Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Arsan

Pakulska D., Świdwińska A.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2007

|

Nr 3 (53)

17--40

PL

Arsan jest bezbarwnym, łatwopalnym gazem o zapachu podobnym do czosnku, otrzymywanym w reakcji arsenku glinu z wodą lub kwasem solnym, który ma zastosowanie przy produkcji półprzewodników, baterii, diod emitujących światło oraz pewnych barwników szkła. Jest stosowany także w syntezach organicznych. Może mieć również zastosowanie jako gaz bojowy. Narażenie zawodowe na arsan występuje głównie w przemyśle metalurgicznym, chemicznym, elektronicznym przy produkcji półprzewodników, arsenku galu oraz przy produkcji baterii. Liczbę pracowników potencjalnie narażonych na ten związek w Polsce szacuje się na kilkaset. Obecność arsanu w powietrzu nie jest odczuwalna przez człowieka, jednakże już w pierwszej dobie po narażeniu występują takie objawy, jak: bóle brzucha połączone z nudnościami oraz wymiotami, ciemna barwa moczu, żółtaczka, duszności, bóle i zawroty głowy. Działanie toksyczne arsanu zarówno u ludzi, jak i u zwierząt doświadczalnych dotyczy głównie erytrocytów i układu krwiotwórczego. Ostre narażenie na arsan powoduje gwałtowną hemolizą i zaburzenia w układzie krwiotwórczym. Najczęściej opisywanym objawem klinicznym zatrucia arsanem jest ostra niedokrwistość hemolityczna. Uszkodzenie nerek jako główny skutek hemolizy prowadzi do zmniejszenie wydalania moczu i w końcu do anurii, która w przypadku niezastosowania właściwej terapii może być przyczyną śmierci. Narażenie na arsan może ponadto spowodować obrzęk płuc, choroby sercowo-naczyniowe, uszkodzenie wątroby, osłabienie mięśni kończyn, a w dalszym okresie po narażeniu zaburzenia neurologiczne związane zarówno z ośrodkowym układem nerwowym (stan pobudzeniem, niepokój, zaburzenia pamięci, dezorientacja), jak i obwodowym. Głównymi skutkami przewlekłego zatrucia arsanem (zarówno u ludzi, jak i u zwierząt doświadczalnych) są także zmiany hematologiczne, hemoliza, niewydolność nerek i niedokrwistość. W dostępnym piśmiennictwie i bazach danych nie znaleziono informacji dotyczących działania rakotwórczego arsanu. Uznając hemolizę i zmiany hematologiczne za główne skutki toksycznego działania arsanu, za podstawę wyliczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) przyjęto stężenie 0,08 mg/m3, które jest największym stężeniem arsanu niewywołującym hemolizy u zwierząt doświadczalnych (NOAEL). Uwzględniając współczynniki niepewności związane z wrażliwością osobniczą i różnicami międzygatunkowymi, zaproponowano przyjęcie wartości NDS arsanu na poziomie 0,02 mg/m3. Ze względu na fakt, że arsan nie wykazuje działania drażniącego nie zaproponowano wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) związku.

EN

Arsine is a highly poisonous, nonirritating and colorless gas. It is extensively used in the semiconductor industry and in manufacturing lead-acid storage batteries. Most cases of arsine poisoning result from the formation of arsine as a by-product during many chemical and metallurgical processes. Acute arsine poisoning is known to result in massive damage of red blood cells. Rapid hemolysis may lead to oliguric renal failure and death. Symptoms of chronic poisoning are similar to those observed in acute poisoning. The proposed maximum exposure limit (MAC) for arsine in the air (0.02 mg/m3) is based on the value of (0.08 mg/m3) derived from a long-term inhalational administration study on mice. This value is similar to that determined by ACGIH (2007). This level of MAC for arsine prevents increased risk of hemolysis and hemolysis-related effects on the spleen, kidney and other organs. Considering that arsine does not possess irritating effects on the skin and mucous membranes, the Expert Group for Chemical Agents has not established a MAC (STEL) value.

2

Arsine-induced formation of silver nanoparticles in micellar medium : application of spectrophotometric determination of arsenic

Pal A., Maji S. K.

Chemia Analityczna

|

2005

|

Vol. 50, No. 6

1077-1086

EN

A new spectrophotometric method for the determination of arsenic at a μg^-1 level has been developed. The method was based on the formation of silver nanoparticies in anionie miceliar medium and consecutive reduction of Ag(I) by arsine (AsH.) generated from arsenic present in water. The magnitude of absorbance of yellow-coloured silver sol measured at λ_{max_{= 395 nm was proportional to arsenic concentration in the sample. Linear dynamic range (LDR) for arsenic determination was 0-0.5μg g^{-1^{(R^{2^{=0.998). Molar absorptivity equalled 4.98x10³:Lmol^-1 cm^{-2^{. and Sandell's sensitivity was 1.50 x 10^-2 μg cm^-2. Formation of silver sol in the sample containing 0.02 μg g^-1 arsenic could be easily detected visually. Detection limit was improved after removal of water from the sample, as well as when sample solution was preconcentrated. At 95% confidence level the determined concentration of arsenic was 0.18 &plmin; 0.01 μgg ^-1 (for 10 replicate analyses), compared to the true value of 0.2 (μg g. The proposed method is simple and provides reproducible results. Relative standard deviation varies within š5%. The method is insensitive to common interfering ions/materials, i.e. Fe²⁺³, Ca²⁺, Mg²⁺, Sb(III): Se(IV), P0₄^-3, SiO_{4_{^-3, NO_{3_{^-, Cl. SO_{4_{^-2 humicacid. pesticides/herbicides (such as 2,4-D. cndosulfan, atrazinc), etc.}}}}}}}}}}}}}}

PL

Opracowano nowąmetode spektrofotemetrycznego oznaczania arsenu na poziomic stężeń rzędu ug g-1. Metoda polega na redukcji Ag(I) za pomocą arsenowodoru (AsH3) generowanego z arsenu zawartego w wodzie w wyniku czego w anionowym środowisku micelamym powstają nanocząstki srebra. Wielkość absorbancj i żółto zabarwionego zolu srebra mierzona przy λmax= 395 nm była proporcjonalna do stężenia arsenu w próbce. Krzywa kalibracyjna była liniowa w zakresie stężeń arsenu 0-0.5 μg g-1 (R2=0.998). Molowy współczynnik absorpcji wynosił 4.98 x 3:Lmol-1 cm-1. a współczynnik Sandella 1,50 x 10-2 μg cm-2. Tworzenie się zolu srebra w próbce zawierającej 0,02 &mug g-1 arsenu można wykryć wizualnie.Granicę wykrywalności można polepszyć przez zatężanie roztworu. Analizy próbki o prawdziwej zawartości arsenu 0,2 μg g-1daty wynik 0,18 &plmin; &plmin; 0.01 μgg -1 (na podstawie 10 oznaczeń przy poziomie ufności 95%). Opisana metoda jest prosta i daje powtarzalne wyniki. Względne odchylenie standardowe mieściło się w granicach š5%. Metoda nie jest zakłócana przez zwykle przeszkadzające jony lub substancje takie jak: Fe2+3, Ca2+, Mg2+, Sb(III): Se(IV), P04-3, SiO4-3, NO3-, Cl. SO4-2, kwasy humusowe, pestycydy i herbicydy takie jak 1,4-D. endosulfan, atrazyna itd.

3

Detektor fotojonizacyjny (PID) - zasada działania i przykłady zastosowania

Curyło J., Wardencki W.

Analityka : nauka i praktyka

|

2003

|

nr 3

43--46

PL

Detektor fotojonizacyjny (PID) używany jest najczęściej do oznaczania związków aromatycznych będących typowymi zanieczyszczeniami środowiska : alkenów, związków fosforo-organicznych, jak również substancji nieorganicznych takich jak arsenowodór czy amoniak.