The paper is an analysis of the architectural design process as it transforms in the digital age. In the context of the paradigm shift, changes in perception and social transformation, it presents the rules that govern the work of the architect and cooperation among interdisciplinary. The analysis is focused on research aspects of architectural practice. Experimental methodology based on case studies, using simulation models, has been used primarily in the area of improving solutions. Thanks to the digital representations of testing, the number of trials and the efficiency of inference increased. In addition to the tasks optimization, simulation models are used today to support the creation, communication, interdisciplinarity, fabrication and use of buildings. Consistent communication environment, based on a digital medium facilitates the exchange of information. Thanks to it’s flexibility, digital model reinforces. From the role of visualization tools it evolved to integration platform. Examples of practical application of the new methods presented in the article, are research and experiments carried out within ASK (Architecture for Society of Knowledge) – the master’s studies at the Faculty of Architecture in Warsaw. Among them: augmentation of the communication space, construction of experimental pavilions. The paper discusses the interdisciplinary research project to implement robotic pavilion assisting senior.
PL
Przedmiotem artykułu jest analiza procesu projektowania architektonicznego w dobie cyfryzacji środowiska. W kontekście zmieniających się uwarunkowań cywilizacyjnych, zmian w sposobie postrzegania i zmian oczekiwań społecznych, przedstawia reguły rządzące pracą architekta i współpracą w gronie interdyscyplinarnym. W centrum zainteresowania stawia badawcze aspekty praktyki architektonicznej. Metodyka eksperymentalna, oparta na studium przypadków wykorzystującym modele symulacyjne, stosowana była przede wszystkim w obszarze doskonalenia rozwiązań. Oprócz zadań optymalizacyjnych modele symulacyjne wykorzystuje się dziś do wspomagania kreacji, komunikacji interdyscyplinarnej, wytwarzania elementów oraz użytkowania budynków. Spójne środowisko komunikacyjne, oparte na cyfrowym medium, ułatwia wymianę informacji, automatyczne tłumaczenie, formułowanie przekazu wariacyjnego. To dzięki niemu model cyfrowy emancypuje się. Od poziomu narzędzia wizualizującego wyrósł do roli platformy integrującej. Przykładami praktycznego zastosowania nowych metod, przedstawionymi w treści artykułu, są prace badawcze i eksperymenty prowadzone w ramach magisterskich studiów ASK na Wydziale Architektury w Warszawie. Wśród nich przeanalizowano uwarunkowania rozszerzenia przestrzeni komunikacyjnej, budowy eksperymentalnych pawilonów do ćwiczeń z interakcją. Omówiono też rozpoczęty projekt aplikacji interdyscyplinarnych badań do realizacji robotycznego pawilonu wspomagającemu życie seniora.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.