W ostatnich dniach lipca 2013 Trybunał Konstytucyjny uznał za niekonstytucyjne niektóre zapisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz.U. nr 51, poz. 265 oraz z 2012 r. poz. 470 – dalej rozporządzenie). Orzeczenie to było bezpośrednim efektem wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie niekonstytucyjności niektórych zapisów rozporządzenia przez Rzecznika Praw Obywatelskich, a pośrednio efektem wniosku Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej (PTFM) do Rzecznika Praw Obywatelskich. Jako prezes PTFM z radością przyjmuję wyrok Trybunału Konstytucyjnego. Równocześnie towarzyszy mi poczucie przygnębienia spowodowane tym, że do stwierdzenia tego faktu konieczne było zaangażowanie Rzecznika Praw Obywatelskich i Trybunału Konstytucyjnego. Niestety inne metody zawiodły. Mam nadzieję, że wyrok stworzy nową sytuację i otworzy Ministerstwo Zdrowia na autentyczny dialog ze środowiskiem fizyków medycznych. Środowisko to, szczególnie w zakresie radioterapii i medycyny nuklearnej, posiada ogromne doświadczenie i wiedzę, które powinny służyć bezpiecznemu stosowaniu promieniowania jonizującego.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W niniejszym tekście odniosę się do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 roku w sprawie bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej. Postaram się ukazać zarówno słabe, jak i mocne strony tego rozporządzenia. Ze względu na zakres moich zainteresowań zawodowych głównie odniosę się do rozdziału 6, który dotyczy radioterapii. Przywoływanie innych części rozporządzenia podyktowane jest faktem, że zapisy tam umieszczone mają wpływ na stosowanie promieniowania w radioterapii.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Diatermie chirurgiczne, stosowane do cięcia i koagulacji tkanek, wytwarzają pola elektromagnetyczne o częstotliwości przekraczającej 300 kHz. W artykule scharakteryzowano warunki narażenia na pola elektromagnetyczne pracowników przeprowadzających zabiegi chirurgiczne i niepożądane skutki takiego narażenia oraz działania profilaktyczne, służące ochronie pracowników przed takimi zagrożeniami.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Radiologia zabiegowa ze względu na zakres potrzeb dotyczących ochrony antyradiacyjnej jest szczególną dziedziną medyczną. Przede wszystkim charakteryzuje się wysokimi dawkami, na jakie narażeni są zarówno pacjenci, jak i personel wykonujący procedury z tego zakresu. Ponadto źródłem promieniowania, któremu poddane są osoby znajdujące się na sali zabiegowej, jest pacjent. Podstawową metodę ochrony personelu stanowi zatem właściwa optymalizacja dawek, na jakie narażeni są pacjenci. Jednak poza działaniem optymalizacyjnym należy stosować jeszcze inne metody ochrony personelu określane w skrócie hasłami: czas, osłona i odległość. Większość wydostającego się z pacjenta promieniowania rozproszonego rozchodzi się w kierunku, z którego pada wiązka. Mając taką świadomość, można skutecznie zminimalizować zagrożenie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.