Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Lithostratigraphy and regional significance of the Nowa Słupia Group (Upper Silurian) of the Łysogóry Region (Holy Cross Mountains, Central Poland)

Kozłowski W.

Acta Geologica Polonica

|

2008

|

Vol. 58, no. 1

43-74

EN

The Ludlovian-Lochkovian succession of the Łysogóry Region of the Holy Cross Mountains (Central Poland) represents an infill of a Caledonian foreland basin situated at the SW margin of the East European Craton (EEC). The facies pattern and transport directions indicate that the source area was located westward from the basin and was separated from the Baltica mainland by the epicratonic sea. The 2.5 km thick succession, defined here as the Nowa Słupia Group, has been subdivided into 9 formations (from bottom to top: Trzcianka, Trochowiny,Winnica /Rachtanka, Sarnia Zwola /Bronkowice, Podchełmie, Rudki and Bostówformations).A revised lithostratigraphic scheme has been constructed. The lower part of the Nowa Słupia Group (Trzcianka and Trochowiny formations) represents the underfilled stage of the basin development and is composed of flysch-like sediments. The upper part of the group represents the filled to overfilled stage of the basin. In the latter stage the lateral migration of two main facies: red continental deposits (represented by the Rachtanka and Podchełmie formations) and open shelf hemipelagic sediments (represented by the Sarnia Zwola and Rudki formations and referred here to the Podlasie facies), is observed. The lateral facies migrations probably resulted from eustatic fluctuations. The two main facies zones are separated by a narrow belt of neritic sediments (represented by the Winnica, Bronkowice and Bostów formations),which are known for their rich benthic fauna. The facies trends observed show that during the latest Ludlovian through early Pridolian, the boundary between the continental and marine facies in the Łysogóry Region was oriented parallel to the Baltica margin (NNW-SSE).

2

Geodynamiczne i tektoniczne uwarunkowania ewolucji basenów przedgórskich, z odniesieniami do zapadliska przedkarpackiego

Krzywiec P.

Przegląd Geologiczny

|

2006

|

Vol. 54, nr 5

404-412

EN

Main geodynamic and tectonic mechanisms responsible for evolution of foreland basins and their sedimentary infill are discussed. They include flexure of the lower lithospheric plate and its extension, growth of the orogenic wedge and sedimentation / erosion within the foreland basin. Recently formulated models of foreland basin system include four major depositional zones that are characterised by various tectono-sedimentary processes. Of particular importance for evolution of foreland basins is very complex interplay of tectonics and sedimentation, and significant lateral shift of tectonic and depositional zones. Evolution of frontal part of the orogenic wedge could be deciphered using growth strata i.e. depositional sequences formed in vicinity of growing thrust-related structures. Certain aspects of Miocene (Late Badenian–Sarmatian) evolution of the Polish Carpathian foredeep basin are discussed in a context of presented models of foreland basins.

3

Rozwój kaledońskiej strefy kolizji wzdłuż zachodniej krawędzi Baltiki oraz jej relacje do basenu przedpola

Poprawa P.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2006

|

T. 186

189--214

PL

Rozwój subsydencji w basenach bałtyckim oraz lubelsko-podlaskim w (?środkowym–) późnym ordowiku–sylurze był związany z fleksuralnym uginaniem zachodniej krawędzi kratonu wschodnioeuropejskiego. Baseny te stanowiły zapadliska przedgórskie kaledonidów. Dla niewielkich rozmiarów erozji oraz niepokoju sedymentacyjnego na przełomie ordowiku i syluru w basenie bałtyckim postulowana jest geneza eustatyczna. Basen, w którym były deponowane utwory strefy Koszalin–Chojnice, stanowił fragment kaledońskiego zapadliska przedgórskiego, rozwiniętego na kontynentalnej skorupie, będącej zachodnim skłonem Baltiki. W ordowickiej paleogeografii strefa Koszalin–Chojnice była zlokalizowana w pobliżu basenu bałtyckiego, zaś zajmowała pozycję odległą od strefy Rugii. Obszar źródłowy zasilający od zachodu basen bałtycki i strefę Koszalin–Chojnice stanowiła kaledońska strefa kolizji. W jej obręb zaangażowane były jednostki tektoniczne o odmiennej proweniencji, w tym bloki odkłute od zachodniego brzegu kratonu wschodnioeuropejskiego, osady kaledońskiej pryzmy akrecyjnej, kaledoński, subdukcyjny łuk wyspowy oraz perygondwańskie terrany i enklawy skorupy o neoproterozoicznej konsolidacji. Utwory pryzmy akrecyjnej uległy metamorfizmowi niskiego stopnia w środkowym ordowiku–wczesnym sylurze, zaś w późnym sylurze były topograficznie wyniesione i erodowane. W późnym ordowiku i sylurze rozwijały się równocześnie wzdłuż północno-zachodniej i południowo-zachodniej krawędzi Baltiki dwie strefy kolizji o wzajemnie kontrastujących oddziaływaniach na płytę przedpola. Skandynawska kolizja Baltiki i Laurentii charakteryzowała się silnymi powiązaniami geotektonicznymi płyty przedpola z orogenem oraz rozległym zasięgiem strefy poddanej oddziaływaniu kompresji. Z kolei północnoniemiecko-polska strefa kolizji Awalonii i Baltiki nie posiadała znaczących powiązań geodynamicznych z przedpolem, a jej wpływ na Baltikę ograniczał się głównie do fleksuralnego uginania jej skłonu.