Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badania genezy cechsztyńskich złóż miedzi w Polsce

Kucha H., Pawlikowski M.

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

|

2010

|

T. 36, z. 4

513-538

PL

Złoża Cu Kupferschiefer mogły powstać wskutek mieszania się dwóch solanek. Górna, chłodna solanka była niezmineralizowana i bogata w Na, Ca, SO4 oraz Cl, pH > 7. Powstała ona w ewaporatach występujących nad złożami Cu na monoklinie przedsudeckiej. Dolna, gorąca solanka była bogata w Mg, K, Cl, SO4 oraz CO2, pH < 7 i mogła pochodzić z centralnej, ewaporatowej części basenu cechsztyńskiego z głębokości 6-7 km. Miała temperaturę 200-250°C i migrowała konwekcyjnie ku monoklinie przedsudeckiej wzdłuż spągu węglanów Z1. Proces strącania mineralizacji siarczkowej nastąpił w wyniku mieszania się obu tych solanek o silnym kontraście chemicznym i fizycznym oraz katalitycznego utleniania substancji organicznej czarnych łupków na stosunkowo niewielkich głębokościach monokliny przedsudeckiej. Granica solanek na ogół pokrywała się z kontaktem piaskowiec/ łupek Cu. Za istnieniem dolnej solanki związanej z ewaporatami przemawia obecność gniazd i żyłek sylwitu KCl, chlorargirytu AgCl oraz castaingitu potasowego w spągu łupków/stropie piaskowców Cu. Obecność dobrze zachowanych skaleni sodowych w górnej części, zaś skaleni potasowych w dolnej części horyzontu złożowego sugeruje istnienie systemu dwóch solanek. Część złóż miedzi występuje w odcinku profilu pozbawionym łupków. Może to świadczyć, że samo współdziałanie solanek było wystarczające do utworzenia mineralizacji Cu-Pb-Zn o znaczeniu ekonomicznym. Zmienność pionowa rozmieszczenia głównych metali od spągu ku stropowi w sekwencji od hematytu poprzez metale szlachetne do Cu, Pb i Zn jest powszechnie spotykana w złożach Cu Kupferschiefer.

EN

Kupferschiefer Cu deposits were probably formed as a result of two brines mixing. The upper cold brine (UCB) was base metal-free but rich in Na, Ca, SO4 and Cl with pH > 7 and originating from evaporates overlying the Cu deposits. The lower hot brine (LHB) was rich in Mg, K, Cl, SO4, CO2 and pH < 7 formed in the central part of the Polish Zechstein Basin at a depth of 6-7 km. The LHB was heated up to 200-250°C and was a subject of upward convection towards the Zechstein suboutcrops along the bottom of the Z1 carbonates. The mineralization process was a result of the mixing of the brines LHB and UCB, and catalytic autooxidation of organic matter of the black shale which operated at shallow depth of the Fore-Sudetic Monocline. The boundary of these brines generally overlapped the strike of the black shale. The presence of nests and veinlets of silvite (KCl), AgCl (chloargirite) and K-castaingite in the black shale bottom speaks in favor of the LHB existence. Parts of shale-free Cu deposits suggest that the action of two brines was capable of accumulation of economic Cu, Pb and Zn ore horizons. Where the boundary of brines overlaps the autooxidation zone (the black shale bottom) and also coincides with á and g radiation of thucholite concentrations of noble metals occur. The characteristic vertical distribution of the quadruplet hematite Cu Pb Zn from the bottom upwards is universal in the Kupferschiefer deposits.

2

Autooxidation of leuco-Methylene Blue – the Role of the Methylene Blue Radicals and Reactive Oxygen Species

Katafias A., Koter S.

Polish Journal of Chemistry

|

2009

|

Vol. 83, nr 6

1139-1146

EN

Autooxidation of leuco-Methylene Blue to the dye, Methylene Blue, was studied in the 1.9–7.8 pH range under a large molar excess of dioxygen dissolved in the reaction solution using electronic spectroscopy. The synproportionation of the substrate and the reaction product, yielding Methylene Blue radical, plays a key role in the over all redox process. Numerical simulation of the complicated kinetic curves shows that presence of this radical opens an effective reaction path for the autooxidation process and results in coupling of the reaction steps. Reactive oxygen species (HO2 ź /O2 ź - / and H2O2) formed in the examined system are not effective oxidants and do not affect the autooxidation kinetics under applied conditions.

3

Zapobieganie autooksydacji olejów przy użyciu gazów

Sionek B., Krygier K.

Przemysł Spożywczy

|

2007

|

T. 61, nr 8

96-99

PL

W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące zapobiegania autooksydacji olejów przy użyciu gazów. Reakcja ta jest najczęstszą przyczyną pogarszania się jakości tłuszczu i w praktyce trudno ją ograniczyć. Powoduje obniżenie wartości odżywczej i organoleptycznej tłuszczu i prowadzi do powstania produktów szkodliwych dla zdrowia człowieka. Podano metody ograniczenia autooksydacji olejów. Jedną z metod jest stosowanie gazów inertnych w stosunku do oleju (np. azotu). Scharakteryzowano dwie metody stosowania azotu w przemyśle tłuszczowym: przepłukanie oleju i poduszkę azotową nad olejem. Podkreślono rolę opakowania w zapobieganiu powstawania niekorzystnych zmian tłuszczów.

EN

In this article some issues concerning oil protection with inert gases against autooxidation were presented. Autooxidation is the most common reaction which has detrimental effect on fat quality and this process is difficult to stop. Autooxidation lowers nutritive and organoleptic value of fat. Oxidation products are potentially toxic. The method can protect oil against oxidation is replacement of oxygen with inert gas. For this purpose nitrogen is widely used. Two practical methods are widely used: nitrogen blanketing and sparging. Both methods were discussed. Considering oil quality particular concern was given to the package.