Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Stabilność termooksydacyjna smarów plastycznych

Skibińska Agnieszka

Nafta-Gaz

|

2021

|

R. 77, nr 7

471--479

PL

Niniejszy artykuł przeglądowy dotyczy szczególnej właściwości smarów plastycznych – odporności na utlenianie. Właściwość ta, określana również jako stabilność oksydacyjna lub termooksydacyjna, ma decydujący wpływ na jakość i długość czasu pracy smarów w węzłach tarcia, łożyskach i układach smarowania. Smary plastyczne stanowią układy koloidalne, w których zagęszczacz tworzy elastyczną przestrzenną sieć, utrzymując fazę ciekłą. Przedstawiono budowę smarów plastycznych, podział smarów na rodzaje w zależności od wykorzystywanego zagęszczacza. Opisano podstawowe dodatki występujące w smarach, a szczegółowo omówiono grupę stosowanych dodatków antyutleniających. W warunkach eksploatacji smar podlega działaniu szeregu czynników, które powodują jego niszczenie, takim jak: naprężenia ścinające, ciśnienie, obciążenia, zmienne warunki pracy, szczególnie zmiany temperatury. Przedstawiono rodzaje degradacji smarów, a także metody i techniki oceny procesów starzenia. Podczas eksploatacji smar, spełniając w układzie smarowania swoje podstawowe funkcje, narażony jest przede wszystkim na działanie wysokiej temperatury. Dominującym procesem starzenia, bezpośrednio wpływającym na okres użytkowania smaru, jest utlenianie. Omówiono proces utleniania z wyszczególnieniem czterech jego etapów: inicjacji, propagacji, rozgałęzienia łańcucha oraz terminacji. Jedną z metod zapobiegania procesowi utleniania jest dobór odpowiednich dodatków uszlachetniających. Stabilność termooksydacyjna smarów plastycznych może być modyfikowana poprzez wprowadzenie odpowiednich przeciwutleniaczy, których dobór zależy od rodzaju zagęszczacza smaru plastycznego oraz temperatury pracy smaru. Zamieszczony przegląd literatury z ponad dziesięciu ostatnich lat wskazuje, jak różnorodne są sposoby modyfikacji stabilności termooksydacyjnej smarów i metody oceny tej właściwości.

EN

This review article deals with a particular property of lubricating greases – resistance to oxidation. This property, also referred to as oxidative or thermal oxidation stability, has a decisive influence on the quality and duration of lubricating greases service life in friction nodes, bearings and lubrication systems. Lubricating greases are colloidal systems in which the thickener creates an elastic three-dimensional network, maintaining the liquid phase. The structure of lubricating greases, division of greases into types, depending on the thickener used, is presented. The basic additives in lubricating greases are described, and the group of used antioxidant additives is discussed in detail. Under operating conditions, the grease is subject to factors that cause its destruction – shear stress, pressure, loads, changing operating conditions, especially temperature changes. The types of lubricating greases degradation are presented, as well as methods and techniques of aging processes evaluation. During operation, the grease fulfilling its basic functions in the lubrication system is primarily exposed to high temperatures. The predominant aging process which directly affects the service life of the grease is oxidation. The oxidation process is discussed, with the specification of its four stages: initiation, propagation, chain branching and termination. One of the methods of preventing the oxidation process is the selection of appropriate improvers. Thermal oxidation stability of greases can be modified by introducing appropriate antioxidants, the selection of which depends on the type of grease thickener and the operating temperature of the grease. The published literature review from over the last ten years shows how diverse are the ways of modifying thermal oxidation stability of greases and the methods of assessing this property.

2

Effect of flame retardants on flammability of polyamide 6/montmorillonite composites

Kelar K., Mencel K.

Archives of Mechanical Technology and Automation

|

2013

|

Vol. 33, no. 1

27--35

EN

The paper analyses effects of certain flame retardants (melamine, Exolit) on flammability and fire properties of polyamide 6/montmorillonite nanocomposites and is based on research into melt flow rate, oxygen index, UL-94 flammability and thermogravimetric analysis. The cone calorimeter method was used to determine smoke and heat release rates, the ignitability hazard posed by the material, smoke density and toxicity of the gas phase occurring during the decomposition of the tested materials with the heat flux of 35 kW/m2. It was proved that Exolit-modified materials provided more effective fire protection.

PL

Analizowano wpływ wybranych antypirenów (melaminy, exolitu) na właściwości palne i po-żarowe nanokompozytów poliamidowo-montmorylonitowych. Badano wskaźnik szybkości pły-nięcia, indeks tlenowy, palność metodą UL-94 oraz prowadzono badania termograwimetryczne. Metodą kalorymetru stożkowego oznaczano szybkość wydzielania dymu i ciepła, zapalność mate¬riału, gęstość dymu oraz toksyczność fazy lotnej powstającej podczas rozkładu badanych materiałów w warunkach gęstości strumienia cieplnego 35 kW/m2. Z punktu widzenia bezpieczeństwa pożarowego materiałów korzystniejszy efekt modyfikacji uzyskano w przypadku użycia exolitu.

3

Comparison of flammability behaviour of poly-ethylene and polyethylene/melamine cyanurate/montmorillonite composites

Kelar K., Mencel K., Jurkowski B.

Archives of Mechanical Technology and Automation

|

2012

|

Vol. 32, no. 2

31-39

EN

Polyethylene/melamine cyanurate/montmorillonite and polyethylene/melamine cyanurate /montmorillonite/antioxidant composites were prepared via direct melt mixing using a twin-screw extruder and following were injection molded into standard specimen. In order to characterize the properties of these materials and neat polyethylene, melt flow index, density, structure by scanning electron microscopy (SEM) and flammability were examined. The experimental results showed that the burning time increased (in vertical burning test) from about 100 sec. for polyethylene to 160-166 sec. for composites and the rate of dripping (in horizontal burning test) decreases in polyethylene composites.

PL

Kompozyty polietylen/cyjanuran melaminy/montmorylonit i polietylen/cyjanuran melami-ny/montmorylonit/antyutleniacz wytwarzano metodą mieszania w stanie stopionym z użyciem wytłaczarki dwuślimakowej i następnie przetwarzano metodą wtryskiwania na znormalizowane kształtki do badań. W celu określenia właściwości tych materiałów badano: wskaźnik szybkości płynięcia, gęstość, strukturę metodą skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) oraz palność. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że czas palenia (w teście pionowego palenia) zwiększa się od 100 s dla polietylenu do 160-166 s dla kompozytów polietylenowych oraz że szybkość kapania tworzywa (w teście poziomego palenia) zmniejsza się w przypadku kompozytów polietylenowych.

4

Fame oxidation and thermal stability

Łukasik Z., Łenyk M.

Problemy Eksploatacji

|

2009

|

nr 2

149-158

EN

The paper presents the results of determination of FAME oxidation stability untreated and treated with antioxidant additives. The results show that PN-EN 14112 (Rancimat method) which is required for produces of FAME applied as engine fuel does not allow to distinguish the additives effectiveness a concentration level of 500 mg/kg selected by the authors. Differential results were received when the same samples were tested according to ASTM D 525 (oxidative bomb method), which is based, as is the Rancimat method, on the calculation of induction period. These results were proved by changes of peroxides and acid numbers of FAME after the ASTM D 525 test. 2,6-Di-tert.butyl-4-methylphenol was the most effective of all the tested additives.

PL

W artykule przedstawiono wyniki badania stabilności oksydacyjnej estrów metylowych kwasów tłuszczowych, nieuszlachetnionych i z dodatkami przeciwutleniającymi. Wyniki badań wskazują, że metoda PN-EN 14112 (metoda Rancimat), która jest wymagana dla FAME jako paliwa silnikowego, nie pozwala na rozróżnienie efektywności działania zastosowanych dodatków przy wybranym przez autorów stężeniu 500 mg/kg. Natomiast metoda ASTM D 525 (metoda z bombą utleniającą), która tak jak metoda Rancimat również oparta jest na obliczeniu okresu indukcyjnego, pozwala na rozróżnienie efektywności tych samych dodatków przeciwutleniających, co zostało potwierdzone wynikami zmian liczb nadtlenkowych i kwasowych FAME po teście ASTM D 525. Spośród wszystkich badanych dodatków najbardziej skuteczny okazał się: 2,6-Di-tert.butyl-4-metylfenol.

5

Rozkłady ładunku przestrzennego w polietylenie o różnej zawartości antyutleniacza

Graczkowski A., Motyl E.

Prace Naukowe Instytutu Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2003

|

Vol. 38, nr 13

159-164

PL

W artykule przedstawiono rozkłady ładunku przestrzennego oraz odpowiadające im rozkłady natężenia pola w próbkach folii polietylenowej, podanych polaryzacji wysokonapięciowej. W pomiarach wykorzystano metodę elektrycznie stymulowanej fali akustycznej. Przedstawiono wyniki dla próbek o różnej zawartości antyutleniacza oraz omówiono procedurę skalowania przebiegów pomiarowych.

EN

The paper presents space charge distributions and corresponding electric field distibutions in the polyethylene samples with different content of anlioxidant. The electrically stimulated acoustic wave technique was used in measurements. The distributions were measured before and after polarisation of the samples under high DC voltage. The calibration procedure of the measuring signals is also described.