Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: between tradition and modernity

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Między tradycją a nowoczesnością Przyczynek do rozwoju racjonalnych form budownictwa mieszkaniowego we Wrocławiu w latach 1874-1930

Kononowicz W.

Architectus

2006

Nr 1(19)

19--30

Opracowanie jest poświęcone specyficznej formie zabudowy mieszkaniowej, stosowanej z powodzeniem w śródmiejskich dzielnicach Wrocławia w okresie międzywojennym XX w., zwanej dziedzińcem mieszkaniowym (Wohnhof). Wohnhof - to pozbawiony oficyn blok obrzeżnej zabudowy mieszkaniowej, wypełniony wspólną zielenią, z placami zabaw, umożliwiający mieszkańcom, zwłaszcza dzieciom, przebywanie na wolnym powietrzu, w bezpiecznej izolacji od ruchu ulicznego. Jest to zracjonalizowana forma dziewiętnastowiecznej struktury kwartału, wpisanej w sieć miejskich ulic, stojąca na pograniczu tradycji i nowoczesności. W dawnej tradycji jest tu osadzone zarówno kontynuowanie samej formy bloku, ujętego w kwartał ulic, jak i częste stosowanie wysokich dachów; do nowej tradycji odnosi się natomiast stosowanie racjonalnych zasad w budownictwie mieszkaniowym, zapewniających każdemu mieszkańcowi odpowiednią ilość światła, powietrza, słońca i zieleni.

The housing estate square called Wohnhof - a form of rational dwelling architecture frequently applied in the central quarters of Wroclaw in the between-the-war period of the 20lh century - in fact derives from the 19"' century. It is a rationalized form of a building quarter from which outbuildings have been removed and are replaced by courtyards with communal greenery. Such dwelling complexes were realized in Berlin at the end of the 19lh century and the beginning of the 20l1' century. Already similar ideas were applied in the 70, of the 19lh century in Wroclaw. The most interesting of them, although not realized, was the Wilhelmsstadt project (1873), a representative quarter planned in the Świdnicki suburb as a result of pride due to the rebirth of the empire, with quarters in the form of apartment-houses surrounding communal courtyards filled with plants. No less interesting were alternative projects of managing municipal Pond Fields (1876). In their programme the bordering habitation buildings, with no outbuildings, occupied an important place. The following habitation complexes of the Wohnhof type should be included in the period of the Waimar Republic: Am Sauerbrunn (1926) in Gajowice, the project of H. Wachlich, the Westend housing estate (1925-1929) in Szczepin, the project of Theo Effenberger with the participation of H. Lauterbach, and the Tebbenjohanns-Hof (1929-1930) in the Piaskowy suburb - for workers of the post. All these postulations are inherent between tradition and modernity. Tradition is manifested in the quarter-like arrangement of blocks adjusted to the street network, and occasionally in the architectonic forms. Modernity, however, is manifested in the new principles of shaping space bound with function, hygiene and infrastructure; also through spacious courtyards filled with plants, within the blocks, functionally planned flats, access to light, air and sun, and also central heating, and modern laundries. Modernity also means new, currant architectonic and forms.