Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  aminosilany
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The paper presents the results of reactivity of N-(2-aminoethyl)-3-(trimethoxysilyl) propylamine (AATMOS) and (3-aminopropyl)trimethoxysilane (APTMOS) with cellulose. The FTIR spectra showed changes in the structure of cellulose after reaction with both silanes, in comparison to unmodified material. Unfortunately, these changes were not observe in spectra of cellulose after reaction with aminosilanes and water extraction, which suggests that silanes were leached from structure of cellulose. Concentration of silicon and nitrogen analyzed in modified cellulose before and after water extraction confirmed that silicon compounds were leached from cellulose. Moreover, the presented results confirmed that instrumental analyses, including FTIR, AAS and elemental analysis can in simply and fast way assess the stable character of bonding between lignocellulosic material and silicon compounds or other agents used to its modification.
PL
W pracy przedstawiono wyniki badań reaktywności [3-(2-aminoetylo-amino)propylo]trimetoksysilanu (AATMOS) i 3-(aminopropylo)trimetoksysilanu (APTMOS) z celulozą. W widmach FTIR celulozy po reakcji z silanami widoczne są pasma wskazujące na zmiany w strukturze celulozy. Pasma te zanikają w widmach celulozy po reakcji z aminosilanami i ekstrakcji wodą, co sugeruje, że silany uległy wymyciu ze struktury celulozy. Wymycie silanów z celulozy potwierdzają również wyniki stężenia krzemu i azotu oznaczone w modyfikowanej celulozie przed i po wodnej ekstrakcji. Przedstawione wyniki wskazują, że metody instrumentalne, m.in. FTER, AAS i analiza elementarna mogą w prosty i szybki sposób określić trwały charakter wiązania występującego pomiędzy materiałem ligninocelulozowym, a związkami krzemoorganicznymi czy innymi substancjami stosowanymi do jego modyfikacji.
EN
The ability to control interactions between polymeric substrate and single molecules including successful placement of molecules in desired location at technologically useful conformation and spatial architecture provides a platform for designing functional surfaces for high-tech engineered products and smart devices. Subsequent ability to control interactions between arrays of immobilized molecules in the form of molecular brushes and interacting materials such as fluids, solids or bioactive materials such as cells and tissues facilitates the control of adhesion and fracture properties of interfaces for structurally bonded or coated materials or enables control of other properties such as surface conductivity of flexible films, fibres and fabrics for electronic or energy harvesting applications, live cells propagation in biomedical sensors or devices and for restorative medicine applications. This paper discusses theoretical and practical aspects of surface grafted molecular brushes at controlled surface density, spatial geometry and chemical functionality which facilitate more than 1000-fold strength increase of bonded assemblies in comparison with unmodified substrates to the point of achieving 100% cohesive fracture of substrates or adhesives, as detailed in our earlier publications. The same molecules exhibiting an in-built electron conductivity facilitate achieving a 108-fold increase in polymer surface conductivity.
PL
Analiza oddziaływania podłoża polimerowego i pojedynczych cząsteczek dotyczy ich rozmieszczenia dla ustalonego położenia w celu uzyskania korzystnej technologicznie konfiguracji. Stanowi ona podstawę do projektowania struktury geometrycznej powierzchni zaawansowanych technologicznie wyrobów i urządzeń inteligentnych. Określenie stopnia wzajemnego oddziaływania pomiędzy układami cząsteczek w postaci „szczotek molekularnych” – substancjami w stanie ciekłym i stałym lub materiałami bioaktywnymi, m.in. komórkami i tkankami, umożliwia kontrolę przylegania i pękania materiałów połączonych. Także kontrolę innych właściwości m.in. przewodnictwa powierzchniowego wytworzonych warstw lub włókien oraz rozprzestrzeniania się komórek w czujnikach i urządzeniach biomedycznych. W pracy przedstawiono teoretyczne i praktyczne zagadnienia z obszaru „szczotek molekularnych”. Uwzględniono kontrolę ich gęstości powierzchniowej, geometrii i właściwości chemicznych. Umożliwi to zwiększenie wytrzymałości łącznych elementów ponad 1000-krotnie w porównaniu z podłożem niemodyfikowanym. Zapewni także pękanie kohezyjne podłoża lub warstwy klejów.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.