Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Stabilność operacyjna lakaz w warunkach immobilizacji

Deska Małgorzata, Kończak Beata

Przemysł Chemiczny

|

2020

|

T. 99, nr 3

472--476

PL

W celu otrzymania komercyjnych biokatalizatorów do zastosowania w procesach technologicznych prowadzone są badania dotyczące białek enzymatycznych w kierunku ich modyfikacji, doskonalenia oraz optymalizacji ich wydajności. W pracy dokonano przeglądu literatury dotyczącej immobilizacji jako obiecującej techniki w zakresie poprawy stabilności operacyjnej lakazy. Innowacyjne preparaty enzymatyczne składające się z immobilizowanych lakaz, z uwagi na wysoką stabilność operacyjną, mogą znaleźć zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu (w szczególności do oczyszczania ścieków barwnych).

EN

A review, with 85 refs., of methods for enzymes immobilization on org. and inorg. carriers as well as of the impact of enzyme immobilization on the kinetics of biocatalyst.

2

Permeabilizowane i immobilizowane komórki drożdży jako biokatalizatory reakcji rozkładu nadtlenku wodoru

Trawczyńska Ilona

Przemysł Chemiczny

|

2020

|

T. 99, nr 3

439--441

PL

Permeabilizowane, a następnie unieruchomione komórki drożdży piekarskich zastosowano jako biokatalizator reakcji rozkładu nadtlenku wodoru. Określono warunki jego wytwarzania i stosowania. Na podstawie trójwymiarowych wykresów płaszczyznowych dobrano kluczowe parametry procesu immobilizacji, takie jak stężenie alginianu sodu i biomasy. Biokatalizator działał najskuteczniej w temp. 20°C i tracił połowę swojej początkowej aktywności dopiero po 15. użyciu. W przypadku komórek permeabilizowanych podczas procesu dochodziło do znacznie większych uszkodzeń w ich strukturze w porównaniu z biokatalizatorem zawierającym komórki niepermeabilizowane.

EN

Baker’s yeast (Saccharomyces cerevisiae) was shaken with a 53.7% soln. of (Me)₂CHOH in phosphate buffer (pH 7) at 15.6°C for 40 min. After centrifugation and washing with the buffer, the cell were mixed with the 1.5–2.5% Na alginate soln. and the suspension was added dropwise to the 1% CaCl₂ soln. The obtained biocatalyst showed high activity in the H₂O₂ decompn. It was easy to sep. from the reaction medium and could be reused. The biocatalyst was most effective at 20°C and lost 50% of its initial activity only after a 15 cycle of use.

3

Controlling sol-gel transition rates in biocatalyzed silicate gels

Bailey S., Cicha-Szot R., Falkowicz S.

Prace Naukowe Instytutu Nafty i Gazu

|

2016

|

nr 209 wyd. konferencyjne

671--675

EN

Use of biocatalysts to internally activate the sol-gel transition of silicates was evaluated. Commercial sodium silicates and colloidal silicas were screened to determine effects of physicochemical parameters in the range of biocatalysts on gelant stability, gelation transition points and gel properties. Results established stable gelant formulations that were amenable to biocatalyst control of the gelling reaction. The alkalinity of the gelants required the biocatalysts to be extreme alkaliphiles with metabolic capabilities complementary to gel stabilization to drive the reaction. Ex situ measurements indicated that after initial exponential growth of 24 – 36-hours the biocatalysts maintained stable activity in stationary phase for up to 800 hours. Placing the gelling reactions under the control of alkaliphilic biocatalyst provided a direct internal mechanism with favorable reaction kinetics. The biocatalysts reliably triggered gelation of gelants with two to six days sol-gel transition time. Gelling tests indicated biocatalyzed gels are potentially suited to a broad range of applications as controllable internal activators of sodium silicate gels.

PL

W artykule opisano sposób inicjowania żelowania zolu krzemianowego w procesie biokatalizy. Przeprowadzono szereg testów mających na celu określenie czasów żelowania własności fizykochemicznych powstałych żeli, kinetyki żelowania i innych w procesie biokatalizy. W oparciu o wyniki badań opracowano formułę kontrolowanego prowadzenia procesu biokatalizy (żelowania) zoli krzemianowych. W pierwszej kolejności uzyskano efektywne szczepy bakterii zdolnych prowadzić procesy metaboliczne w warunkach wysokiego pH równego 12. Testy wykazały, że wyselekcjonowane szczepy mikroorganizmów po początkowej 24 – 36-godzinnej ekspotencjalnej fazie wzrostu przechodziły w fazę stacjonarną, która trwała ok. 800 godzin. Mikroorganizmy w sposób powtarzalny i wiarygodny inicjowały proces żelowania roztworów krzemianu, który w zależności o warunków początkowych trwał od dwu do sześciu dni. Ta unikatowa możliwość kontroli czasu żelowania w tak szerokim spektrum czasowym potencjalnie czyni proponowaną technologię bardzo przydatną w wielu dziedzinach techniki, gdzie zachodzi konieczność głębokich modyfikacji własności filtracyjnych warstw wodo- czy roponośnych.