcinkach szybkość procesu usuwania substancji organicznych, opisywana współczynnikami kp najczęściej była dużo większa od literaturowych, wahających się w granicach poniżej 2,0 rzadko przekraczając wartości 3,0. Rozlewiska występujące w korytach cieków nie zawsze wpływały korzystnie na jakość ich wód. Rola takich rozlewisk w procesie samooczyszczania się rzek oraz wpływ na ekosystemy wodne wymaga odrębnych badań.

3

Możliwość beztlenowej biodegradacji zanieczyszczeń zawartych w permeacie po nanofiltracji serwatki kwaśnej

Zieliński M., Dębowski M., Krzemieniewski M.

Rocznik Ochrona Środowiska

|

2007

|

Tom 9

199-210

PL

Serwatka jest ubocznym produktem przeróbki mleka na twarogi, sery podpuszczkowe czy kazeinę. Stanowi ona od 65% do 80% w stosunku do objętości wykorzystywanego mleka. Taka rozpiętość wynika z technologii produkcji, na którą składają się metody wytrącania białka i stopień jego osuszenia. Ze względu na skład oraz parametry fizyczno - chemiczne, serwatka dzieli się słodką (podpuszczkową) oraz kwaśną (kwasową). Serwatka słodka powstaje w wyniku ścięcia mleka enzymem - podpuszczką, natomiast serwatkę kwaśną uzyskuje się w wyniku koagulacji mleka. Ze względu na znaczną produkcję serów twarogowych i termizowanych, w Polsce wytwarza się duże ilości serwatki kwaśnej [16, 19]. Szacuje się, iż roczna produkcja serwatki w roku 2006 wynosiła w Polsce 3 mld dm3. Ze względu na wysoką koncentrację związków organicznych substancja ta stanowi potencjalne zagrożenie dla środowiska naturalnego. Odpad ten charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem BZT5 wynoszącym od 30 000 do 50 000 g O2/dm3, podczas gdy średnie BZT5 ścieków mleczarskich mieści się w granicach od 800 do 2000 g O2/dm3 [10]. Odprowadzenie serwatki wraz ze ściekami bezpośrednio do zbiorników wodnych spowoduje daleko idące zmiany i degradację naturalnych ekosystemów. Koniecznością jest poszukiwanie oraz wdrażanie nowych technologii zmierzających do całkowitego zagospodarowania i unieszkodliwienia serwatki. Wiele działań zmierzających w tym kierunku podejmuje się na świecie, wykorzystując głównie techniki membranowe [11, 22]. Procesy te gwarantują uzyskanie dobrej jakości tego wysokowartościowego produktu do dalszego wykorzystania. Również w Polsce pracują w skali przemysłowej urządzenia wykorzystujące technikę membranową, a wiele kolejnych jest projektowanych i uruchamianych w zakładach mleczarskich. Charakterystyczną cechą filtracji membranowej jest to, iż separacja składników ma charakter czysto fizyczny i nie ulęgają one przemianom termicznym, chemicznym czy biologicznym. Ze względu na modułową konstrukcję instalacji można ja dostosować do każdej skali produkcyjnej [10]. Produktami otrzymanymi w procesach membranowego przerobu serwatki kwaśnej są cenne surowce: skrystalizowany proszek o wysokiej lub niskiej zawartości wapnia, proszek koncentratu białek serwatkowych oraz proszek laktozowy. Wykorzystanie tej technologii wiąże się z powstawaniem dużych ilości produktu odpadowego - permeatu. Charakteryzuje się on wysokimi wartościami wskaźników ChZT, BZT5, substancji biogennych oraz niskim pH, a to stanowi zagrożenie dla naturalnych ekosystemów i sprawia trudności w prawidłowej eksploatacji biologicznych oczyszczalni ścieków [11]. Istnieje, zatem uzasadniona potrzeba poszukiwania i wdrażania nowych, skutecznych oraz ekonomicznie uzasadnionych technologii pozwalających na degradację zanieczyszczeń zawartych w permeacie pochodzącym z membranowych procesów przeróbki serwatki. Opracowanie wydajnej metody unieszkodliwiania tego typu zanieczyszczeń rozwiąże problemy sektora mleczarskiego związane z zagospodarowaniem i utylizacją tego odpadu. Alternatywą dla obecnie stosowanych systemów tlenowego oczyszczania ścieków, mogą się stać technologie oparte na beztlenowym rozkładzie substancji organicznych [5, 6, 21]. Układy anaerobowe funkcjonują najczęściej jako samodzielne systemy zapewniające jakość ścieków na wymaganym poziomie (ładunek zanieczyszczeń organicznych eliminowany jest w przedziale 70÷90%) lub jako I stopień usuwania zanieczyszczeń, po których następują kolejne etapy oczyszczania. Podstawowymi rozwiązaniami technologicznymi są reaktory kontaktowe, filtry beztlenowe, reaktory fluidalne, reaktory wstępujące typu UASB lub EGSB [8, 9].

EN

Whey is the side product of milk processing into cottage, rennet cheese or casein. It makes up from 65% to 80% in the relation to the volume of used milk. Such spread results from the production technology, which consist of methods of proteins precipitation and level of its desiccation. It is estimated, that year production of whey in 2006 in Poland was 3 mld dm3. This substance makes up the potential threat for the natural environment because of the high concentration of organic compounds. This waste is characterized by high BOD - from 30 000 to 50 000 g O2/dm3, while the average BOD of diary wastewater comprises in borders from 800 to 2000 g O2/dm3 [10]. This work presents the research on the use of methane fermentation in biodegradation of the pollutants in the permeat obtained from sour whey nanofiltration. The technology of regaining whey proteins by means of membrane techniques is becoming more and more popular in Polish dairy factories. However, as the permeat remaining after filtration processes is highly polluted, its utilisation prior to reaching water is required. A model anaerobic reactor was used in the experiment. The fermentation biomass used in the experiment was obtained from the chamber of the UASB type used for treating dairy sewage. The technological system operated under mesophilous conditions at the temperature of 32°C. The reactor loading with the organic pollutant remained constant at the level of 1000 mg COD/dm3, and the biomass concentration in the reactor at 5000 mg d.m./dm3. The permeat remained under observation in the technological system for 24 hours. The focus of the experiment was to determine the degree (expressed by COD coefficient) to which organic substances were removed from the tested permeat. In addition, the pH of the treated effluent as well as amount and composition characteristics of the biogas obtained in the process were monitored throughout the experiment. In the permeat after sour whey nanofiltration concentration of organic substances expressed as COD oscillated between 1987 mg O2/dm3 and 1992 mg O2/dm3. The experiment was conducted for 27 days. The first period lasted for the first 9 days of the anaerobic reactor's work and at that time the sludge was adapted and the technological system stabilised. Afterwards the efficiency of organic compounds removal from the permeat remained constant at the level of 95.4% to 95.6%. The amount of biogas in relation to the removed pollutant load expressed as COD varied within the course of the experiment from 205 dm3/kg COD at the beginning of the experiment to the maximum of 262 dm3/kg COD at its end. The amount of biogas increased gradually during the first 12 days of the experiment and after that period remained constant at a fixed level. The average amount of biogas obtained from 1 kg of the removed load (under stable conditions) was estimated as 256,2 dm3. Composition of the biogas remained unchanged throughout the experiment, however the proportions of its main elements i.e. methane and carbon dioxide altered throughout the process. The amount of other gases such as sulphur hydrogen and ammonium did not exceed 1% during the experiment. The composition of gas being generated became constant around the 17th day of the experiment and showed following average proportions: methane - 56,7%, carbon dioxide 42,3%. On the basis of tests carried out it has been shown that a well-managed anaerobic process allows effective permeat utilisation. Anaerobic technology is highly competitive in comparison to other available systems due to its comparatively low cost of the system installation for such a high treatment efficiency, and its low exploitation cost. Another significant advantage is the opportunity to obtain considerable energy supplies in the form of biogas, which might well be used in the majority of gas boiler plants

4

Badania przemysłowe procesu biodegradacji zanieczyszczeń ropopochodnych w odpadach wiertniczych

Steliga T., Jakubowicz P.

WUG : bezpieczeństwo pracy i ochrona środowiska w górnictwie

|

2006

|

nr 4

15-21

PL

Artykuł podejmuje zagadnienia związane z problemem oczyszczania odpadów wiertniczych pochodzących ze starych dołów urobkowych, które charakteryzują się wysoką zawartością zanieczyszczeń ropopochodnych. Omówiono wyniki prac optymalizacyjnych prowadzonych w latach 2002 – 2005 na jednym z wytypowanych do badań – dole urobkowym Genpeg-44, wykorzystując realizowaną etapowo, kompleksową technologię oczyszczania gruntów z zanieczyszczeń ropopochodnych metodą in-situ opracowaną w INiG. Wytyczne prowadzenia procesu oczyszczania odpadu wiertniczego opracowano na podstawie badań laboratoryjnych. Cały cykl prowadzenia procesu oczyszczania kontrolowano za pomocą opracowanej metodyki chromatograficznego oznaczania zanieczyszczeń ropopochodnych w odpadach, co umożliwiło określenie stopnia biodegradacji poszczególnych węglowodorów ropopochodnych w kolejnych etapach ich oczyszczania. Dzięki zastosowaniu prezentowanej technologii uzyskano dobre efekty redukcji zanieczyszczeń ropopochodnych zawartych w odpadach wiertniczych.

EN

Undertaken in this article are the issues connected with the problem of treatment of drilling waste coming from old production pits which are characterised with a high content of oil-derived impurities. Discussed are the results of optimization works conducted in the years 2002-2005 on one of the production pits indicated, Genpeg-44, taking advantage of the comprehensive treatment technology implemented stage by stage in cleaning the soils of oil-derived impurities with the application of an in-situ method developed by the IniG. The respective directives for running a process of cleaning the drilling waste material have been developed on the basis of laboratory research work. The whole cleaning process cycle has been controlled with the application of an oil-derived impurity determination chromatographic methodology developed for the drilling waste which allowed for defining the degree of biodegra-dation of the individual oilderived hydrocarbons in the consecutive stages of their purification. Owing to application of the technology presented attained have been good effects of reduction of oil-derived impurities contained in the drilling waste.