Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Powiadomienia systemowe
  • Sesja wygasła!
  • Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  archaeological heritage
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Artykuł dotyczy podnoszonej w środowisku konserwatorskim kwestii projektowania osłon archeologicznych, które jak wykazało doświadczenie z ubiegłego wieku, przy złym doborze materiałów i bez odpowiednich badań przedprojektowych prawie w 50% realizacji nie chroniły dostatecznie reliktów, a nawet generowały szkodliwy mikroklimat. Dlatego świadomość, że nawet otwarte lub półotwarte konstrukcje osłaniające zmieniają warunki środowiskowe pod osłoną, jest podstawą do podjęcia odpowiednich działań. Uważa się obecnie, że badania przedprojektowe związane z rozpoznaniem warunków klimatycznych i związanych z nimi zagrożeń, obok analizy stanu zachowania reliktów, powinny być wymogiem i standardową procedurą, bez których nie może powstać projekt konserwatorski na terenie stanowiska archeologicznego.
EN
This paper discusses the issue that is currently being addressed by the conservation community and which refers to the design of archaeological shelters. Namely, the experience of the last century has shown that a poor choice of materials and lack of adequate pre-design studies resulted in insufficient protection of relics and even generated harmful microclimates in almost 50% of the cases. Therefore, the understanding that even open or semi-open protective structures change the environmental conditions under the shelter is the basis for appropriate action. It is now believed that pre-design studies related to the identification of climatic conditions and associated risks, in addition to the analysis of the state of preservation of relics, should be a requirement and standard procedure, without which no conservation project should be developed at an archaeological site.
EN
The article presents an analysis of the ongoing changes of revitalization of the city of Wiślica, taking into account the inclusion of the archaeological and architectural heritage resource. As a result, the revitalization was based on the musealization of individual historical areas, carried out in stages in order to rebuild the tourist and economic potential of the region. The above-mentioned project, which priority is the protection of heritage, and then its promotion as well as universal education and accessibility, is carried out in Wiślica, based on contemporary standards of revalorization and modernization of public spaces. This example is an important in the development of a sustainable policy for the management and protection of historical heritage, and monitoring the effects the city's development is an important training element.
PL
Artykuł przedstawia analizę zachodzących zmian związanych z rewitalizacją miasta Wiślica, z uwzględnieniem włączenia w ten proces zasobu dziedzictwa archeologiczno-architektonicznego. W efekcie rewitalizacja oparła się na muzealizacji poszczególnych obszarów historycznych, przeprowadzanej w sposób etapowy, w celu odbudowy potencjału turystycznego oraz ekonomicznego regionu oraz wzrostu dobrostanu lokalnej społeczności. Wspomniane działania, których priorytetem jest ochrona dziedzictwa, a następnie jego promocja oraz powszechna edukacja i dostępność wykonywana jest w Wiślicy w oparciu o współczesne standardy rewaloryzacji i modernizacji przestrzeni publicznych. Niniejszy przykład stanowi ważny etap w rozwoju zrównoważonej polityki zarządzania i ochrony dziedzictwa historycznego, a monitorowanie efektów rozwoju miasta jest ważnym elementem szkoleniowym.
EN
In 2022−2023, a new hotel building appeared at Mickiewicz Square 9 in Lviv. It was built on the site of an architectural monument dating back to 1839. – the Gudec House. The project of the Gudec House was designed by Viennese architect Wilhelm Schmidt. The monument was dismantled despite the protests of the Lviv community and despite the decision of the Scientific and Methodological Council of the Ministry of Construction of Ukraine on the need for its restoration. In connection with the construction of the hotel, the city authorities announced plans to build an underground parking lot for 40 cars. This initiative sparked a great deal of discussion among monument conservationists and construction professionals. The site for the construction of the parking lot has a very complex hydrogeological structure, which greatly complicates the construction and can also negatively affect the entire historical environment of the square and the surrounding buildings. Another feature of the square is the presence of a number of archaeological sites. These are, first of all, the remains of two lines of fortifications – relics of the High Defense Wall of the 13th – 16th centuries. (in the area of the square are the remains of the Butchers’ tower and the wall curtain from it to the Coopers’ tower) and the remains of the so-called “third” defensive belt of the city center (a defensive line built in 1522−1542 in the form of large artillery corner towers and bastions; the corner towers were connected to each other by a rampart and a wall). These two defense lines had their own moats filled with water. In the 17th-18th centuries, when the fortification function faded away, buildings for various purposes were added to the defensive walls. Their remains may also be present in the underground space of the square. In the center of the square there is a monument to Adam Mickiewicz from 1904 – an object of unique artistic and architectural work. The purpose of this publication is to show what archaeological heritage sites are under the square and to point out the value of these relics for the history of Lviv. The discovery and archaeological disclosure of these monuments will make it impossible to build an underground parking lot here.
PL
W 2023 r. przy placu Mickiewicza 9 we Lwowie pojawił się nowy budynek hotelowy. Powstał na miejscu zabytku architektury z 1839 r. – Domu Gudeca. Dom Gudeca był zaprojektowany przez wiedeńskiego architekta Wilhelma Schmidta. Zabytek rozebrano pomimo protestów społeczności lwowskiej i pomimo decyzji Rady Naukowo-Metodologicznej Ministerstwa Budownictwa Ukrainy o konieczności jego restauracji. W związku z budową hotelu władze miasta ogłosiły plany budowy podziemnego parkingu na 40 samochodów. Inicjatywa ta wywołała szeroką dyskusję wśród konserwatorów zabytków i specjalistów z branży budowlanej. Teren pod budowę parkingu ma bardzo złożoną strukturę hydrogeologiczną, co znacznie komplikuje budowę, a także może negatywnie wpłynąć na całe historyczne otoczenie placu i otaczającą zabudowę. Kolejną cechą placu jest obecność wielu stanowisk archeologicznych. Są to przede wszystkim pozostałości dwóch linii obwarowań – relikty Wysokiego Muru Obronnego z XIV-XV w. (w rejonie placu znajdują się pozostałości wieży Rzeźników i kurtyny muru prowadzącej z niej do baszty Bednarzy) oraz pozostałości tzw. „trzeciego” pasa obronnego centrum miasta (linia obronna zbudowana w latach 1522−1542 w postaci dużych narożnych baszt artyleryjskich i bastionów; baszty narożne zostały połączone ze sobą wałem i murem). Te dwie linie obronne miały własne fosy wypełnione wodą. W XVII-XVIII wieku, kiedy zanikła funkcja fortyfikacyjna, do murów obronnych dobudowano budynki o różnym przeznaczeniu. Ich szczątki mogą znajdować się także w podziemnej przestrzeni placu. W centrum placu znajduje się pomnik Adamowi Mickiewiczowi z 1904 r. – obiekt unikalnego wykonawstwa artystycznego I architektonicznego. Celem niniejszej publikacji jest pokazanie, jakie obiekty dziedzictwa archeologicznego znajdują się pod placem oraz wskazanie wartości tych zabytków dla historii Lwowa. Odkrycie i odsłonięcie archeologiczne tych zabytków sprawi, że wybudowanie w tym miejscu parkingu podziemnego będzie niemożliwe.
EN
This article addresses the issue of design in archaeological heritage, which it discusses on the example of the world-famous design, i.e., the New Acropolis Museum by Bernard Tschumi Design Studio. The design touches upon all major topics related to an investment of this type, such as the protection of architectural and archaeological relics, protection and preservation of the cultural landscape or embedding a massing in the existing historical urban tissue. Special emphasis was placed on the problem of designing within the archaeological heritage and at the archaeological site, which was under excavation during the construction of the museum building. This fact generated very serious concerns in the conservation community and among the public about the safety of discovered relics of ancient buildings. Aware of the problems related to the facility’s design and construction and analyzing the solutions used here, the author approaches the discussed example as a case study, drawing conclusions far beyond the history of the building’s construction.
PL
Artykuł porusza temat projektowania w obszarze dziedzictwa archeologicznego, omawiając go na przykładzie światowej sławy dzieła – Nowego Muzeum Akropolu autorstwa Studia Projektowego Bernarda Tschumi. Realizacja ta dotyka wszystkich istotnych zagadnień związanych z inwestycją tego typu, jak ochrona reliktów architektonicznych i archeologicznych, ochrona i zachowanie krajobrazu kulturowego czy osadzenie bryły w istniejącej historycznej tkance miejskiej. Szczególny nacisk położono na problem związany z projektowaniem w obrębie dziedzictwa archeologicznego oraz na stanowisko archeologiczne, które podczas realizacji budynku znajdowało się w trakcie badań terenowych. Fakt ten wzbudził w środowisku konserwatorskim i wśród opinii publicznej obawy o bezpieczeństwo odkrywanych reliktów antycznej zabudowy. Śledząc problemy związane z projektem, a następnie wznoszeniem obiektu oraz analizując zastosowane tu rozwiązania, autorka traktuje omawiany przykład jako tzw. case study, wyciągając wnioski o charakterze znacznie szerszym niż historia powstawania budowli.
EN
Every conservation works related to an ancient masonry structures should be preceded by an appropriate diagnostic. This should be understood as geometrical survey and various tests, which results with a proper analysis of the structure, identification of materials, technologies and techniques used during construction. The effective tool which could be used in this field is 3-D laser scanning. The digital image obtained as a result of scanning could be a proper base for a preservation programme, as well as help for creation of a precise digital models for a structural analysis. The examples of 3-D laser scanning application presented in the article are diagnostic works carried by the Division of Fundamentals of Building, Warsaw University of Technology, with the cooperation of Warsaw University, at the archaeological sites in Alexandria, Egypt and in Tanais, Rostov, Russia. Based on this works some most important advantages of laser scanning in identification, diagnostics and preservation of ancient architectural monuments was stated.
PL
Wszelkie działania konserwatorskie dotyczące starożytnych konstrukcji murowych powinny być poprzedzone dokładną diagnostyką. Można tutaj wyróżnić działania pomiarowe i różnorodne badania, mające na celu dokładną inwentaryzację analizowanej struktury oraz identyfikację materiałów, technologii i technik użytych w procesie wykonania, które często są współcześnie zapomniane, niestosowane lub zupełnie nieznane. Właściwa interpretacja otrzymanych wyników może przyczynić się do opracowania skutecznego programu konserwatorskiego, mogącego zawierać nie tylko działania zabezpieczające i wzmacniające, ale również rekonstrukcje, zarówno rzeczywiste jak i wirtualne. Efektem tych działań może być również stworzenie wirtualnego obrazu zabytku, zawierającego wszystkie dane o nim. Może to przyczynić się do zachowania zagrożonych obiektów światowego dziedzictwa kulturowego w rzeczywistości wirtualnej. Skutecznym narzędziem do tego typu diagnostyki jest skaning laserowy. Obraz numeryczny uzyskany ze skaningu, z wielością danych, które zawiera, jest podstawa stworzenia skutecznego programu konserwatorskiego, a także daje możliwość wykonania dokładnych, numerycznych modeli badanych konstrukcji, wykorzystywanych w obliczeniach statyczno-wytrzymałościowych. Może być również podstawą dokładnych wizualizacji i rekonstrukcji wirtualnych obiektu. [1]. Przykładem zastosowania skaningu są działania diagnostyczne prowadzone przez Zespół Budownictwa Ogólnego i Zrównoważonego Rozwoju Politechniki Warszawskiej, we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim, na wykopaliskach w Aleksandrii w Egipcie i w Tanais pod Rostowem w Rosji.
PL
Artykuł jest próbą zwrócenia uwagi na dyskusję prowadzoną od ponad 100 lat na temat dziedzictwa architektoniczno- archeologicznego w podziemiach bazyliki archikatedralnej w Przemyślu. Badania (inwazyjne i nieinwazyjne) z dużą intensywnością były prowadzone w latach 2008–2015. W ich wyniku odrestaurowano podziemia jako zespół funeralny o unikatowych wartościach zabytkowych, a także interesujący zabytek architektoniczny wraz z artefaktami wbudowanymi w strukturę ścian. Artefakty znalazły się w podziemiach w efekcie zawalenia się sklepienia nawy głównej (1733), które przebiło posadzkę i sklepienie piwnic, grzebiąc liczne zabytki małej architektury. Podczas prac restauratorskich zostały one odnalezione jako elementy wtórnie wmurowane w ściany piwnic. Badania archeologiczne w podziemiach bazyliki doprowadziły do odnalezienia dwóch murowanych krypt biskupich zakopanych w ziemnym podłożu pod nawami. Odkryto także późnośredniowieczny i nowożytny system kanałów odwadniających. Sprawia to, że podziemia bazyliki to wyjątkowy zespół architektoniczny i funeralny, w przeszłości będący świadomie tworzoną nekropolią.
EN
This paper is an attempt at drawing attention to a discussion that has been ongoing for over 100 years and concerns the architectural and archaeological heritage in the cellars of the archcathedral basilica in Przemyśl. High-intensity exploration (invasive and non-invasive) of the cathedral was performed in the years 2008–2015. As a result, the cellar was restored as a funerary complex of unique heritage value, as well as an interesting architectural monument together with artefacts that had been incorporated into the wall structure. The artefacts found themselves in the cellars as a result of the collapse of the main nave’s vault (1733), which had fallen through the floor and vaults of the cellars, burying numerous interior architectural elements. They were found during restoration work as pieces that had been incorporated into the cellar walls. Archaeological exploration of the basilica’s cellars led to the discovery of two masonry bishops’ crypts buried in the soil underneath the naves. In addition, a late-medieval and modern-period system of water drainage troughs was discovered. This means that the basilica’s cellars form an exceptional architectural and funerary complex that was a deliberately created necropolis in the past.
7
EN
Archaeological heritage comes under special protection owing to its subtlety and non-renewability of stratigraphic context and is closely connected with the surroundings. Relics of the past unveiled during archaeological explorations in the centre of a city or within its confines, which by law should remain in situ, may favourably affect the spatial development of the city, improve the economy of the region by increasing or intensifying tourism. The author emphasises the fact that the contemporary approach to the exposition of archaeological heritage need not be restricted to the form of reservation which creates a kind of a separate place of “historical sacrum”, but should incorporate it into the tissue of the city, revitalising the unveiled relics. Recently it has been an increasingly common phenomenon, proving the changes in the approach to the possibility of creation in the historic space of a city. The examples of the latest realizations presented in the article show the present-day tendencies in preservation design and heritage protection as well as a trend in the changes taking place.
PL
Dziedzictwo archeologiczne podlega szczególnej ochronie ze względu na swoją delikatność i nieodnawialność kontekstu stratygraficznego i jest także ściśle związane z otoczeniem. Odkryte w trakcie badań archeologicznych w centrum miasta lub w obrębie jego granic relikty przeszłości, które ze względów formalno-prawnych powinny pozostać in situ, mogą wpłynąć korzystnie na rozwój przestrzenny miasta, poprawić ekonomikę regionu poprzez rozwinięcie ruchu turystycznego lub jego zintensyfikowanie. Autorka zwraca uwagę, że współczesne podejście do ekspozycji dziedzictwa archeologicznego nie musi ograniczać się jedynie do formy rezerwatu tworzącego w przestrzeni publicznej rodzaj wyizolowanego miejsca o charakterze historycznego sacrum, lecz powinno inkorporować je ponownie w tkankę miasta, rewitalizując odsłonięte relikty. Jest to ostatnimi czasy zjawisko coraz częstsze, świadczące o zachodzących zmianach w podejściu do możliwości kreacji w przestrzeni historycznej miasta. Przytoczone w artykule przykłady najnowszych realizacji pokazują obecne tendencje w projektowaniu konserwatorskim i ochronie dziedzictwa oraz kierunek zachodzących przemian.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.