Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: aminy trzeciorzędowe

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Kationomery poliuretanowe syntetyzowane z 4,4'-diizocyjanianu difenylenometanu, glikolu poli(oksypropylenowego) i N-alkilodietanoloamin - budowa chemiczna oraz swobodna energia powierzchniowa i jej składowe

Król P., Król B.

Polimery

2007

T. 52, nr 6

427-437

Kationomery poliuretanowe syntetyzowano w reakcji 4,4'-diizocyjanianu difenylenometanu, oligo(oksypropyleno)diolu i trzeciorzędowych amin alifatycznych lub aromatycznych, które - po wbudowaniu do prepolimeru - w reakcji z kwasem mrówkowym przekształcano w kationy alkiloamoniowe. Łańcuch tak otrzymanych produktów przedłużano za pomocą 1,6-heksametylenodiaminy, uzyskując trwałe dyspersje wodne tworzące na powierzchni politetrafluoroetylenu cienkie powłoki polimerowe. Metodami spektroskopii 1H NMR oraz IR potwierdzono budowę chemiczną syntetyzowanych kationomerów i podjęto próby ilościowej charakterystyki polarności fragmentów tej budowy. Wykorzystując model fizyczny van Ossa-Gooda oraz wyniki pomiarów kątów zwilżania powierzchni kationomerów PUR za pomocą cieczy wzorcowych o różnej polarności (wody, formamidu i dijodometanu) wyznaczono swobodną energię powierzchniową (SEP, γS) otrzymanych jonomerów. Zinterpretowano wpływ budowy chemicznej (ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju podstawnika węglowodorowego przy atomie azotu trzeciorzędowej aminy), a także polarności kationomerów PUR na wartości SEP oraz jej składowych dyspersyjnej i kwasowo-zasadowej. Zasadnicze znaczenie ma tu budowa segmentów poliolowych i uretanowych kationomeru oraz rodzaj segmentów jonotwórczych. Największą wartością SEP charakteryzował się kationomer syntetyzowany z udziałem N-metylofenylodietanoloaminy, a najmniejszą - kationomer otrzymany przy użyciu N-tertbutylodietanoloaminy.

Polyurethane cationomers were synthesized in the reaction of 4,4'-methylenebis(phenyl isocyanate), oligo(oxypropylene)diol and tertiary aliphatic or aromatic amines which, after the incorporation into the prepolymer in the reaction with formic acid, were converted into alkylammonium cations (Table 1). By chain extension of these products with 1,6-hexamethyleneamine, the stable aqueous dispersions were obtained forming thin polymeric films on the surface of polytetrafluoroethylene. The chemical structures of cationomers synthesized were confirmed with 1H NMR (Fig. 2-6, Table 3) and IR spectroscopy (Fig. 7 and 8). Some trials were made to characterize quantitatively the polarity of these structures’ fragments (Table 4 and 5). Free surface energy (SEP, γS) of ionomers obtained has been determined using the physical van Oss-Good's model and contact angle measurements of PUR cationomers surfaces with model fluids showing different polarity (water, formamide or diiodomethane - Table 2). The effects of chemical structures (special attention has been paid to the hydrocarbon substituent at nitrogen atom of tertiary amine) and polarity of PUR cationomers on the values of SEP and its components: dispersive and acid-base ones were interpreted (Table 6). The structures of polyol and urethane segments of a cationomer and the kind of ionogenic segments were found as having the fundamental influences. The biggest SEP value was found for cationomer synthesized with N-methylphenyldiethanoloamine while the smallest one for cationomer obtained with N-t-butyldiethanoloamine.

Studies on activity of s-triazine ring containing amine modifiers in curing of unsaturated polyester resins

Duliban J.

Polimery

2004

T. 49, nr 11-12

774--779

The results of the study on the activity of amine modifiers for unsaturated polyester resins obtained by reaction of diethanolamine (3-azapentane-1,5-diol) and N-phenyl-2-aminoethanol with 2,4-dichloro-6--methoxy-1,3,5-triazine, 2-chloro-4,6-dimethoxy-1,3,5-triazine or with cyanuric chloride are presented. Effects of the type and amount of amine modifier as well as cobalt accelerator on gelation time and stability of the resins were investigated.

W celu skrócenia czasu żelowania nienasyconych żywic poliestrowych (oznaczonych w pracy skrótem UP resins) zastosowano nowe, wbudowywane w strukturę poliestrową modyfikatory aminowe stanowiące pochodne s-triazyny zawierające w cząsteczce jedną, dwie lub trzy grupy N-fenylo-N-(2--hydroksyetylowe) (modyfikatory A-C) bądź grupy N,N--bis(2-hydroksyetylowe) (modyfikatory D-F). Żywice UP sieciowano za pomocą nadtlenku benzoilu albo nadtlenku butanonu jako inicjatora oraz przyspieszacza kobaltowego. Zbadano wpływ rodzaju i ilości modyfikatora aminowego, a także ilości przyspieszacza kobaltowego na czas żelowania (t(gel)) w temp. 25 °C (rys. 1-4). Wszystkie modyfikatory powodowały w różnym stopniu skrócenie t(gel). Stwierdzono, że modyfikatory znacznie ograniczają stabilność żywic UP w temp. 70 °C (rys. 5). Poprawę stabilności modyfikowanych żywic uzyskano wprowadzając niewielką ilość chlorku benzylotrietyloamoniowego (rys. 6). Metodą różnicowej analizy termicznej scharakteryzowano przebieg rozkładu termicznego utwardzonych żywic (tabela 1); największą stabilność termiczną wykazała żywica zawierająca 2-[N-fenylo-(2-hydroksyetylo)amino]-4,6-dimetoksy-1,3,5-triazynę (modyfikator A).