Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: aminolysis

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Synteza poliuretanu z udziałem biomonomerów i jego recykling chemiczny

Włoch Marcin, Wojciechowska Barbara, Datta Janusz

Przemysł Chemiczny

2023

T. 102, nr 12

1387--1393

Przeprowadzono recykling chemiczny (aminoliza i glikoliza) zsyntezowanego wcześniej poliuretanu, otrzymanego z wykorzystaniem surowców pochodzenia naturalnego, oraz zbadano podstawowe właściwości otrzymanych produktów depolimeryzacji chemicznej. Poliuretan otrzymano metodą prepolimerową, wykorzystując surowce pochodzenia naturalnego, czyli poliol Priplastᵀᴹ 1838 i diizocyjanian Tolonateᵀᴹ X FLO 100. Łańcuchy prepolimeru uretanowego zostały przedłużone z wykorzystaniem 1,4-butanodiolu (BDO). Depolimeryzację prowadzono, stosując trietylenotetraminę (TETA) i glikol etylenowy (GE), przy stosunkach masowych poliuretanu do czynnika depolimeryzującego równych 2:1, 1:1 i 1:2. Strukturę chemiczną poliuretanu i otrzymanych produktów depolimeryzacji zweryfikowano z wykorzystaniem spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR). Dla uzyskanych produktów recyklingu chemicznego oznaczono liczbę aminową oraz określono właściwości reologiczne i stabilność termiczną (z wykorzystaniem analizy termograwimetrycznej).

Polyurethane was synthesized using bio-based substances (com. polyol and diisocyanate) and then chem. depolymerized with NH₂CH₂CH₂(NHCH₂CH₂) ₂NH₂ or ethylene glycol using a molar ratio of polyurethane to the decomposing agent of 2:1, 1:1 and 1:2. The chem. structure of polyurethane and the obtained depolymn. products was verified using FTIR. The amine no., rheological properties and thermal stability (using TGA) of the obtained chem. recycling products were detd.

Chemical recycling of polyesters

Dębowski Maciej, Iuliano Anna, Plichta Andrzej, Kowalczyk Sebastian, Florjańczyk Zbigniew

Polimery

2019

T. 64, nr 11-12

764--776

In the presented paper, two basic strategies that can be used in the processes of chemical recycling of polyester material were described. The first of them involves increasing the molar mass of recycled materials in the solid-state polycondensation (SSP) process and/or joining their chains with various types of substances easily reacting with the end groups of polyesters (so-called extending agents). The essence of the second strategy is the degradation of the material under the influence of various protogenic agents (such as water, alcohols, glycols and amines) to obtain low-molecular products or oligomers that can be used as raw materials in the synthesis of many classes of polymers. The methods that are already used in PET [poly(ethylene terephthalate)] recycling and the possibility of their extension to other types of polyesters are both shown.

W pracy przedstawiono dwie podstawowe strategie możliwe do wykorzystania w procesach chemicznego recyklingu tworzyw poliestrowych. Pierwsza z nich polega na zwiększeniu masy molowej utylizowanych tworzyw polimerowych w procesie polikondensacji w ciele stałym (SSP) i/lub łączeniu ich łańcuchów za pomocą różnego typu substancji łatwo reagujących z grupami końcowymi poliestrów (tzw. czynników przedłużających). Istotą drugiej strategii jest degradacja tworzywa pod wpływem różnych czynników protogennych (takich jak: woda, alkohole, glikole i aminy) w celu uzyskania produktów małocząsteczkowych lub oligomerów, które można wykorzystać jako surowce w syntezie wielu klas materiałów polimerowych. Omówiono metody stosowane już w recyklingu PET [poli(tereftalanu etylenu)], a także możliwość ich rozszerzenia na inne gatunki poliestrów.

Hydroliza i aminoliza 2H-1,3-benzoksazyno-2,4(3H)-dionu oraz jego N-benzylopochodnej

Misiak J., Rutyna A., Kowalski P.

Czasopismo Techniczne. Chemia

2006

R. 103, z. 4-Ch

115-131

W niniejszym artykule opisano metody syntezy N-benzylo-2H-1,3-benzoksazyno-2,4(3H)-dionu (3) w reakcji N-benzylowania 2H-1,3-benzoksazyno-2,4(3H)-dionu (1) za pomocą chlorku benzylu. Reakcje prowadzono w różnych rozpuszczalnikach i w obecności różnych zasad w warunkach standardowych oraz w warunkach promieniowania mikrofalowego. 2H-1,3-benzoksazyno-2,4(3H)-dion (1) oraz N-benzyl-2H-1,3-benzoksazyno-2,4(3H)-dion (3) poddano reakcjom hydrolizy oraz aminolizy, w celu oceny trwałości tych połączeń. Struktury otrzymanych związków potwierdzono na podstawie badań fizykochemicznych i spektroskopowych.

N-benzyl-2H-1,3-benzoxazine-2,4(3H)-dione (3) was synthesised by the reaction of 2H-1,3-benzoxazine-2,4(3H)-dione (1) with benzyl chloride. The reaction was carried out in different solvents in the presence of various bases under regular thermal conditions or under microwave radiation. 2H-1,3-benzoxazine-2,4(3H)-dione (1) and N-benzyl-2H-1,3-benzoxazine-2,4(3H)-dione (3) were hydrolized and aminolized, to estimate stability of these compounds. The structures of the products were confirmed by physicochemical and spectroscopic methods.