Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: architecture in the 20th century

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Ocena wartości zabytków epoki modernizmu z 1 poł. XX wieku. Propozycja metody klasyfikacji

Lewicki Jakub

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

2017

Nr 3

107--124

W pracy omówione zostały wszystkie próby oceny wartości zabytków XX wieku oraz wymienione najważniejsze polskie badania mające na celu ocenę XX-wiecznych budynków. Przedstawiono także kryteria ochrony architektury sporządzone w związku z przepisami wprowadzającymi pojęcie współczesnego dziedzictwa kulturowego zawartymi w ustawie o planowaniu przestrzennym z 2003 roku. Praca omawia wykorzystanie kryteriów oceny wartości XX-wiecznego budynku zgodnie z aktualnie obowiązującą Ustawą o ochronie zabytków. Obejmowałyby one wartość artystyczną - formę obiektu lub kompleksu, jego jakość i wpływ - autentyczność idei, materiału, funkcji, materiału konstrukcyjnego, ponadregionalną i lokalną nowość oraz wartość historyczną - miejsca, ludzi, wydarzeń - europejską, ponadregionalną i lokalną. Zasugerowano również, aby zróżnicować wartość zabytków na europejską, ponadregionalną i lokalną. W przypadku poszczególnych zabytków należałoby zastosować następujące kryteria: określenie wartości bezwzględnie chronionych, wartości, które można przekształcić oraz wartości utracone, ale potrzebne do odtworzenia. Należałoby zastosować regułę postulującą większy zakres ochrony w przypadku zabytków o wyższej randze. Podstawą do wyboru XX-wiecznych zabytków powinny być dokumenty źródłowe zweryfikowane literaturą i aktualnymi badaniami. Wybór tych obiektów winien być warunkowany następującymi wytycznymi: powinien być prosty i klarowny według dokładnie określonych kategorii i przy możliwie najmniejszej liczbie kryteriów oceny; powinien być zgodny z polskim prawem; musi umożliwiać selekcję zamiast pomnażać w bezmyślny sposób kolejne grupy cennych zabytków i wartości trudnych do zdefiniowania. Ocena wartości modernistycznych zabytków i selekcja najcenniejszych budynków powinny stanowić podstawę do ustalenia rodzaju ochrony zabytków z tego okresu.

The work discusses all the attempts at assessing the value of the 20th-century monuments so far and mentions the most important Polish studies aimed at evaluating the 20th-century buildings. It also presents the criteria for architecture protection prepared in relation to regulations introducing the notion of contemporary culture heritage included in the act about spatial planning passed in 2003. The work supports using the criteria for assessing the value of 20th-century buildings in accordance to the currently binding Old Monuments Protection Law. Those would involve artistic value – the form of the object or complex, its quality and impact – European, over-regional and local; scientific value – authenticity of idea, material, function; construction, material, over-regional and local novelty; and historic value – of the place, people, events – European, over-regional and local. It was also suggested to diversify the value of monuments into that of European, over-regional and local rank. In case of individual monuments it would be necessary to apply the following criteria: determining the values absolutely protected, values possible to transform, and values lost but needed to recreate/reconstruct. The rule saying that the higher the rank of the building, the larger the range of protection would have to be applied. The basis for selecting outstanding monuments of the 20th century should be source documents verified by later literature and current research studies. The selection of outstanding buildings of the 20th century ought to possess three features: it should be simple and clear due to precisely defined categories and using the smallest possible number of evaluating criteria; it should conform with the Polish law; and it must allow for actual selection instead of mindless multiplying of subsequent groups of valuable monuments and values difficult to define. Assessing the value of modernist monuments and selecting the most valuable buildings should constitute the basis for establishing the varying degree of protection for monuments from that period.

Brutalism and METU department of architecture building in Ankara

Niebrzydowski A., Zelef H.

Architecture Civil Engineering Environment

2012

Vol. 5, no. 2

21-30

The authors of this paper present the Middle East Technical University (METU) in Ankara and especially the Department of Architecture Building. The building designed by Turkish architects Altug and Behruz Cinici is an excellent example of brutalist style, which spread all over the world in the 1960s. Additionally, brutalist aesthetics was considered to be the most proper for university buildings in those years. METU Department of Architecture was the first building in Turkey presenting such character. In its architectural form, being still almost in pristine state, there are visible many solutions typical of brutalism, such as: strong articulation of solids composed in an orthogonal geometry; the use of raw buildings materials - particularly exposed concrete with the imprint of the wooden formwork; repetitive elements creating rhythms on facades; concrete sun-breakers, gargoyles and cornices. Altug and Behruz Cinici were also inspired by local architecture and that's why the building is brutalist but also "traditional". 2011 was the 50th anniversary of the competition for the Department of Architecture Building. Furthermore the architect, the patron (rector) and the landscape designer of the campus all passed away that year. Hence this paper has a historical significance.

Autorzy artykułu prezentują kompleks budynków Middle East Technical University (METU) w Ankarze, a w szczególności siedzibę Wydziału Architektury. Budynek zaprojektowany przez małżeństwo tureckich architektów Altug i Behruza Cinici jest doskonałym przykładem stylu brutalistycznego, który rozpowszechnił się na całym świecie w latach 1960. Estetyka brutalizmu była wówczas uważana za najbardziej odpowiednią dla obiektów uniwersyteckich. Wydział Architektury METU był pierwszym budynkiem w Turcji prezentującym taki właśnie charakter. Forma architektoniczna obiektu, pozostająca wciąż w oryginalnym stanie, ukazuje wiele rozwiązań właściwych dla brutalizmu, takich jak: mocna artykulacja brył zestawionych w ortogonalną kompozycję, stosowanie surowych materiałów budowlanych - przede wszystkim wyeksponowanego betonu z odciskiem drewnianych szalunków, uzyskiwanie rytmów na elewacjach przy użyciu powtarzalnych elementów, betonowe brise-soleil, żygacze i gzymsy. Altug i Behruz Cinici czerpali inspirację także z lokalnej architektury, dlatego budynek jest zarówno brutalistyczny jak i "tradycyjny" w wyrazie. W 2011 r. minęła 50 rocznica rozstrzygnięcia konkursu architektonicznego na projekt budynku Wydziału Architektury w Ankarze. Również w 2011 r. zmarli główny architekt, rektor, a także projektant zagospodarowania kampusu uniwersyteckiego, co sprawia, że poniższy artykuł ma dodatkowe znaczenie.