Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: bezpłomieniowa absorpcyjna spektrometria atomowa

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Monitoring of Total Mercury Level in Selected Dairy Products from the South-East Regions of Poland

Pankiewicz U.

Ecological Chemistry and Engineering. A

2012

Vol. 19, nr 1-2

129-136

Mercury content was examined in forty-eight milk products produced by regional milk cooperatives (OSM) located in south and south-east Poland. In the market range of products, the mercury content was lower than the permissible level of 10 g/kg. The lowest mercury concentration, 0.01 g/kg of product, was determined in kefir and the highest one – in milk and it was equal 0.79 g/kg of product. The examined products are not dangerous for the consumers because the mercury content do not exceed a boundary value recommended by FAO/WHO. They also do not point at any pollution of natural or agricultural areas by this toxic element.

Celem pracy było określenie poziomu stężenia rtęci całkowitej w mleku i produktach mleczarskich pochodzących z rejonów południowo-wschodniej Polski. Oznaczanie prowadzono z użyciem analizatora rtęci AMA-254. W pracy przebadano 48 produktów, począwszy od mleka spożywczego, a skończywszy na mleku w proszku, co miało na celu określenie wpływu koncentracji surowca na ewentualny wzrost stężenia rtęci w próbkach. Zawartość rtęci w badanych produktach mleczarskich nie przekracza dopuszczalnego limitu stężenia rtęci w mleku, jako produkcie spożywczym, który wynosi 10 g/kg (10 ppb). Najmniej rtęci zawierają kefiry (0.01 g Hg/kg produktu, Biomlek), natomiast największa jej ilość występuje w masłach (0.79 g Hg/kg produktu, Krasnystaw). W świetle obecnego stanu wiedzy analizowane produkty nie stanowią zagrożenia dla konsumentów, jeśli chodzi o skażenie rtęcią. Uzyskane dane wskazują, że produkty mleczarskie pochodzące z Polski południowo-wschodniej nie dają jakichkolwiek niepokojących przesłanek informujących pośrednio o ewentualnym skażeniu terenów naturalnych czy rolniczych tym toksycznym pierwiastkiem.

Mercury content in smoke and tobacco from selected cigarette brands

Kowalski R., Wierciński J.

Ecological Chemistry and Engineering. S

2009

Vol. 16, nr 2

155-162

The study aimed at evaluating the total mercury content in tobacco and smoke released from selected cigarette brands. "Mechanical lips" were applied for determining the mercury concentration in cigarette smoke, and its level was ca1culated by balancing it in tobacco, ash, and cigarette filter. Analyses were made using mercury analyzer AMA-254. The study material consisted of selected-brands cigarettes grouped according to tar and nicotine substances contents declared by a producer: 3 brands (L1, L2, and L3) filled with low-tar and low-nicotine tobacco (4 and 0.3 mg/cigarette); 5 brands (M1, M2, M3, M4, and M5) characterized by medium tar and medium nicotine contents (6÷8 and 0.5÷0.6 mg/cigarette), and two remaining brands (S1, S2) with high-tar and high-nicotine levels (12 and 1.0 mg/cigarette). Mercury contents in tobacco from tested cigarette brands ranged from 2.95 to 10.2 ng Hg per a single cigarette. Almost all mercury contained was released to the smoke (from 86.7 to 100%). Cigarette filters made of cellulose acetate appeared to be insufficient barrier for volatile mercury. In some cases, release of mercury from the filter into the smoke was observed. The element content in the filter was higher after than before smoking the cigarette for most brands; however, these were similar values to the metal content before smoking out. Applied filter filled with activated charcoal (single cigarette brand) contained the same amount of mercury before and after smoking the cigarette. Considering 20 smoked cigarettes as daily mean value for an individual person, it can be stated that it is a serious mercury source which supplies the smoker with a dose of 60÷200 ng of the toxic element into his/her lungs every day.

Podjęto badania mające na celu określenie zawartości rtęci całkowitej w wypełnieniu papierosów (tytoniu), a następnie w dymie uwalnianym z papierosów. Przy oznaczeniu pierwiastka w dymie zastosowano "sztuczne usta" (wykonane z pompy strzykawkowej 335A (Unipan), a zawartość rtęci obliczano przez zbilansowanie jej poziomu w tytoniu, popiele i filtrze papierosa. Oznaczanie prowadzono z użyciem analizatora rtęci AMA-254. Materiał badawczy stanowiły papierosy wybranych marek pogrupowane według zawartości substancji smolistych i nikotyny podawanych przez producenta. Grupę pierwszą reprezentowały 3 marki (L1, 12 i L3) wypełnione tytoniem o małej zawartości substancji smolistych i nikotyny w porównaniu z pozostałymi (odpowiednio: 4 i 0,3 mg/papieros). Grupa druga obejmowała 5 marek papierosów (M1, M2, M3, M4 i M5) charakteryzujących się średnią zawartością substancji smolistych i nikotyny (odpowiednio: 6÷8 i 0,5÷0,6 mg/papieros). Grupę trzecią stanowiły papierosy dwu marek (S1, S2) o największej zawartości substancji smolistych i nikotyny (odpowiednio: 12 i 1,0 mg/papieros). Zawartość rtęci całkowitej w tytoniu przebadanych papierosów wahała się w granicach od 2,95 do 10,2 ng Hg na pojedynczy papieros. Prawie cała zawarta w nim rtęć przechodziła do dymu papierosa (od 86,7 do 100%). Zastosowane w papierosach filtry z octanu celulozy okazały się być niewystarczającą barierą dla par tego pierwiastka. W niektórych przypadkach zauważono nawet uwalnianie się do dymu rtęci zawartej w filtrze papierosa. W większości badanych papierosów zawartość tego pierwiastka w filtrach po spaleniu tytoniu była większa niż przed, ale były to wartości zbliżone do zawartości metalu w filtrze przed spaleniem. Zastosowany filtr z węglem aktywnym (jeden gatunek papierosów) zawierał przed i po spaleniu tę samą ilość rtęci. Przyjmując 20 szt. jako średnią dobową ilość wypalanych papierosów przez osobnika, można stwierdzić, że stanowią one dość znaczne źródło rtęci, dostarczające dzienną dawkę palaczowi do płuc w przedziale 60÷200 ng tego toksycznego metalu.